Wizerunki Stworzy i Zduszy, nowe – część 3
Nocnice – Władczynie Nocy
Ignace Fantin Latour – Pani Nocy (Nocnica)
Friedrich Schinkel – Pani Nocy
Wpisy otagowane: Starosłowiańska Świątynia Światła Świata
Kamyki Kamy – czyli polska wizji Baji zaklęta w kamyki
Długo się zastanawiałem od czego tutaj zacząć, ale jakżeby inaczej – Jantar zwany bursztynem lub głoznem to przecież zaklęte Łzy Swarożyca, Pana Słońca, Syna Ognia Niebieskiego – Swaroga, który jest pobratymcem Sołów – Panów Nieba i jednym z domowników Tynu Niebieskiego Daźboga – Władcy Niebiosów, Pana Światła – Kamyki Kamy – Dadźbóg 1
[biżuteria i jej zdjęcia w całości, razem z opisami kamieni i impresjami autorki do podziwiania na stronie: http://kamykikamy.blox.pl/html]
Tajemnik Burowijski – O tym jak młodego Peruna porwał potwór Skim
Wstęp – Czesław Białczyński o Tajemniku Burowijskim i Wielkim Tajemniku Nuruskim
Taje Burowijskie są Tajami Rusi, jednak są to głównie taje Hiperborejów z Północy i Północnego Wschodu, czyli Borusów nazywanych też Burami, albo Czarnosiermiężnymi (a przez Romajów mianowanych także Melanchlajnami). Są to taje pochodzące z księgi Welesa i księgi Koliady. Ta druga została napisana przez Aleksandra Asowa, którego możemy nazywać rosyjskim Strażnikiem Wiary Przyrodzonej Słowian, ta pierwsza ma niepewne autorstwo i sporną datę powstania, nie posiada też – na pierwszy rzut oka – oparcia w źródłach – co nie wyklucza, że mogła zostać skompilowana na bazie lokalnych bardzo starych przekazów w XVIII lub XIX wieku.
Świątynie Światła Świata – Góra Golcowa pod Domaradzem i Bliznem
Świątynie Światła Świata – Góra Golcowa pod Domaradzem i Bliznem
Łagodny stok Wzgórza Golcowej, pod Bliznem i Domaradzem niedaleko Brzozowa w województwie Podkarpackim. Na szczycie tej góry oczywiście postawiono kaplicę, która jest przez cały rok nieczynna.
Świątynie Światła Świata – Joście
Wiele miejsc kultu chrześcijańskiego ma pogańską tradycję. Jednym z nich jest uroczysko Joście nad Świdrem, pod wsią Głupianka. Na leżącym tu ogromnym głazie już w czasach przedchrześcijańskich składano ofiary w czasie wiosennego zrównania dnia z nocą. Tradycja ta utrzymała się do czasów współczesnych. Kościół, nie mogąc jej zwalczyć, włączył ją do kalendarza świąt chrześcijańskich, a koło kamienia ustawiono krzyż i kapliczkę. Od wieków w Niedzielę Wielkanocną ludzie składali tu ofiary, które najstarszy mieszkaniec Głupianki rozdzielał między ubogich. Obrzęd interpretowany był jako akt chrześcijańskiego miłosierdzia wobec ludzi potrzebujących pomocy. Był jednak starym obrzędem pogańskiego Nowego Roku i święcenia wspólnej ofiary dla bogów, a następnie dzielenia tej ofiary równo, pomiędzy wszystkich obecnych uczestników obrzędu (mieszkańców, współplemieńców). Składanie ofiar nie ustało nawet po 1906 r., kiedy to głaz został rozbity na polecenie proboszcza z Kołbieli. Tradycja ta żywa była jeszcze w latach 70. XX w., a do dzisiaj w Wielkanoc odprawiana jest tutaj msza święta.
