Mirt – zapomniana święta roślina
Słowianie mają w Europie rodowód sięgający jej prapoczątków i są obecni co najmniej od prehistorycznych czasów starożytnych widzialnych w archeologicznych artefaktach z kultur sięgających 8000 lat p.n.e.. Od tego też czasu ich obecność jest widzialna w śladach genetycznych rozlokowanych w Małej Azji, na Bałkanach , Ukrainie, Europie Zachodniej i na ziemiach Lechickich, także w obrębie Królestwa Jagiellonów, I Rzeczpospolitej, czy obecnej Polski. Stąd mirt nie był nigdy dla Słowian rośliną egzotyczną czy niedostępną. Znany był im już w kulturze naddunajskiej odkrytej na terenie Serbii, a nazywanej Kulturą Vincza (5500 lat p.n.e.). Co najmniej od tamtych czasów był używany jako święta, obrzędowa roślina. Stąd jego obecność w Księdze Tanów, która opisuje obrzędowość Słowian i ich Wiarę Przyrodzoną, w zasadzie na północ od Dunaju, ale także w obrębie Bałkanów.
Warto przywrócić tę roślinę dla współczesnej obrzędowości Wiary Rodzimej w Polsce, zwłaszcza że uprawiano ją tutaj od dawien dawna, a jej uprawa jest łatwa i możliwa w każdym domu.
