Nekropolie neolityczne odkryto na Dolnym Śląsku
Dwa kurhany ze wczesnego średniowiecza odkryli archeolodzy pracujący w Muszkowicach, w województwie dolnośląskim. Sporym zaskoczeniem jest, jak mówią, ich lokalizacja w sąsiedztwie megalitycznego grobowca sprzed ponad 4,5 tys. lat, należącego do Kultury Pucharów Lejkowatych.
Old European Culture: Neolithic Artemis (Neolityczna Artemida)
nadesłał Jarosław Ornicz, tłumaczenie Czesław Białczyński
Od jakiegoś czasu świat obiegają przestrogi przed wybuchami tzw. superwulkanów. W przeszłości powodowały one potężne reperkusje klimatyczno – przyrodnicze, których skutki znacząco wpływały na losy naszych przodków.
O superwulkanie mówi się, gdy objętość wyrzuconego materiału wulkanicznego (magmy i materiałów piroklastycznych) przekracza 1000 km³. Jego erupcje zdarzają się stosunkowo rzadko w odstępie dziesiątek czy kilkunastu tysięcy lat, a siła eksplozji oceniana jest od 7 do 8 w skali VEI (ang. Volcanic Explosivity Index – Indeks Aktywności Wulkanicznej). Według współczesnej wiedzy w ciągu ostatnich 36 milionów lat miały miejsce prawdopodobnie 42 erupcje o najwyższej sile w skali VEI. Natomiast te o współczynniku wynoszącym do 2 są zjawiskiem powszechnym i praktycznie co chwilę się zdarzają.
Jeszcze raz o Celtach – z Panem Władysławem
Spośród docierającej do nas korespondencji, niektóre wieści zaskakują nas. Takimi mejlami Weba zakłopotał Pan Władysław Moskal. Postać znana osobom badającym genealogię, zwłaszcza Polonii amerykańskiej. Jego ciekawe spostrzeżenia idą bowiem nieco wbrew naszym ustaleniom.
Pan Moskal skoncentrował się na szukaniu śladów celtyckich w dziejach ziem polskich. Moim (Weba) zdaniem, jego mejle przynoszą generalnie obraz, który zgodny jest z moimi dociekaniami. Jednak idą znacznie dalej, bo starają się tworzyć obraz wspólnoty celto-słowiańskiej od Starożytności. Refleksje te w szczegółach nie zawsze odpowiadają analizom przeprowadzonym przeze mnie. Zacznijmy od spostrzeżeń Pana Władysława Czytaj dalej
Tajemnice krypt na Łysej Górze
Wykute w litej skale wszechstronne krypty na Łysej Górze są starsze o niezliczone setki lat od klasztoru zbudowanego na jej szczycie. Zatopione w czasach PRL-u miały na zawsze zniknąć z historii. Odkryte zostały ponownie w 2016 roku, a ich niezależny badacz niedługo później skazany na więzienie.
Tajemnice kopców Kraka i Wandy
Dwa z krakowskich kopców najpewniej skrywają świadectwa przedchrześcijańskiej państwowości na polskich ziemiach. Jak zatem tłumaczyć widoczną niechęć archeologicznego mainstreamu do potwierdzenia lub obalenia tej tezy? W 1936 r. przekopanie w całości kopca Kraka planował dr Józef Żurowski. Niestety, zmarł on niespodziewanie po błahej operacji. Po tej tragedii piecza nad badaniem kopca przypadła dr Romanowi Jakimowiczowi, który jednak w ciągu roku zamknął projekt. Czyżby bał się, że podzieli los poprzednika? W każdym razie od tego czasu kopiec Kraka nie był już więcej badany archeologicznie. Kopiec Wandy nie był badany nigdy…
Wandalowie – waleczny lud znad Wisły
Ponieważ Najwyższy Czas odmówił Autorowi publikacji 3 jego tekstów na stronach Internetowych tego czasopisma, a Autor zwrócił się do mnie z propozycją umieszczenia ich na blogu publikujemy pierwszy z nich i co tydzień zamieszczać będziemy kolejne. Wszystkie były drukowane w wydaniu papierowym czasopisma.
Podbili Europę zachodnią, stworzyli silne państwo w Afryce i powalili na kolana Rzym. Zapomniani na wieki przez swych potomków. Współczesna nauka przywraca ich zaszczytne miejsce w polskich sercach.
Co do pochodzenia Wandalów, jak i do określenia kim są ich potomkowie, nie pozostawiają wątpliwości prowadzone w ostatnich latach badania genetyczne. Okazuje się, że lud ten posiadał tę samą co Polacy haplogrupę R1a1a7, występującą na terenach Polski od 10 tysięcy lat. Badania te wykluczają więc powtarzane od lat teorie o germańskim lub skandynawskim pochodzeniu Wandalów i pojawieniu się ich na naszych ziemiach dopiero na kilka stuleci przed narodzeniem Jezusa z Nazaretu. Wandalowie, utożsamiani w archeologii z kulturą przeworską, przez setki lat tworzyli silny związek plemienny, który uległ przekształceniom wraz masową emigracją naszych przodków w procesie zwanym dzisiaj wielką wędrówką ludów.
