Okiem Vrana: Rugia też Rana, Roja, Ruja i wyspa Rusów vs Rutenia (Archiwum 2011)

Okiem Vrana: Rugia też Rana, Roja, Ruja i wyspa Rusów vs Rutenia (Archiwum 2011)

A może coś z „sarmackiego” wyspa jest rodzaju żeńskiego więc imię dziewczyny RanA przystojna (piękna wyspa), RojA (wyspa) nadziei, RujA (wyspa) porannej gwiazdy. Czyli tak krótkie słowa jak Rana-Rus-Rugia mogą mieć podobieństwo całkiem przypadkowe nawet jeśli w tym przypadku nie są przypadkowe to trudno uwierzyć by dziś Persowie wiedzieli cokolwiek o istnieniu takiej wyspy.   

Czytaj dalej

RudaWeb: Vlasac przy Virze

RudaWeb: Vlasac przy Virze

Genetycznie najbliżsi dzisiejszymi Europejczykom północno-wschodnim. Z wyróżniającymi wierzeniami, wyprzedzającymi inne społeczności, a typowymi dla późniejszych wieletysiącletnich obrzędów Słowian. Łowcy-zbieracze, którzy pierwsi stworzyli wspólną cywilizację z udziałem najwcześniejszych rolników Starego Kontynentu. Bezpośredni przodkowie twórców najstarszego pisma ludzkiej cywilizacji. Mieszkańcy przedmieścia pierwszej europejskiej aglomeracji. Spoczęli na cmentarzysku we Vlasac pod Lepenskim Virem. Odnalezieni dzięki wielkiej budowie minionego systemu.
Czytaj dalej

Okiem Vrana: Ab ovo – Ovium – Regnum Avorum – Królestwo Przodków (Archiwum 2015)

Okiem Vrana: Ab ovo – Ovium – Regnum Avorum – Królestwo Przodków (Archiwum 2015)

Po łacinie avorum znaczy dziadowie-przodkowie, czy Avarowie to łacińska interpretacja takiej nazwy jak choćby Dziadoszanie (Dziadoszyce, Dziadoszanie, Dziadosicze (lat. Dadosesani, Diedesisi, Diedesi, Diedesa, Dedosize, Dedosese).

Czytaj dalej

Old European Culture: Northern Etruscans (Północni Etruskowie)

Northern Etruscans (Północni Etruskowie)

The Pomeranian culture, was an Iron Age culture with origins in parts of the area south of the Baltic Sea, from the 7th c. to the 3rd c. BC, which eventually covered most of today’s Poland

Kultura pomorska była kulturą epoki żelaza pochodzącą z obszaru zlokalizowanego po południowej stronie Bałtyku, w okresie od 7 do 3 wieku p.n.e.. Swoim zasięgiem objęła ona niemalże całą dzisiejszą Polskę.

Czytaj dalej

Marian Nosal: Wielka Lechia i niezbite językoznawcze dowody naukowe na istnienie Imperium Lechitów cz. 1

Wielka Lechia i niezbite językoznawcze dowody naukowe na istnienie Imperium Lechitów cz. 1

Krótko wyniki prac paleolingwistów G. T. Tomezzoliego i R. S. Steina można streścić tak: (pra)Słowianie pojawili się na rozległych przestrzeniach Europy już około 7 tys. lat temu. Używali już wtedy pisma i mówili w języku bardzo zbliżonym do współczesnych języków słowiańskich. A jaki to ma związek z Wielką Lechią? Zaraz o tym powiem.

Czytaj dalej

OEC: Gora [i Goranie, czyli co łączy Słowian i Kulturę Mykeńską. CB]

OEC: Gora

nadesłał Jarosław Ornicz, tłumaczenie Czesław Białczyński , autor Old European Culture

Šar Mountain mountain is a mountain range which lies on the border between Serbia (Kosovo), Makedonija and Albanija.

Góry Šar to pasmo górskie, które leży na granicy między Serbią (Kosowo), Macedonią i Albanią.

