Puszcza Białowieska jest naszym Narodowym Skarbem – o tym do nie dawna przekonane było każde polskie dziecko. Obecnie Minister Szyszko próbuje nam wmówić, że pomyłkowo została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Puszcza Białowieska
Zupełnie dosyć mamy typowego odwracania kota ogonem przez PIS w sprawie Puszczy Białowieskiej, bo wiadomo, że nie chodzi o cały obszar Białowieży. Większość dziewiczej puszczy być może na szczęście – jest po stronie Białorusi, ale chodzi o te obszary, które były do tej opory nietknięte ręką człowieka. Nie zalewajcie prawdy i nie trujcie Polaków fałszywkami i kłamstwami. Świat oceni wasze postępowanie wobec światowego dziedzictwa – Jesteście TALIBANEM EUROPEJSKIM. Postępujecie wobec Żywej Istoty jaką jest Ostatni Europejski BÓR niczym TALIBOWIE wobec dziedzictwa światowego w Baalbek.
https://www.youtube.com/watch?v=czhewpYQhCo&feature=youtu.be
„Ochrona bierna – przeszłość czy przyszłość ochrony przyrody?” – fragment wykładu dr. Andrzeja Jermaczka (Klub Przyrodników), który wygłosił podczas V Ukraińsko-Polskiej Szkoły Ochrony Przyrody, która odbyła się w Stacji Edukacji Ekologicznej w Bystrej 5-6 grudnia 2015 r.
Więcej o Szkole: http://pracownia.org.pl/ukrainsko-pol…
„Puszczy nie możemy odtworzyć sadząc ją od nowa”, czyli argumenty przeciw wycince
Zapowiadane cięcia będą oznaczać przyrodniczą katastrofę. Ale chciałbym, żebyście wiedzieli i pamiętali, że zamach na Puszczę jest nie tylko skokiem na przyrodniczy skarb i światowe dziedzictwo ludzkości, nie tylko zagrożeniem dla wielu rzadkich gatunków. To także zamach na naszą narodową tożsamość, na jedną z najpiękniejszych rzeczy pozwalających nam, obywatelom, identyfikować się z naszym krajem. I dlatego musi napotkać opór każdego przyzwoitego człowieka. Wierzę, że uda się nam powstrzymać to barbarzyństwo – pisze Adam Wajrak, dziennikarz i przyrodnik od lat mieszkający w Puszczy Białowieskiej (źródło: KLIK!). Porównuje bliską sobie puszczę do Wielkiej Rafy Koralowej, na której bogactwo życia opiera się na bogactwie żywych i martwych drzew. Nawet brutalna wycinka niemieckiego okupanta i lata starań leśników, by zmienić Puszczę Białowieską w zwykły las, nie były w stanie zniszczyć siły puszczy, która może wrócić do pierwotnego stanu. Warunek jest jeden: zaprzestanie lub poważne ograniczenie naszej ingerencji w życie puszczy. Częścią tego życia jest właśnie kornik, który występuje przecież w polskich lasach od wieków. W historii puszczy zdarzały się już o wiele większe plagi korników. Problem występowania tych szkodników dotyczy niespełna 10 proc. powierzchni lasu, a wszystkie świerki w Puszczy mają łączną masę ponad 5 mln m. sześciennych.
Stare, chore i poprzewracane drzewa są źródłem pokarmu i schronienia wielu stworzeń. Puszcza przez długie wieki radziła sobie doskonale bez ingerencji ludzi – dlaczego nie miałaby poradzić sobie teraz? Ekolodzy są za ochroną bierną tego ostatniego dziewiczego lasu w Europie, czyli bez ingerencji człowieka w imię chronienia zdrowego lasu. Czym jest ochrona bierna, możemy dokładniej dowiedzieć się z wykładu dr. Andrzeja Jermaczka z Klubu Przyrodników. Zachęcam do uważnego wysłuchania tego wykładu.
W naszym Kraju nie mamy niczego cenniejszego niż Puszcza Białowieska
Są oczywiście kwestie, w których sporów nie ma. W naszym kraju nie mamy niczego cenniejszego. Poczynione przez Czesława Miłosza porównanie Puszczy Białowieskiej do narodowego dziedzictwa, jakim jest Wawel, można uznać za uwłaczające puszczy. Ona bowiem jest fenomenem jedynym w Europie, ostatnim na kontynencie terenem, gdzie zachowały się fragmenty lasu pierwotnego. Żyje w niej największa dzika populacja żubra europejskiego. Poza nim spotkamy tu jeszcze ok. 60 gatunków ssaków, m.in. rysia euroazjatyckiego oraz wilka szarego.
