Wpisy otagowane: Mitologia Słowiańska

Bułgarska Martenica, czyli Marzanna z nawiązaniem do nieci perskiej.

Opublikowano przez

 

Przytaczam fragment z blogu Blowminder: http://blowminder.com/2015/03/24/wiosenny-amulet/ poświęcony bułgarskim zwyczajom i obrzędom obchodzenia Święta Wiosny. Łączą one tradycję Mary Marzanny z bajorkami i pokazują jednocześnie w jakich elementach współczesnych przetrwały odległe echa zupełnie nieuświadamiane przez Bułgarów Wiary Przyrodzonej Słowian. Ciekawe są w artykule nawiązania „perskie” które są w istocie nawiązaniami pra-słowiańskimi po prostu, bo skołockimi (scytyjskimi).  Prawdę mówiąc najchętniej przedrukowałbym cały ten artykuł i omówił go po kolei, ale to byłoby wbrew etykiecie internetowej i szkodziłoby autorce blogu. Oto więc fragment:

Czytaj dalej →

Saturn – Planeta Hex – 666 – i Po-wietrze! [Wieda Duchowa]

Opublikowano przez

Obraz-sześciokąta-wokół-bieguna-północnego-Saturna

[zebrane przez Mezamira Snowida i Czesława Białczyńskiego]

Uprzedzam, że będzie tutaj trochę chaosu – jak to z Saturnem, on to Z-syn-CHRONIS-uje, lub Z-syn-Kro-nizuje (Kronos), czyli zS(z)atanizuje lub Z-Ssa-Tur-n-Nizuje. W samym środku widać „oko” potężnego huraganu o średnicy około 2 tysięcy kilometrów. Wiatr wieje tam z prędkością nawet 540 kilometrów na godzinę. Zdjęcia sześciokąta zawdzięczamy korzystnemu ułożeniu planety względem Słońca, które zaczęło oświetlać rejon bieguna północnego pod koniec ubiegłego roku. Sonda Cassini zdołała wtedy w ciągu około 10 godzin wykonać serię zdjęć. Zestawienie obrazów wykonanych z użyciem różnych filtrów pozwala zauważyć odmienność zawieszonych w atmosferze Saturna cząsteczek.


 Czytaj dalej →

Juliusz Słowacki (1809 – 1849) – Wielki Strażnik Wiary Przyrodzoney Słowian – IV Starosłowiańska Świątynia Światła Świata Wilno

Opublikowano przez
Juliusz Słowacki  (1809 – 1849) – Wielki Strażnik Wiary Przyrodzoney Słowian
Utwory Juliusza Słowackiego zawierają ukryty przekaz. Na podstawie tego przekazu  można prześledzić jego ideę oraz związki ze Słoneczną Kolumną Wiary Przyrodzonej Słowian. Przekaz ów jest jednocześnie dialogiem toczonym (wewnątrz, w ukryciu struktury utworów poetyckich), przez Juliusza Słowackiego z jego największym przeciwnikiem, Adamem Mickiewiczem – czołowym reprezentantem Kolumny Księżycowej Wiary Przyrodzoney Słowian.
 
Kiedy poddajemy ocenie te dwie wielkie postacie polskiej i słowiańskiej sztuki, literatury, ezoteryki i okultyzmu, pogańskiej wiary Słowian, miejmy przez cały czas bacznie na uwadze, że tak jak Kolumna Księżycowa nie może istnieć bez przeciwieństwa w postaci Kolumny Słonecznej tak Kolumna Słoneczna nie może istnieć bez dopełnienia w Kolumnie Księżycowej. One razem dopiero, jak Białoboga i Czarnogłów, tworzą z Wielkiego Działu Jedność – Światło Świata.

Czytaj dalej →

Czesław Białczyński – „Borowczycy” – fragment powieści „Z Królestwa Sis – Tomirysa i Czaropanowie”

Opublikowano przez

Białczyński – Borowczycy – fragment powieści Z Królestwa Sis – Tomirysa i Czaropanowie

[UWAGA: Tylko dla Dorosłych (15+)]

© by Czesław Białczyński

las szt 1230403972Du46d22

 Borowczycy

Tamara przemieszczała się powolnym krokiem przez pobojowisko jakim stało się miejsce uczty. Słońce dawno już wyszło ponad postrzępioną krawędź gór na wschodzie. Ją samą zbudził tętent wierzchowca. Zdziwiła się, tak szybkiemu porannemu przejazdowi wywiadowcy. – Jakby uciekał przed duchami gór? Wychyliła twarz przez okienko. To była Ludmiła, wracająca z rekonesansu. Nie miała ochoty wysłuchiwać tej butnej księżniczki znad Wiady zwanej też Odrą-Obdzierą, albo Sławuną. Podniosła się z łożnicy i poszła pod Zapis. Nie wiedziała, że pilnie śledzi każdy jej ruch Okras. – Te orgie – pomyślała patrząc na rozrzuconych w bezładzie śpiących na powietrzu, a właściwie splecionych bez przytomności w dziwnych konfiguracjach ludzi, staną się kiedyś przyczyną naszej klęski. Trzeba zerwać z tym archaicznym obyczajem „gościny do upadłego”. To była jej zdaniem pozostałość jakiegoś ciężkiego czasu ludzkości, wielkiego niedostatku, wręcz śmiertelnego głodu.

