Ciekawe pochodzenie wyrazów – W, jak Włosy
Od Furio Muerte
Wyraz ten pochodzi z języka prasłowiańskiego, w którym najprawdopodobniej miał formę *volsъ. Słowa z języka prasłowiańskiego, używanego przez wszystkich Słowian między XV w. p.n.e. a VII w. n.e., etymolodzy oznaczają symbolem gwiazdy, ponieważ nie są one poświadczone w żadnych tekstach.
Cow and calf ivory
| Pic by Osama Shukir Muhammed Amin |
Decorative carved ivory with a cow suckling her calf and licking its tail among (very stylised) papyrus flowers. Neo-Assyrian, 9th-7th c. BC. Found in Nimrud, Iraq. Currently in the Iraq Museum in Baghdad…
Take a good look at the scene depicted on this ivory…
Ozdobna rzeźbiona kość słoniowa z krową karmiącą cielę i liżącą jego ogon wśród (bardzo stylizowanych) kwiatów papirusu. neoasyryjska, IX-VII w. PNE. Znaleziona w Nimrud w Iraku. Obecnie w Muzeum Iraku w Bagdadzie…
Przyjrzyj się dobrze scenie przedstawionej na tej kości słoniowej…
Pallada & Hram, Heram, erem-eram, Herma (Therma-Derma), Arka-dia, Arta, War, Twierdza – Przedselenickie Królestwo Północy
Na początek o podobieństwach słów, jak mamy król <-> królestwo, książę <-> księstwo, wojewoda <-> województwo, tak należałoby oczekiwać nawy państwa rządzonego przez Mędrców, i mamy scytyjski kraj Magog (Magów), ale też Pallada znaczy mądrość (Pallas Atena), analogicznie (z)Ofion (ophion) <-> (sophia-mądrość), tak jak Hellada jest ziemią Helenów, tak Pallada powinna być ziemią Mędrców, mamy też nazwę włoską wysokiego urzędnika „paladino„, czy nazwę wzgórza czy terytorium w Rzymie Palatynat, która to nazwa dowodzi, że nie jest to słowo greckie, nazwa ta podobna jest do nazwy Polski <-> DekaPolimu, do tego czasu raczej odnoszą się słowa Kadłubka o rządach 12 wojewodów, tyle, że faktycznie było ich dziesięciu Dekaineus<->Dekaj (Dekajłło) i byli to Mędrcy (Mądrzak<->Madżak).
Słowianie na duńskich wyspach w czasach wczesnego średniowiecza
Dokładnie na temat obecności Słowian w Skandynawii, ale dużo wcześniejszej niż ta średniowieczna odpisałem na FB Pawłowi Szydłowskiemu i Sławomirowi Harnasiowi pod artykułem Marka Krydy „Sensacja na Wawelu…”, w tych oto słowach:
„Macie panowie rację, dokładnie tak jest. To nie jest żaden krzyż Thora lecz krzyż prosty pogański równoramienny (Krzyż Przesileń – męski – można go nazywać słonecznym, bo wyznacza on górowania słońca i równonoce), a po nałożeniu na niego krzyża skośnego (Krzyża Połówek Pór Roku – żeńskiego) powstaje symbol Drogi- Kołowrót – Symbol Roku Godowego i Kulędarza Godowego (kalendarza), bo gody – to święte tany, święta.
Jak zwrócił uwagę Jerzy Przybył Odyn po skandynawsku nazywa się Uden, lub Udon, a słowo to pochodzi od ario-słowiańskiego – oude – onda – ouda – uodo – oudo- ąda – wąda – woda, skąd słowo don, doniec, dunaj, toń, dno czyli głębina, rzeka, jak też Udon, Uden – U Donu – w wodach, w głębinach wód (w donie, dunaju, na dnie, w głębinie morza – w toni).
Po pierwsze z genetyki wiemy, że przedstawiciele męskiej haplogrupy R1a zawędrowali do Skandynawii już w epoce Ceramiki Sznurowej a nawet może wcześniej (5000 p.n.e.) i tam zmieszali się z I1 – Staroeuropejskim, albo razem weszli do Skandynawii później zmieszawszy się nad Łabą i na półwyspie Jutlandzkim. Nic dziwnego, że istniała więź między późniejszymi Wądami-Wędami-Wenedami-Wandalami Pomorskimi a Gotami Skandynawskimi i Gotami-Getami Nadwiślańskimi-Pomorskimi, jak też Gątami Naddunajskimi zwanymi Kotynami = Kącianami = Koszanami= Ugliczami (ugieł – kąt po rosyjsku – czyli Delta Dunaju którą zajmowali).”
Przytaczałem też tutaj nie tak dawno artykuł z portalu Old European Culture (OEC: Goran Pavlovic przedstawia – The Origin of Anglo – Saxon race Thomasa Williama Shore („Pochodzenie rasy anglosaskiej”) – tłumaczenie książki mówiącej nie tyle o osadnictwie Słowian w wiekach od V do X w Wielkiej Brytanii, co o ich udziale w uformowaniu Rasy Anglo-Saskiej na Wyspach Brytyjskich, a na kontynencie europejskim dużo dużo wcześniej.