Jeszcze kilka niezaprzeczalnych faktów? Puszcza Białowieska to jeden ze światowych Rezerwatów Biosfery (od 1977 r.), znajdujący się na Liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO (od 1979 r.). Jest ona też Obszarem Chronionego Krajobrazu (od 1986 r.) i należy do spisu ostoi ptaków IBA (od 2010 r.).
Została objęta ochroną w początkach XV wieku. Było to miejsce chronione przez polskich królów i rosyjskich carów, którzy traktowali ją użytkowo, ale bardziej niż trudne do wywózki drewno, interesowało ich bogactwo świata zwierząt, na które mogli polować.
Rabunkowo zaczęto ją ciąć dopiero w sierpniu 1915 roku, gdy 17 sierpnia do Białowieży wkroczyły wojska niemieckie. Choć tego typu lasu jeszcze Niemcy nie widzieli, potraktowali go przede wszystkim jak fantastyczne składowisko drewna, szczególnie cenne w okresie trwającej wojny. Puszczę pocięła sieć wąskotorówek, które sprawnie wywoziły drewno. Zaczęła się wycinka na wielką skalę.
Co sprawiło, że w 1921 roku stworzono tam „Leśnictwo Rezerwat”, które w 1932 r. zmieniło się w Białowieski Park Narodowy, jeden z pierwszych narodowych na świecie? Zawdzięczamy to profesorowi Hugo Conwentzowi, zapalonemu botanikowi, który potrafił sprzeciwić się wielu degenerującym przyrodę naszego kraju posunięciom. Ocalił on zaledwie 2% powierzchni ówczesnej puszczy. Albo AŻ 2%, na które składało się 5 tys. ha lasu. Gdyby nie ten człowiek, dzisiejsza dyskusja na temat Puszczy Białowieskiej nie miałaby miejsca, gdyż po prostu nie byłoby przedmiotu sporu.
Anna Kujawa, jedna z autorek operatu ochrony grzybów w ramach planu ochrony Białowieskiego Parku Narodowego, zauważa: Decyzja o utworzeniu Parku, a przede wszystkim przeszło 80 lat praktykowania ochrony ścisłej, dały możliwość przetrwania populacji grzybów bardzo rzadkich lub występujących w Polsce wyłącznie na tym terenie, a równocześnie ekstremalnie zagrożonych w lasach całej (a szczególnie zachodniej i środkowej) współczesnej Europy. Ten las, który nazywany jest „martwym lasem trumien” (w tekście dr. inż. J. Łukaszewicza Zapuszczona puszcza: KLIK!) jest wielowiekowym, wielogatunkowym lasem naturalnym, w którym ciągłość procesów ekologicznych (w tym zamierania drzew i przywracania składników w nich zgromadzonych do gleby Puszczy) spowodowała, że Białowieski Park Narodowy jest najbogatszą w gatunki grzybów ostoją w Polsce. Na obszarze 0,03% Polski rośnie tu co najmniej 47% wszystkich grzybów wielkoowocnikowych znanych z terenu naszego kraju. (źródło: KLIK!).
więcej: http://ulicaekologiczna.pl/umysl-i-cialo/wycinki-w-bialowiezy-jak-wiele-mamy-do-stracenia
Puszcza Białowieska – stan naturalny
Białczyński – Puszcza Białowieska
1.
Spośród wykazanych z terenu Puszczy grzybów wielkoowocnikowych blisko 400 figuruje na Polskiej Czerwonej Liście Grzybów Zagrożonych, w tym 130 gatunków jako wymierające, 90 jako narażone na wymarcie a 144 jako rzadkie. Występuje tu między innymi skrajnie rzadki i znany tylko z trzech stanowisk na świecie kolcowniczek białowieski opisany z terenu Białowieskiego Parku Narodowego w 1965 roku[18].
Ze względu na niezwykłe warunki środowiskowe na terenie Puszczy spotkać można też około 200 gatunków niewystępujących nigdzie indziej w Polsce[5]. Są to między innymi związany z martwym drewnem wiązów żyłkowiec różowawy Rhodotus palmatus czy rosnące na martwym drewnie świerkowym oranżowiec bladożółty Pycnoporellus alboluteus, jamkówka białobrązowa Antrodia albobrunnea, pierwoząb świerkowy Protohydmum piceicolum, jamkówka brudna Antrodia sordida, skórkobłonka biaława Amylocorticium cebennense, strzępkoząb kolczastoporowaty Hyphodontia latitans, ciemnoskórnik północny Boreostreum radiatum, woszczyneczka wielkopora Ceriporiopsis subvermispora i drobnoporek łzawiący Oligoporus guttulatus. Wiele z nich zachowało się już tylko na terenach wyłączonych z gospodarki leśnej[18].
