Czarna Madonno (Organek)
Wpisy w kategorii: Sztuka
Ludwik Stasiak (1858 – 1924) – Strażnik Wiary Słowian z I Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata
Ludwik Stasiak (1858 – 1924) – Strażnik Wiary Słowian
Bogaty obraz słowiańskich wierzeń przedstawił na początku naszego wieku Ludwik Stasiak, i to aż w dwóch powieściach – pierwszej zatytułowanej bardzo znacząco „Brandenburg, kraina słowiańskich mogił” (1902) i drugiej pt. „Bolesław Chrobry” (1903-1904). W powieści „Brandenburg; kraina słowiańskich mogił” akcja dzieje się w czasach Mieszka I na zaodrzańskim Pomorzu. Już w pierwszym akapicie dowiadujemy się o berlińskim uroczysku i urnach zdobionych runami, a potem o Marzannie, „Czarnym Bogu” zsyłającym wojny i bogach obodrzyckich książąt, którymi dla Mieczysława i Mściwoja byli Jesse, Dziedzilia, Nija i „Światowid”. W tamtych czasach, kiedy chrystianizacia przybierała coraz bardziej ofensywny charakter, starym bogom mogła sprzyjać tylko puszcza, więc w niej stanęła świątynia boga bogów – Świętowita.
Dwóch gości wymiata w metrze – Niestety to nie Warszawa, ale w Krakowie można!
Słowiańska hudba/gędźba/muzyka – Marcin Dzięcioł: Świątynia Światła Świata; Kurhany; Buki i Dęby; Rogalin
Marcin Dzięcioł: Świątynia Światła Świata; Kurhany; Buki i Dęby; Rogalin
NTV – Śladami Stanisława Szukalskiego – Tadeusz Strzępek
NTV – Śladami Stanisława Szukalskiego – Tadeusz Strzępek
Mini reportaż zrealizowany przez Janusza Zagórskiego podczas jednego z wyjazdów do Kazimierza Dolnego. Wraz z Tadeuszem Strzępkiem udają się w okolice, gdzie stoją ruiny domu Stanisława Szukalskiego, wielkiego artysty i patrioty, którego władze PRLu najchętniej wymazałyby z historii i pamięci Polaków. W tym materiale Tadeusz Strzępek przypomina tę postać i tamte wydarzenia historyczne w raz z odniesieniem do współczesności.
Rafe „Fýreinheri” Świerczyński – Wiosna wPłynie Lasu
Rafe Fýreinheri Świerczyński – Wiosna wPłynie Lasu
Na Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego, dla wszych Słowian wprost z Niebios Gwieździstych
Rafe „Fýreinheri” Świerczyński – Wiosna wPłynie Lasu*
„Hej, Welesie, wojenniku
ujęte przez ryty gdzie haw niekto żyje.
raźne i we wszędy rwane,
Słowiańska Piosenka – piękny śpiew dziewcząt (Tam na górze stoją kozacy)
Słowiańska Piosenka – piękny śpiew dziewcząt
OBEREG – Slované
OBEREG – Slované
Szyszymor?
Szyszymor?
Słowiańska Mantra Jasności Umysłu i Rozpuszczania Złudzeń [BezChaosowania]
Słowiańska Mantra Jasności Umysłu i Rozpuszczania Złudzeń
Słowiańska Mantra (Agma) ~TRADO ISTRA WESE JARGA LADODEJA~
Mantra (Mądra [Mąd-d-ra]) = Mudra (Modra [Mąd-d-RA]) = Mandala (Mąddała, Jąt-Ra)
TRADO/ТРАДО: Jest to runa- Nauczyciel.
Pomaga rozpoznać zdradę.
Dodaje chęci i sił dla dobrych uczynków
i przykładnego życia
Polecam wszystkim kanał Bezchaosowania na You Tube
Dominia (Dominika Dominiak) – Gayatri mantra (potrójna mudra-mądra-modra Gaji/Gaja/Gaju)
Dominia (Dominika Dominiak) – Gayatri mantra
Bóstwo Kiru – Gaja/Gaj znane też jako Gaik/Maik oraz Maja/Maj, Ruja/Rujewit, Rana-Roja/Runa odpowiada za Kir lata, południa i dojrzewania. Stąd potrójna mantra, zachowana w tradycji wedyjskiej Indii nawiązująca do wiary przyrodzonej Słowia – Ojczyzny Północnej wszystkich Ariów (Hariów-Prasłowian, Istów-Bałtów i Skołotów (Irańczyków/Persów i Hindusów (potomków Koszetyrsów/Kszatrijów i Bramów/Braminów).
Słowiańska Wiara – Bramy Nawi
Słowiańska Wiara – Bramy Nawi
Słyszałem to dawno temu w innej wersji i nie było to wtedy dobre. Teraz jest bardzo dobre. Super aranżacja, brawo solistka! Tak trzymać! Proszę więcej.
Słowiańskie obrazy Andrieja Szyszkina (Andriya Shishkina, muzyka Czesław Niemen- Kraina Biała)
Słowiańskie obrazy Andrieja Szyszkina
A co to Biała Ziemia? Białowodzie – Szambala – Szangri La – Swan Hara – Swant Gora – Swant Gharta – Hagharta- Agarta – Ogharta – Ogorzała – Swantagrala: Świętogóry – bo święty = biały, jasny, jaśniejący, najjaśniejszy, wielki – Małe Góry Światła Świata (Góry Świętokrzyskie/Świętoczarskie) – Wielkie Góry Światła Świata – Białe Góry – Himajale/Simalaje/Zimalaje/Biała Ziemia
Tadeusz Miciński (1873 – 1918) – Strażnik Wiary Słowian [I Starosłowiańska Świątynia Światła Świata]
Tadeusz Miciński (1873 – 1918) – Strażnik Wiary Słowian
W Młodej Polsce zainteresowanie mitologią słowiańską zaczęło się tak naprawdę od „Legendy I” Stanisława Wyspiańskiego, wiąże się zatem z Małopolską.
Dopiero potem nadszedł czas na podania wielkopolskie, w których opowiadano o dawnych wierzeniach znad Gopła. Kiedy natomiast młodopolski twórca zaczął pisać o czasach historycznych, dostrzegł już tragedię słowiańskich bogów wobec ofensywy nowej wiary i wtenczas zwrócił swą uwagę na Pomorze Zachodnie. Tam właśnie Tadeusz Miciński opowiedział „koniec Wenety” w dramacie o tym tytule. Na Pomorzu Gdańskim Młoda Polska nie mogła znaleźć słowiańskich bogów, ale nie zniechęciło to wspomnianego już T. Micińskiego do napisania dramatu „Słoneczny król (Helu)”, gdzie i na ten temat udało mu się cokolwiek powiedzieć. Oczywiście, oba utwory ostały się w rękopisie, a dopiero w ostatnich latach udało mi się je odnaleźć i zrekonstruować.
Rugia i Pomorze, bogate w legendy i mitologię, wymagały doskonalszego twórcy. Być może właśnie dlatego zmierzył się z tą tematyką (Mitologii Pomorza – przypisek C.B.) w ostatnich latach Młodej Polski Tadeusz Miciński – autor pozostawionych w rękopisie dramatów „Koniec Wenety” i „Słoneczny król (Helu)”. – Tadeusz Linkner „Literacka mitologia Pomorza w Młodej Polsce” (fragment)