Emanacje bogów w tynie Pogody-Wonieji, czyli leczące zapachy

Zapach – weń i woń

Zapach – w najogólniejszym sensie cecha związków chemicznych i ich mieszanin, polegająca na pobudzaniu zmysłu węchu.

W języku polskim zwykle przez zapach rozumie się woń przyjemną, aczkolwiek używa się tego słowa również w sensie każdej woni, zarówno przyjemnej, obojętnej jak i przykrej. Przykre zapachy przyjęło się nazywać smrodem, odorem lub fetorem.

Obraz przypomina  łatwo zapachy ale pod warunkiem, że się da z nimi skojarzyć

Weń to zwieńczenie, czyli zapach powietrza. Inaczej pachnie powietrze po deszczu, inaczej w zimie, inaczej gdy jesienią rozkładają się liście. Jak wiadomo powietrze jest domeną Pogody, i weń oraz woń także jej przynależą. Słowo weń i woń ma ten sam rdzeń – identyczny jak w słowie wieniec, bo woń jest swoistą nadbudową Świata, upiększającym go dodatkiem, ale dodatkiem niezbędnym.

Czytaj dalej

Strażnicy Wiary Przyrod(zone)y Słowian – Zofia Stryjeńska (1891 – 1976) – Pogańscy Bogowie i styl harski jako styl polski

Zofia Stryjeńska – Pory Roku, Korowód Miesięcy – Światowa Wystawa w Paryżu 1925 (fragment)
 

Czytaj dalej

Tan 3 Wielki – Starosłowiańskie Święto Wiosny (Święto Świąt), czyli Wielka Noc Nowego Roku

Copyright © by Czesław Białczyński

Bazie leszczynowe powinno się nazywać  – koszkami, a czasami mówi się na nie kotki

W chrześcijańskim kalendarzu świąt są dwa naprawdę wielkie momenty, którym podporządkowano wszystkie daty obrzędowego cyklu. To Boże Narodzenie obchodzone w chwili Zimowego Górowania Nocy, czyli w dniu, kiedy noc jest najdłuższa, a dzień najkrótszy, oraz Wielkanoc związana organicznie z Wiosennym Przesileniem.

Czytaj dalej

Księga Tura – Taja 1 – O poczęciu Świata (ilustrowana obrazami Wszego Świata)

Copyright ©by Czesław Białczyński

 
Rodzące się gwiazdy, rodzący się wszechświat – Światłowiłt i Nica
[Źródło:  NASA,  ESA oraz Hubble Heritage Team (STScI/AURA);  Podziękowania:  R. O'Connell (U. Virginia)]

O POCZĘCIU ŚWIATA

i Trzech Rzeczach Pierwszych, czyli Kaukach, Kirach i Jednogłowych, oraz o Czwartym Dziele Swąta

według zachodnich Wędów obrzędu kątyny witowskiej i przekazów z Winiety1, a także tradycji wschodnich Budynów obrzędu kątyny w Gleniu i podań znad Danapru2.

Relief głowy

O Pierwnicy-Niebycie i poczęciu Swąta

Czytaj dalej

Z Krainy Księżyca, czyli Niwy Tajemnic i Weny


Oko Boga – Emanacja samego Światła Świata (Światłoświata) widzialna z Ziemi – setki lat temu astronomowie zauważyli tę niezwykłego kształtu Mgławicę – nazywa się M57 i wygląda jak Pierścień

[zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.oa.uj.edu.pl/apod/apod/ap091105.html]
♦

Czytaj dalej

Przyroda Wielkiego Kaganatu SIS

Tu, na stronach podporządkowanych Działowi Przyrody Wielkiego Kaganatu SIS, pokażemy w całej rozciągłości piękno ziemi tego wspaniałego królestwa i bogactwo jej płodów

Kluczewska Sopka (ros. Ключевская сопка) – wulkan na Kamczatce, wznosi się na wysokość 4750 m n.p.m. Jest to największy i najbardziej aktywny wulkan w Eurazji i jednocześnie najwyższy szczyt Kamczatki.

