Droga wiedzie wpierw wąwozem, który był dawniej bardziej malowniczy.
Wpisy otagowane: Starosłowiańska Świątynia Światła Świata
Adam Mickiewicz (1798 – 1855), Strażnik Wiary Przyrodzoney Słowian (IV SSŚŚŚ Wilno): “Krzyk polskości”
Adam Mickiewicz, an 1850 portrait by Aleksander Kamiński
Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) – polski poeta, działacz i publicysta polityczny. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę europejską. Określany też przez innych, jako poeta przeobrażeń oraz bard słowiański. Członek i założyciel Towarzystwa Filomatycznego, mesjanista związany z Kołem Sprawy Bożej Andrzeja Towiańskiego. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, zarówno w ojczyźnie, jak i w zachodniej Europie porównywany do Byrona i Goethego. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
I SSŚŚŚ Kraków: Jan Gawiński „Wielomowic” (1622 – 1684) – Strażnik Wiary Słowian
Jan Gawiński Ur. między 1622 a 1626 r. – zm. ok. 1684. Pisał się z „Wielomowic” (najprawdopodobniej Wilamowice w dawnym Ks. Oświęcimskim lub na Podlasiu). Szlachectwo wątpliwe, herb nie znany. Kształcił się w szkole kolonii Akademii krakowskiej w Białej Podlaskiej.; w 1642 r. był tam uczniem retoryki. Być może uzupełniał naukę w Kolegium Nowodworskich w Krakowie. W latach następnych został dworzaninem królewicza Karola Ferdynanda Wazy, biskupa wrocławskiego i płockiego. Osiedlił się w Krakowie, gdzie został urzędnikiem grodu krakowskiego: alumnem i subkolektorem podwojewodziego krakowskiego. W 1671 został superintendentem warzelni wielickiej i bocheńskiej.
Jerzy Przybył – Boginki i bogunowie do nowego wydania "Stworzy i Zduszy"
Jerzy Przybył – Boginki i bogunowie do nowego wydania Stworzy i Zduszy
©® by Jerzy Przybył , Wydawnictwo Slovianskie Slovo
W prezencie na jesienne Święto Plonów pokazujemy nowe grafiki Jerzego Przybyła, które są podstawą nowego wydania książki „Stworze i Zdusze, czyli boginki, bogunowie i demony słowiańskie”
Owinniki – Żarki
Contemporary cult of Sventovit in Poland and beyond
Priestesses-prophetesses at a stolpe (sacred pillar) showing Svetovid – Kupala Night – the Feast of Faith of Nature
June 24th, 2007
Jeszcze o Niesamowitej Słowiańszczyźnie, wielkiej tajemnicy i wielkiej mistyfikacji
Wielu z czytelników tego blogu pamięta zapewne zażartą dyskusję na naszych łamach wywołaną przez tłumaczenie sformułowania zaczerpniętego z tytułu książki „Niesamowita Słowiańszczyzna” Marii Janion, a użytego przeze mnie jako przekornego nieco tytułu artykułu „Ta Niesamowita Słowiańszczyzna – Wielka Tajemnica i Wielka Mistyfikacja” (pod tym linkiem: artykuł). Nawiązuję do tego ponieważ w nussonowych sferach Zbiorowej Świadomości Matki Ziemi i Ludzkości te struny wciąż są potrącane i nieustannie dźwięczą co znaczy, że rzecz domaga się domówienia. Sfery dźwięczą bo Maria Janion pojawia się właśnie teraz we wpisach czytelników na naszym blogu, a także w kwartalniku „Słowianić” nr 2 rozpoczyna się publikacja tegoż właśnie mojego artykułu podzielonego na trzy odcinki, także do kolejnych numerów 3 i 4.
Wróćmy więc do tej rzeczy po to żeby uwypuklić różnicę w traktowaniu owej Niesamowitości przez materialistów i przez nas Ludzi Wolnych – także wolnych od materialistycznych przesądów.
Zacznę od przytoczenia fragmentu wywiadu z Marią Janion opublikowanego w Gazecie Wyborczej jakiś czas temu, a który to wywiad opublikował we fragmencie również Portal Pantheion pod tym linkiem:
http://pantheion.pl/?art=Maria_Janion
Oto treść owego skrótu:
Fragment wywiadu z Marią Janion Sami sobie cudzy
Rozmawiała Katarzyna Bielas
Kwartalnik "Słowianić" numer 2 – Jesień 2013, oraz powieść "Imir" Doroty Bałuszyńskiej-Srebro (wydawnictwo Ambaje)
Spotkanie autorskie z “Księgą Ruty” w Nowym Julianowie (pod Wałbrzychem) oraz Inicjacja Ogniem – wrzesień 2013
Słowianie- dzieci Słońca
I Ognia-jego gońca
przywołani Żywiołem
stańcie tutaj wielkim kołem!
Inicjacja Żywiołem Ognia, dla tych co pierwszy raz, terapia dla tych którzy doświadczyli zdrowotnego działania rozżarzonej ścieżki. Dla wszystkich uczestników mocne DUCHOWE przeżycie i dobra zabawa- pod pieczą Marka Wójtowicza, ogniomistrza z 12-sto letnim doświadczeniem.
