Świątynie Światła Świata: Hortyca (Ukraina) – legendarna Wyspa Horsa na Dnieprze

Hortyca (Ukraina) – legendarna Wyspa Horsa na Dnieprze

O Hortycy – wyspie na Dnieprze gdzie stoi posąg starosłowiańskiego Czura-Horsa (Chorsa), pozostałości kapiszcza pogańskiego, gdzie odnaleziono posąg kamienny skołockiej bogini z VII wieku p.n.e., gdzie znajduje się kopiec-kurhan z okresu starożytności oraz zrekonstruowana wieś zaporoska Sicz, wspaniała przyroda i Dniepr; po polsku znajdziecie tylko tyle:

Kamienna boginii skołocka na Hortycy

CHORTYCA
sow., ukr. Zaporoże
ukr. ЗАПОРiЖЖЯ, Zaporizhzhia, Zaporiżżja
ros. Aleksandrowsk

Wyspa (ostrów) położona pośrodku Dniepru, pośrodku dzisiejszego miasta Zaporoże. Niektórzy historycy wiążą późniejszą siedzibę Siczy zaporoskiej z ostrowem Święty Grzegorz wspomnianym w ruskich kronikach z X wieku. Według archeologów drewniane umocnienia istniały tutaj w końcu XI w.

Tu mieli gromadzić się książęta ruscy, którzy w początkach XII wieku nad rzeką Mołoczną rozbili Połowców. Ponownie Chortyca była miejscem koncentracji Rusinów przed bitwą z Mongołami nad rzeką Kałką 16 czerwca 1223 roku, gdzie ponieśli całkowitą klęskę.

Czytaj dalej

Ukraińskie lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 1

Ukraińskie lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 1

Walery Busygin – Lato na Ukrainie

Jak o każdej porze roku tak i teraz, kiedy zaczęło się lato, pora Ruji-Rujewita, Gaika-Gaji oraz Bogów Czucia (czyli koszych Bogów Miłości) udamy się w przepiękną podróż przez wspaniałe ziemie Królestwa Sis.

Nie zaczniemy tym razem ani na wschodzie, ani na zachodzie, ani w Polsce, lecz po sąsiedzku na pięknej, żyznej ziemi Ukrainy – ziemi która niegdyś była spichrzem Wielkiego Kaganatu Skołotów, Istów i Słowian  – takim spichrzem powinna być znowu w przyszłości.

Czytaj dalej

Przyroda Wielkiego Kaganatu SIS

Tu, na stronach podporządkowanych Działowi Przyrody Wielkiego Kaganatu SIS, pokażemy w całej rozciągłości piękno ziemi tego wspaniałego królestwa i bogactwo jej płodów

Kluczewska Sopka (ros. Ключевская сопка) – wulkan na Kamczatce, wznosi się na wysokość 4750 m n.p.m. Jest to największy i najbardziej aktywny wulkan w Eurazji i jednocześnie najwyższy szczyt Kamczatki.

Po raz pierwszy erupcję tego wulkanu zanotowano w 1697 r. i od tego czasu jest ciągle aktywny, podobnie jak inne sąsiadujące z nim wulkany. Po raz pierwszy został zdobyty w 1788 r. przez Daniela Gausa i dwóch innych członków ekspedycji Billingsa. Następną próbę wejścia podjęto dopiero w 1931 r. – przy schodzeniu z wulkanu kilku ze wspinaczy zostało zalanych płynącą lawą. Według niektórych źródeł pierwszego wejścia na szczyt dokonali potomkowie polskiego zesłańca Piotr i Jan Kozyrewscy pomiędzy 1701 a 1703.

Jakby powiedział zapewne Stanisław Szukalski autor kierunku zwanego Zermatyzmem – Tych Trzech Braci , przybywa do Krainy Cudów, gdzieś od Wyspy Wielkanocnej – A ta Kraina to Cud Końca Mazji – Kamczatka (Kończudka)

Zasiedlili ją Kozacy – a więc Koszanie ze Skrajiny (Ukrainy Wschodniej), odkrywali ją i opisywali Polacy i przebywali tu licznie jkak we wszystkich krainach Siewierzy – W 1770 przebywał na niej słynny Maurycy Beniowski. W latach 1795-96 przebywał tam na zesłaniu po Powstaniu Kościuszkowskim Józef Kopeć, opis Niższej Kamczatki, ludów ją zamieszkujących i ich obyczajów zamieścił w swoim „Dzienniku Podróży”.

Czytaj dalej