PODRÓŻNIK
Wpisy otagowane: etymologia
Wspaniała Rzeczpospolita (Kamil Dudkowski): Hej Kolęda, Kolęda! (z Archiwum 2014: Biblia)
Daję ten artykuł z 2014 roku tutaj dzisiaj nie z okazji Święta Kraczuna – Szczodrych Godów (bo akurat kończą się Dożynki, czyli Zbiór i Omłot Zbóż), ale w związku z tym, że właśnie pracuję nad ostatnia Tają (28) Księgi Tanów i nad Szczodrymi Godami. Wróciwszy do treści tego świetnego artykułu stwierdziłem, że jest nieco zapomniany jak i sam Kamil Dudkowski – niesłusznie, to wspaniały wywód etymologiczny, lingwistyczny i logiczny z portalu Wspaniałą Rzeczpospolita, na temat tzw. Bożego Narodzenia i Chrystusa z Izraela rodem. Chodzi o to żeby ten tekst nigdy nie przepadł nie tylko w czeluściach Internetu, ale też w czeluściach waszej pamięci. CB
Świąteczny Świat – Światło Świata [Ojciec] (polska sztuka ludowa)
Z tego artykułu dowiesz się:
- Co znaczy słowo Kolęda i w jakiej formie zawędrowało do łaciny.
- Dlaczego Bóg rodzi się 25 grudnia
- Co mają wspólnego słonie indyjskie z hebrajskimi opowieściami, brytyjskimi bogami, Agatami i godzinami.
- Skąd się wzięły tradycje bożonarodzeniowe
- Dlaczego Maryja była dziewicą?
- I skąd wiemy, że Boże Narodzenie NIE pochodzi z Izraela
Mir RA, spadek po Słowianach na półwyspie Synaj i w kościele judeo-chrześcijańskim
Mir RA, spadek po Słowianach na półwyspie Synaj i w kościele judeo-chrześcijańskim
Mir RA
Myrrh is a red-brown resinous material, the dried sap of the tree Commiphora myrrha. It is native to Somalia and the eastern parts of Ethiopia. The sap of a number of other Commiphora and Balsamodendron species are also known as myrrh, including that from C. erythaeca (sometimes called East Indian myrrh), C. opobalsamum and Balsamodendron kua. Its name entered English through the Ancient Greek, μύρρα, which is probably of Semitic origin.
Mirra jest czerwonobrązowym żywicznym materiałem, wysuszonym sokiem drzewa Commiphora mirra. Pochodzi z Somalii i wschodniej części Etiopii. Sok z wielu innych gatunków Commiphora i Balsamodendron jest również znany jako mirra, w tym od C. erythaeca (czasami nazywane mirra wschodnioindyjska), C. opobalsamum i Balsamodendron kua. Jego nazwa wpisana jest w język angielski przez starożytną grekę, μύρρα, jest prawdopodobnie pochodzenia semickiego.
Radogoszcz i Radegast-Radhost
Radogoszcz i Radegast
Pomnik wykonany ręką Albina Poláška (Morawy – zrekonstruowany w 1998 roku)
Antropomorfizowana osoba boga Radogosta o Lwiej Głowie (i lwich stopach), z kapturem w postaci Paszczy Byka (z którego to nakrycia lwia głowa się wyłania), z symbolicznym rogiem obfitości w prawej dłoni na którym siedzi ptak (kaczka, gęś, kura, gołąb), Słońcem na ozdobnym pasie na brzuchu oraz rytami runicznymi od pępka w dół, z falistym/fallicznym symbolem wód/płodności spływającym między stopy. Pomnik wykonany został w głębokiej zgodności z Filozofią Przyrody.
Niespodziewanie dla mnie samego, postać bóstwa Radogosta-Bożeboga (Dobrogosta/Dobroboga/Bożycza/Bożeńka) stała się probierzem poprawności nie tylko położenia tejże postaci i całego Tynu Bogów Domu i Gospodarstwa w Kole Bogów, ale w ogóle poprawności odtworzenia mitologicznego całego Koła Bogów oraz ułożenia obrzędów i świąt w odpowiedniej datacji, jak i z odpowiednią symboliką i reprezentatywnością w tanach/obrzędach w Księdze Tanów.
