Księga Wiedy: Lekcja Pierwsza – Żywioły i Moce (na Dzień Święta Światła – Święto Kupały/K-RAszu)

Księga Wiedy: Lekcja Pierwsza – Żywioły i Moce

W Kupalne Święto – jedno z czterech najważniejszych Świąt Przyrody i Przyrodzonej (Rodzimej) Wiary Słowiańskiej

– Pierwsza Lekcja Księgi Wiedy.

Alfons Mucha – Dziewczynka i Bogowie

Zapomnijcie o wszystkim co napisałem do tej pory w Księdze Wiedy na Czarnym Pasku. Wieda jest Wedą i nią nie jest. Zapomnijcie – chociaż to jest niemożliwe. Prawdziwa Księga Wiedy to tylko Lekcje – wszystko inne co do tej pory zostało opublikowane pod szyldem Księga Wiedy, to tylko wprawki, przybliżenie, coś co pozwala poczuć smak i zapach, ale nie pozwala dotknąć Istoty Rzeczy.

Czytaj dalej

Rosyjska wizja Baji Słowian – część 3 – Mikołaj Rerich (1874 – 1947)

Dolina Jaryły (Jarłu)

Zaczniemy nietypowo, od wpisu na pewnym blogu. ten wpis mówi więcej o Mikołaju Rerichu niż można to wyczytać z uczonych biografii na jego temat. Fragmenty tych biografii po polsku, angielsku i rosyjsku zamieścimy poniżej ale to tylko tak informacyjnie dla tych którzy o nim nic nie wiedzą.

Dobra (Daba-Dażboga) – Matka Mira (Światła, Świata, Pokoju i Chwały)

Czytaj dalej

Księga Tura – Taja Szósta: O TYM JAK SWĄT DOPROWADZIŁ Czarnogłowa i Białobogę do pomnożenia oraz o Żywiołach i Mocach, ich tytułach, atrybutach i innych mianach.

Księga Tura – Taja Szósta: O TYM JAK SWĄT DOPROWADZIŁ

Według Witungów arkońskiej świątyni Swąta ze świętej wyspy Rui1, wajdelotów z uroczyska Szwintoroga nad Wiliją2, oraz podań Weidełtojsów ze świątyni Swajstiksa w Truso, w ziemicy Brusów z ludu Istów3

© copyright by Czesław Białczyński

Drzewo Świata – Tim Lowly

 

Słowo o Białobodze i Czarnogłowie

Czytaj dalej

Słowacka wizja Baji Słowian – Karol Ondreicka i Ivan Hudec

Vesna (front cover) –  kolory biały, żółty i czerwony wydają się być związane z kolorami słońca czczonymi przez wszystkich Indoeuropejczyków. Kogut jako symbol Słońca (Ognia, Światła Dnia), zajmuje centrum  w przedstawieniu bogini wiosny Vesny i symbolizuje odwieczne przebudzenie.

Wydawnictwo wyszło w roku 2000 z inicjatywy Instytutu Słowacko-Amerykańskiego w celu popularyzacji w USA wiedzy o mitologii i pogańskich bogach Słowian. Zwracam uwagę na fakt, iż ta wizja powstała niezależnie, w tym samym czasie co Księga Tura (cztery lata później, bo Księga Tura leżała u wydawcy od 1996roku, ale książki wyszły jednocześnie w dwóch różnych zakątkach Świata, moja w Polsce po polsku, a ta w USA w języku angielskim). Obie książki wykazują istotną zbieżność wizji Baji – czyli Mitologii Słowian. Wizja słowacka jest niemal ideową kopią Wielkiego Tajemnika Słowian, zwłaszcza wizji z Księgi Tura mimo, że jest pisana z zupełnie innych pozycji – socjologiczno-antropologicznych.