O bogach, których jedni czczą, a inni wciąż poddają w wątpliwość
O bogach, których jedni czczą, a inni wciąż poddają w wątpliwość
Spor bóg Sporny czy też Pan Dostatku i Dawca Bogactwa
Jednym z nich jest Spor, zwany na Rusi Czerwonej, czyli na Ukrainie i w Małopolsce Sporyszem, a na Rusi Białej Sparyszom, a czczonym dzisiaj także w Rosji jako Sporysz:
Спорыш – славянский бог достатка
Poddawanie w wątpliwość istnienia bogów Dostatku i Szczęścia to zaprzeczanie jednemu z najgłębszych sensów pierwotnej potrzeby religijności, której celem było wyproszenie od bóstw właśnie powodzenia, ochrony przed klęską i chorobą, dawstwo bogactwa i szczęścia. To nieporozumienie zupełne, bo czy widać na horyzoncie jakieś inne bóstwo, które tę funkcję mogłoby spełniać w Słowiańskiej Baji. Z nazwy mógłby to być Dażbóg tylko,że jest Panem Nieba, bogiem sprzężonym niemalże w trójcę ze Swarogiem i Swarożycem, a niekiedy nawet kwestionowanym i utożsamianym z jednym z tych dwóch ostatnich, najczęściej ze Swarożycem. To też niemożliwe rozwiązanie, złożenie w jedną postać tych dwóch – takie rozwiązanie sugerował Bruckner. Czy byli niegdyś tylko Bogowie Ognia u Słowian, podczas gdy wszędzie na świecie, we wszystkich naturalnych religiach Władcy Ognia i Władcy Nieba to różne bóstwa i wyraźnie rozróżnialne Żywioły. Nie jest możliwe, aby u Słowian nie istnieli bogowie Nieba, Dnia, Nocy, Gwiazd i Światła, a także nie jest możliwe żeby nie istniał bóg Słońca, Zorzy, Tęczy, Ognia Niebieskiego (Ognia Prawi), Ognia Ziemskiego (Ognia Jawi) i Ognia Podziemnego (Ognia Nawi).
Ziemskie, zwierzęce i roślinne wcielenia-symbole Bogów Wiatru i Powietrza
Powietrze – między Niebem z Ziemią
Dlaczego Bogowie Wiatru i Powietrza? Powiedzcie głośno te dwa słowa, pozwólcie im wybrzmieć. WIATR. POWIETRZE. Wiatr to ruch, to toczenie się przez Świat „niewidzialnej” masy powietrza, powietrza dającego życie: człon wiet-wiat – jest częścią rdzenia święt i rdzenia świat , wiąże się z pojęciem wicia i owitaniania – a więc ożywiania i tworzenia życia, jest zawarta w określeniach wiew i powiew, (ś)wiatrzenie, (ś)więtrzenie, wietrzenie, a także w bliskich określeniach wieczność – wietrzność, jak i w słowie weń – powietrze, wieniec i (z)wieńczenie. Słowo wiatr w stosunku do tego najważniejszego jakim jest słowo świat – we wszystkich swoich wariantach i odmianach (oznaczających podstawowe miana i stany oraz czynności związane ze stawaniem się i stwarzaniem rzeczywistości) – jest jakby jego wariantem, polegającym na przesunięciu pomijającym pierwszy dźwięk oraz dodaniu końcówki będącej rdzeniem takich słów trzeć, trząść, trzeszczeć, trzepać, trzaskać (uderzać, strzelać) – będących czasownikami, czyli określeniami sposobu działania.
Bronisław Trentowski (1808 – 1869) – Strażnik Wiary Słowiańskiej
Bronisław Trentowski to postać wybitna, wielka, niesłychana i zupełnie niemal nieznana Polakom. Był jednym z największych Polaków w dziejach, lecz także jednym z tych dla których nie ważna była sława ani doczesne powodzenie. Ważną była jedynie pasja i misja.
Dzisiaj mówimy o nim jako o twórcy, czy też pierwszym odtwórcy Słowiańskiego Pocztu Bogów. Pierwszym który spróbował zebrać wszystko i zebrawszy ułożyć w spójny system, a potem spowodować by zostało przeniesione w przyszłość – w sposób pewny, niezależnie od wszystkich przeciwności losu. I dokonał tego.
