Bibliografia i wykaz skrótów użytych w Przypisach do Księgi Tura

Bibliografia i wykaz skrótów użytych w Przypisach do Księgi Tura

BIBLIOGRAFIA – wybrane, najważniejsze pozycje

1.  Adamczewski Jan, „Kraków od a do z”, KAW, Kraków 1992

2.  Afanasjew Aleksander, „Poeticzeskija wozzrienija Sławian na prirodu” 3 t., Moskwa 1865 -1888

3.  Afanasjew Aleksander, „Narodnyje russkije skazki” t. 1–8 , Moskwa 1957

4.  Afanasjew Aleksander, „Narodnyje russkije legiendy” wyd. pełne, Moskwa 1957

5.  Asow Aleksander, „Tajny Knigi Welesa”, AIF Print, Moskwa 2001

6.  Baranowski Bohdan, „W kręgu upiorów i wilkołaków”, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1981

7.   Białczyński Czesław, „Stworze i Zdusze”, Wydawnictwo Kraina Księżyca, Kraków 1993

8.   Białostocki Jan, „Symbole i obrazy w świecie sztuki”, PWN, Warszawa 1982

9.   Bloch Raymond, „Etruskowie”, PWN, Warszawa 1967

10. Bogatyriew Piotr, „Semiotyka kultury ludowej”, PIW, Warszawa 1979

Czytaj dalej

Księga Wiedy – Ważne pytania o Materię Świata

Księga Wiedy – Ważne pytania o Materię Świata

Copyright © by Czesław Białczyński


 Ważne pytania o Materię Świata

Pytanie o Kir

 

Taja Pierwsza mówi, że Strąprza-Wspóra rozleciała się na cztery strony, na cztery pory, na cztery kiry oraz że Swąt jest Kirem Kirów. Kir to jeden z kierunków rozciągłości bytów.

Mówi się, że Kirowie sprawują swe rządy nad stroną, porą i wszelkimi bytami rozciągniętymi w kirze. Drugi Dział to powstanie pory, strony i kiru, a Kirowie-Godowie-Stronporowie stanęli na Krańcach Świata (Kirach) na swych Tronach (Stronach) w gniazdach gwiazdach. Kir to wymiar, rozciągnięcie bytów w przestrzeni – głębi. Mamy więc pory – kierunki czasu, strony – kierunki przestrzeni i kiry kierunki rozwoju, przekształceń, poczynając od kiru narodzin-wiosny na wschodzie Nieba Dalekiego, poprzez kir kwitnienia-lata na południu Nieba Dalekiego, i kir źrzałości-jesieni na zachodzie Nieba Dalekiego, aż do czwartego kiru – śmierci-końca-zimy na północnym skraju Nieba Dalekiego. Kiry te są też opisywane przez natężenie światła od pierwszego niebieskiego promienia – wschód, najmocniejszego światła białego – południe, czerwonego światła ostatnich promieni – zachód, po brak światła lub światło ksne – czarne, w północ.

Czytaj dalej

Bogumił Znicz i jego wizja Słowiańskiej Baji

® all rights reserved by Bogumił Znicz

W chramie

Bogumił Znicz – to polski artysta, grafik, zwolennik allochtonistycznej teorii pochodzenia Słowian, pasjonat – jak sam powiada absolutnie zakręcony – na punkcie kultury dawnych Słowian.

Czytaj dalej

Księga Tura: Taja Siódma – SŁOWO O DRZEWIE DRZEW (ilustrowana pracami Bogumiła Znicza)

I o czterech obliczach Swąta oraz o jego piątej postaci. Słowo o trzech obliczach Kauków, podwójnym obliczu Kirów oraz o czasie Ziemi, Weli i Nieba.

ilustrowana obrazami i rysunkami Bogumiła Znicza

Copyright © by Czesław Białczyński, ® all rights reserved by Bogumił Znicz

Według mików plemienia Wądletów z Czerwiszcza i Mogilska1 oraz podań wieszczek z Gardźca na świętej Rui2, z grodu Kruków i kapiszty zakrzowskiej w uroczysku Świętoborze3, jak również wołchwów z Turowa nad Prypecią4 w Ziemicy Budynów


