Moneta Indo-Scytyjska, króla-kagana Pāratarāja (Pārata Raja)
Od Furio Muerte
swoje dosłał też Jan Rusek
Wpisy otagowane: Słowiano-Ariowie
Z Lamusa, tom 3, Lwów 1911-1912: Ewa Łuskina – Genesis z ducha Ariów (fragment)
Tropie Tarnów Opoka: Stanisław Pietrzak – Południowo-Wschodnia Polska praojczyzną indoeuropejskich narodów Europy i Azji (10.10 2021 r)
Stanisław Pietrzak – Południowo-Wschodnia Polska praojczyzną indoeuropejskich narodów Europy i Azji
OEC: Goran Pavlovic – Kataibates (Dzeus Zstępujący)
Kataibates
© Autoirstwo – Goran Pavlovic – © tłumaczenie i © komentarze – Czesław Białczyński
Kataibates (Dzeus Zstępujący)
Zeus, the god of lightning, had a nickname „Kataibates” (he who descends). This basically equated Zeus with Thunder/Lightning…
Zeus, bóg błyskawicy, miał przydomek „Kataibates” (ten, który zstępuje). To w zasadzie utożsamia Zeusa z Grzmotem/Błyskawicą…
Remember this article about what came first: Thunder/Lightning or Thunder God? Thunder gods of course…
Pamiętacie mój artykuł o tym co było pierwsze: Grzmot/Błyskawica czy Bóg Pioruna?
Bóg Pioruna oczywiście…
Histslov Video (Bogusław Dębek) – Ariowie
Racjonalista.pl: Stanisław Bera – O niezwykłościach Nowego Roku w Indiach
O niezwykłościach Nowego Roku w Indiach
Znowu zmiłuje się nad nami,
zmyje nasze winy, wrzuci do głębin
morskich wszystkie nasze grzechy.
Z księgi Micheasza
zmyje nasze winy, wrzuci do głębin
morskich wszystkie nasze grzechy.
Z księgi Micheasza
Wprowadzenie
Można się zastanawiać dlaczego występuje rytuał Nowego Roku i związane z nim liczenie upływających dni od początku, tj. od 1. W różnych kulturach, religiach liczenie dni od początku przypomina o powtarzalności zjawisk (cykli słońca, cykli księżyca, cykli przyrody), przypomina różne wydarzenia z życia ludzi, bóstw, bogów — pozwala wierzyć, że ci ostatni powtarzalnie (cyklicznie) dają się ubłagać i odpuszczają grzechy ich wyznawcom — por. cytat z księgi Micheasza.
Wspaniała Rzeczpospolita: Kamil Dudkowski – Sloveniska Samskrta? (Archiwum 2014 – z komentarzami z odzysku)
Artykuł zrobiony na podstawie mojej prezentacji: „Slava Sanskrito” przedstawionej podczas Konferencji KAEST pod Bratysławą w miniony weekend.
2014/11/23 – poprawiono błędy zgłoszone w komentarzach
2014/11/25 – połączenie Asti-Jest oraz Bhavati-Bywać
2014/11/25 – pobłogosław Boże internet! Artykuł trafił do Demotywatorów poprzez Faktopedię:
Janusz Bieszk na FB – Smaczek historyczny nr 4; II Starożytność
Smaczek historyczny nr 4; II Starożytność
47. Smaczek historyczny numer 4
II. Starożytność
Budownictwo starożytne Ariów-Prasławian na terenie Sławii.
Drodzy Czytelnicy, okazuje się na podstawie wyników badań archeologów, że już w głębokiej starożytności i jeszcze w okresie tzw. przedkrólewskim, Sławia inaczej Scytia Europejska lub Sarmacja Europejska, tętniła życiem gospodarczym i militarnym. To archeolodzy stwierdzili, że „pradziejowe osady obronne były bardziej powszechne niż sądzono”. Archeolog Marcin P. z UJ w Krakowie stwierdził; „Znaliśmy około 20 takich założeń. Tymczasem tylko w ostatnim roku [2019] odkryliśmy aż 15 kolejnych w północnej Małopolsce”. Niektóre miały imponujące rozmiary ponad 20 ha (powierzchnia 20 boisk do piłki nożnej).