Sometimes the range is called Carska planina („Tsar’s mountain”), as a reference to the old capitals (Prizren and Skopje), courts (Nerodimlje, Pauni, Svrčin, etc.) and monasteries (Monastery of the Holy Archangels) of the Old Medieval Serbian Empire which are located in the region surrounding the mountain.

Czasami Obszar ten nazywa się Carska planina („góra cara”), jako odniesienie do starych stolic (Prizren i Skopje), posiadłości (Nerodimlje, Pauni, Svrčin itp.) i klasztorów (Klasztor Świętych Archaniołów) Starego Średniowiecznego Serbskiego Imperium, które znajduje się w regionie otaczającym te góry.
Czytaj dalej

Juliusz Prawdzic Tell: Wstęp do Wandaluzji (fragment)

Juliusz Prawdzic Tell: Wstęp do Wandaluzji (fragment)

Jak dotąd nie opublikowałem żadnego tekstu pana Juliusza Prawdzica Tella, tymczasem jego blog Wandaluzja trwa w Sieci dziesiątki lat. Niniejszym nadrabiam to haniebne zaniedbanie.

Nie sposób pominąć wkładu Juliusza Prawdzica Tella w rozwój świadomości i wyobraźni nie tyle może Polaków (chociaż to także), ale w ogóle u polskich autorów zajmujących się starożytnością Słowiańszczyzny. Mój Blog zmienia charakter i pewnie już kolejnej okazji do nadrobienia zaniedbań nie będzie. W pełni podzielam punkt widzenia pana Juliusza na to co stało się z narracją historyczną i historiografią w Polsce po 1989 roku.

Juliusz Prawdzic Tell

Książka opiera się na mej Funkcjonalnej Chronologii Architektury Niemieckiej i Architekturze Polskiej wg Polskiej Historiografii Przedjezuickiej, zwanej Dziejami Bajecznymi. Wstępem do sprawy było znalezienie w fundamentach katedry wrocławskiej przez Wojciecha Koćkę, Jerzego Hawrota i Elżbietę Ostrowską świątyni „rzymskiej”, jedynej na północ od Dunaju – co ja odniosłem do legendarnej królowej Polski Julii Lubranowej, córki Juliusza Cezara, ale świątynia okazała się znacznie starsza.

Czytaj dalej

Wojciech Fabin – Jak kulturę wenedzką zniszczono jednym zdaniem i stworzono kulturę przeworską

Jak kulturę wenedzką zniszczono jednym zdaniem i stworzono kulturę przeworską

Każdy kto choć na chwilę zetknął się z archeologią z terenów dzisiejszej Polski i jej odkryciami trafił na terminy; Kultury Przeworskiej, Kultury Grobów Jamowych czy Kultury Wielbarskiej. Potykamy się o te terminy polemizując zażarcie o to skąd to czy tamto, a to podobne do tej, czy drugiej kultury. Napisano o tym setki prac każda wychwalając swoje odkrycie i udowadniając na siłę, że te akurat znalezisko “musi” być przypisane jednej z nich. Otóż moi kochani, te terminy wprowadzono celowo, by przyszłych badaczy mylić, wpuszczać na manowce, a ich często poświęcone z wielkim zapałem prace miały rozmydlać prawdę o Naszym Sławiańskim pochodzeniu. Z czasem dzięki usilnej pracy zaborców i ludzi dla nich pracujących tak się stało. Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.

Czytaj dalej

RudaWeb: Mowa Słewów

RudaWeb: Mowa Słewów

 

Cztery stulecia przed pierwszym wymienionym przez Rzymian wodzem Słewów, jego imię podaje helleński Ojciec Historii. Herodot w „Dziejach” wymienia króla scytyjskiego, który został zabity przez króla Agatyrsów. Swargaweith zgładził około pół tysiąca lat p.n.e. Ariaweitha. 58 lat p.n.e. Juliusz Cezar pokonuje z kolei Ariowista, króla słewskiego. Rzymski wódz opisuje to w „Komentarzach z wojny galijskiej”.

