Okiem Vrana (Tomasz Markuszewski): Pallada & Hram, Heram, Erem-Eram, Herma (Therma-Derma), Arka-dia, Arta, War, Twierdza – Przedselenickie Królestwo Północy (listopad 2021)

Pallada & Hram, Heram, erem-eram, Herma (Therma-Derma), Arka-dia, Arta, War, Twierdza – Przedselenickie Królestwo Północy

Na początek o podobieństwach słów, jak mamy król <-> królestwo, książę <-> księstwo, wojewoda <-> województwo, tak należałoby oczekiwać nawy państwa rządzonego przez Mędrców, i mamy scytyjski kraj Magog (Magów), ale też Pallada znaczy mądrość (Pallas Atena), analogicznie (z)Ofion (ophion) <-> (sophia-mądrość), tak jak Hellada jest ziemią Helenów, tak Pallada powinna być ziemią Mędrców, mamy też nazwę włoską wysokiego urzędnika „paladino„, czy nazwę wzgórza czy terytorium w Rzymie Palatynat, która to nazwa dowodzi, że nie jest to słowo greckie, nazwa ta podobna jest do nazwy Polski <-> DekaPolimu, do tego czasu raczej odnoszą się słowa Kadłubka o rządach 12 wojewodów, tyle, że faktycznie było ich dziesięciu Dekaineus<->Dekaj (Dekajłło) i byli to Mędrcy (Mądrzak<->Madżak).

Czytaj dalej

Histmag: Jakub Jagodziński – Słowianie na duńskich wyspach w czasach wczesnego średniowiecza

Słowianie na duńskich wyspach w czasach wczesnego średniowiecza

Dokładnie na temat obecności Słowian w Skandynawii, ale dużo wcześniejszej niż ta średniowieczna odpisałem na FB Pawłowi Szydłowskiemu i Sławomirowi Harnasiowi pod artykułem Marka Krydy „Sensacja na Wawelu…”, w tych oto słowach:

„Macie panowie rację, dokładnie tak jest. To nie jest żaden krzyż Thora lecz krzyż prosty pogański równoramienny (Krzyż Przesileń – męski – można go nazywać słonecznym, bo wyznacza on górowania słońca i równonoce), a po nałożeniu na niego krzyża skośnego (Krzyża Połówek Pór Roku – żeńskiego) powstaje symbol Drogi- Kołowrót – Symbol Roku Godowego i Kulędarza Godowego (kalendarza), bo gody – to święte tany, święta.

Jak zwrócił uwagę Jerzy Przybył Odyn po skandynawsku nazywa się Uden, lub Udon, a słowo to pochodzi od ario-słowiańskiego – oude – onda – ouda – uodo – oudo- ąda – wąda – woda, skąd słowo don, doniec, dunaj, toń, dno czyli głębina, rzeka, jak też Udon, Uden – U Donu – w wodach, w głębinach wód (w donie, dunaju, na dnie, w głębinie morza – w toni).

Po pierwsze z genetyki wiemy, że przedstawiciele męskiej haplogrupy R1a zawędrowali do Skandynawii już w epoce Ceramiki Sznurowej a nawet może wcześniej (5000 p.n.e.) i tam zmieszali się z I1 – Staroeuropejskim, albo razem weszli do Skandynawii później zmieszawszy się nad Łabą i na półwyspie Jutlandzkim. Nic dziwnego, że istniała więź między późniejszymi Wądami-Wędami-Wenedami-Wandalami Pomorskimi a Gotami Skandynawskimi i Gotami-Getami Nadwiślańskimi-Pomorskimi, jak też Gątami Naddunajskimi zwanymi Kotynami = Kącianami = Koszanami= Ugliczami (ugieł – kąt po rosyjsku – czyli Delta Dunaju którą zajmowali).”

Przytaczałem też tutaj nie tak dawno artykuł z portalu Old European Culture (OEC: Goran Pavlovic przedstawia – The Origin of Anglo – Saxon race Thomasa Williama Shore („Pochodzenie rasy anglosaskiej”) – tłumaczenie książki mówiącej nie tyle o osadnictwie Słowian w wiekach od V do X w Wielkiej Brytanii, co o ich udziale w uformowaniu Rasy Anglo-Saskiej na Wyspach Brytyjskich, a na kontynencie europejskim dużo dużo wcześniej.

