W Niemczech odkryto pozostałości olbrzymiej konstrukcji.
Od Poli Dec
Archeolodzy odnaleźli olbrzymią salę z epoki brązu. Badacze uważają, że mogło być to miejsce obrad, w których uczestniczył legendarny król Hinz, władca z kultury nordyjskiej.
Pierwsze zdanie i pierwsze wielkie niemiecko-anglosaskie kłamstwo. Władca z kultury łużyckiej a więc Słowiańskiej i Prapolskiej. CB
Pawoł Nedo
Pawoł Nedo (* 1. nowembra 1908 w Kotecach blisko Wósporka; † 24. maja 1984 w Lipsku) jo był serbski wucabnik, ludowědnik, narodny procowaŕ a pśedsedaŕ Domowiny wót 1933 až do jeje rozpušćenja w lěśe 1937, kaž teke mjaz 1945 a 1950. Jogo naslědnik jo był komunist Kurt Krjeńc.
Pó wotchadźe z Łužyce jo był wón z ludowědnikom mjaz drugim na Lipšćanskej Karla Marxowej uniwersiśe a na Berlinskej Humboldtowej uniwersiśe. Strowotniskich pśicyn dla bu w lěśe 1968 pśedcasnje emeritěrowany.
Pawoł Nedo jo był wót junija 1940 ženjony z Marku, roźonej Budarjec z Křiweje Boršće (1914–98) a měł dweju synow Michała (* 1941) a Mateja (1947–71).
Literatura
Fotoreportaż z krainy Słowian – Górne Łużyce
Fotoreportaże, które publikuję od lutego 2018 roku w znacznej mierze zawierają zdjęcia ukazujące piękno słowiańskich ziem w różnych krajach. Pokazują też ziemie, które niegdyś zamieszkane były przez Słowian, a dziś nie są słowiańskie, choć zachowały się na nich liczne pamiątki po Słowianach. Mam tu na myśli przede wszystkim liczne obszary na terytorium współczesnych Niemiec, w znacznym stopniu zamieszkałe w dawnych czasach przez Słowian. W kilku dotychczasowych reportażach przedstawiłem te regiony Niemiec, gdzie Słowian już nie ma, ale do dziś żywa jest o nich pamięć i pielęgnowane są ślady ich dawnej bytności, kultury i architektury.
Fotoreportaż z krainy Słowian – Spreewald
Mój pierwszy fotoreportaż został opublikowany na stronie Czesława Białczyńskiego w lutym 2018 roku. Przedstawiał on piękno Dolnych Łużyc – do dziś w dużym stopniu słowiańskiej krainy na terenie współczesnych Niemiec. Jego tytuł to „Fotoreportaż z krainy Słowian – Dolne Łużyce”. [1]
Muzeum w Chociebużu – Justyna Michniuk
Przy okazji odsyłam też do artykułów Justyny Michniuk o Łużycach publikowanych u nas, w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata i pozdrawiam serdecznie autorkę niniejszego reportażu.
Słowiańskie symbole na pisankach Serbołużyczan
Słowo wstępu do tego artykułu z tłumaczenia z rosyjskiego źródła oraz ode mnie – CB:
„Zwyczaj malowania jajek jest bardzo stary. Wiadomo, że w etruskich kurhanach archeolodzy znaleźli rytualnie malowane jajka – symbole zmartwychwstania. Rozważmy VII wiek p.n.e. etruskie jajo znalezione w kopcu Vulczi. Na jajku namalowane są u góry ptaki na niebie, które szybują nad ziemskimi trawami, następnie znajduje się tam rząd rombów, symbole pola już uprawianego, ale jeszcze nie obsianego zbożem – te pola czekają na swojego Boskiego Siewcę, Dawcę Życia.
