XXV Dziesmu svētku un XV Deju svētku noslēguma koncerts: „Līgo!” + „Saule, Pērkons, Daugava” (Archiwum 2013)

Latvian Song Festival – „Līgo!”

Līgo, Jāņi czy też Jāņu naktī – łotewskie święto przesilenia letniego, obchodzone w nocy z 23 czerwca na 24 czerwca. Jest odpowiednikiem nocy świętojańskiej czy słowiańskiej Nocy Kupalnej, z podobną do niej symboliką i obrzędowością. Wikipedia
Dzień: 23 czerwca: Līgo; 24 czerwca: Jāņi’
Wśród Bałtów, według ich mitologii (Dzisma to Mitologia Łotewska, a Dajna to Mitologia Litewska), jest to święto Ligo oraz Jani, czyli bogini Ligo i boga Janisa. Obchodzone jest ono uroczyście jako wielkie święto pogańskiej wiary rodzimej na Łotwie i Litwie, dni wolne od pracy oraz festiwal w dniach 23-24 czerwca – odpowiednik Kupaliów czyli Tanu Szóstego Wielkiego – Kresu-Kraszu i Nocy Świeto-Rujańskiej (Świętoruji, Sobótki-Sąbudki). Ligo – po bałtyjsku „święty tan” (trans, pląs służący liganiu). Po polsku legać, kłaść się, pokładać się, w sensie związku miłosnego, kochania się, miłosne pląsy, a także instrument towarzyszący tym pląsom – ligawka i pieśni – ligawice.
Tak więc Ligo to pieśń wzywająca do Poszukiwania Kwiatu Pąp-Rudzi, a Bogini Ligo odpowiada Dziedzi-Leliji (lelać – także legać i usypiać), albo Dziewannie. Dzidzilela (Dzieldzielija, Dziedzilelija, Dzielija, Zielija) odpowiada za tzw „płoche” związki, czyli żądze, które można nazwać miłostkami, miłością „poronioną”, chwilową, wzmożeniem uczuć. Stąd też stała się odpowiedzialną za poronienia, gdyż owoc tych płochych miłości bywał często usuwany.
W mitologii współczesnej Wschodnich Słowian przypisano tę rolę męskiemu bóstwu Lelowi-Lelijowi. Janis odpowiada Kupale-Kraszeniowi (Dziwieniowi). W Mitologii Słowian Zachodnich Lel i Polel to bogowie Zaświatów związani z obrzędami pogrzebowymi, a więc prawdziwego zaśnięcia na wieki – Ulelania (Lelij-Smęt) i ostatecznego pokładania ciała do grobu , lub palenia go w ogniu – Polelania (Spopielania – Sowica-Polel).
W tym szerokim sensie jest to oczywiście jedno z najważniejszych wspólnych świąt Bałtów (Istów) i Słowian i towarzyszą mu najważniejsze wspólne pieśni oraz najważniejsze tany święte: pieśni i tany bałtyjskie takie jak Ligo i słowiańskie takie jak pieśni i tany Święto-Rujańskie.

Więcej o tym w Księdze Tanów (Lato). CB

– nadesłał Mariusz z komentarzem poniżej:

Największy w dziejach tej planety kilkunastotysięczny chór śpiewa starosłowiański hymn „Ligo”

Czytaj dalej

Wiosna w Królestwie Sis

Litwa

…Ojczyzno moja, tyś jest…

Dzikie, piękne kwiaty litewskiej ziemi – Serca Ziemic dawnych Ludów Istów i Jątów

Zaczynamy od Litwy ten radosny przedświąteczny i przednoworoczny przegląd Ziem Królestwa Sis, które pławią się w wiośnie i Słońcu. Pokażemy też kilka widoków z bliskiego sąsiedztwa, choć mogą się wam wydać mocno egzotyczne. To jednak są kraje naprawdę sąsiadujące z Królestwem Sis – takim jakim kiedyś ono było.

Czytaj dalej

Polska zima i inne zimy w królestwie SIS – część 2

Zima na ziemiach Jezierców, Milingów, Skrytów-Skraińców i Czakonów, czyli w Gelloni-Rodomachaji, inaczej w Helladzie

Nierada (Nereida)


Czytaj dalej