Archiwum miesięczne: czerwiec 2010

Księga Wiedy: Lekcja Pierwsza – Żywioły i Moce (na Dzień Święta Światła – Święto Kupały/K-RAszu)

Opublikowano przez

Księga Wiedy: Lekcja Pierwsza – Żywioły i Moce

W Kupalne Święto – jedno z czterech najważniejszych Świąt Przyrody i Przyrodzonej (Rodzimej) Wiary Słowiańskiej

– Pierwsza Lekcja Księgi Wiedy.

Alfons Mucha – Dziewczynka i Bogowie

Zapomnijcie o wszystkim co napisałem do tej pory w dziale Księga Wiedy na Czarnym Pasku (w starej wersji blogu z lat 2009-2012). Zapomnijcie – chociaż to jest niemożliwe.

Prawdziwa Księga Wiedy to tylko te elektroniczne (internetowe) Lekcje (Wykładnie, Kłady) + Dodatki (Apokryfy) takie jak np. cały cykl O Odciętej Nodze Gwiezdnego Byka/Tura (początek tutaj: Florian Straszewski (1766 – 1847) i Maurycy Straszewski (1848 – 1921) – Strażnicy Wiary Słowian (I SSŚŚŚ Kraków): ciągłość Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata w Krakowie od IX do XX wieku, czyli Odcięta Noga Gwiezdnego Byka a Planty (1)), czy Kilka niesamowicie dziwnych map – Słowianie, Wikingowie, Scyci, albo jeszcze –np. Świadomość Nieskończona →Mitologie Ludów Ziemi →Symbole Narodowe →Świadomość Osobista, lub także Jaki Słowianie mają obecnie rok? – czyli geneza Świątyni Światła Świata i nowego czasu Królestwa SIS (Archiwum 2011) i tym podobne głęboko analityczne artykuły. Wszystkie inne „drobiazgi” jakie do tej pory zostały na blogu opublikowane pod szyldem Księga Wiedy, to jedynie wprawki, przybliżenie, coś co pozwala poczuć smak i zapach, ale nie pozwala dotknąć Istoty Rzeczy, ani nie jest też WERSJĄ OSTATECZNĄ tejże Księgi.

Ostateczny kształt Księgi Wiedy, tej która ukaże się drukiem będzie jeszcze inny niż wszystko co zawarto tutaj w Lekcjach i Apokryfach, ponieważ gdyby chcieć w niej zmieścić same tylko Lekcje z blogu to musiałoby zostać wydanych co najmniej 12 tomów Księgi Wiedy. Tak więc Lekcje (Wykładnie, Kłady) w wersji elektronicznej są i pozostaną ważne, ponieważ na zawsze będą stanowić rozszerzenie i uzupełnienie Wiedy zawartej w samej drukowanej wersji Księgi Wiedy oraz są one żywym materiałem w ciągłym rozwoju, który kształtuję na bieżąco wprowadzając poprawki i będę je uzupełniał zapewne do końca” mojej działalności pisarskiej i filozoficznej (wijozowijnej) w ramach Wiary Przyrodzonej (Przyrody) Słowiańskiej oraz w ramach Ruchu Wolnych Ludzi i Wolnej Polski.

Być może kiedyś, po mojej śmierci także i te Lekcje z blogu zostaną wydane drukiem – jako Apokryfy – podobnie jak „Tomirysa i  Czaropanowie„, czy „Stworze i Zdusze”, albo Poczet Bogów Słowian (linki do wszystkich części) (który także macie na blogu w wersji elektronicznej i który także znajduje się w ciągłym rozwoju i uzupełnianiu w tejże wersji) i inne „dodatki”.

Czas pokaże czym te Księgi Czwórksięgu i Apokryfy do nich staną się w przyszłości i jaką wagę mieć będą dla Polachów w kolejnych pokoleniach.

Czytaj dalej →

Rosyjska wizja Baji Słowian – część 3 – Mikołaj Rerich (1874 – 1947)

Opublikowano przez

Dolina Jaryły (Jarłu)

Zaczniemy nietypowo, od wpisu na pewnym blogu. ten wpis mówi więcej o Mikołaju Rerichu niż można to wyczytać z uczonych biografii na jego temat. Fragmenty tych biografii po polsku, angielsku i rosyjsku zamieścimy poniżej ale to tylko tak informacyjnie dla tych którzy o nim nic nie wiedzą.

Dobra (Daba-Dażboga) – Matka Mira (Światła, Świata, Pokoju i Chwały)

Czytaj dalej →

Księga Tura – Taja Szósta: O TYM JAK SWĄT DOPROWADZIŁ Czarnogłowa i Białobogę do pomnożenia oraz o Żywiołach i Mocach, ich tytułach, atrybutach i innych mianach.

