Prawdomir: Prasłowiańska kultura łużycka
Tekst opisowy pochodzi z 1966 roku, kiedy jeszcze oczywiście nie wiedziano o bliskich związkach Wenedów, Lechitów i Skołotów/Scytów. Ta narracja jest jednak i tak o 1000 lat do przodu w stosunku do tego czego nauczyli gówniarzy z SA (Sigillum Atroficum) na Wydziale Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 2015. CB
Fragment „Ilustrowanej Kroniki Polaków” Mateusza Siuchińskiego (tekst) i Szymona Kobylińskiego (rysunki), która ukazywała się w odcinkach na łamach „Ekspresu Wieczornego” w roku 1966.
Rozwój prasłowiańskiej kultury, tzw. łużyckiej, trwa przez ostatnie okresy epoki brązu i pierwszy wczesny okres epoki żelaza, tzn. od XIII do IV w. przed naszą erą.
W V w. p.n.e. starożytna Grecja osiągnęła szczyt swego rozwoju kulturalnego: tworzą wtedy m.in. najwięksi dramaturdzy – Ajschylos, Sofokles, Eurypides, rzeźbiarz Fidiasz, historyk Herodot.