Bal (Val), akadski bog Sunca (2600-2400 st. ere).
Ovdje ćemo pokazati zašto riječi VOLITI (VOLJETI, VOLETI) i VO (< VOL) imaju isti korijen.
Riječ VOLITI naizgled je sinonim riječi LJUBITI, ali VOLITI i LJUBITI nisu istog značenja, jer VOLITI je emotivno stanje, a LJUBITI je tjelesna veza. Riječ VOLITI postojala je od početka svijeta i njeno najstarije značenje je ŽELJA, KRETANJE, SNAGA, SILA, MOĆ, ENERGIJA. VOLITI je VIS savršenstva, jer Bog VOLI i Bog je prvi VOLO i izvor prave VOLE, tj. VOLJENJA (kao Ljubo ljubljenja).
Riječ VOLITI izvedena je od drevne riječi VOL od koje je izvedena je i riječ VOLJA. Latinsko VŎLO znači ŽELJA, ali znači i BRZO KRETANJE. Latinsko VŎLO znači isto kao i latinsko i srbsko VῙS što bukvalno znači SNAGA, SILA, MOĆ.
Latinski VŎLO = ŽELJA, POŽELJAN
Latinski VŎLO = BRZO KRETANJE
Latinski VŎLO = VIS = SNAGA, SILA, MOĆ, ENERGIJA
Myślałem że przetłumaczę cały ten tekst nadesłany przez Jarosława Ornicza, ale to jednak ponad moje siły – brak czasu. Generalnie chodzi o Gwiezdnego Woła-Byka-Tura, przez którego konstelację na Wiosnę przechodzi Słońce oraz o znaczenia słowa VOLO – VOL – Wola, woleć, wołać – moc, wola, energia, pożądanie, żądza, miłość. Także o tym, że Era Byka zakończyła się po Potopie Biblijnym roku 2626 p.n.e. (nie wiem skąd to wyliczono?), a którego koniec nastąpił właśnie z końcem tejże Ery Byka/Tura, na wiosnę 2296 p.n.e..
Coś mi się tutaj nie zgadza, być może nie do końca dobrze zrozumiałem tezę Nikoli Viduszy. Pamiętam, że te wyliczenia przeprowadzałem osobiście także w związku z ustaleniem daty Odcięcia Nogi Gwiezdnego Byka i wychodziło to inaczej. Powszechnie wiadomo, że Era Wodnika rozpoczęła się w roku 2012. Tadeusz Mroziński w artykule „Era Wodnika”, dokładnie wyliczył od kiedy do kiedy trwają Gwiezdne Ery:
Przebywanie Punktu Równonocy w Znakach Zodiaku (według Tadeusza Mrozińskiego i powszechnej opinii)
Wodnik od 2 012,5 r. n.e. do 4025 n.e.
Ryby od 1 r. n.e. do 2012,5 n.e.
Baran do 1 r. n.e. od 2012,5 p.n.e.
Byk do 2 012,5 p.n.e. od 4025 p.n.e.
Po Erze Byka – Starej Wiary Przyrodzonej Słowian, zapanował mitraicki-zaratusztriański Baran-Ogień, zakończony przed początkiem tak zwanej Nowej Ery przez Ryby (Narodziny Chrystusa – Syna Barana-Słońca, Wnuka Byka-Słońca). Tenże Wnuk Byka i Syn Barana to Chrystus – Ryby, które z kolei właśnie nas opuściły, dając wolne pole Wodnikowi, który na Gwiezdnym firmamencie wylewa Wodę z Rybami prosto w Paszczę Gwiezdnego Potwora.
A więc po raz kolejny Byk, Orion, Plejady i Wiosna-Jaruna – Tym razem to już Piąta Wiosna Wodnika.
Jeżeli akcja ich utworów działa się w czasach przedchrześcijańskich, a szczególnie za pierwszych Piastów, wtenczas zawsze pamiętali o bogach Rugii Pomorza Zachodniego, o których mówiły historyczne źródła i bogata tradycja literacka. Wykorzystał to między innymi Franciszek Ejsmont Lumir, autor dramatu „Gwiazda Wschodu” napisanego w 1877, a wydanego w roku 1900. Wielu pisarzy tej epoki „przełomu wieków” pisząc o dawnym Pomorzu że pamiętało o słowiańskich wierzeniach, jak: Józef Stanisław Wierzbicki, Helena Ceysinger, Artur Górski, Ludwik Stasiak, Lucjan Rydel. Jan Kazimierz Zieliński, Natalia Dzierżkówna i wreszcie Tadeusz Miciński.
