Maurycy Beniowski (1746 – 1786) – Wielki Polak, Węgier, Słowak: król Madagaskaru 1776-1786.

Maurycy Beniowski (1746 – 1786) – Wielki Polak, Węgier, Słowak: król Madagaskaru

W zeszłym roku minęły niezauważone w Polsce trzy okrągłe rocznice związane z osobą Wielkiego Polaka, przypisanego też z urodzenia i więzów rodzinnych do narodów Węgier i Słowacji, Maurycego Beniowskiego – 270 rocznica urodzin, 240 rocznica wstąpienia na tron Madagaskaru i 230 rocznica śmierci.

Jako że był polskim królem Madagaskaru już z tego powodu warto przypomnieć jego postać, ale powodów jest oczywiście o wiele więcej – choćby jego patriotyzm i udział w Konfederacji Barskiej, rosyjskie zesłanie na Kamczatkę i rewolta jaką tam sprokurował, czy inne fakty z jego bujnego życia. To jeden z tych Polaków, których dobrze zapamiętała, choć niemiło wspominała Katarzyna Wielka, niemiecko-połabska caryca Rosji. Jego przyjaciółmi i partnerami szachowymi byli Benjamin Franklin i Kazimierz Pułaski. Maurycy Beniowski na Madagaskarze zasłynął głównie dzięki swoim wyjątkowo światłym jak na epokę poglądom i humanistycznemu podejściu do mieszkańców tej wyspy. Poprowadził ekspedycję mającą wyzwolić Malgaszy spod kolonialnego zwierzchnictwa Francuzów. Nadto rodzina Beniowskich to Wolni Ludzie, Wolnomyśliciele, wyznawcy Wiary Przyrodzonej i przez pokolenia całe masoni. Stąd zapewne w Polsce traktuje się tę postać jak szaleńca, awanturnika, romantycznego gwałtownika, realny odpowiednik literackiej postaci Kmicica, ale w żadnym wypadku nie jako wzorzec do naśladowania dla młodego pokolenia polskich patriotów. Malgasze uczcili jego pamięć nadając imię Beniowskiego głównej ulicy stolicy kraju i wystawiając mu obelisk, który popadł jednak w zapomnienie. W Polsce ma swoją ulicę w Gdańsku. Czy gdzieś jeszcze, nie wiem.

maurycy-beniowski-1

Słynny polski podróżnik pochodzenia węgierskiego Maurycy August Beniowski (1746-1786) najpierw brał udział w konfederacji barskiej (1769), a po zakończeniu walk został przez Rosjan zesłany na Kamczatkę. W wyniku zorganizowanego przez niego buntu w 1771 roku przejął statek i uciekł z Rosji. Został przyjęty do armii francuskiej, gdzie wysłano go z misją przejęcia kontroli nad afrykańskim Madagaskarem. Przez trzy lata twardą ręką zarządzał wyspą i dał się poznać jako świetny organizator, lokalne plemiona obwołały go ponoć nawet najwyższym wodzem (królem). Francuzi zaczęli podejrzewać, że Beniowski chce stworzyć niepodległe państwo, postanowili więc go w 1776 roku odwołać. W 1783 roku Beniowski nakłonił Brytyjczyków i finansistów amerykańskich do odbicia wyspy z rąk Francuzów. Dzięki pieniądzom sponsorów zdobył statek i w 1785 roku rozpoczął wyzwalanie wyspy spod francuskiej okupacji. Opanował francuską faktorię handlową w Zatoce Antongila i stolicę kraju. Paryż postanowił bronić wyspy i wysłał tam dodatkowe oddziały. Pozostawiony bez wsparcia Beniowski „król Madagaskaru” zginął od zbłąkanej kuli w potyczce 23 maja 1786 roku. Do dzisiaj Polak uznawany jest na Madagaskarze za bohatera.

Czytaj dalej

Adam Smoliński, Czesław Białczyński – Słupy nagrobne nawiązujące do symboliki Świętowita… a węgiersko-słowiańskie pogańskie kopijniki-kapjawy Siedmiorodzian-Sekielów

Pogańskie słupy nagrobne Sekielów i Siedmiorodzian na Uhorzu-Węgrzech

Ostatnio w Szczecinie Obelisk
Mail od Adama Smolińskiego do mnie z 2014 roku
Ostatnio w Szczecinie, na grobach niewierzących, stawia się takie obeliski (zdjęcie).
Może nieświadomym nic one nie mówią, dla mnie to czysta symbolika Świętowita.
Czyż nie?
Pozdrawiam
Adam
To typowy kopijnik słowiański i rzeczywiście symbolika czterostronnego Świętowita. Oczywiście, jest to bezpośrednie nawiązanie do grzebalnej tradycji pogańskiej Słowian. Nie należy wierzyć w bzdurne tłumaczenia Wikipedii o kopijnikach, nawet ich węgierska nazwa – kopjafa – jest słowiańska.