Niklot: Wspólnota Indoeuropejska w świetle językoznawstwa – spotkanie z profesorem Krzysztofem Witczakiem (Archiwum 2016)
Wspólnota Indoeuropejska w świetle językoznawstwa
Prof. Witczak to uczeń prof. I. R. Danki – twórcy Klanu Ausran (https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Ryszard_Danka).
Tropie: Ksiądz Stanisław Pietrzak – Praojczyzna indoeuropejskich narodów w południowo-wschodniej Polsce? Raczej tak – według stanu badań pod koniec roku 2020. (30 11 2020)
Praojczyzna indoeuropejskich narodów w południowo-wschodniej Polsce? Raczej tak – według stanu badań pod koniec roku 2020
Streszczenie.
Po blisko 240 latach naukowych poszukiwań lokalizacji małej ojczyzny wspólnoty języka praindoeuropejskiego (PIE) na podstawie analizy rezultatów wielu odrębnych i wycinkowych prac naukowych, zwłaszcza paleogenomiki, w ostatnich, a zwłaszcza w obecnym 2020 roku, można dokonać syntezy, iż wspólnota PIE polegała nie tylko na wspólnym języku, ale także na jednym biologicznym, patrylinearnym rodzie Y-DNA (R1a), przybyłym zapewne znad Oniegi i Dniepru do postulowanej przez światową naukę małej ojczyzny, którą w III tysiącleciu przed Chr., w ostatnim okresie krystalizacji i ekspansji w kulturze ceramiki sznurowej (CWC) w III tysiącleciu przed Chr. była południowo-wschodnia Polska. Tę wspólnotę rodu i jej satemowego dialektu PIE w małej ojczyźnie pd.-wsch. Polski można by nazwać Ariobałtosłowianami. Na jakimś wczesnym etapie rozwoju Ariobałtosłowianom towarzyszyła jedna z gałęzi ich bratniego rodu R1b, z mutacją L151, rozwijająca osobno kentumowy dialekt języka PIE i wyłaniająca z siebie anatolijskich i tocharskich emigrantów z dialektami „odstającego” PIE.
Histslov: Paratarajowie (Baratarajowie – Bracia) [Archiwum 2019]
Paratarajowie (Baratarajowie – Bracia)
Moneta Paratarajów z Arjuny. Około 150-165 r.n.e.. (fot. wikimedia)
Jednym z ludów wyrosłych ze wspólnego ario-słowiańskiego pnia byli także Paratarajowie (z sanskrytskiego: P/Barat(t)ama – brat – Baratarajowie, tj. Bracia), którzy około VIII wieku p.n.e. napłynęli do wschodniej Anatolii i następnie przemieścili się w rejon północnoafgańskiej Baktrii. Jak twierdził Herodot w dziele Geografia w V wieku p.n.e., państwo ich obejmowało ziemie północnego Iraku i zachodniej Persji. Pięć wieków później – w pierwszym stuleciu n.e. – pod ich władztwem znalazły się ziemie obejmujące południowo – wschodni irański Sistan oraz Beludżystan w dzisiejszym południowo – zachodnim Pakistanie. Obszar ten stanowił później część odrodzonego za panowania Sasanidów rozległego imperium perskiego. Władcy Paratarajów znani są głównie z zachowanych monet, które na awersie zazwyczaj prezentują popiersie konkretnego monarchy. Na rewersie uwidaczniano znak swastyki – pradawny symbol solarny – w języku aryjskim określany jako dobry znak, pomyślna wróżba, przynoszący szczęście. Dzięki tłoczonym na monetach inskrypcjom wiemy jakie imiona nosili ich władcy.
Wśród nich można wymienić, między innymi: Yolamira, (ok. 125-150 n.e.), Bagamira, (ok. 150 n.e.), Arjuna, (ok. 150-160 n.e.), Hvaramira, (ok. 160-175 n.e.), Mirahvara, (ok. 175-185 n.e). Imiona te manifestują przynależność do grupy języków ario-słowiańskich oraz mając dokładnie taką samą konotację jak słowiańskie, wyraźnie wskazują na tożsamość i takąż proweniencję tego ludu.
by Histslov
Paratarajas
źródło: https://histslov.blog/2019/02/03/paratarajowie-baratarajowie-bracia/
Histslov to blog Bogusława Dębka, na którym publikacje pojawiają się stosunkowo rzadko – jednak są bardzo ciekawe. Gorąco polecam.