Przykład współczesnej rekonstrukcji słowiańskiej osady z okresu wczesnego średniowiecza (domena publiczna).
W Skandynawii epoki wikingów swoje miejsce znaleźli prawdopodobnie także Słowianie. Ich pozycja społeczna była wyższa, niż się powszechnie przyjmuje. Kim byli i jakie ślady pozostawili po sobie na duńskich wyspach?
Daję ten artykuł z 2014 roku tutaj dzisiaj nie z okazji Święta Kraczuna – Szczodrych Godów (bo akurat kończą się Dożynki, czyli Zbiór i Omłot Zbóż), ale w związku z tym, że właśnie pracuję nad ostatnia Tają (28) Księgi Tanów i nad Szczodrymi Godami. Wróciwszy do treści tego świetnego artykułu stwierdziłem, że jest nieco zapomniany jak i sam Kamil Dudkowski – niesłusznie, to wspaniały wywód etymologiczny, lingwistyczny i logiczny z portalu Wspaniałą Rzeczpospolita, na temat tzw. Bożego Narodzenia i Chrystusa z Izraela rodem. Chodzi o to żeby ten tekst nigdy nie przepadł nie tylko w czeluściach Internetu, ale też w czeluściach waszej pamięci. CB
Świąteczny Świat – Światło Świata [Ojciec] (polska sztuka ludowa)
Z tego artykułu dowiesz się:
Mir RA, spadek po Słowianach na półwyspie Synaj i w kościele judeo-chrześcijańskim
Myrrh is a red-brown resinous material, the dried sap of the tree Commiphora myrrha. It is native to Somalia and the eastern parts of Ethiopia. The sap of a number of other Commiphora and Balsamodendron species are also known as myrrh, including that from C. erythaeca (sometimes called East Indian myrrh), C. opobalsamum and Balsamodendron kua. Its name entered English through the Ancient Greek, μύρρα, which is probably of Semitic origin.
Mirra jest czerwonobrązowym żywicznym materiałem, wysuszonym sokiem drzewa Commiphora mirra. Pochodzi z Somalii i wschodniej części Etiopii. Sok z wielu innych gatunków Commiphora i Balsamodendron jest również znany jako mirra, w tym od C. erythaeca (czasami nazywane mirra wschodnioindyjska), C. opobalsamum i Balsamodendron kua. Jego nazwa wpisana jest w język angielski przez starożytną grekę, μύρρα, jest prawdopodobnie pochodzenia semickiego.
Radogoszcz i Radegast
Pomnik wykonany ręką Albina Poláška (Morawy – zrekonstruowany w 1998 roku)
Antropomorfizowana osoba boga Radogosta o Lwiej Głowie (i lwich stopach), z kapturem w postaci Paszczy Byka (z którego to nakrycia lwia głowa się wyłania), z symbolicznym rogiem obfitości w prawej dłoni na którym siedzi ptak (kaczka, gęś, kura, gołąb), Słońcem na ozdobnym pasie na brzuchu oraz rytami runicznymi od pępka w dół, z falistym/fallicznym symbolem wód/płodności spływającym między stopy. Pomnik wykonany został w głębokiej zgodności z Filozofią Przyrody.
Niespodziewanie dla mnie samego, postać bóstwa Radogosta-Bożeboga (Dobrogosta/Dobroboga/Bożycza/Bożeńka) stała się probierzem poprawności nie tylko położenia tejże postaci i całego Tynu Bogów Domu i Gospodarstwa w Kole Bogów, ale w ogóle poprawności odtworzenia mitologicznego całego Koła Bogów oraz ułożenia obrzędów i świąt w odpowiedniej datacji, jak i z odpowiednią symboliką i reprezentatywnością w tanach/obrzędach w Księdze Tanów.
Początek tej tytanicznej pracy analitycznej jaką wykonałem, dysponując obecnie analizami z kilku źródeł poza moim własnym odtworzeniem:
a) także znaleziskami z Prillwitz zanalizowanymi przez Winicjusza Kossakowskiego,
b) analizą figurek z Prillwitz wykonaną przez Gorana, autora blogu Old European Culture w kontekście antropologii porównawczej i archeologicznych znalezisk z Eurazji i Basenu Morza Śródziemnego (https://bialczynski.pl/2017/02/14/old-european-culture-leto-nadeslal-jaroslaw-ornicz/), (http://oldeuropeanculture.blogspot.com/2015/02/radegost-welcome-guest.html) oraz (https://oldeuropeanculture.blogspot.com/search?q=radegast)
c) analizą symboliki pomnika Albina Polaszka na Górze Radogosta,
d) spostrzeżeniami Petko Nikolicza Viduszy z artykułu ŽUPA VIDOGOSSA JE SELO VIDUŠA na temat słowa „gosz”, „goszć”.
oraz
e) próbą odczytania znaczenia słowa „gosz/goszcz” w kontekście perskiego „gosza/gast” dokonaną przez Jarosława Ornicza
i
f) uwag Bez Chwili Zwątpienia, spod artykułu o Sierpie z żuchwy Jelenia
był banalny.
