„..Fritz Albert Popp stwierdził doświadczalnie, że cząsteczki w komórkach reagują na pewne częstotliwości
i że różny zakres drgań pochodzących od fotonów wywołuje różnorodne częstotliwości w cząsteczkach organizmu.
Fale świetlne odpowiadały też na pytanie w jaki sposób organizm mógł natychmiast zarządzać skomplikowanymi zadaniami
za pomocą różnych części ciała lub robić dwie lub trzy rzeczy na raz.
Te “emisje biofotonów”, jak zaczął to zjawisko nazywać mogą stanowić doskonały system komunikacyjny przekazujący informacje do wielu komórek w całym organizmie. Jednakże powstało pytanie – skąd brały się te emisje.
Popp przy udziale swoich studentów przeprowadzał kolejne eksperymenty.
Wiadomo, że jeśli podziałać na próbki DNA związkiem chemicznym o nazwie bromek etydyny to wciska się on między pary zasad podwójnej helisy i powoduje jej rozwinięcie.
Po zastosowaniu tej substancji mierzono natężenie światła wydzielającego się z próbki.
Popp odkrył,. że im większe było stężenie bromku etydyny, tym większe było natężenie świata ,
im mniej go dodawano tym światło było słabsze. Zaobserwował też,. że DNA mogło wysyłać światło o szerokim zakresie częstotliwości, a niektóre z nich wiązały się z konkretnymi czynnościami.
Jeśli to DNA gromadziło światło , to naturalne było, że w chwili rozwijania helisy emitowało go więcej niż normalnie.
To, a także inne badania przekonały Poppa, że
jednym z najważniejszych magazynów światła i źródłem emisji biofotonów jest DNA …”
Czytaj dalej →