Agnieszka Ławicka, Anna Fedak – Etnografia Lubelszczyzny – Ludowa wizja stworzenia świata

Ludowa wizja stworzenia świata

Jerzy Przybył © Księga Tura

W porównaniu z np. Słowiańszczyzną wschodnią polska kultura dysponuje małą ilością materiałów na temat ludowej wersji kosmo i antropogenezy. Prawdopodobnie wynikało to stąd, że pod koniec XIX w. dość powszechnie wśród społeczności chłopskich występowały mity i wierzenia będące replikami kosmogonii judeochrześcijańskiej. Mimo niewielkiej ilości rodzimych mitów, m.in. z terenu Lubelszczyzny, wszystkie posiadają standardową fabułę i schemat. Przed stworzeniem świata istniał praocean oraz Bóg i Diabeł, który niekiedy był istotą równowieczną z Bogiem, choć częściej uważano go za zbuntowanego anioła mimo, że bunt sytuowany musiał być przed stworzeniem świata.

  Czytaj dalej

Słowianie w Starożytności i Tan Trzeci Wielki czyli Jare Gody Wolnych Ludzi

Słowianie w Starożytności i Tan Trzeci Wielki czyli Jare Gody Wolnych Ludzi

W sercu Krakowa, gdzie Kładka Bernatka łączy Kazimierz z Podgórzem – zacumowana BARKA Jedyna w Polsce, jedna z trzech w Europie, perła wśród tego typu łodzi.

Czytaj dalej

Magdalena Wójtowicz – Etnografia Lubelszczyzny – ludowe wierzenia o drzewach

Etnografia Lubelszczyzny – ludowe wierzenia o drzewach

 

Przedmiotem kultu drzew nie były one same, ale to co się przez nie objawiało, co się w nich zawierało i co to drzewo oznaczało – pisał Mircea Eliade. Bogowie często wybierali sobie drzewa, w których znajdowali sobie mieszkanie, albo w których objawiali swoją moc. To właśnie ukrytym w nim bóstwom składano ofiary. Wybór drzewa na miejsce epifanii wiąże się ze znaczeniem przypisywanym poszczególnym gatunkom.

Krzyż i Krąg-Wieniec Plonów w Dobrudży, u Wołochów, Siedmirodzian i Mołdowów (dzisiejsza Rumunia)

Krzyż i Krąg-Wieniec Plonów w Dobrudży, u Wołochów, Siedmirodzian i Mołdowów

od Furio Muerte

O Siedmiu Rodach, Dobrużanach-Ugliczach, Wołochach, Rusinach, Łemkach, Uhorzanach i innych Słowianach w Rumunii, Panonii i na Słowacji czytajcie poniżej z Księgi Tura i Księgi Ruty.
Czytaj dalej

Racjonalista.pl: Archaiczne języki i nazwy starożytnych krain – Joanna Żak-Bucholc (2003)

Archaiczne języki i nazwy starożytnych krain

Używamy swobodnie nazw odnoszących się do czterech najstarszych cywilizacji starożytnych, ale raczej rzadko lub wcale zastanawiamy się nad tym, że są one niemal wszystkie spuścizną grecką, jakie zaś nazwy bywały nadawane przez ówczesnych ludzi własnym i sąsiednim krajom — przeważnie nie mamy pojęcia. A przecież zachowały się w pismach, które pozostawili po sobie Sumerowie, Akadowie, Egipcjanie… Warto się nad nimi zastanowić nawet nie tyle dla nich samych, co dla całego kontekstu, który z tego wyniknie – nazwa wszak zawsze jest znacząca i wiele może powiedzieć o kulturze ludu, który się nią posługuje, a także o pewnych archaicznych związkach widocznych na przykład w zachowanych prastarych rdzeniach wyrazowych. Wyprawa w głąb języka jest często jednocześnie wyprawą archeologiczną. Sprawa jest dość skomplikowana — zatem — do rzeczy.

Czytaj dalej