Bogumił Znicz – Święte Drzewo

Czytaj dalej

Dobrosław Wierzbowski – Dekoracja starosłowiańskich pisanek, ich symbolika i znaczenie

Dekoracja starosłowiańskich pisanek, ich symbolika i znaczenie

Copyright © by Dobrosław Wierzbowski

Ponieważ artykuł Dobrosława Wierzbowskiego o symbolicznych wzorach na słowiańskich pisankach cieszy się olbrzymią popularnością a nigdy nie ukazał się jako wpis – przypominamy go tutaj z racji rocznicy publikacji na naszym blogu (jest też w dalszym ciągu dostępny w kolumnie po prawej – jako strona). W tym czasie przeglądało go bądź czytało ponad 2800 osób, czyli  około 8 osób każdego dnia. C.B.

Dobrosław Wierzbowski

Dekoracja starosłowiańskich pisanek,
ich symbolika i znaczenie


Irańskie motywy słoneczne  na Złotej Tarczy Słońca- Sassanid silver plate of a Simorgh (Sēnmurw), 7-8th c. CE  (Słoneczny Ptak)

xvar, xvarnah – to po irańsku „słońce” – słowiański bóg słońca Swar, Swarog, jego syn Swarożyc – słoneczny skwar

Wielkanocne pisanki i malowanki na jajach i wydmuszkach mają swoją genezę w starosłowiańskich (przedchrześcijańskich) kultach.

Czytaj dalej

Vilāsa Bhikkhu: Podobieństwa języka polskiego i pali – artykuł ze Sri Lanki

W Anuradhapurze znajduje się wyjątkowe miejsce – zbudowana wśród skalnych występów buddyjska świątynia Isurumuniya.  Zbudowana za króla  Dewanampii Tissy, pochodzi z III wieku p.n.e. Została wzniesiona dla około 500 dzieci z najwyższej kasty, które zostały wyświęcone na mnichów i tam właśnie zamieszkiwały. Ta świątynia była pierwszym  sanktuarium  na Cejlonie , w którym przechowywano najświętszą relikwię lankijskiego Buddyzmu „Ząb Buddy”.Wchodzi się do niej po schodach przez ganek, a w środku wędruje się po kamiennych ścieżkach i stopniach.

Zacznijmy od tego że warto wiedzieć iż Budda był Indoeuropejczykiem. My nazywamy go Bydtą, Bytą (Bądtą) – Będącym, Będącym Bytem, czyli Świadomym Istoty Bytu, Bycia – Istoty Świata i Istoty Samego Siebie. Być to istnieć Tu i Teraz, co jest istotą buddyjskiej medytacji i istotą oświecenia, istotą stanu „bez myślenia”. Po prostu istniejesz i tylko w tym stanie umysłu możesz zostać oświecony.

Czy polskie być zawiera istotę pojęcia Budda? A może w stosunku do sanskrytu i innych języków południowej Azji (w tym pali)  pogłębia i rozszerza ono znaczenie i zakres pojęcia, nadając mu jeszcze bardziej transcendentalny wymiar?

Czy w ogóle wolno dokonać takiego tłumaczenia imienia Buddy – wprost, bez słownika? A jeśli tak, to czy nie zyskujemy dzięki takiemu zabiegowi całej gamy rozszerzających owo pojęcie sanskryckie sensów i skojarzeń. Czy pojęcie Awesta rzeczywiście odpowiada znaczeniem słowu Obwiesta? Przeczytajcie arcyciekawy artykuł o języku pali i polskim. Zwracam uwagę, że podobieństwa te muszą pochodzić najpóźniej z III wieku p.n.e., kiedy powstała Theravada. [C.B.]