Oto fragment mojej dyskusji z Jarosławem Orniczem na temat możliwego pochodzenia słowa Radogoszcz, na podstawie spostrzeżeń naszych słoweńskich współbraci i przyjaciół oraz własnych dociekań. Doszły do tego niespodziewanie dalsze wypowiedzi z dyskusji pod artykułem o zębatym sierpie z żuchwy jelenia i kolejne nawiązania do Persji.
What is another name of Poland?
First i wrote a comment to Eliseo Nesci answer, but now I think I can expand it to full answer.
Disclaimer: This answer may contain some mistakes, cause I am not professional historian nor linguist (but I have some not little knowledge I believe :)). I use my best knowledge to answer this question.
Zastrzeżenie:
Ta odpowiedź może zawierać pewne błędy,
ponieważ nie jestem zawodowym historykiem
ani językoznawcą .
(…)
Usually translated as The Commonwealth. It is “Common Thing” of all citizens. During Rzeczpospolita times most of the countries were more-less private properties of the kings and their families. The Commonwealth was the wealth by itself, even without king. King was just a “manager” running the country, but not its owner! King couldn’t give any part of The Commonwealth to other country nor to its family members without citizens’ permission or without buying part of The Commonwealth as his private property with his private money.
1.Rzeczpospolita
Zwykle tłumaczone jako The Commonwealth. Jest to „Wspólna Rzecz” wszystkich obywateli. W czasach Rzeczpospolitej większość krajów była prywatnymi własnościami królów i ich rodzin. Rzeczpospolita była sama w sobie bogactwem, nawet bez króla. Król był po prostu „menadżerem” prowadzącym kraj, ale nie jego właścicielem!
(…)
2. Slavia
Name of Slavia was probably never used as a name for the country. I coined the name from the citizens living in Poland. Bolesław Chrobry (967–1025) was called: Regnum Sclavorum, Gothorum sive Polonorum which is translated from latin as: “King of Slavs, Goths which are Poles”. Which shows us that in that time or little time before all Slavs were considered as Poles. Name Slavia is used also in chronicles. Check “Germania” below.
3. Lechia
Name of Poland is used for Poland since ca. 1000AD (Congress of Gniezno | Wikiwand). Before name “Poland” was not used. Name has been coined probably after Poland changed state religion from Slavic to Christian (ca 966AD). Name Polska (Poland) is disputed.
Most popular theory tells us that it comes from Polanie tribe. There are also 2 explanations which are related to Lechia.
First of them bases on the sound of Lechia. Citizen of Lechia is Lech, plural is Lesi like Czech and Czesi (yes, English name for Czech Republic in English with its strange ortography comes directly from Polish) – it is Satem-Kentum rule – google it. But female citizen of Lechia is Leszka/Laszka. The word “after” in Polish is “po” if you combine both (After Lech/Leszka/Laszka/Lechia) you get: Polech, Poleszka, Polaszka, Polechia, which were simplified into Polska. For modern Poles it sounds strange, but there are other words with similar way of creation: Po+Wiedzieć (Know)=Powiedzieć (Say), Po+móc(Can)=Pomóc(Help), Po+Koić(Make Peace)=Pokój(Peace) and the most significant in our example: Pod+Lech=Podlasie and Po+Lech=Polesie. Some people think that last words come from Las (Forest) and not from Lech/Lechia, but Lithuanian language call them Palenke (where Lenke means Lech and not Forest).
Of Sneaky, Creeping, Thieving Little Creatures
Sometimes when I look at the moronic stuff that is written in Slavic academic literature, I begin to wonder whether low-IQ folks somehow unable to find employment end up synecured at Slavic universities.
Czasami, gdy patrzę na kretyńskie treści napisane przez słowiańską literaturę akademicką, zaczynam się zastanawiać, czy ludzie o niskim IQ jakoś niezdolni do znalezienia sensownej pracy nie kończą na synekurach na słowiańskich uniwersytetach.
Ouroboros – OR z bORu wyORAny, dowody na starożytność Polski Słowiańskiej
Kronika Dzierzwy (Kronika Mierzwy, Kronika franciszkańska) – kronika historii Polski spisana po łacinie w początkach XIV wieku.
Zachowała się w czterech rękopisach z XV wieku oraz w jednym z XVI. Powstała najprawdopodobniej w Krakowie. Jej autorem mógł być franciszkanin związany z dworem Władysława Łokietka, opowiadający się za zjednoczeniem Polski po czasach rozbicia dzielnicowego.
Kronika jest kompilacją wcześniejszych utworów, takich jak Kronika Polski Wincentego Kadłubka, żywoty św. Stanisława Wincentego z Kielczy, Rocznik małopolski oraz innych źródeł. Mimo tego kronika ma dość jednolitą formę. Autor przejawia dobrą znajomość Biblii, wielokrotnie się do niej odwołując, a także znajomość kanonów stylistyki retorycznej, aczkolwiek język kroniki nie ma wybitnych walorów literackich.