Tyfon/Tyfos – Dywos, czyli Wielki Żmij Północy uśmiercony przez Greków
Znany także z innej strony jako Pyton
Nie tytułuję tego odcinka kolejnym numerem serii poświęconej Skrzystemu Turowi/Bykowi i Plejadom, gdyż będzie to w zasadzie wiedza z mitologii klasycznej.
Oczywiście na podstawie tłumaczenia anglojęzycznej Wiki, bo polska Wikipedia daje zaledwie powierzchowny zarys postaci, co oznacza zwyczajnie karykaturę wiedzy, czyli dezinformację zamiast informacji.
Proponuję spojrzeć na mit o Tyfonie i Echidnie oraz na zmagania Boskich Opiekunów Greków z tym „Potworem”, jak na opowieść o tym, jak Grecy i Rzymianie postrzegali Królestwo Północy, czyli Wielką Scytię, nazywaną tu także Tartarią, lub Tartarem, i z jaką determinacją, z boską pomocą, walczyli z Gigantami (Olbrzymami) z Północy, aby przerwać ich nienaruszalną, odwieczną sukcesję władzy nad Światem.
Przedstawiam koncepcję Adama Fularza na temat przesunięcia Kopca Kraka dla porządku, byśmy wiedzieli że takowa jest. Nie podzielam jej. Dałem temu wyraz w artykule O Odciętej Nodze Skrzystego Byka/Tura – część 9.1.
Wzgórze Lasoty (Góra św. Benedykta; Lasotyn od Lassoty (1825), wzgórze Lassoty (1860), wzgórze Lassota (Jerzy Gąssowski, 1960)) to wzgórze w Krakowie należące do zespołu wapiennych wzgórz Krzemionek Podgórskich. Nazwa wzgórza pochodzi od starosłowiańskiego imienia Lasota. Historyczne wzgórze Lasoty, na którym wznosi się Kopiec Krakusa, należało pierwotnie do rodziny Awdańców, polskiej szlachty pochodzenia skandynawskiego i nazwą upamiętnia komesa Lassotę- Lassote castellanus Cracovie . Na wzgórzu w X lub XI w. zbudowano romańską rotundę połączoną z palatium.
Epoka ochry. O rozumności dawnych ludów i przesądach współczesnych
W ubiegłym roku dr Tomasz Samojlik z Instytutu Biologii Ssaków PAN w publikacji Rozkwit i upadek produkcji potażu w Puszczy Białowieskiej w XVII-XIX wieku zwrócił uwagę na kompromitujące praktyki polskich archeologów, którzy dawne zakłady po produkcji potażu z okresu Jana III Sobieskiego klasyfikują i opisują jako starożytne lub średniowieczne kurhany. Dawne zakłady produkcyjne zamieniono w groby. W istocie w ostatnich latach archeolodzy zaczęli masowo odkrywać kurhany w Puszczy Białowieskiej. Ponieważ obecnie nie można prowadzić prac wykopaliskowych w Puszczy, więc owych „odkryć” dokonuje się w oparciu o skaning laserowy. Jak wykryją kopiec, to piszą, że odkryli kurhan. Gdy jeszcze można było prowadzić takie badania w latach 70. przebadano cztery takie „kurhany” białowieskie i okazało się, że były to nie groby, lecz potażarnie korytowe, których wiek ustalono na okres nowożytny. Już po publikacji pracy Samojlika, ukazały się kolejne kurhanowe rewelacje, którym ostatnio nadano rozgłos. Prof. Przemysław Urbańczak, też z PAN, obwieścił wyniki swoich skaningów, które doprowadziły go do odkrycia 25 kurhanów Gotów sprzed 2 tys. lat. Urbańczak specjalizuje się w tego rodzaju wątpliwych hipotezach, które jednak bardzo mocno wpisują się w popyt sensacyjno-medialny. W ostatnim czasie promuje także tezy, że Mieszko I był Morawianinem, a państwo polskie wybudowano na handlu niewolnikami. Archeologia polska to jedna z najbardziej zaniedbanych, niedorozwiniętych dziedzin nauki, w swoim mainstreamie pozostająca przy propagandowych teoriach forsowanych przez archeologię niemiecką. Gdzie kopią, tam zazwyczaj odkrywają „ludy germańskie” — co ma taki sens, jakby za tysiąc lat, po jakiejś wielkiej wojnie, archeologowie opisywali mieszkańców Polski jako „Amerykanów” w oparciu o to, że nasza obecna kultura wykazuje najwięcej podobieństw do kultury amerykańskiej.
