Wiele się ostatnio mówi i pisze o górze Bugarach (czyt. Bugaracz)w Langwedocji – wszyscy gadają i paplą i podniecają się – a w tym potoku nikt się jakoś nie zastanawia nad znaczeniem nazwy tej boskiej góry.
Każdy Słowianin na świecie wie, że Święte Góry Słowian nazywano bugryszczami. Bugryszcze to nazwa mocno spopularyzowana przez różnych naukowców, ale istniały także inne jej oboczne wersje i brzmienia lokalne, zależne od języków regionalnych. Nazwy te może pełniej oddają znaczenie takich wzgórz bogów. Te słowa to: bugaraszczja, bugra, bogara, bogaryszcze, bogras, bugraszczije, czy bugar, a także bol-gar i buł-gar (gdzie buł– jak buła, bochen, a gar – żar, więc Bułgar – Góra Żar, lub Bolgar – Wielki Żar, Wielka Góra, bo bol – wielki, gar -żar, a więc Bułgarzy to Wielko-Żercy lub Żercy Buły – Ziemi, Żercy Góry, a Bułgaria Ziemia Wielkohorzan – Białych Harów – Harwatów – którzy ją zasiedlili). Zauważmy też, że bogracz to nazwa kociołka do gotowania ale i zupa gulaszowa (podobnie jak Ra-Sol – rosół – zupa ofiarna świąteczna, z kury – gdzie ku-RA – ptak RA słoneczny dający bogactwo,do dzisiaj to jest zupa niedzielna na wsiach polskich poświęcona Swarożycowi-Słońcu). Bogracz tro także uroczysta potrawa świąteczna – a więc ofiarna – słowiańska i węgierska, z mięsa wołowego. Bogaraki po węgiersku to chrząszcze – boże krówki – biedronki i inne chrząszcze, Boże Dzieci, co u nas zachowało się w niebo-raki. dodajmy tu jeszcze słowo bugaj (bug-gaj – boski gaj święty, boski las).