Po raz pierwszy erupcję tego wulkanu zanotowano w 1697 r. i od tego czasu jest ciągle aktywny, podobnie jak inne sąsiadujące z nim wulkany. Po raz pierwszy został zdobyty w 1788 r. przez Daniela Gausa i dwóch innych członków ekspedycji Billingsa. Następną próbę wejścia podjęto dopiero w 1931 r. – przy schodzeniu z wulkanu kilku ze wspinaczy zostało zalanych płynącą lawą. Według niektórych źródeł pierwszego wejścia na szczyt dokonali potomkowie polskiego zesłańca Piotr i Jan Kozyrewscy pomiędzy 1701 a 1703.

Jakby powiedział zapewne Stanisław Szukalski autor kierunku zwanego Zermatyzmem – Tych Trzech Braci , przybywa do Krainy Cudów, gdzieś od Wyspy Wielkanocnej – A ta Kraina to Cud Końca Mazji – Kamczatka (Kończudka)

Zasiedlili ją Kozacy – a więc Koszanie ze Skrajiny (Ukrainy Wschodniej), odkrywali ją i opisywali Polacy i przebywali tu licznie jkak we wszystkich krainach Siewierzy – W 1770 przebywał na niej słynny Maurycy Beniowski. W latach 1795-96 przebywał tam na zesłaniu po Powstaniu Kościuszkowskim Józef Kopeć, opis Niższej Kamczatki, ludów ją zamieszkujących i ich obyczajów zamieścił w swoim „Dzienniku Podróży”.

Czytaj dalej

Inogi Welańskie, Niebieskie i Ziemskie

Ponieważ dzisiaj jest 13 i do tego piątek to wydaje mi się że to dobra chwila żeby zacząć publikować wizerunki Inogów. Słowo inóg tłumaczymy gdzieś w Księdze Tura, ale tutaj tylko krótko – inogi – to znaczy inno-nogi albo inno-oki, albo inaki czyli inszy, inkszy – czyli dziwny, inny od wszystkich. Inogi są to zwierzęta bądź p0stacie ludzko-zwierzęce, a także rośliny o dziwnym wyglądzie łączące w sobie cechy zwykle pokazywane przez zupełnie inne gatunki istot. Nie należy ich mylić ani z demonami – Zduszami, ani z Bogunami – oni także mają wygląd inno-oki  (inoki), ale główną cechą rozróżniająca prawdziwe Inogi od Bogunów i Zduszów jest ich ani ludzkie ani zduszne, ani boskie pochodzenie. Są oni niebieskimi i welańskimi Zwirzorami i Zróstami, które czasami zawitują także na Ziemię.

Riepin Sadko 20080304165805!Sadko

Ilia Riepin – Sadko w Podwodnym Królestwie [na pierwszym planie Czeltica, inóg znany bardziej jako Syrena]

Na Ziemi nie widujemy na przykład nigdy Szczuropiórów, ale za to widywano – przynajmniej dawniej Czeltice-Czetlnice (Czetlice) nazywane przez Romajów Syrenami. Powyżej na obrazie rosyjskiego twórcy przedstawiającym Sadkę w podwodnym królestwie widać właśnie Czetlnicę-Czelticę.

Zbierzemy tu wszystkie wizerunki Inogów, jakie uda mi się zebrać w całym Internecie. Postaram się każdemu z nich – jak zwykle poświęcić kilka słów, tak żeby nasz artykuł nie był tylko zbiorem obrazków.

Czytaj dalej

O Annie Pagaczewskiej- Białczyńskiej (1953-) oraz o prawactwie i lewactwie

Publikuję jeszcze raz tekst, który poświeciłem kiedyś mojej żonie, ponieważ był to tekst mniej biograficzny a bardziej jak się okazało społeczny – a nie został opublikowany nigdy jako „wpis” a tylko jako nota biograficzna  na „stronach”. Publikuję go bo był poświęcony kobietom w ogóle i Polakom oraz ich poczuciu własnej wartości, a także ocenie Polaków przez część publicystów i mediów. Przy okazji pióro – klawiatura – nieco mnie porwało i stał się on tekstem o narodzie i pewnej prawdzie. A ponieważ właśnie minęło Święto Niepodległości..
Tak się złożyło, że jeden z czytelników w dniu Święta Niepodległości poczuł się poruszony tym tekstem i skomentował go po północy 11 listopada. Cieszę się, że skomentował i komentarz natychmiast zamieszczam choć brzmi on politycznie i do tego lewacko. Na tym blogu nie  ma miejsca na cenzurę, którą namiętnie uprawiają media propagandowe: TVP, TVN, Polsat, Onet, Interia, Wirtualna Polska plus cała gama dzienników prasowych i tygodników oraz innych -ików politycznych.
Chciałbym jednak żeby tutaj było miejsce na prawdę.
 