Czytaj dalej

Świątynie Światła Świata : Tyniec (Polska) – Wały, Grodzisko, Źródło Świętorujańskie (Świętego Jana)

Świątynie Światła Świata : Tyniec – Wały, Grodzisko, Źródło Świętorujańskie (Świętego Jana)

Tyniec

Brama Tyniecka od strony Piekar

Osiedle w Krakowie leżące na zachodnim krańcu miasta nad Wisłą, w przełomowej, skalistej Bramie Tynieckiej, wśród malowniczych Wzgórz Tynieckich zbudowanych z wapienia jurajskiego. Wg niektórych naukowców Wzgórza Tynieckie należy zaliczać do Wyżyny Krakowskiej, gdyż jest to część skał przeciętych przez Wisłę i przez to podzielonych na dwie części. Obecnie Tyniec należy administracyjnie do dzielnicy Krakowa Dębniki. Słynny z jednego z najcenniejszych w Polsce zabytków sakralnych – klasztoru Benedyktynów. Ze względu na duże walory przyrodnicze okolicy cały Tyniec wszedł w obręb Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego.

Czytaj dalej

Świątynie Światła Świata – Rospuda: Jaćwińskie Uroczysko Święte Miejsce

Świątynie Światła Świata – Rospuda: Jaćwińskie Uroczysko Święte Miejsce

Temat nieco zużyty przez wojnę ekologiczną jaka się rozpętała wokół tego miejsca. Wojnę w oczywisty sposób słuszną, wojnę jak się zdaje wygraną.

Wygląda na to, że jest to jeden z nielicznych sukcesów i może jakiś pozytywny sygnał dla innych ludzi,  zaangażowanych w zmagania o faktyczną a nie deklaratywną ochronę przyrody na Świecie.

Rospuda [foto: Włodzimierz Łapiński]

Czytaj dalej

Świątynie Wiary Przyrod(zone)y – Pruskie Święte Gaje Kurcho, Daby-Dobrej i Majumy

Pruskie Święte Gaje Kurcho, Daby-Dobrej i Majumy

Radomno

Ponieważ mamy lato i wakacje więc jest okazja żeby trochę się pokręcić po Polsce i po okolicach – Czechy, Słowacja, Ukraina, Litwa, Białoruś, Bułgaria i inne takie wakacyjne wspaniałe miejsca, więc siła rzeczy piszę o więcej o świątyniach Światła Świata które można podziwiać. Jest ich niezliczona liczba – są to setki tysięcy niesamowitych miejsc które urządziła Przyroda. Wybieram te a nie inne dosyć przypadkowo. Nie chce mi się pisać o tych miejscach które wszyscy dobrze znają i sto razy już widzieli oraz o nich czytali w książkach i w Internecie.

Czytaj dalej

Nie tylko o Zofii Stryjeńskiej – Bogi słowiańskie, Poranek i Łowy Bogów

o Zofii Stryjeńskiej – Bogi słowiańskie, Poranek i Łowy Bogów

To będzie nie tylko o Zofii Stryjeńskiej ale też trochę o innych Strażnikach Wiary Przyrodzonej Słowian, Zaczniemy od jednego z ważniejszych – od Stanisława Wyspiańskiego który powiedział:

„Będzie las litewski szumiał a Bogi stare wskrzesną, wstaną żywe !”

I oto wstały:

Zofia Stryjeńska -Bogi słowiańskie to cykl 16 obrazów.

Z 16 obrazów udało mi się odszukać tylko 12 i to nie jestem pewien czy one wszystkie tworzyły ten cykl. Wydaje się że niekoniecznie.

[Dzisiaj – 3 sierpnia dzięki uprzejmości Dobrosława Wierzbowskiego udało się uzupełnić artykuł o kolejne postacie bogów z cyklu. C.B.]

Boh – Bożebóg (a więc Radegast-Radogost albo Bodnyjak)

Czytaj dalej

Świątynie Światła Świata – Góra Bogit: Kult Świętowita na Ukrainie dawniej i dziś

Góra Bogit: Kult Świętowita na Ukrainie dawniej i dziś

БОГИТ

СВЯЩЕННАЯ ГОРА СЛАВЯН

Góra Bogit obecnie

 

Czytaj dalej