Czytaj dalej

Marian Nosal: „Wielka Lechia i dowody z Herodota Halikarneńskiego oraz z Biblii potwierdzające zgodnościowy charakter ustroju Imperium Lechitów”

Wielka Lechia i  dowody z  Herodota Halikarneńskiego oraz z  Biblii

Celem niniejszego artykułu i  następnych tekstów oraz filmów z  tej serii jest uporządkownie pisemnych naukowych dowodów na istnienie naszej wielkiej słowiańskiej przeszłości i  zaprzeczenie tezie, jakoby Polska powstała dopiero 1000 lat temu. W  tej chwili spór o  istnienie lub nieistnienie Wielkiej Lechii, nazywanej również czasami mianem Imperium Lechitów moim zdaniem koncentruje się na dwu podstawowych kwestiach: 1) autochtonizmie lub allochtonizmie Słowian 2) udowodnieniu istnienia organizmu państwowego lub parapaństwowego Słowian zwanego w  literaturze polskiej Lechią, Wielką Lechią. Kiedy mówimy o  tym, że Starożytna Lechia miała ustrój konfederacyjny i  składała się z  wielu państw, państewek, plemion, rodów i  szczepów zjednoczonych wspólnym językiem i  kulturą, a  w chwilach próby tworzących wspólnie rodzaj potężnego prapaństwa, czy też Imperium, to naukowcy, wychowani na piewców kultury czysto imperialnej, nie rozumieją o  czym mówimy i  zaprzeczają takiej tezie. Czy mają rację? W  tym tekście powołam się na kilka źródeł, ale głównie na Dzieła Herodota z  Halikarnasu i  na opisy starożytnego ludu Filistynów, znanego nam głównie z  Biblii.

Czytaj dalej

О СРБСКОМ КАМЕНУ ИЗ СИРБИНА: Законик из VIII века пре Христа! (O serbskim kamieniu z Sirbina – kod z VII wieku p.n.e.)

(O serbskim kamieniu z Sirbina – kod z VII wieku p.n.e.)

Извор: Институт за старословенску и староевроазијску цивилизацију (Институт древнеславянской и древнеевразийской цивилизации) – В. А. Чудинов
Źródło: Instytut Starosłowiańskiej i Staroeuropejskiej Cywilizacji – W. A. Czudinow
Tłumaczył: Czesław Białczyński

Picture

Слика 1. Општи изглед обелиска из Сирбина (Ксантоса)
Rysunek 1. Ogólny wygląd obelisku z Sirbin (Xanthos)
„У Лици малоазијској (Људеји) Александар Велики је затекао једно посебно стање. У градовима Лике, који су били бројни, није било персијских посада. Иако је Лика била укључена у Персијску царевину од времена Кира Великог, она је задржала своје посебно уређење и своје старе законе. Имали су савез од 23 града, међу којима је град Сирбин (данашњи Ксантос) био престоница и највећи од градова (1). Личани су најпре били познати под именом Солими, а затим као Термили по једном делу Крићана, које је Сарпедон довео са Крита и населио у Лици (2). Сарпедон је основао и град Милет као насеобину критског града Милета (3)“.
„Wśród ludu Minojczyków Aleksander Wielki ustanowił specjalny stan. W miastach Licji, które były liczne nie było żadnych perskich załóg. Mimo, że Licja została włączona do Persji już za czasów Cyrusa Wielkiego zachowała swoją dawną organizację i swoje własne prawa. W jej skład wchodziły 23 miasta, między którymi gród Sirbin (dzisiejszy Ksantos) był stolicą i największym grodem (1). Licjanie zostali zapisani najwcześniej pod mianem Solimów, a następnie jako Termile, odłam chrześcijan, których Sarpedon zesłał z Krety i osiedlił w Licji (2). Sarpedon założył gród Milet jako osiedle kreteńskich Miliczów (3).” 

Czytaj dalej

RudaWeb: Megality – twórca sam udostępnił film

RudaWeb: Megality – twórca sam udostępnił film

Producent i reżyser filmu „Megality. Historia sprzed 5 500 lat.” postanowił udostępnić publicznie swój obraz. Jak napisał do nas, uczynił tak, bo otrzymuje liczne pytania dotyczące możliwości obejrzenia filmu.

więcej u źródła: RudaWeb