Początek tej tytanicznej pracy analitycznej jaką wykonałem, dysponując obecnie analizami z kilku źródeł poza moim własnym odtworzeniem:
a) także znaleziskami z Prillwitz zanalizowanymi przez Winicjusza Kossakowskiego,
b) analizą figurek z Prillwitz wykonaną przez Gorana, autora blogu Old European Culture w kontekście antropologii porównawczej i archeologicznych znalezisk z Eurazji i Basenu Morza Śródziemnego (https://bialczynski.pl/2017/02/14/old-european-culture-leto-nadeslal-jaroslaw-ornicz/), (http://oldeuropeanculture.blogspot.com/2015/02/radegost-welcome-guest.html) oraz (https://oldeuropeanculture.blogspot.com/search?q=radegast)
c) analizą symboliki pomnika Albina Polaszka na Górze Radogosta,
d) spostrzeżeniami Petko Nikolicza Viduszy z artykułu ŽUPA VIDOGOSSA JE SELO VIDUŠA na temat słowa „gosz”, „goszć”.
oraz
e) próbą odczytania znaczenia słowa „gosz/goszcz” w kontekście perskiego „gosza/gast” dokonaną przez Jarosława Ornicza
i
f) uwag Bez Chwili Zwątpienia, spod artykułu o Sierpie z żuchwy Jelenia
był banalny.
Oto fragment mojej dyskusji z Jarosławem Orniczem na temat możliwego pochodzenia słowa Radogoszcz, na podstawie spostrzeżeń naszych słoweńskich współbraci i przyjaciół oraz własnych dociekań. Doszły do tego niespodziewanie dalsze wypowiedzi z dyskusji pod artykułem o zębatym sierpie z żuchwy jelenia i kolejne nawiązania do Persji.
Kamil Dudkowski o Lachach i Lechii: What is another name of Poland? (Jakie były inne nazwy Polski?)
What is another name of Poland?
First i wrote a comment to Eliseo Nesci answer, but now I think I can expand it to full answer.
Disclaimer: This answer may contain some mistakes, cause I am not professional historian nor linguist (but I have some not little knowledge I believe :)). I use my best knowledge to answer this question.
Zastrzeżenie:
Ta odpowiedź może zawierać pewne błędy,
ponieważ nie jestem zawodowym historykiem
ani językoznawcą .
(…)
- Rzeczpospolita
Usually translated as The Commonwealth. It is “Common Thing” of all citizens. During Rzeczpospolita times most of the countries were more-less private properties of the kings and their families. The Commonwealth was the wealth by itself, even without king. King was just a “manager” running the country, but not its owner! King couldn’t give any part of The Commonwealth to other country nor to its family members without citizens’ permission or without buying part of The Commonwealth as his private property with his private money.
1.Rzeczpospolita
Zwykle tłumaczone jako The Commonwealth. Jest to „Wspólna Rzecz” wszystkich obywateli. W czasach Rzeczpospolitej większość krajów była prywatnymi własnościami królów i ich rodzin. Rzeczpospolita była sama w sobie bogactwem, nawet bez króla. Król był po prostu „menadżerem” prowadzącym kraj, ale nie jego właścicielem!
(…)
2. Slavia
Name of Slavia was probably never used as a name for the country. I coined the name from the citizens living in Poland. Bolesław Chrobry (967–1025) was called: Regnum Sclavorum, Gothorum sive Polonorum which is translated from latin as: “King of Slavs, Goths which are Poles”. Which shows us that in that time or little time before all Slavs were considered as Poles. Name Slavia is used also in chronicles. Check “Germania” below.
3. Lechia
Name of Poland is used for Poland since ca. 1000AD (Congress of Gniezno | Wikiwand). Before name “Poland” was not used. Name has been coined probably after Poland changed state religion from Slavic to Christian (ca 966AD). Name Polska (Poland) is disputed.
Most popular theory tells us that it comes from Polanie tribe. There are also 2 explanations which are related to Lechia.
First of them bases on the sound of Lechia. Citizen of Lechia is Lech, plural is Lesi like Czech and Czesi (yes, English name for Czech Republic in English with its strange ortography comes directly from Polish) – it is Satem-Kentum rule – google it. But female citizen of Lechia is Leszka/Laszka. The word “after” in Polish is “po” if you combine both (After Lech/Leszka/Laszka/Lechia) you get: Polech, Poleszka, Polaszka, Polechia, which were simplified into Polska. For modern Poles it sounds strange, but there are other words with similar way of creation: Po+Wiedzieć (Know)=Powiedzieć (Say), Po+móc(Can)=Pomóc(Help), Po+Koić(Make Peace)=Pokój(Peace) and the most significant in our example: Pod+Lech=Podlasie and Po+Lech=Polesie. Some people think that last words come from Las (Forest) and not from Lech/Lechia, but Lithuanian language call them Palenke (where Lenke means Lech and not Forest).
In Nomine Jassa: Of Sneaky, Creeping, Thieving Little Creatures
Of Sneaky, Creeping, Thieving Little Creatures
Sometimes when I look at the moronic stuff that is written in Slavic academic literature, I begin to wonder whether low-IQ folks somehow unable to find employment end up synecured at Slavic universities.