Czytaj dalej →

Juliusz Słowacki „Król Duch” – Rapsod Pierwszy

Opublikowano przez

Krol-duch-autograf-juliusz-slowackiJuliusz Słowacki

Król-Duch

Rapsod I

Pieśń I

I

1

Cierpienia moje i męki serdeczne,

I ciągłą walkę z szatanów gromadą,

Ich bronie jasne i tarcze słoneczne,

Jamy wężową napełnione zdradą

5

Powiem… wyroki wypełniając wieczne,

Które to na mnie dzisiaj brzemię kładą,

Abym wyśpiewał rzeczy przeminięte

I wielkie duchów świętych wojny święte.

Czytaj dalej →

Paweł Szydłowski – Lechia część 3

Opublikowano przez

Część 3

 

https://www.youtube.com/watch?v=n12s2W-Zo3E&list=UUpdXoN2J3Irki8-9AWqtEsA&index=19

https://www.youtube.com/watch?v=n12s2W-Zo3E

 

Zoroaster sprzed 6000 lat to inna postać niż Zoroaster-Zarzduszt (Zaratusztra) twórca Zoroastryzmu w Persji w VIII wieku. To wydarzenie, zapisanie fałszywej wersji Wiary Przyrodzoney Północy spowodowało wyrok śmierci kagana Widantyrsa wydany na Zaratusztrę i Wojnę Północy z Południem której finałem był zamach i zabójstwo Zaratusztry nad Jeziorem Kosowym, a następnie próba podboju przez Persów Mazogątji (Kraju Massagetów) i zabicie Kirusa-Cyrusa przez Tomirysę podczas bitwy.

 

Magię uprawiali nasi przodkowie, Kabała jest jej przekręceniem, podobnie jak Tora jest jej wypaczeniem. Brahman i Kabała. Syn Słońce – jest Synem Światła Świata, Synem Nieba, Synem kowala Niebiańskiego, Synem RA – nie jest bogiem -człowiekiem, lecz po prostu Słońcem. Zeus = Dzeus – Twórca Dnia, Pan Światła. Dadźbóg-Mitra  – to więcej niż słońce. Hara – Góra Kary, Hare Kryszenia – Krasy/Kryszny – Dziewanny/Dziwienia-Kupały w Górach Panów (Ural).

 

Świątynia Dziewięciu Kręgów – to dziewięć świątyń z których każda jest poświęcona Trójcom bogów, w sumie 27 bogów było czczonych na Łyścu i ośmiu innych okolicznych górach. Kto zna Magię czert wie co oznacza dziewięć Kręgów poświęconych 27 = 9 bogów.  Wał kultowy kamienny ma 1800 metrów = 9.

 

 

kompleks-c59bwic485tyni-dziewic499ciu-krc499gc3b3w-i-grobc3b3w-krc3b3lewskich-opisanyŚwiątynia Dziewięciu Kręgów – Dziewięć Gór Dziewięciu Tynów

 

Tagged with: ,

Stanislav – Aleksander Wielki w Krakowie

Opublikowano przez

fort skała obserwatorium2 Fort Skała – Obserwatorium Astronomiczne – którego współzałożycielem był stryj Anny, brat Stanisława – Janusz Pagaczewski

 

Ludzie interesujący się historią doskonale znają fragmenty „Kroniki Polskiej ” Wincentego Kadłubka mówiące o walce naszych przodków z Aleksandrem Wielkim. Przez stulecia opowieści te traktowane były z przymrużeniem oka, podejrzewano nawet naszego kronikarza o zbyt dużą ilość spożywanych trunków trakcie tworzenia „Kroniki”.

 

Ja sam osobiście nigdy nie wgryzałem się w temat głębiej, ot, ciekawostka historyczna. Miło się czyta ale to pewnie nieprawda. Być może nigdy bym do tej historii nie wrócił, gdybym nie natrafił w internecie na stronę Wandaluzja.com stworzoną przez Juliusza Prawdzic- Tella.

Czytaj dalej →

Ważny artykuł Mariusza Agnosiewicza „Polskie amazonki, sarmackie syrenki i wierzenia dawnych Polaków” (Racjonalista.pl)

Opublikowano przez
 Polskie amazonki, sarmackie syrenki i wierzenia dawnych Polaków

Autor tekstu: Mariusz Agnosiewiczhttp://www.racjonalista.pl/kk.php/t,9332

 

Mariusz Agnosiewicz

Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm. Anatomia kolaboracji (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012). Koordynator ceremonii humanistycznych.

 Strona www autora

Czytaj dalej →

Wojciech Dzieduszycki (1848 – 1909) – Strażnik Wiary Przyrodzoney Słowian (III SSŚŚŚ Lwów)

Opublikowano przez

 

… Wikipedia

WojciechDzieduszycki-e1405685995704

Wojciech Dzieduszycki (ur. 13 lipca 1848 w Jezupolu koło Stanisławowa, zm. 23 marca 1909 w Wiedniu) – polski hrabia, polityk, filozof, eseista, historyk sztuki i pisarz (dramaturg, powieściopisarz i nowelista).

Konserwatysta, jednocześnie przeciwny polityce stańczyków, właściciel dóbr Jezupol koło Stanisławowa.

Studiował historię, filozofię i prawo na uniwersytetach we Lwowie i Wiedniu, gdzie w 1871 został doktorem filozofii. Od 1870 współpracował z periodykiem „Czas” oraz krakowskim „Krajem”. W 1872 debiutował beletryzowanym traktatem filozoficznym Władysław. Wielokrotnie podróżował, m.in. do Włoch i Grecji. Ostatnie lata życia spędził w Wiedniu.

Czytaj dalej →