Gwiazdosz czteropromienny
Na terenie Puszczy występują też liczne chronione, ale szerzej rozsiedlone w Polsce gatunki, np. czarka szkarłatna Sarcoscypha cocinea, wachlarzowiec olbrzymi Meripilus giganteus, ozorek dębowy Fistulina hepatica, żagwica listkowata Grifola frondosa, siedzuń sosnowy Sparassis crispa, żagiew wielogłowa Polyporus umbellatus, pniarek różowy Fomitopsis rosea, soplówka bukowa Hericium coralloides oraz wytwarzające efektowne owocniki taksony z rodzaju gwiazdosz – czteropromienny Geastrum quadrifidum, długoszyjkowy G. pectinatum, potrójny G. triplex, brodawkowaty G. corollinum i frędzelkowany G. fimbriatum. Na obszarze Puszczy odnaleziono też stanowiska miękusza szafranowego Hapalopilus croceus i lepkozęba brązowawego Gloiodon strigosus, gatunków do niedawna uznawanych za wymarłe w Polsce[18].
Oprócz taksonów rzadkich i chronionych w Puszczy rosną również liczne gatunki pospolitych grzybów jadalnych, są to między innymi borowik szlachetny Boletus edulis, podgrzybek brunatny Xerocomus badius, pieprznik jadalny Cantharellus cibarius, mleczaj rydz Lactarius deliciosus, opieńka miodowa Armillaria mellea czy różne gatunki koźlarzy Leccinum ssp., a także wiele gatunków trujących grzybów kapeluszowych[18].
TYLE GATUNKÓW ŚCIŚLE CHRONIONYCH GRZYBÓW (powyżej tłustym drukiem) ŻYJĄCYCH NA MARTWYCH ŚWIERKACH WYBILIŚCIE swoją wycinką świerków W REZERWACIE GŁUPI TALIBOWIE EUROPY Z PARTII PIS.
2.
Wikipedia:
„Puszcza Białowieska – kompleks leśny położony na terenie Polski i Białorusi, odznaczający się dużymi walorami przyrodniczymi i historycznymi. W Puszczy Białowieskiej zachowały się jedne z ostatnich i największych fragmentów lasu pierwotnego nizin europejskich. Tutaj żyje największa populacja wolnego żubra na świecie.
Od roku 2010 Puszcza Białowieska należy do spisu ostoi ptaków IBA prowadzonego przez BirdLife International[1] oraz znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO[2].”
Rozległy masyw leśny dziś nazywany Puszczą Białowieską składa się z czterech dawnych łączących się ze sobą puszcz. Zdecydowanie największą z nich, położoną centralnie, jest Puszcza Białowieska w jej ścisłych historycznych granicach. Od północnego zachodu łączy się z nią niewielka Puszcza Ladzka leżąca na wschód od miejscowości Narew, od północnego wschodu, leżąca w większości na Białorusi, Puszcza Świsłocka, a od południowego wschodu, również należąca do Białorusi, Puszcza Szereszewska[3]. Jeszcze w XVI wieku do Puszczy Białowieskiej przylegały ponadto puszcze: Jałowska, Błudowska, Czrniłowska i Łyskowska, łączące się z kolejnymi puszczami tworzącymi łącznie kompleks lasów sięgający Pojezierza Suwalskiego na północy i wnikający w głąb dzisiejszego terytorium Białorusi aż do terenów Polesia. Przez ostatnie 300 lat sama Puszcza Białowieska uległa zmniejszeniu o ok. 45%[4].
Dzisiejszy kompleks leśny Puszczy Białowieskiej leży na pograniczu Polski i Białorusi, zajmując około 1500 km², z czego część polska stanowi nieco ponad 42% powierzchni[3][5]. Maksymalna rozciągłość drzewostanów to 55 km ze wschodu na zachód i 51 km z południa na północ[5]. Za geograficzny środek puszczy uznaje się miejscowość Białowieża[6].
„W Puszczy Białowieskiej zachowały się ostatnie na Niżu Środkowoeuropejskim fragmenty lasów o charakterze pierwotnym” – i o to BARANY Chodzi.
Wszyscy normalni ludzie bardzo dobrze wiedzą że wycięto 45% Puszczy Białowieskiej i prawie wszystkie puszcze dookoła niej. Nie róbcie z ludzi Baranów, bo sami nimi jesteście.
Czytaj też:
https://bialczynski.pl/2017/06/07/ostatnia-puszcza-puszcza-bialowieska/
17 01 2016 – Protest przeciw wycinkom drzew w Puszczy Białowieskiej!
Grabarka – Mielnik – Krynoczka, Święty Krąg Nurowsko-Białowieski