Czasami, gdy patrzę na kretyńskie treści napisane przez słowiańską literaturę akademicką, zaczynam się zastanawiać, czy ludzie o niskim IQ jakoś niezdolni do znalezienia sensownej pracy nie kończą na synekurach na słowiańskich uniwersytetach.
736 SKRBH: 128 Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 01-04
Ouroboros – OR z bORu wyORAny, czyli dowody na starożytność Polski Słowiańskiej w Kronice Dzierzwy [Archiwum 2014]
Ouroboros – OR z bORu wyORAny, dowody na starożytność Polski Słowiańskiej
Co to jest Kronika Dzierzy (Dzierswy, Mierzwy)
Kronika Dzierzwy (Kronika Mierzwy, Kronika franciszkańska) – kronika historii Polski spisana po łacinie w początkach XIV wieku.
Zachowała się w czterech rękopisach z XV wieku oraz w jednym z XVI. Powstała najprawdopodobniej w Krakowie. Jej autorem mógł być franciszkanin związany z dworem Władysława Łokietka, opowiadający się za zjednoczeniem Polski po czasach rozbicia dzielnicowego.
Kronika jest kompilacją wcześniejszych utworów, takich jak Kronika Polski Wincentego Kadłubka, żywoty św. Stanisława Wincentego z Kielczy, Rocznik małopolski oraz innych źródeł. Mimo tego kronika ma dość jednolitą formę. Autor przejawia dobrą znajomość Biblii, wielokrotnie się do niej odwołując, a także znajomość kanonów stylistyki retorycznej, aczkolwiek język kroniki nie ma wybitnych walorów literackich.
Old European Culture: Breath, czyli Oddech/Tchnienie
Breath, czyli Oddech/Tchnienie
In Serbian the word for „life” is „život”. This word comes from the root „živ” which means „alive”.
These two words have their direct cognates in all Slavic languages, as well as Ancient Greek, Old Armenian, Baltic languages and Indo-Iranian languages:
Ancient Greek: ζάω (záō) – I live.
Tocharian B: śāw-, śāy – to live
The more to the front you pronounce „ž”, the more it changes from „ž” to „š” then to „z” and then to „s”.
W języku serbskim słowo „życie” to „život”. To słowo pochodzi od korzenia „živ”, co oznacza „żywy”.
Te dwa słowa mają swoje bezpośrednie odpowiedniki we wszystkich językach słowiańskich, jak również w starożytnym greckim, staroruskim, ormiańskim, bałtyckim i indonezyjskim:
Starożytny grecki: ζάω (záō) – Mieszkam.
Tocharian B: śāw-, ęy – żyć
Im więcej z przodu (wargowo-zębowo) wymawiasz słowo „ž”, tym bardziej zmienia się z „ž” na „š”, a następnie na „z”, a następnie na „s”.
źródło: Old European culture
Old European culture : The skilful one (Wprawny/Wiedzący)
The skilful one
In my post „Wratch” I talked about an interesting linguistic „coincidence”:
W moim poście „Wratch” mówiłem o interesującym językowym „zbiegu okoliczności”:
Zbigniew Jacniacki: Propozycja źródłosłowu nazwy LECHIA [Neon24.pl]
Propozycja źródłosłowu nazwy LECHIA
Mityczne i jednocześnie popularne wyjaśnienie jest takie, że pochodzi od imienia Lecha- brata Rusa i Czecha.
Radogoj – A czemu wilcze pogłytuje słowiańską mołwę.
Radogoj – A czemu wilcze <o tym jak wilk> pogłytuje słowiańską mołwę.
Polecam – bardzo poważny i ważny artykuł na temat etnogenezy i języka Słowian. CB
Język słowiański, jak świetnie budzący się Polacy-Lechici rozumieją, był w swoim czasie bardzo przestrzenny i wolny; dziś nieokiełznany historycznością, choć wciąż najjaśniejszy i najśmielszy w swoich istotnych aspektach, a jeśli sięga się nim do poników prastarej mowy i otjąd rozjaścia gronie kryjące słowiańskość wszakich jej zasobów, to wpływa na postrzeganie historii i wytacza wiele do zrozumienia lepiej niż cokolwiek.
Samo słowo „język” ma wiele skomplikowanych synonimów. Już sama Pra-Indo-Europejska rekonstrukcja dobrze to obrazuje, bowiem „brzmi”, tj. wygląda tak: dn̥ǵʰwéh₂s, a znaczy podobno „język”. Prowadzi to do łacińskiego lingua, którego — wydawałoby się — nie trzeba wyjaśniać. Skąd jednak pochodzi? Niby z klasycznej łaciny: dingua, co z kolei wywodzić się ma od staroit. *denɣwā — znów prowadząc z powrotem — do zagmatwanego *dn̥ǵʰwéh₂s.
