Wpisy otagowane: Kamczatka

Świąteczne Życzenia od SSŚŚŚŚ 24 12 2012 – czyli słodki Kogel Mogel (Koga Moga, albo Kagan Maga)

Opublikowano przez

ll s_b40_22130425

Poszukiwanie Lądownika Sojuza (zdjęcie pochodzi z : http://www.theatlantic.com/)

Jako, że czas jest niezwykły to i życzenia będą w tym roku nieco niezwykłe i rozłożone w czasie, na kilka „wejść” do końca roku. Zdecydowaliśmy się na życzenia w formie Kogla Mogla, bo zebrało się w czasie dorocznego remanentu trochę lżejszych i drobniejszych tekstów, trochę hudby-muzyki i obrazów, które szkoda byłoby „zatracić w niebycie” nie utrwaliwszy ich jako publikacje. Pewnie dwa lata temu znalazłyby one miejsce na głównej stronie, ale obecnie giną w lawinie poważniejszych tekstów. W nowym, 2013 roku, musimy zadbać o większą równowagę. Nie samą powagą człowiek żyje, przyda się przecież nam wszystkim także coś lżejszego. Wierszyk, jakaś ciekawostka, odrobina rysunkowego humoru, czasami śmieszno-gorzkiej satyry.

Czytaj dalej →

Ukraińskie Lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 3 (Kaukaz, Mazja, Rosja)

Opublikowano przez

Ukraińskie Lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 3

Mała Mazja

Zaczniemy od Turcji i Troi

W Turcji wciąż żyje wiele osób o sistańskich korzeniach – Ormianie, Kurdowie, Ozerowie i inne społeczności pozostałe po Królestwie Sis. Należy pamiętać, że cała Mała Azja (Mazja) w starożytności należała do skołockiego Sistanu, a Troja-Widłuża, o którą toczyła się wojna z Romajami (Hattykami i Machajami), była broniona przez wszystkie ludy Sistanu sprzymierzone ze Skołotami. Wenedyjskie wojska przybyły znad Dunaju i do walki pod Troją poprowadził je Pylajmen – Pałomąż I. Wojska te były słynne ze wspaniałej jazdy i doskonałego uzbrojenia w krzywe miecze – harapy.

Wenedyjskie konie były tak cenione i budziły taką chęć posiadania u romajskich wojowników, że organizowano łupieżcze wyprawy nad Dniepr, a Herakles (Perprzechwała) zagroził królowi Troi krwawą zemstą na mieście, jeśli mu nie da dwóch przyrzeczonych wędyjskich rumaków, które obiecał za uratowanie córki z paszczy morskiego smoka.

Czytaj dalej →

Polska – Rosja: O odkrywcy Bajkału, Syberii i Kamczatki Benedykcie Dybowskim (Польша – Россия: первооткрыватель озера Байкал, Сибири и Камчатки – Бенедикт Дыбовский)

Opublikowano przez

O odkrywcy Bajkału, Syberii i Kamczatki Benedykcie Dybowskim

O Benedykcie Dybowskim z portalu ekologicznego

Benedykt Dybowski urodził się 30 kwietnia 1833 r. w Adamczynie (okolice Mińska, obecnie Białoruś). Zmarł 30 stycznia 1930 roku we Lwowie (obecnie Ukraina). Był słynnym polskim przyrodnikiem, podróżnikiem i odkrywcą. Zasłynął jako badacz fauny jeziora Bajkał a także Kamczatki i południowej Azji, jeden z ojców polskiej limnologii.


„Kilka tygodni z rzędu przebywaliśmy na lodzie jeziora bez namiotu, nocowaliśmy, ścieląc posłanie na powierzchni śniegów i lodów. Wróciliśmy do Kułtuka z obrzękłymi twarzami, z popękanymi ustami i z czerwonymi oczami” (Benedykt Dybowski)

Czytaj dalej →

Podanie o Uzoniu (Usyni) i pięknej Nayun (Nyjanie) z Kamczatki (Kończudki)