21

Czesław Białczyński – pogańskie słupy nagrobne Sekielów i Siedmiorodzian na Uhorzu-Węgrzech

Że Węgry mimo odmiennego języka są krajem prasłowiańskim i mocno skoligaconym od początku istnienia z Polską wiadomo po przeprowadzonych w 2012 roku badaniach genetycznych, które wykazały bardzo duży udział ludności o haplogrupie R1a w tym kraju – dodatkowo nie stwierdza się tam prawie w ogóle występowania obecnie haplogrupy ugro-fińskiej – N.
Tym, którzy zastanawiają się jak mogłyby wyglądać, czy też jak powinny wyglądać słowiańskie nagrobki Wiary Przyrodzonej Słowian, polecam niniejszy materiał ze starosłowiańskich Węgier-Uhorza i starosłowiańskiej Rumunii – Kraju Siemiorodzian, bo wszystko to jest starosłowiańskim dziedzictwem – huno-awarsko-ogursko-madziarsko-harwacko-uhorzańskim: Krainy Panów (Panonii), Pustki (Puszty), Nadbołotonia (znad Balatonu) oraz Siedmio(g)rodu – Ziemi Siedmiu Rodów, inaczej zwanych też Siedem Plemion (Siedmiu Braci protoplastów Chorwacji Nadczarnomorskiej, którzy przyprowadzili Chorwatów z Chorwacji Białej nad Morze Śródziemne).

Czytaj dalej

Szomorú vasárnap (Mroczna niedziela), Zaduszki niejazzowe – Miklós Sebő, Rezső Seress, László Jávor, Węgry

Sistańska hudba (granie) miesiąca – listopad 2014 –

https://www.youtube.com/watch?v=KblgVibFQ1g

Egy szomorú, de jól végződő igaz történet:)

Gloomy Sunday is a song written by the Hungarian self-taught pianist and composer Rezső Seress in 1933
and it was performed by many other singers.

Rezso_SeressRezső Seress

wymowa: ˈrɛʒøː ˈʃɛrɛʃ; (właściwie Rudi Spitzer) (ur. 3 listopada 1889 w Budapeszcie, zm. 11 stycznia 1968 w Budapeszcie) – węgierski kompozytor muzyki rozrywkowej i pianista żydowskiego pochodzenia.

Początkowo był akrobatą w cyrku w Komarnie. Po upadku z wysokości studiował aktorstwo i przez szereg lat pracował jako aktor w teatrach rozrywkowych. Tam nauczył się grać na pianinie i zaczął występować jako muzyk. Wielki sukces przyniosła mu piosenka Még egy éjszaka… (Jeszcze jedna noc…) napisana w 1925 roku. Rzucił wtedy teatr i zaczął występować w restauracjach, początkowo Kukoricza, a następnie Kulacs.

Podczas wojny został wcielony do oddziałów pracy przymusowej, gdzie spędził cztery lata. Uratował go niemiecki oficer pamiętający Seressa z występów w restauracji Kulacs.

Po wojnie Seress otrzymał zaproszenie do Stanów Zjednoczonych i występu w Carnegie Hall, lecz odmówił wyjazdu. Wraz z komunizacją Węgier jego utwory zostały zakazane. Gdy pozwolono mu grać, występował w restauracji Kispipa w Budapeszcie, którego właściwie nie opuszczał do końca życia. Zmarł śmiercią samobójczą, skacząc z balkonu.

Czytaj dalej

Wiosna w Królestwie Sis

Litwa

…Ojczyzno moja, tyś jest…

Dzikie, piękne kwiaty litewskiej ziemi – Serca Ziemic dawnych Ludów Istów i Jątów

Zaczynamy od Litwy ten radosny przedświąteczny i przednoworoczny przegląd Ziem Królestwa Sis, które pławią się w wiośnie i Słońcu. Pokażemy też kilka widoków z bliskiego sąsiedztwa, choć mogą się wam wydać mocno egzotyczne. To jednak są kraje naprawdę sąsiadujące z Królestwem Sis – takim jakim kiedyś ono było.

Czytaj dalej