 

Przykład współczesnej rekonstrukcji słowiańskiej osady z okresu wczesnego średniowiecza (domena publiczna).

Jakub Jagodziński – Słowianie na duńskich wyspach w czasach wczesnego średniowiecza

W Skandynawii epoki wikingów swoje miejsce znaleźli prawdopodobnie także Słowianie. Ich pozycja społeczna była wyższa, niż się powszechnie przyjmuje. Kim byli i jakie ślady pozostawili po sobie na duńskich wyspach?

Czytaj dalej

Wspaniała Rzeczpospolita (Kamil Dudkowski): Hej Kolęda, Kolęda! (z Archiwum 2014: Biblia)

Hej Kolęda, Kolęda! (z Archiwum 2014: Biblia)

Daję ten artykuł z 2014 roku tutaj dzisiaj nie z okazji Święta Kraczuna – Szczodrych Godów (bo akurat kończą się Dożynki, czyli Zbiór i Omłot Zbóż), ale w związku z tym, że właśnie pracuję nad ostatnia Tają (28) Księgi Tanów i nad Szczodrymi Godami. Wróciwszy do treści tego świetnego artykułu stwierdziłem, że jest nieco zapomniany jak i sam Kamil Dudkowski – niesłusznie, to wspaniały wywód etymologiczny, lingwistyczny i logiczny z portalu Wspaniałą Rzeczpospolita, na temat tzw. Bożego Narodzenia i  Chrystusa z Izraela rodem. Chodzi o to żeby ten tekst nigdy nie przepadł nie tylko w czeluściach Internetu, ale też w czeluściach waszej pamięci. CB

gwiazdy i jeże il_fullxfull.279179406

 Świąteczny Świat – Światło Świata [Ojciec] (polska sztuka ludowa)

Z tego artykułu dowiesz się:

  • Co znaczy słowo Kolęda i w jakiej formie zawędrowało do łaciny.
  • Dlaczego Bóg rodzi się 25 grudnia
  • Co mają wspólnego słonie indyjskie z hebrajskimi opowieściami, brytyjskimi bogami, Agatami i godzinami.
  • Skąd się wzięły tradycje bożonarodzeniowe
  • Dlaczego Maryja była dziewicą?
  • I skąd wiemy, że Boże Narodzenie NIE pochodzi z Izraela

Czytaj dalej

Mir RA, spadek po Słowianach na półwyspie Synaj i w kościele judeo-chrześcijańskim

Mir RA, spadek po Słowianach na półwyspie Synaj i w kościele judeo-chrześcijańskim

Mir RA

Myrrh is a red-brown resinous material, the dried sap of the tree Commiphora myrrha. It is native to Somalia and the eastern parts of Ethiopia. The sap of a number of other Commiphora and Balsamodendron species are also known as myrrh, including that from C. erythaeca (sometimes called East Indian myrrh), C. opobalsamum and Balsamodendron kua. Its name entered English through the Ancient Greek, μύρρα, which is probably of Semitic origin.

Mirra jest czerwonobrązowym żywicznym materiałem, wysuszonym sokiem drzewa Commiphora mirra. Pochodzi z Somalii i wschodniej części Etiopii. Sok z wielu innych gatunków Commiphora i Balsamodendron jest również znany jako mirra, w tym od C. erythaeca (czasami nazywane mirra wschodnioindyjska), C. opobalsamum i Balsamodendron kua. Jego nazwa wpisana jest w język angielski przez starożytną grekę, μύρρα, jest prawdopodobnie pochodzenia semickiego.

Czytaj dalej

Radogoszcz i Radegast-Radhost

Radogoszcz i Radegast

Pomnik wykonany ręką Albina Poláška (Morawy – zrekonstruowany w 1998 roku)

Antropomorfizowana osoba boga Radogosta o Lwiej Głowie (i lwich stopach), z kapturem w postaci Paszczy Byka (z którego to nakrycia lwia głowa się wyłania), z symbolicznym rogiem obfitości w prawej dłoni na którym siedzi ptak (kaczka, gęś, kura, gołąb), Słońcem na ozdobnym pasie na brzuchu oraz rytami runicznymi od pępka w dół, z falistym/fallicznym symbolem wód/płodności spływającym między stopy. Pomnik wykonany został w głębokiej zgodności z Filozofią Przyrody.