Poniżej widzimy obrazy tancerzy trzymających się za ręce, wykonujących rytualny taniec etruski – W Kręgu. Podobny rytualny taniec w Kręgu widzimy na pieczęci z Mahendżo-Daro, która odzwierciedla moment narodzin Boga. Taniec ten nazwano KURAVAI – „kuravai”, symbol hinduskiego rozumienia czasu jako cyklu czasu, od narodzin, życia i śmierci. „Kuravai” wykonywało 7 tancerzy obracających się w kręgu symbolizującym krąg czasu, od narodzin do śmierci i ponownych narodzin. W dolnej części etruskiego jajka z VII wieku p.n.e. narysowane są symbole Wielkiej Bogini Matki – ptak i ryba. Te same symbole ptaków i ryb są przedstawione na pieczęci z Mahendżo-Daro nad głową Świętej Koźlicy – antropomorficznej inkarnacji Wielkiej Bogini Matki. Wizerunek ryby w Mahenjo-Daro i Harappa (północne Indie) był uważany za symbol Wielkiej Matki. Symbole swastyki dotarły do cywilizacji minojskiej na Krecie.
Etruska pisanka z Vulci – VII w.p.n.e
Symbol Ptaka”.
(źródło – http://ru-sled.ru/simvoly-prazdnika-pasxi/)
Taniec Kuravai jest dokładnie Tańcem Narodzin i oddaje cykl życia do śmierci oraz powtórnego odrodzenia. Jest to starożytny, z czasów Wed i sanskrytu Tan Kura i Jaja – taniec, który określa jego nazwa Tan Kura i Owalu-Uwijania – Owitu, Ovium. (jajko – czes. vejce, słowackie – vajce / jajeczko – veiczko / vaiczko). W Księdze Tanów ten taniec odbywany jest na wiosnę w Tanie Wielkiego Maja – Majumie (20-26 maja), jako Tan Kuraka (lub Cieciora – Cietrzewia).
Ludwik Stasiak: Brandenburg – Kraina Słowiańskich Mogił
Gorąco polecam tę ważną książkę każdemu, kto czuje się Polakiem (Polachem), każdemu kto pragnie poznać prawdę i wyciągać wnioski z historii. Przy okazji przypominam publikowaną na blogu w roku 2017 sylwetkę Ludwika Stasiaka – Strażnika Wiary i Wiedy Słowian z I Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata w Krakowie.
Sprawy Łużyckie: Witold Kochański – Straty Kulturalne Łużyc w II Wojnie Światowej (1947)
Jak wyglądała wewnętrzna niemiecka okupacja Łużyc przez hitlerowców? Poczytajcie. Nie zapominajmy przy tym o stratach materialnych, a przede wszystkim ludzkich, bo mięsem armatnim III Rzeszy także byli Słowianie Lechiccy z Łużyc, Śląska, Wielkopolski, Połabia, Pomorza, Mazur i Warmii.
500 lat reformacji w Niemczech – Krótka charakterystyka ewangelickich Serbołużyczan
Miniony rok 2017 był rokiem jubileuszowym w Niemczech, ponieważ 31 października obchodzono 500 lat reformacji. Właśnie w tym dniu Marcin Luter przybił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze swoje 95 tez. Niniejsze wydarzenie wywołało burzę w kościele katolickim i doprowadziło do powstania odrębnego odłamu chrześcijaństwa – luteranizmu. Ten nowy ruch religijny miał niewątpliwie wielkie znaczenie dla Niemiec i Europy, ale i także dla Serbołużyczan. Być może nie wszyscy wiedzą, że Łużyczanie posiadają nie tylko dwa języki i zamieszkują dwa odrębne landy, ale wyróżnia ich również podział na członków kościoła rzymskokatolickiego oraz ewangelicko- augsburskiego. Pragnąc przybliżyć czytelnikom wpływ i znaczenie reformacji dla Serbołużyczan, krótko nakreślę tło historyczne tych wydarzeń.
Justyna Michniuk: Kito Lorenc – wspomnienie
Nazywany jednym z najbardziej znaczących, współczesnych, serbołużyckich poetów i dramaturgów, Kito Lorenc urodził się w 1938 r. w niewielkiej wsi Schleife (górnołuż. Slepo) jako wnuk Jakuba Lorenca-Zalěskiego. Życie zakończył 24. września 2017 r. w Budziszynie.