Opublikowano przez

Copyright © by Czesław Białczyński


Kaldera dragwi(wulkanu) Uzonia (Usyni)- jesień

Usynia był jednym z synów Sowicy. Niektórzy twierdzą, że był wielkim przyjacielem ludzkości. Mówią tak ci, którzy gotowi byli czcić Kościeja Bezśmiertnego, gdy ten schwytał Nyję w pułapkę i nikt przez długi czas, z powodu jej uwięzienia na drzewie Złotej Gruszy, nie umierał.  Ale także poza czcicielami Koszów  – Bogów Przeznaczenia (Plątów i Mokoszów) oraz Kapisztą Koszerysa (Ozyrysa) i jego koszetyrskimi potomkami w Windji, którzy czczą Czarną Boginię Kaliję (tak zwą Platwę skalaną zdradą boskich tajemnic) kilka innych świątyń Wiary Przyrodzonej Słowian mówi o Usyni ciepło. Na Dalekim, dalekim siewiernym wstoku, kedy Swrożyc wyłania się ze Słońcem-Tarczą  najpierwszy z Mórz Wodów zwą go Uzoniem i powiadają o nim tak:

Czytaj dalej →

Polska zima – część 3 – przegląd ziemic Królestwa SIS – Rosja, Siewierz, Alaska, Wschód Mazji, Kaszmir, Kaukaz i Zakaukazie

Opublikowano przez

Rosja

Na rozbieg powtórka z części II- okolice Morza Białego, ziemie Komi, Ziemia Archangielska

Czytaj dalej →

Polska zima i inne zimy w królestwie SIS – część 2

Opublikowano przez

Zima na ziemiach Jezierców, Milingów, Skrytów-Skraińców i Czakonów, czyli w Gelloni-Rodomachaji, inaczej w Helladzie

Nierada (Nereida)


 Czytaj dalej →

Przyroda Wielkiego Kaganatu SIS

Opublikowano przez

Tu, na stronach podporządkowanych Działowi Przyrody Wielkiego Kaganatu SIS, pokażemy w całej rozciągłości piękno ziemi tego wspaniałego królestwa i bogactwo jej płodów

Kluczewska Sopka (ros. Ключевская сопка) – wulkan na Kamczatce, wznosi się na wysokość 4750 m n.p.m. Jest to największy i najbardziej aktywny wulkan w Eurazji i jednocześnie najwyższy szczyt Kamczatki.

Po raz pierwszy erupcję tego wulkanu zanotowano w 1697 r. i od tego czasu jest ciągle aktywny, podobnie jak inne sąsiadujące z nim wulkany. Po raz pierwszy został zdobyty w 1788 r. przez Daniela Gausa i dwóch innych członków ekspedycji Billingsa. Następną próbę wejścia podjęto dopiero w 1931 r. – przy schodzeniu z wulkanu kilku ze wspinaczy zostało zalanych płynącą lawą. Według niektórych źródeł pierwszego wejścia na szczyt dokonali potomkowie polskiego zesłańca Piotr i Jan Kozyrewscy pomiędzy 1701 a 1703.

Jakby powiedział zapewne Stanisław Szukalski autor kierunku zwanego Zermatyzmem – Tych Trzech Braci , przybywa do Krainy Cudów, gdzieś od Wyspy Wielkanocnej – A ta Kraina to Cud Końca Mazji – Kamczatka (Kończudka)

Zasiedlili ją Kozacy – a więc Koszanie ze Skrajiny (Ukrainy Wschodniej), odkrywali ją i opisywali Polacy i przebywali tu licznie jkak we wszystkich krainach Siewierzy – W 1770 przebywał na niej słynny Maurycy Beniowski. W latach 1795-96 przebywał tam na zesłaniu po Powstaniu Kościuszkowskim Józef Kopeć, opis Niższej Kamczatki, ludów ją zamieszkujących i ich obyczajów zamieścił w swoim „Dzienniku Podróży”.

Czytaj dalej →

Góry Królestwa SIS, czyli Wądlądmazyjskie – Góry Ątlątydy (Atlantydy)

Opublikowano przez
Góry Królestwa SIS, czyli Wądlądmazyjskie – Góry Ątlątydy (Atlantydy)
alpy-julijskie 2
Góry Białych Kauków albo Białe Góry Kauków na Białym Lądzie – znane dzisiaj jako Alpy. Kiedyś przynależały w całości do Wielkiego Kaganatu Sis – żyły tu plemiona Rakoszan, Weńców, Bodanów i wiele innych, o pochodzeniu słowiańsko-istyjsko-skołockim (słowiano-bałtyjsko-scytyjskim) i dawańskim (dackim). Dzisiaj ten fragment gór, który tu widać powyżej nadal należy do plemienia Weńców, których obecnie nazywa się Słoweńcami, czyli Weńcami Słowiańskimi. Reszta tych gór jest dzisiaj w innych rękach, ale wiemy że Kaganat Sis nigdy nie wyrzeka się tego co raz posiadł.

Czytaj dalej →