Czytaj dalej

Stanisław Jakubowski – Bogowie Słowian i Święte Miejsca

Stanisław Jakubowski – Bogowie Słowian i Święte Miejsca

Nadrabiamy tutaj zaległość wobec zasłużonego Strażnika Wiary Słowian Stanisława Jakubowskiego – bo mimo że w wielu innych słowiańskich miejscach w Sieci są jego galerie to tutaj po prostu musi ona być obowiązkowo.

Weles

Czytaj dalej

Świątynia Światła Świata na Radhoszczu i dwaj czescy Strażnicy Wiary Słowiańskiej z Krainy Morawsko-Śląskiej – Albin Polaszek i Franciszek Palacki, a także Kaczawska Góra Radogosta, Radogoszcze polskie, łużyckie i wieleckie oraz smutny pomnik Radogosta w Łodzi

Świątynia Światła Świata na Radhoszczu i czescy Strażnicy Wiary Słowiańskiej

Statua Radogosta na Górze Radhoszcz w Beskidach, Kraina Śląsko-Morawska (Czechy)

Część zdjęć tej góry – wyjątkowo pięknych pochodzi ze strony: http://www.paveldobes.eu/galerie/vyber/

Polecam wiele innych ciekawych zdjęć na tej stronie.

Czytaj dalej

Prasłowianki – 22.06 – Kupalny Koncert w Radio Kraków

Zapraszam także w swoim imieniu na ten koncert  – Wstęp Wolny , budynek Radia Kraków przy Alejach Trzech Wieszczów (popularne Wiadro Kraków)

Wieczór Kupały

We wtorek 22 czerwca o godz. 19.00 zapraszamy na „Wieczór Kupały” – muzyczne powitanie lata na dziedzińcu Radia Kraków. W trakcie koncertu usłyszymy pieśni słowiańskie w wykonaniu zespołu Prasłowianki oraz pieśni Bałkańskie w interpretacji Pauliny Bisztygi z zespołem. Koncert poprowadzi oraz gościnnie wystąpi Anna Szałapak. Wstęp wolny.


„Wieczór Kupały” nawiązuje do „Nocy Kupały” – starego słowiańskiego święta obchodzonego w najkrótszą noc w roku, czyli z 21 na 22 czerwca. To pogańskie święto zostało „oswojone” przez kulturę chrześcijańską i dziś obchodzone jest 23 czerwca w wigilię św. Jana jako „Noc Świętojańska”. Opierając się na tradycji „Nocy Świętojańskiej”, chcemy nawiązać też do pierwotnego święta „Nocy Kupały”, które to święto było jednym z najradośniejszych świąt obchodzonym niemal w całej Europie. Poza warstwą kolorowej obrzędowości, wróżb i rytuałów, chcemy zaprezentować muzyczne korzenie, które także, o czym często zapomina się mówiąc o „wiankach” czy „sobótce”, stanowią o wyjątkowości tego święta.

W trakcie koncertu usłyszymy pieśni polskie, ale też ukraińskie, rosyjskie, macedońskie, dalmatyńskie, serbskie, chorwackie, bułgarskie i romskie w wykonaniu zespołu Prasłowianki oraz pieśni bałkańskie w interpretacji Pauliny Bisztygi z zespołem. Wprowadzeniem w muzyczny klimat tego słowiańskiego wieczoru będzie opowieść o korzeniach „Nocy Świętojańskiej” i tradycjach związanych z „Nocą Kupały”, które stanowią wspólny mianownik wielu europejskich kultur. Koncert poprowadzi i gościnnie wystąpi Anna Szałapak – znakomita pieśniarka Piwnicy Pod Baranami, ale też etnolog z wykształcenia i znawczyni tradycji krakowskich.