Ale czy wiecie że jego najważniejsza księga – Bożyca – nie została nigdy w całości opublikowana? Czy wiecie, że ta właśnie jej część która jest poświęcona słowiańskim bogom i opowieściom mitologicznym zebranym przez Trentowskiego w XIX wieku nie jest znana publicznie?!
Jego dzieło spoczywa nadal zamknięte – zakazane dla Polaków – w Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Zostało ocalone przez księcia Adama Czartoryskiego, a obecnie znajduje się w posiadaniu Fundacji Czartoryskich (założonej w 1991 roku przez księcia Adama Czartoryskiego w celu objęcia zbiorów Muzeum Czartoryskich).
Rogate Serce – Marian Konarski (1909 – 1998)
Marian Konarski – w Hołdzie Janowi Kochanowskiemu – projekt pomnika „Urszulka”
Drogi Mariana Konarskiego – Marzyna z Krzeszowic, Szczepowego Szczepu Rogate Serce i Strażników Wiary Przyrodzonej (Rodzimej) Słowian splatały się w sposób nie prosty, bo wcale nie od razu i nie poprzez Szczep. Ta droga wiodła poprzez Święte Koło Czcicieli, a najbardziej wydarzenia wojenne zbliżyły go do osób zaangażowanych w Dzieło Strażnicze, związanych z Wielką Lożą Wschodu, a w czasie II Wojny Światowej zaangażowanych w Podziemne Państwo Polskie. Stanisław Pagaczewski, Julian II Pagaczewski w Ciężkowicach , Adam Bochnak – także w Ciężkowicach brali udział w Tajnym Nauczaniu. W Krakowie działała Armia Krajowa, która prowadziła normalne działania Podziemnego Państwa Polskiego – i to jest miejsce spotkania.Marian Konarski fałszował dokumenty, bracia Gorzkowscy robili trochę co innego – o tym wszystkim jednak opowiemy w innym miejscu, pisząc o dziejach rodziny Gorzkowskich.
Polska wizja Baji Słowiańskiej – to przede wszystkim Jerzy Przybył
Zastanawiałem się czy tutaj umieszczać dzieła Jerzego, bo głównie one znajdują się w Księdze Tura i Księdze Ruty, a przede wszystkim w Poczcie Bogów. Jest oczywiste, że jego właśnie – Jerzego Przybyła – wizerunki bogów, uważam za najdoskonalsze, przesycone głęboką symboliką, zdecydowanie i doskonale zakorzenione zarówno w tradycji słowiańskiej jak i w stylistyce sztuki ludowej, do której zresztą nawiązują niemal wszyscy twórcy przedstawiający postacie ze Słowiańskiej Baji. Drugi nurt to nurt nowoczesny, autorzy którzy „targani” są raczej przez wewnętrzne demony i wizje Zaświatów – sztuka symboliczna czy też nadrealistyczna. Tamte przeważnie są mroczne i powikłane chociaż przyznam że sztuka Iwana Marczuka chwyta mnie za serce – idea dosłownego wicia nieci żywota przez obraz i z tej nieci wywicia całości z jej głębokim sensem – to porywająca rzecz. Rzecz tę stosuje zresztą bogato Jerzy Przybył. Zdecydowanie wolę radość bijącą z prac nurtu który się osadza w ludowości słowiańskiej.
W końcu daję tu prace Jerzego, bo dochodzę do wniosku, że bez jego wizji cały ten dział jest niepełny. Ale tych obrazów tylko kilka wybranych, żeby nie powtarzać tego co jest gdzie indziej. Za to z moim komentarzem, jako szczególnie przeze mnie ukochane. Podziwiam prace Jerzego – co do jednej i te skandynawskie i nawiązujące do tradycji chrześcijańskich i zupełnie ludowe, które on nazywa kiczami, lubię bardzo – rzecz jasna – wszystkie prace Jerzego poświęcone Mitologii Słowiańskiej , ale kocham tylko kilka. Oto one:
Taja 20 – fragment „O Jaju Świata i Wogóle”, „O Ptakach Żywii-Siwej” (Wiosenno-Noworocznych), „O Powstaniu Świata” według Burów oraz „O 108 Księżycach”
Taja 20 – O Jaju Świata i Wogóle, O Ptakach Żywii-Siwej
Oto prezent ode mnie na Jare Gody, czyli Święto Wiosny – Słowiański Nowy Rok Przyrod(zon)y – Dla wszystkich miłujących Słowian, Przyrodę, Wiarę Przyrodzoną i czczących Zrównanie Wiosenne – Wielką Noc i Wielki Dzień Przemiany Światła Świata – Bedrika w Orzą-Jarzęcą Bożą Skrzystą Krowę Jarunną (Jarunę-Zemunę, Świetlicę lub Czerwonego Orła).