Opublikowano przez

Księga Tura – Taja Szósta: O TYM JAK SWĄT DOPROWADZIŁ

Według Witungów arkońskiej świątyni Swąta ze świętej wyspy Rui1, wajdelotów z uroczyska Szwintoroga nad Wiliją2, oraz podań Weidełtojsów ze świątyni Swajstiksa w Truso, w ziemicy Brusów z ludu Istów3

© copyright by Czesław Białczyński

Drzewo Świata – Tim Lowly

 

Słowo o Białobodze i Czarnogłowie

Czytaj dalej →

Słowacka wizja Baji Słowian – Karol Ondreicka i Ivan Hudec

Opublikowano przez

Vesna (front cover) –  kolory biały, żółty i czerwony wydają się być związane z kolorami słońca czczonymi przez wszystkich Indoeuropejczyków. Kogut jako symbol Słońca (Ognia, Światła Dnia), zajmuje centrum  w przedstawieniu bogini wiosny Vesny i symbolizuje odwieczne przebudzenie.

Wydawnictwo wyszło w roku 2000 z inicjatywy Instytutu Słowacko-Amerykańskiego w celu popularyzacji w USA wiedzy o mitologii i pogańskich bogach Słowian. Zwracam uwagę na fakt, iż ta wizja powstała niezależnie, w tym samym czasie co Księga Tura (cztery lata później, bo Księga Tura leżała u wydawcy od 1996roku, ale książki wyszły jednocześnie w dwóch różnych zakątkach Świata, moja w Polsce po polsku, a ta w USA w języku angielskim). Obie książki wykazują istotną zbieżność wizji Baji – czyli Mitologii Słowian. Wizja słowacka jest niemal ideową kopią Wielkiego Tajemnika Słowian, zwłaszcza wizji z Księgi Tura mimo, że jest pisana z zupełnie innych pozycji – socjologiczno-antropologicznych.

Czytaj dalej →

Stanisław Jakubowski – Bogowie Słowian i Święte Miejsca

Opublikowano przez

Stanisław Jakubowski – Bogowie Słowian i Święte Miejsca

Nadrabiamy tutaj zaległość wobec zasłużonego Strażnika Wiary Słowian Stanisława Jakubowskiego – bo mimo że w wielu innych słowiańskich miejscach w Sieci są jego galerie to tutaj po prostu musi ona być obowiązkowo.

Weles

Czytaj dalej →

Świątynia Światła Świata na Radhoszczu i dwaj czescy Strażnicy Wiary Słowiańskiej z Krainy Morawsko-Śląskiej – Albin Polaszek i Franciszek Palacki, a także Kaczawska Góra Radogosta, Radogoszcze polskie, łużyckie i wieleckie oraz smutny pomnik Radogosta w Łodzi

Opublikowano przez

Świątynia Światła Świata na Radhoszczu i czescy Strażnicy Wiary Słowiańskiej

Statua Radogosta na Górze Radhoszcz w Beskidach, Kraina Śląsko-Morawska (Czechy)

Część zdjęć tej góry – wyjątkowo pięknych pochodzi ze strony: http://www.paveldobes.eu/galerie/vyber/

Polecam wiele innych ciekawych zdjęć na tej stronie.

Czytaj dalej →

Prasłowianki – 22.06 – Kupalny Koncert w Radio Kraków

Opublikowano przez

Zapraszam także w swoim imieniu na ten koncert  – Wstęp Wolny , budynek Radia Kraków przy Alejach Trzech Wieszczów (popularne Wiadro Kraków)

Wieczór Kupały

We wtorek 22 czerwca o godz. 19.00 zapraszamy na „Wieczór Kupały” – muzyczne powitanie lata na dziedzińcu Radia Kraków. W trakcie koncertu usłyszymy pieśni słowiańskie w wykonaniu zespołu Prasłowianki oraz pieśni Bałkańskie w interpretacji Pauliny Bisztygi z zespołem. Koncert poprowadzi oraz gościnnie wystąpi Anna Szałapak. Wstęp wolny.

„Wieczór Kupały” nawiązuje do „Nocy Kupały” – starego słowiańskiego święta obchodzonego w najkrótszą noc w roku, czyli z 21 na 22 czerwca. To pogańskie święto zostało „oswojone” przez kulturę chrześcijańską i dziś obchodzone jest 23 czerwca w wigilię św. Jana jako „Noc Świętojańska”. Opierając się na tradycji „Nocy Świętojańskiej”, chcemy nawiązać też do pierwotnego święta „Nocy Kupały”, które to święto było jednym z najradośniejszych świąt obchodzonym niemal w całej Europie. Poza warstwą kolorowej obrzędowości, wróżb i rytuałów, chcemy zaprezentować muzyczne korzenie, które także, o czym często zapomina się mówiąc o „wiankach” czy „sobótce”, stanowią o wyjątkowości tego święta.