Niespodziewanie dla mnie samego, postać bóstwa Radogosta-Bożeboga (Dobrogosta/Dobroboga/Bożycza/Bożeńka) stała się probierzem poprawności nie tylko położenia tejże postaci i całego Tynu Bogów Domu i Gospodarstwa w Kole Bogów, ale w ogóle poprawności odtworzenia mitologicznego całego Koła Bogów oraz ułożenia obrzędów i świąt w odpowiedniej datacji, jak i z odpowiednią symboliką i reprezentatywnością w tanach/obrzędach w Księdze Tanów.

Początek tej tytanicznej pracy analitycznej jaką wykonałem, dysponując obecnie analizami z kilku źródeł poza moim własnym odtworzeniem:

a) także znaleziskami z Prillwitz zanalizowanymi przez Winicjusza Kossakowskiego,

b) analizą figurek z Prillwitz wykonaną przez Gorana, autora blogu Old European Culture w kontekście antropologii porównawczej i archeologicznych znalezisk z Eurazji  i Basenu Morza Śródziemnego (https://bialczynski.pl/2017/02/14/old-european-culture-leto-nadeslal-jaroslaw-ornicz/), (http://oldeuropeanculture.blogspot.com/2015/02/radegost-welcome-guest.html) oraz (https://oldeuropeanculture.blogspot.com/search?q=radegast)

c) analizą symboliki pomnika Albina Polaszka na Górze Radogosta,

d) spostrzeżeniami Petko Nikolicza Viduszy z artykułu ŽUPA VIDOGOSSA JE SELO VIDUŠA na temat słowa „gosz”, „goszć”.

oraz

e) próbą odczytania znaczenia słowa „gosz/goszcz” w kontekście perskiego „gosza/gast” dokonaną przez Jarosława Ornicza

i

f) uwag Bez Chwili Zwątpienia, spod artykułu o Sierpie z żuchwy Jelenia

był banalny.

Oto fragment mojej dyskusji z Jarosławem Orniczem na temat możliwego pochodzenia słowa Radogoszcz, na podstawie spostrzeżeń naszych słoweńskich współbraci i przyjaciół oraz własnych dociekań. Doszły do tego niespodziewanie dalsze wypowiedzi z dyskusji pod artykułem o zębatym sierpie z żuchwy jelenia i kolejne nawiązania do Persji.

Czytaj dalej

Kamil Dudkowski o Lachach i Lechii: What is another name of Poland? (Jakie były inne nazwy Polski?)

What is another name of Poland?

First i wrote a comment to Eliseo Nesci answer, but now I think I can expand it to full answer.

Disclaimer: This answer may contain some mistakes, cause I am not professional historian nor linguist (but I have some not little knowledge I believe :)). I use my best knowledge to answer this question.

Zastrzeżenie: 

Ta odpowiedź może zawierać pewne błędy, 

ponieważ nie jestem zawodowym historykiem

 ani językoznawcą .

(…)

 

  1. Rzeczpospolita

Usually translated as The Commonwealth. It is “Common Thing” of all citizens. During Rzeczpospolita times most of the countries were more-less private properties of the kings and their families. The Commonwealth was the wealth by itself, even without king. King was just a “manager” running the country, but not its owner! King couldn’t give any part of The Commonwealth to other country nor to its family members without citizens’ permission or without buying part of The Commonwealth as his private property with his private money.

1.Rzeczpospolita

Zwykle tłumaczone jako The Commonwealth. Jest to „Wspólna Rzecz” wszystkich obywateli. W czasach Rzeczpospolitej większość krajów była prywatnymi własnościami królów i ich rodzin. Rzeczpospolita była sama w sobie bogactwem, nawet bez króla. Król był po prostu „menadżerem” prowadzącym kraj, ale nie jego właścicielem!