Czytaj dalej

Bezpośrednie, proste emanacje Bogów na Ziemi i ich zwierzęce wcielenia

Bogowie Wiary Przyrody to uosobione Żywioły i Moce, albo wyżej – sam Wszechświat – Bóg Bogów (Swąt) oraz jego główne Działy (Kaukowie-Dzięgle) i główne kierunki (Kirowie). Zatem możemy zobaczyć w Przyrodzie emanacje owych bogów. Każdego z nich – i to nie tylko na Ziemi, w każdym miejscu wszechświata, na odległych planetach pomiędzy obcymi gwiazdami-słońcami zapewne wcielają się oni w różne tamtejsze formy przyrodzone. Na Ziemi możemy zobaczyć ich bezpośrednie ziemskie emanacje. Oto kilka tylko, pierwszych z brzegu, bezpośrednich ziemskich wcieleń bogów, ale jakże efektownych:

Swarożyc Sołńce 00025

Swarożyc-Sołńce [nowa twarz – do niedawna Ludzie takiej nie oglądali, dopiero koniec XX wieku pozwolił im tak do niego się zbliżyć]

Czytaj dalej

Taja 2 – O rodzie Ażdachów-Spętów (ilustrowana pracami Jerzego Przybyła i Łukasza Orthezy Matuszka)

Taja 2

Copyright © by Czesław Białczyński, ® all rights reserved by Jerzy Przybył / Łukasz Ortheza Matuszek

Relief głowy

O RODZIE AŻDAHÓW – SPĘTÓW

Czyli o Smokach i Żmijach-Żnujach, oraz o rodzie Światłogońców-Kuniczów

według Sorbów znad Gopła1, a także obrzędu kątyn Nurów z Caroduny2 i Stradowa oraz podań wschodnich Wątów-Antów znad Morza Ciemnego3.

łom 253.final_dragonsmŁukasz Ortheza Matuszek,  Drag (smok)

Czytaj dalej

Alfons Mucha (1860 – 1939) – Słowiańska Epopeja oraz jego związki z rodzinami Zborzilów, Kapturów, Kapustów, Olszowskich, Białczyńskich i Pagaczewskich

Alfons Mucha (1860 – 1939) – Słowiańska Epopeja

The Slav Epic – Słowiańska Epopeja

AM Sławienie Światowita dobre_alphonse_vienna_09_12Alfons Mucha – Słowiańska Epopeja – Sławienie Światowita na wyspie Ruji (Boje Bogów – sława sztuce)  [a więc BB – SS, przypisek mój]

 

Czytaj dalej

Krainy, Miejsca, Ludy Królestwa SIS

SS syberia2-02

 

Syberia, czyli Siewierz

Ziemice Królestwa Sis

z Taji 23

Ziemice Królestwa Sis ciagną się przez całą rozległą Wąd-Ląd-Maz-Stydę. Ten wielki ląd nazywany jest, zależnie od wymowności danego ludu i plemienia: Wondlondstydą, Ątlątmazydą, Wądlądstydą, Otlontydą, Ątlądstyką, Atlondwstydą lub Atlątydą, Wodlontydą i Atlandytą.

Kto by go jak nie zwał, to jest to po prostu, królestwo Skołotów, Istów i Słowian – Królestwo Sis, Wielka Skołotia. Jest to też Królestwo Słońca – Swarożyca i jego Wiana, czyli potomstwa Bogów Światła, Ognia i Nieba – zwanych Dawami (Dażbogami): Soło-Wiana (Sołowene, Słowiene), Soko-Łotów (Skołodewiana, Sokodana, Sokdawa), Wene-Dewa (Wędodewia, Wenedawa).

Czytaj dalej

Stanisław Szukalski – Stach z Warty (1893 – 1987)

szukal zdjęcie 1

Stanisław Szukalski – (pseud.) Stach z Warty[1] (ur. 13 grudnia 1893 w Warcie koło Sieradza, zm. 19 maja 1987 w Burbank, USA). Syn Dyonizego i Konstancji z Sadowskich – polski rzeźbiarz i malarz działający w USA. Twórca pseudonauki o nazwie zermatyzm.

Czytaj dalej