♦
Wydarzeniem specjalnym przygotowanym przez organizatorów będzie wieczór autorski Czesława Białczyńskiego [autora MITOLOGI SŁOWIAŃSKIEJ]
Rudolf Starzewski (1870 – 1920)
Rudolf Starzewski herbu Ostoja (ur. 28 lipca 1870 w Tarnowie, zm. 22 października 1920 w Krakowie) – dziennikarz i publicysta, jedna z najpopularniejszych postaci Krakowa. Pierwowzór postaci Dziennikarza w Weselu Wyspiańskiego, autor entuzjastycznej recenzji zamieszczonej w “Czasie” trzy dni po premierze sztuki.
Urodził się w Tarnowie, jako najmłodszy syn Mieczysława Ostoja Starzewskiego, dyrektora Krajowego Związku Kółek Rolniczych. Rudolf był z wykształcenia prawnikiem, ale w całości poświęcił się dziennikarstwu. Był zaprzyjaźniony z najwybitniejszymi artystami XIX-wiecznego Krakowa, szczególnie serdecznie z o rok starszym Stanisławem Wyspiańskim. W 1905 roku Starzewski został naczelnym redaktorem dziennika “Czasu”, który w niedługim czasie uczynił nowoczesną i wpływową gazetą popierającą stronnictwo konserwatywne.
Popełnił samobójstwo z powodu nieszczęśliwej miłości do żony przyjaciela, Tadeusza Żeleńskiego. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w rodzinnym grobowcu.
Wzgórze Bugaj (Kalwaria Zebrzydowska) i Góra Zobrach (Lanckorońska)
Rzeczka zwana przez judeochrześcijan Cedronem na pamiątkę Golgoty, płynie dnem doliny rozdzielającej Górę Zober (Lanckorońską) od Góry Bugaj (Kalwaria). Przytaczam fragmenty Księgi Ruty na temat Góry Zober:
„….Tak więc nagle dowiedział się Zobiraj o Górze Zober, zwanej także Zobor albo Zbór, która jest
położona nad rzeką poświęconą Dażbogowi-Mitrze (w czasach Nowej Koliby rzekę tę zwano
Mitra, a dzisiaj nazywają ją Nitrą). Jest to góra przynależąca nie tylko do Dażboga-Mitry, ale
także Góra Mira-Podaga. Góra ta jest jedną z najbardziej świętych gór między Dunajem a Górami
Harów, w ziemi za Bramą Mora….”
W Uhercach, letnia wizyta w dawnym dworze – Wołanie słońca na Świętym Wzgórzu Uherzeckim
SEE IT! Czesław Białczyński – ”Slavdom and The Great Change” – Harmony of the Universe, Niezależna Telewizja Warszawa (Independent TV Warsaw)
© by Czesław Białczyński
© translated by Katarzyna Goliszek
http://www.youtube.com/watch?v=BT8dHjlic_Y
Spotkanie autorskie z “Księgą Ruty” w Nowym Julianowie (pod Wałbrzychem) oraz Inicjacja Ogniem – wrzesień 2013
Spotkanie rozpoczyna się o godzinie 15.00, a obrzęd inicjacyjny o 18.00 tego samego dnia.
Słowianie- dzieci Słońca
I Ognia-jego gońca
przywołani Żywiołem
stańcie tutaj wielkim kołem!
Papież Franciszek i cały Watykan zaniepokojony humanitaryzmem Polaków wobec ubijanych zwierząt!
Co teraz Polacy? Watykan jak zwykle przeciw wam!
CB
Prezes Kongresu Żydów rozmawiał z papieżem o zakazie uboju rytualnego w Polsce
Prezes Światowego Kongresu Żydów Ronald S. Lauder rozmawiał z papieżem Franciszkiem o zakazie uboju rytualnego w Polsce – wynika z komunikatu Kongresu wydanego po audiencji w Watykanie. Podano w nim, że papież wyraził zaniepokojenie zakazem.
Papież miał wyrazić zaniepokojenie zakazem uboju rytualnego Foto: OSSERVATORE ROMANO / AFPW nocie Światowego Kongresu Żydów napisano: “Papież wyraził zaniepokojenie zakazem uboju rytualnego w Polsce i polecił kardynałowi Kurtowi Kochowi, przewodniczącemu komisji do spraw relacji z judaizmem, zbadać tę sprawę i zwołać spotkanie już w przyszłym tygodniu”.
12 lipca Sejm odrzucił rządowy projekt ustawy dopuszczającej ubój rytualny zwierząt.
Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich RP złożył wniosek do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie przepisów ustawy o ochronie zwierząt.
IV Starosłowiańska Świątynia Światła Świata w Wilnie – Jan Czeczot (1796 – 1847)
Jan Antoni Czeczot herbu Ostoja (ur. 24 czerwca/7 lipca 1796 w Maluszycach 53°29′15″N 26°04′19″E , zm. 11/23 sierpnia 1847 w Druskienikach) – polski poeta, tłumacz, etnograf, przyjaciel Adama Mickiewicza, sekretarz Towarzystwa Filomatycznego[1].
Matka – Klara z Haciskich, ojciec – Tadeusz Czeczot herbu Ostoja[2], ekonom. Jan Czeczot kształcił się w Nowogródku – w powiatowej szkole dominikańskiej. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim – przerwał studia najprawdopodobniej z powodów finansowych, po czym został pisarzem w zarządzie majątków Radziwiłłów.