(…)

2. Slavia

Name of Slavia was probably never used as a name for the country. I coined the name from the citizens living in Poland. Bolesław Chrobry (967–1025) was called: Regnum Sclavorum, Gothorum sive Polonorum which is translated from latin as: “King of Slavs, Goths which are Poles”. Which shows us that in that time or little time before all Slavs were considered as Poles. Name Slavia is used also in chronicles. Check “Germania” below.

3. Lechia

Name of Poland is used for Poland since ca. 1000AD (Congress of Gniezno | Wikiwand). Before name “Poland” was not used. Name has been coined probably after Poland changed state religion from Slavic to Christian (ca 966AD). Name Polska (Poland) is disputed.

Most popular theory tells us that it comes from Polanie tribe. There are also 2 explanations which are related to Lechia.

First of them bases on the sound of Lechia. Citizen of Lechia is Lech, plural is Lesi like Czech and Czesi (yes, English name for Czech Republic in English with its strange ortography comes directly from Polish) – it is Satem-Kentum rule – google it. But female citizen of Lechia is Leszka/Laszka. The word “after” in Polish is “po” if you combine both (After Lech/Leszka/Laszka/Lechia) you get: Polech, Poleszka, Polaszka, Polechia, which were simplified into Polska. For modern Poles it sounds strange, but there are other words with similar way of creation: Po+Wiedzieć (Know)=Powiedzieć (Say), Po+móc(Can)=Pomóc(Help), Po+Koić(Make Peace)=Pokój(Peace) and the most significant in our example: Pod+Lech=Podlasie and Po+Lech=Polesie. Some people think that last words come from Las (Forest) and not from Lech/Lechia, but Lithuanian language call them Palenke (where Lenke means Lech and not Forest).

Czytaj dalej

In Nomine Jassa: Of Sneaky, Creeping, Thieving Little Creatures

Of Sneaky, Creeping, Thieving Little Creatures

Sometimes when I look at the moronic stuff that is written in Slavic academic literature, I begin to wonder whether low-IQ folks somehow unable to find employment end up synecured at Slavic universities.

Czasami, gdy patrzę na kretyńskie treści napisane przez słowiańską literaturę akademicką, zaczynam się zastanawiać, czy ludzie o niskim IQ jakoś niezdolni do znalezienia sensownej pracy nie kończą na synekurach na słowiańskich uniwersytetach.

Czytaj dalej

Ouroboros – OR z bORu wyORAny, czyli dowody na starożytność Polski Słowiańskiej w Kronice Dzierzwy [Archiwum 2014]

Ouroboros – OR z bORu wyORAny, dowody na starożytność Polski Słowiańskiej

Ouroboros

Co to jest Kronika Dzierzy (Dzierswy, Mierzwy)

 

Kronika Dzierzwy (Kronika Mierzwy, Kronika franciszkańska) – kronika historii Polski spisana po łacinie w początkach XIV wieku.

Zachowała się w czterech rękopisach z XV wieku oraz w jednym z XVI. Powstała najprawdopodobniej w Krakowie. Jej autorem mógł być franciszkanin związany z dworem Władysława Łokietka, opowiadający się za zjednoczeniem Polski po czasach rozbicia dzielnicowego.

Kronika jest kompilacją wcześniejszych utworów, takich jak Kronika Polski Wincentego Kadłubka, żywoty św. Stanisława Wincentego z Kielczy, Rocznik małopolski oraz innych źródeł. Mimo tego kronika ma dość jednolitą formę. Autor przejawia dobrą znajomość Biblii, wielokrotnie się do niej odwołując, a także znajomość kanonów stylistyki retorycznej, aczkolwiek język kroniki nie ma wybitnych walorów literackich.

Czytaj dalej

Old European Culture: Breath, czyli Oddech/Tchnienie

 Breath, czyli Oddech/Tchnienie

 

In Serbian the word for „life” is „život”. This word comes from the root „živ” which means „alive”.

These two words have their direct cognates in all Slavic languages, as well as Ancient Greek, Old Armenian, Baltic languages and Indo-Iranian languages:

Ancient Greek: ζάω (záō) – I live.

Tocharian B: śāw-, śāy – to live
The more to the front you pronounce „ž”, the more it changes from „ž” to „š” then to „z” and then to „s”.