W trakcie koncertu usłyszymy pieśni polskie, ale też ukraińskie, rosyjskie, macedońskie, dalmatyńskie, serbskie, chorwackie, bułgarskie i romskie w wykonaniu zespołu Prasłowianki oraz pieśni bałkańskie w interpretacji Pauliny Bisztygi z zespołem. Wprowadzeniem w muzyczny klimat tego słowiańskiego wieczoru będzie opowieść o korzeniach „Nocy Świętojańskiej” i tradycjach związanych z „Nocą Kupały”, które stanowią wspólny mianownik wielu europejskich kultur. Koncert poprowadzi i gościnnie wystąpi Anna Szałapak – znakomita pieśniarka Piwnicy Pod Baranami, ale też etnolog z wykształcenia i znawczyni tradycji krakowskich.

Prasłowianki
– Elżbieta Chełmińska-Bratuszewska, Danuta Kulawik-Lasoń, Stenia Pawłowska gościnnie Anna Korczakowska (alty)
– Dorota Bałdys-Kuczerepa, Wika Bisztyga, gościnnie Sabina Bisztyga (soprany)
– Zdzisław Adamkiewicz, Zygmunt Adamkiewicz, Zenek Krukowiecki (tenory)
– Jerzy Bess, Wiktor Korczakowski, Krzysztof Niewiara (basy)
– Wiesław Dziedziński (akordeon), Michał Półtorak (skrzypce), Jan Pułka (instrumenty tamburowe), Duszan Korczakowski (kontrabas), Wiesław Samitowski (instrumenty perkusyjne)

Paulina Bisztyga z zespołem
– Paulina Bisztyga – wokal
– Roman Ślazyk – gitara basowa
– Konrad Ligas – akordeon
– Przemek Sokół – trąbka
– Wika Chrobak – perkusja

Prowadzenie i udział gościnny – Anna Szałapak

Zainteresowanych zespołem zapraszamy też na stronę: http://www.slowianki.org/forum/phpBB2/portal.php

Słowianki w latach 60-tych

Iłła – wiersze pogańskie, polska wizja słowiańskiej Baji

Opublikowano przez

Do tej pory na tym blogu nie publikowaliśmy w zasadzie wierszy. Powoli przychodzi czas aby to zmienić  – z kilku powodów. Najważniejszy jest taki że zbliżamy się do zaprezentowania dwóch wielkich postaci Strażników Wiary Słowiańskiej Przyrodzonej (Rodzimej): Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego – a przy tym nie obejdzie się bez prezentacji obszernej Króla Ducha, czy chociażby Wielkiego Monologu z Dziadów – i to z omówieniem pod nieco innym kątem niż się to zwykło czynić. Już zaprezentowaliśmy wyimki w opracowaniu T. S. Marskiego, które służyły ilustracji idei Jednej Słowiańszczyzny i ciągłości historycznej owego ethosu od głębokiej, wręcz biblijnej Epoki Mitologicznej.


 Czytaj dalej →

Kolejny domowin w naszym domu – Bolo, Boluś, Cienki Bolek albo Czarny Misiek

Opublikowano przez

2 czerwca 2010 pojawił się kolejny domowin w naszym domu. Nie oznacza to że nieodżałowany Anioł Naszej Rodziny i Dziedziny –  Misiek , odszedł w niepamięć.

Znajdź na zdjęciu dwa różowe elementy

Pochodzi oczywiście z krakowskiego azylu, który był ewakuowany po powodzi. Piesek w stylu bardzo krótki, bardzo niski pseudo-szpic, zupełnie inny niż Miś.

Czytaj dalej →

W sprawie sporu Allochtonistów i Autochtonistów oraz Dysk z Nebry (Niebórza, albo Nieba)

Opublikowano przez

Jedna z bliskich mi osób, które bardzo cenię zwróciła mi uwagę, że publikując pewne skrajne teksty stawiam się w niezręcznej sytuacji i będę wywoływał alergię kręgów naukowych zaprzeczając po prostu dorobkowi archeologicznemu całego stulecia a nawet dwóch stuleci. Poniższy tekst powstał pod wpływem tego wydarzenia, bo zdałem sobie sprawę, że musiało tak jakoś zabrzmieć dla wielu – jakbym był w sensie „naukowym”, nazwijmy to inaczej „przyjmowania argumentów naukowych” – zdeklarowany na jedną stronę i to tę przeczącą odkryciom  archeologicznym.