Fotoreportaż z krainy Słowian – Dolne Łużyce
© by Adrian Leszczyński
Łużyce to kraina położona dziś na terenie Niemiec. Historyczna wschodnia jej część położona jest także na terenie obecnej Polski – są to okolice Gubina i Żar. Obecnie kraj ten podzielony jest pomiędzy dwa niemieckie kraje związkowe: Dolne Łużyce należą do Brandenburgii, zaś Górne Łużyce do Saksonii. Podział na Dolne i Górne Łużyce pochodzi jeszcze z czasów średniowiecznych, gdy Górne Łużyce znane były jako Milsko, zaś Dolne zwane były po prostu Łużycami. Analogicznie – współcześni Górnołużyczanie to potomkowie średniowiecznych Milczan, zaś Dolnołużyczanie ówczesnych Łużyczan.
Do dziś, pomimo ponad tysiąca lat zniemczania, słowiańska ludność Łużyc zachowała swoje stare tradycje oraz języki. Obecnie dwoma językami serbołużyckimi – dolnołużyckim i górnołużyckim posługuje się łącznie około 50 tysięcy osób. Język dolnołużycki podobny jest do języka polskiego, natomiast górnołużycki do języka czeskiego.
Łużyczanie nazywani są też Serbołużyczanami lub Serbami (niem. Sorben). Niemcy nazywają ich także mianem „Wenden” (pol. Wenedowie), będącego synonimem wyrazu „Słowianie”. W wiekach minionych, w tym jeszcze w 19 wieku, Serbołużyczan po łacinie często nazywano Wandalami (łac. Vandali).
Przedstawiam poniżej fotoreportaż z terenu Dolnych Łużyc składający się z 36 zdjęć, które zrobiłem osobiście w tej pięknej, wciąż jeszcze słowiańskiej krainie, tak mało znanej większości Polaków.
Fot. 1: Najsłynniejszą atrakcją turystyczną Dolnych Łużyc jest Spreewald. Jest to bagnista nizina poprzecinana rzeką Sprewą i jej licznymi odnogami oraz kanałami. Bardzo popularne są wodne spreewaldzkie wycieczki łodziami i kajakami. Rdzenni Serbołużyczanie na Spreewald mówią w swoim języku po prostu „Błota”.
W pułapce folkloru, pytanie o autentyczną kulturę Serbołużyczan XXI wieku
(…)smutno przedstawia się liczebność tego narodu, ostatniej resztki wielomilionowej niegdyś rzeszy Słowian(…)Mimo to o tej drobnej garstce naszych pobratymców nie możemy zapominać(…)[1].
|
Młodzi ludzie z Łużyc przygotowują nowa akcję. W zeszłym roku zalepili mnóstwo tablic i drogowskazów na niemieckich drogach i rozstajach, co przysporzyło “Serbstwu” sporo reklamy. Poniżej przedstawiamy prośbę jaka do nas dotarła: Wspomóż wiosenną akcję Inicjatywy A SERBSCE? Drogie Przyjaciółki, Drodzy Przyjaciele, Na nasza wiosenna akcję, która rozpocznie się pod koniec marca, ponownie potrzebujemy waszej pomocy, w pierwszym rzędzie pieniężnej. Jednym z elementów przyszłej akcji na rzecz publicznej dwujęzyczności będą oczywiście ponownie nalepki, element drugi niech pozostanie jeszcze okryty tajemnicą. Wkrótce ujawnimy więcej szczegółów. Jeżeli chcecie nas finansowo wesprzeć, piszcie proszę na adres aserbsce@web.de
http://aserbsce.blogsport.de/2013/02/16/trjebamy-podperu-za-naletnu-akciju/
|
Przepiękny przebogaty strój łużycki
Spotkanie odbędzie się w klubie Metal Cave ul. Jana Olbrachta 46 (W-wa Wola)
dn. 15 XII o 17.30.
Dojazd: autobusy
129
* 154
* 155
* 159
* 522
Przystanek „Redutowa”.