Słowo Lingua rozwinęło naturalnie wiele znaczeń, ale o nich później.
Słowo Lingua rozwinęło naturalnie wiele znaczeń, ale o nich później.
Najpierw zwróćmy uwagę na sanskryckie जिह्वा (czyt. jihvā́, tłumaczone na „język”), a w zasadzie na synonimy: लोला (lolā) oraz रसना (rasanā). Drugie słowo tworzy czasownik przechodni w hinduskim बरसना (barasnā), od czego utworzono w tym języku określenie अंगारे बरसना (ãṅgāre barasnā), czemu można nadać znaczenia: „z krańcowego gorąca ukazywać” i nieprzechodni czasownik „wściekać”. Są też: hinduskie ग्रसनी (grasani) czyli „gardło” i ग्रसना (grasanaa), które mniej więcej znaczy; „robić z czegoś kąsek; chwytać; łapać„. W sanskrycie ग्रसन posiada znaczenia „usta, gęba; zatarcie; połykanie; szpony, szczęki, zacisk, uchwyt; rodzaj częściowego przyćmienia księżyca lub słońca”.
Odpuszczę sobie wyjaśniania pierwszego słowa (लोल) po polsku. Miast tego, zachęcam do zajrzenia do tego słownika: http://sanskritdictionary.com/; słowo to ma po prostu zbyt wiele definicji, a w dodatku chyba jest rzadko używane. Podobnie jest u nas, przy czym zachowało się m.in. dzięki legendom o Lelu i Polelu.
Wróćmy teraz do lingua i spójrzmy na definicje (tłumaczę z angielskiego Wiktionary):
Blog Dzieje Lechii: Wiedza i dzieje ukryte w naszych słowach… cz.1
Blog Dzieje Lechii: Wiedza i dzieje ukryte w naszych słowach
Polecam. CB
Adrian Leszczyński – Krótka historia rodu genetycznego R1a
Adrian Leszczyński – Krótka historia rodu genetycznego R1a
© by Adrian Leszczyński
WSTĘP
Badania genetyczne rewolucjonizują podejście świata nauki do zagadnień pochodzenia ludności na świecie. Choć są one w początkowej fazie, to jednak już zdążyły wnieść wiele nowych faktów do świadomości osób zainteresowanych tym zagadnieniem. Badania te nakazują zupełnie inaczej spojrzeć na problem pochodzenia człowieka oraz poszczególnych ras i etnosów. Ostatnie lata przyniosły również przełom w badaniu historii Słowian i innych ludów. Badania genetyczne rzucają także nowe światło na zagadnienie pochodzenia i kształtowania się języków. Niestety, nie wszyscy te badania rozumieją. Nie wszyscy umieją wyciągać z nich właściwe wnioski. Istnieją także liczne i dość wpływowe środowiska ludzi, którzy za wszelką cenę próbują podważać te badania wprowadzając do ich interpretacji chaos, fałsz, a nawet oczywiste nieprawdy. Fakty te skłoniły mnie do napisania niniejszego artykułu, który w sposób możliwie krótki i zwięzły wyjaśnia o co chodzi w badaniach genetycznych. Skupiam się tu jednak głównie na historii rodu genetycznego R1a uznawanego za „gen słowiański” w Europie i jednocześnie „gen aryjski” w Azji. Ród ten jest bowiem ściśle związany z historią Słowian i Ariów oraz ich językami. Choć w dzisiejszych czasach nie każdy nosiciel haplogrupy wywodzącej się z R1a jest Słowianinem i nie każdy człowiek mówiący po słowiańsku posiada tę haplogrupę, to jednak historyczny związek tej haplogrupy i jej gałęzi pochodnych z językami słowiańskimi jest faktem. Wykształcenie się języka prasłowiańskiego i pokrewnego mu języka praaryjskiego nastąpiło właśnie w rodzie R1a, tudzież w jego gałęziach potomnych. Tym samym wykształcenie się wspólnego języka będącego przodkiem języków słowiańskich i aryjskich także nastąpiło w tym konkretnym rodzie genetycznym.
Współczesne przypadki, gdy R1a nie łączy się z wymienionymi językami spowodowane są wielowiekowym mieszaniem się pierwotnych etnosów ze sobą, asymilacjami, wynaradawianiem czy kreolizacją języków. Kilka konkretnych przykładów tych faktów podaję w podtytule „Kontrowersje”.