Dysk z Nebry (z Niebórza czy z Niebła?) wytworzyła cywilizacja dobrze znająca astronomię i kalendarz a pochodzi on z roku 2000 p.n.e.  na Łużycach. Sprawę dysku opisuje dokładnie przypis 59 do Tai 19.

Czytaj dalej →

Świątynie Światła Świata: Sudety – Wolframowe Źródło (czyli Wilcze) i dwie Góry Kirów

Opublikowano przez

Świątynie Światła Świata:

Sudety – Wolframowe Źródło i dwie Góry Kirów

Quantcast

Gajowa Góra (Sępia) i Jaroszyce (Góra Boża)

Jest nazywana Sępią z powodu polsko-niemieckiego zamętu nazewniczego. Nazywała się Górą Gaja i składano na niej ofiary Gajowi-Ruji czyli Bogu Lata i Kiru Pełni (Peł-dnia-Południa). Niedaleko stąd jest też druga góra, której nazwa zmienia się jak w kalejdoskopie, ale w każdym razie utarło się za czasów obecności tutaj państwa Polskiego mówić na nią Boża, bo Ślązacy mieszkający w okolicy i górale sudeccy pamiętają iż czczono tam starych, przedchrześcijańskich bogów, a w każdym razie na pewno jednego. Którego? O tym świadczy inna nazwa tej góry Góra  Jaroszyce. Jak widać tym drugim jest Jaryło-Jarowit i to jest jego góra. Zastanawiam się czy rzeczywiście przy tzw. Wolframowym Źródle (bo naprawdę nazywało się ono Wilczym Źródłem, a więc przynależało do bogów czczonych z wiosną-Jaruną, ale i jesienią-Jastrubem) stała kącina Flinsa-Wijnsa (Hejdaża-Hejsza). W każdym, razie jest bardzo prawdopodobne, że gdzieś w okolicy musi być też Góra Jeszy-Jesieni i Góra Kostromy, która może być nazywana na przykład Stromą, albo  Górą Maslenicy, Koladą albo Pizmarem, lub Kostrubem. [C.B.]

Czytaj dalej →

Polska – Rosja: z Księgi i Wiedzy Rymów (Księga IV Osądów)

Opublikowano przez

Kontynuując wątek polsko-rosyjskiego pojednania, które w rozpoczętej Epoce Galaktycznej, czy też  – nazwijmy ten czas zgodnie z miarami Wielkiego Tajemnika Słowian –  w Czasie Ognistym, możemy budować (owo pojednanie i zgodę) na poziomie komórkowym, podstawowym, posługując się narzędziem niedostępnym w przeszłości – INTERNETEM (nie mylić z modnym do niedawna INTERNACJONALIZMEM), odsyłam dzisiaj wszystkich wprost do Księgi i Wiedzy Rymów, części zwanej Księgą IV Osądów.

Czynię to gdyż w pełni zgadzam się z wywodem  Autora jak i z wieloma sądami Księgi Popiołów T. S. Marskiego. Zgadzam się z nimi nie od dzisiaj, ale dotychczas głos mój, czy jego głos, czy głosy takich osób jak profesor Witold Mańczak (także Kostrzewski, Jażdżewski i wielu innych naukowców), były uważane za głosy skrajnych autochtonistów, których poglądy nie mają umocowania w faktach, a są tylko mitologią, albo nie opartą na faktach (a tylko na luźnych domysłach nienaukową, a więc nic nie wartą )  i nie popartą niczym poza intuicją oraz wyrywkowymi cytatami z kronik – megalomańską „polską” wizją przeszłości Słowian. Teraz ta wizja niespodzianie zyskała twarde dowody w postaci wyników badań genetycznych stawiając innych – tych którzy pohukiwali i naśmiewali się z garstki „oszołomów” – przed koniecznością wyjaśnienia faktów.

Profesor Jerzy Strzelczyk w roku 1998 we wstępie do swojej książki Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian poświęcił obszerny cytat i dwie pierwsze strony wstępu  omówieniu mojej książki z 1993 roku Stworze i zdusze, czyli starosłowiańskie boginki i demony.

Napisał on tak:

Czytaj dalej →

O boskim Żywiole Wody i jego emanacjach

Opublikowano przez


O Żywiole Wody dużo się ostatnio mówi, jako że Polska jest pogrążona od 60 dni prawie nieustannie w wodzie, a to spadającej, a to płynącej, a to wylewającej się poza swoje zwykłe ramy. Pisanie więc o tym żywiole w tej chwili jest z jednej strony na czasie, ale z drugiej wydaje się, że temat jest nieco wyczerpany. Spojrzenie na Żywioł wody poprzez pryzmat Wiary Przyrodzonej Słowian ma jednak charakter specjalny i ponadczasowy.

Czytaj dalej →