Prasłowianki
– Elżbieta Chełmińska-Bratuszewska, Danuta Kulawik-Lasoń, Stenia Pawłowska gościnnie Anna Korczakowska (alty)
– Dorota Bałdys-Kuczerepa, Wika Bisztyga, gościnnie Sabina Bisztyga (soprany)
– Zdzisław Adamkiewicz, Zygmunt Adamkiewicz, Zenek Krukowiecki (tenory)
– Jerzy Bess, Wiktor Korczakowski, Krzysztof Niewiara (basy)
– Wiesław Dziedziński (akordeon), Michał Półtorak (skrzypce), Jan Pułka (instrumenty tamburowe), Duszan Korczakowski (kontrabas), Wiesław Samitowski (instrumenty perkusyjne)

Paulina Bisztyga z zespołem
– Paulina Bisztyga – wokal
– Roman Ślazyk – gitara basowa
– Konrad Ligas – akordeon
– Przemek Sokół – trąbka
– Wika Chrobak – perkusja

Prowadzenie i udział gościnny – Anna Szałapak

Zainteresowanych zespołem zapraszamy też na stronę: http://www.slowianki.org/forum/phpBB2/portal.php

Słowianki w latach 60-tych

Iłła – wiersze pogańskie, polska wizja słowiańskiej Baji

Do tej pory na tym blogu nie publikowaliśmy w zasadzie wierszy. Powoli przychodzi czas aby to zmienić  – z kilku powodów. Najważniejszy jest taki że zbliżamy się do zaprezentowania dwóch wielkich postaci Strażników Wiary Słowiańskiej Przyrodzonej (Rodzimej): Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego – a przy tym nie obejdzie się bez prezentacji obszernej Króla Ducha, czy chociażby Wielkiego Monologu z Dziadów – i to z omówieniem pod nieco innym kątem niż się to zwykło czynić. Już zaprezentowaliśmy wyimki w opracowaniu T. S. Marskiego, które służyły ilustracji idei Jednej Słowiańszczyzny i ciągłości historycznej owego ethosu od głębokiej, wręcz biblijnej Epoki Mitologicznej.


Czytaj dalej

Kolejny domowin w naszym domu – Bolo, Boluś, Cienki Bolek albo Czarny Misiek

2 czerwca 2010 pojawił się kolejny domowin w naszym domu. Nie oznacza to że nieodżałowany Anioł Naszej Rodziny i Dziedziny –  Misiek , odszedł w niepamięć.

Znajdź na zdjęciu dwa różowe elementy

Pochodzi oczywiście z krakowskiego azylu, który był ewakuowany po powodzi. Piesek w stylu bardzo krótki, bardzo niski pseudo-szpic, zupełnie inny niż Miś.

Czytaj dalej

W sprawie sporu Allochtonistów i Autochtonistów oraz Dysk z Nebry (Niebórza, albo Nieba)

Jedna z bliskich mi osób, które bardzo cenię zwróciła mi uwagę, że publikując pewne skrajne teksty stawiam się w niezręcznej sytuacji i będę wywoływał alergię kręgów naukowych zaprzeczając po prostu dorobkowi archeologicznemu całego stulecia a nawet dwóch stuleci. Poniższy tekst powstał pod wpływem tego wydarzenia, bo zdałem sobie sprawę, że musiało tak jakoś zabrzmieć dla wielu – jakbym był w sensie „naukowym”, nazwijmy to inaczej „przyjmowania argumentów naukowych” – zdeklarowany na jedną stronę i to tę przeczącą odkryciom  archeologicznym.

Dysk z Nebry (z Niebórza czy z Niebła?) wytworzyła cywilizacja dobrze znająca astronomię i kalendarz a pochodzi on z roku 2000 p.n.e.  na Łużycach. Sprawę dysku opisuje dokładnie przypis 59 do Tai 19.