Wzory Świata z Jaja-Kłódzi na pisankach podolskich
Copyright © by Czesław Białczyński
Ostatnie Słowo o początku Świata, czyli o Świętych Jajach – Owalu, Kłódzi i Wogóle
Zorian Dołęga Chodakowski (1784 – 1825) – Strażnik Wiary Słowian
Zorian Dołęga Chodakowski
– pseudonim Adama Czarnockiego (ur. 4 kwietnia 1784 r. w Podhajnej obok Nieświeża na Białorusi, zm. 17 listopada 1825 r.). Etnograf, archeolog i historyk; prekursor badań nad Słowiańszczyzną.
Świątynie Światła Świata – Góra Wawrzyńca (Kałdus, Chełm) i Wietrzychowice
Świątynie Światła Świata – Góra Wawrzyńca (Kałdus, Chełm) i Wietrzychowice
Kałdus, Chełm – Góra Wawrzyńca
To jedno z ważniejszych miejsc osadniczych naszych przodków (Słowian – R1a1a) poświadczające ciągłość osadniczą od neolitu – czasu pierwszych rolników i do tego miejsce kultu, które dotrwało do czasów chrystianizacji i skutecznie się jej oparło – Pomorze – Ziemia Wędów (Wenedów).
Góra Św. Wawrzyńca to rzeczywiście bardzo ciekawe stanowisko archeologiczne. Przede wszystkim wielokulturowe- ślady osadnicze sięgają tam neolitu, m.in. na cmentarzysku kilka sezonów temu razem z pracami dotyczącymi wczesnego średniowiecza prowadzono badania właśnie w odniesieniu do okresów wcześniejszych między innymi halsztackiego. Generalnie badane były: cmentarzysko, osada i grodzisko, gdzie odkryto ślady pierwszej jak się uważa na pomorzu środkowo- wschodnim pozostałości bazyliki romańskiej, która nie została nigdy ukończona, prawdopodobnie w wyniku tzw. reakcji pogańskiej (a powstać miała na miejscu wcześniejszego przedchrześcijańskiego miejsca kultu).
Świątynie Wiary Przyrody – Uroczysko Skołczanka
Świątynie Wiary Przyrody – Uroczysko Skołczanka
Brama Uroczyska
Uroczysko Skołczanka znajduje się na terenie Rezerwatu Skołczanka będącego częścią Parku przyrodniczego.
Rezerwat przyrody Skołczanka – rezerwat faunistyczny (stepowy), częściowy o powierzchni 36,77 ha utworzony w 1957 r. w ówczesnej wsi Tyniec. Położony jest w północnej części kompleksu leśnego Uroczysko Tyniec w obrębie Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego. Chroni las sosnowo-jodłowo-bukowy, roślinność kserotermiczną a w szczególności około 500 gatunków rzadkich motyli i błonkówek.
Pod Ostrą Górą znajduje się Skała – Skoł-czanaka to właśnie jest Sanktuarium
Wiosna w Królestwie Sis
Litwa
…Ojczyzno moja, tyś jest…
Dzikie, piękne kwiaty litewskiej ziemi – Serca Ziemic dawnych Ludów Istów i Jątów
Zaczynamy od Litwy ten radosny przedświąteczny i przednoworoczny przegląd Ziem Królestwa Sis, które pławią się w wiośnie i Słońcu. Pokażemy też kilka widoków z bliskiego sąsiedztwa, choć mogą się wam wydać mocno egzotyczne. To jednak są kraje naprawdę sąsiadujące z Królestwem Sis – takim jakim kiedyś ono było.