W języku serbskim słowo „życie” to „život”. To słowo pochodzi od korzenia „živ”, co oznacza „żywy”.

Te dwa słowa mają swoje bezpośrednie odpowiedniki we wszystkich językach słowiańskich, jak również w starożytnym greckim, staroruskim, ormiańskim, bałtyckim i indonezyjskim:

Starożytny grecki: ζάω (záō) – Mieszkam.
Tocharian B: śāw-, ęy – żyć

Im więcej z przodu (wargowo-zębowo) wymawiasz słowo „ž”, tym bardziej zmienia się z „ž” na „š”, a następnie na „z”, a następnie na „s”. 

 

Czytaj dalej

Radogoj – A czemu wilcze pogłytuje słowiańską mołwę.

Radogoj – A czemu wilcze <o tym jak wilk> pogłytuje słowiańską mołwę.

Polecam – bardzo poważny i ważny artykuł na temat etnogenezy i języka Słowian. CB

wilk1skryzstz 014dm1

Język słowiański, jak świetnie budzący się Polacy-Lechici rozumieją, był w swoim czasie bardzo przestrzenny i wolny; dziś nieokiełznany historycznością, choć wciąż najjaśniejszy i najśmielszy w swoich istotnych aspektach, a jeśli sięga się nim do poników prastarej mowy i otjąd rozjaścia gronie kryjące słowiańskość wszakich jej zasobów, to wpływa na postrzeganie historii i wytacza wiele do zrozumienia lepiej niż cokolwiek.

Samo słowo „język” ma wiele skomplikowanych synonimów. Już sama Pra-Indo-Europejska rekonstrukcja dobrze to obrazuje, bowiem „brzmi”, tj. wygląda tak: dn̥ǵʰwéh₂s, a znaczy podobno „język”. Prowadzi to do łacińskiego lingua, którego — wydawałoby się — nie trzeba wyjaśniać. Skąd jednak pochodzi? Niby z klasycznej łaciny: dingua, co z kolei wywodzić się ma od staroit. *denɣwā — znów prowadząc z powrotem — do zagmatwanego *dn̥ǵʰwéh₂s.
Słowo Lingua rozwinęło naturalnie wiele znaczeń, ale o nich później.
Najpierw zwróćmy uwagę na sanskryckie जिह्वा  (czyt. jihvā́, tłumaczone na „język”), a w zasadzie na synonimy: लोला (lolā) oraz रसना (rasanā). Drugie słowo tworzy czasownik przechodni w hinduskim बरसना (barasnā), od czego utworzono w tym języku określenie अंगारे बरसना (ãṅgāre barasnā), czemu można nadać znaczenia: „z krańcowego gorąca ukazywać” i nieprzechodni czasownik „wściekać”. Są też: hinduskie ग्रसनी (grasani) czyli „gardło” i ग्रसना (grasanaa), które mniej więcej znaczy; „robić z czegoś kąsek; chwytać; łapać„. W sanskrycie ग्रसन  posiada znaczenia „usta, gęba; zatarcie; połykanie; szpony, szczęki, zacisk, uchwyt; rodzaj częściowego przyćmienia księżyca lub słońca”.

 Odpuszczę sobie wyjaśniania pierwszego słowa (लोल) po polsku. Miast tego, zachęcam do zajrzenia do tego słownika: http://sanskritdictionary.com/; słowo to ma po prostu zbyt wiele definicji, a w dodatku chyba jest rzadko używane. Podobnie jest u nas, przy czym zachowało się m.in. dzięki legendom o Lelu i Polelu.

Wróćmy teraz do lingua i spójrzmy na definicje (tłumaczę z angielskiego Wiktionary):

Czytaj dalej

Blog Dzieje Lechii: Wiedza i dzieje ukryte w naszych słowach… cz.1

Blog Dzieje Lechii: Wiedza i dzieje ukryte w naszych słowach
Polecam. CB
ROD.Jest bogiem, który czuwa i troszczy się o rodzinę, ród, plemię-naród. Posiada złote koło i złątą trąbitę. Postać Roda personifikuje zbiorowość ludzi i symbolizuje odwieczną spójnię świata ducha i ciała.”  cyt. Jerzy Przybył. 

Czytaj dalej