O Autorze i nie tylko, także o literaturze tematu poczytacie na stronie Histslov: https://histslov.blog/2018/11/01/histslov/
Kosmiczne Opowieści: Dwarka (Dvaraka) – legendarne zatopione miasto boga Kryszny
Dwarka – legendarne zatopione miasto boga Kryszny
Obecne modne odejście od ezoterycznej nazwy tego miasta – Dvaraka uważam za kompletny nonsens. W języku Słowiano-Ariów to miasto nazywało się Deva-Ra-Ka. Kto czyta moje opracowania wie co to jest i Ra i Ka (Raka, Rakowice) oraz tym bardzioej co znaczy Dewa, Dev – Bóg bogowie. Miasto bogów – tak dokładnie RA – Światło Świata i KA – Łodź Ognista, nośnik Światła Świata. Jak zwykle coraz to nowe lingwistyczne pomysły idą coraz bardziej ku „anglosaskiemu” brakowi zrozumienia wagi i wartości podstawowych wibracji słów i fonemów. Chociaż poprzednie DVaraka też przekłamywało nazwę kierując skojarzenia ku słowa dwa to jednak zachowywało alternatywne, a najzupełniej poprawne rozumienie jako dev. Dvarka – jako Brama – tak B-RA-MA albo w-RO-Ta. Dwar – to dokładnie słowiański dwór – dom z bramą kolumnową. CB
NTV: Wierzenia Słowian i Indoariów – Rafał Jakubowski (Archiwum 08 09 2020)
Wierzenia Słowian i Indoariów – Rafał Jakubowski
Polecałem już gorąco i napisałem w superlatywach o książce Diany i Rafała Jakubowskich „Wierzenia Słowian i Indoariów – Rekonstrukcja utraconych tradycji” na blogu RudaWeb, czyli u Macieja Bogdanowicza. Pisałem tam, że ta analityczna praca spadła mi jak z nieba podczas pisania Księgi Tanów, przesłana przez autorów na mój adres domowy. Sięgałem do niej i służyła mi pomocą przy pisaniu Wielkich Tanów Jesieni, przy „Pogrzebie” Strzały i Łuku, przy Tanach Jelenich, a teraz posłuży jeszcze raz przy opisie Małych Tanów związanych z przejściem ducha i duszy w Zaświaty oraz jego odnowieniem (czy też ściślej „od-nawieniem”).
Polecam tę lekturę gorąco każdemu kto chce rozszerzyć swoje horyzonty wierzeniowe, rodzimowiercze, poza rekonstrukcjonizm sięgający X wieku oparty na kronikarskich zapiskach mnichów uchrześcijaniających Polskę i Ruś, czy też podbijających ogniem i mieczem Połabie i Łużyce (XII wiek). Ta książka nawiązuje do słowiańskiej tradycji starożytnej, czasów Wspólnoty Słowiano-Indo-Aryjskiej, a więc końca Epoki Łowców i początku Epoki Rolników (około 5000 lat p.n.e., a z pewnością 3500 p.n.e.). Ale to nie wszystko.
OEC: Priapus (Priap – Pryjap)
Priapus
This is Priapus, Ancient Greek god of the male reproductive power and fertility and the fertility of nature in general. Allegedly he originated in Hellespont from where his cult moved to the Balkans and then throughout Greek and later Roman world…
Jest to Priap, starożytny grecki bóg męskiej mocy reprodukcyjnej i płodności oraz płodności w naturze w ogóle. Podobno wywodził się z Hellespontu, skąd jego kult przeniósł się na Bałkany, a następnie na świat grecki, a później rzymski …
Archaeology.org: Broń i kobiety – Grób Amazonek odkryto w Rosji
Broń i kobiety
nadesłał Bartosz Jski – tłumaczenie CB
Instytut Archeologii Rosyjskiej Akademii Nauk – Grób Amazonki pochowanej w koronie
ERIC A. POWELL – Broń i kobiety
Kiedy starożytni Grecy napotkali koczowniczych Scytów, którzy zdominowali step euroazjatycki w pierwszym tysiącleciu p.n.e., odnotowali, że byli pod wielkim wrażeniem wymarszu scytyjskich kobiet zmierzających do bitwy.