Czytaj dalej

Świątynie Światła Świata: Sudety – Wolframowe Źródło (czyli Wilcze) i dwie Góry Kirów

Świątynie Światła Świata:

Sudety – Wolframowe Źródło i dwie Góry Kirów

Quantcast

Gajowa Góra (Sępia) i Jaroszyce (Góra Boża)

Jest nazywana Sępią z powodu polsko-niemieckiego zamętu nazewniczego. Nazywała się Górą Gaja i składano na niej ofiary Gajowi-Ruji czyli Bogu Lata i Kiru Pełni (Peł-dnia-Południa). Niedaleko stąd jest też druga góra, której nazwa zmienia się jak w kalejdoskopie, ale w każdym razie utarło się za czasów obecności tutaj państwa Polskiego mówić na nią Boża, bo Ślązacy mieszkający w okolicy i górale sudeccy pamiętają iż czczono tam starych, przedchrześcijańskich bogów, a w każdym razie na pewno jednego. Którego? O tym świadczy inna nazwa tej góry Góra  Jaroszyce. Jak widać tym drugim jest Jaryło-Jarowit i to jest jego góra. Zastanawiam się czy rzeczywiście przy tzw. Wolframowym Źródle (bo naprawdę nazywało się ono Wilczym Źródłem, a więc przynależało do bogów czczonych z wiosną-Jaruną, ale i jesienią-Jastrubem) stała kącina Flinsa-Wijnsa (Hejdaża-Hejsza). W każdym, razie jest bardzo prawdopodobne, że gdzieś w okolicy musi być też Góra Jeszy-Jesieni i Góra Kostromy, która może być nazywana na przykład Stromą, albo  Górą Maslenicy, Koladą albo Pizmarem, lub Kostrubem. [C.B.]

Czytaj dalej

Polska – Rosja: z Księgi i Wiedzy Rymów (Księga IV Osądów)

Kontynuując wątek polsko-rosyjskiego pojednania, które w rozpoczętej Epoce Galaktycznej, czy też  – nazwijmy ten czas zgodnie z miarami Wielkiego Tajemnika Słowian –  w Czasie Ognistym, możemy budować (owo pojednanie i zgodę) na poziomie komórkowym, podstawowym, posługując się narzędziem niedostępnym w przeszłości – INTERNETEM (nie mylić z modnym do niedawna INTERNACJONALIZMEM), odsyłam dzisiaj wszystkich wprost do Księgi i Wiedzy Rymów, części zwanej Księgą IV Osądów.

Czynię to gdyż w pełni zgadzam się z wywodem  Autora jak i z wieloma sądami Księgi Popiołów T. S. Marskiego. Zgadzam się z nimi nie od dzisiaj, ale dotychczas głos mój, czy jego głos, czy głosy takich osób jak profesor Witold Mańczak (także Kostrzewski, Jażdżewski i wielu innych naukowców), były uważane za głosy skrajnych autochtonistów, których poglądy nie mają umocowania w faktach, a są tylko mitologią, albo nie opartą na faktach (a tylko na luźnych domysłach nienaukową, a więc nic nie wartą )  i nie popartą niczym poza intuicją oraz wyrywkowymi cytatami z kronik – megalomańską „polską” wizją przeszłości Słowian. Teraz ta wizja niespodzianie zyskała twarde dowody w postaci wyników badań genetycznych stawiając innych – tych którzy pohukiwali i naśmiewali się z garstki „oszołomów” – przed koniecznością wyjaśnienia faktów.

Profesor Jerzy Strzelczyk w roku 1998 we wstępie do swojej książki Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian poświęcił obszerny cytat i dwie pierwsze strony wstępu  omówieniu mojej książki z 1993 roku Stworze i zdusze, czyli starosłowiańskie boginki i demony.

Napisał on tak:

Czytaj dalej

O boskim Żywiole Wody i jego emanacjach


O Żywiole Wody dużo się ostatnio mówi, jako że Polska jest pogrążona od 60 dni prawie nieustannie w wodzie, a to spadającej, a to płynącej, a to wylewającej się poza swoje zwykłe ramy. Pisanie więc o tym żywiole w tej chwili jest z jednej strony na czasie, ale z drugiej wydaje się, że temat jest nieco wyczerpany. Spojrzenie na Żywioł wody poprzez pryzmat Wiary Przyrodzonej Słowian ma jednak charakter specjalny i ponadczasowy.

Czytaj dalej