Justyna Michniuk – Słowiańskie ślady w Mużakowie
Na zachodnim krańcu Polski, niedaleko od Chociebuża, znajduje się miasto o niezwykłej historii. Założone w XIV w. wokół starego zamku, istniało do końca drugiej wojny światowej jako jedna całość. Później podzielono je wzdłuż naturalnej granicy, wyznaczonej na rzece Nysa Łużycka. Zurbanizowana, niemiecka część jako Muskau, później Bad Muskau (pol. Mużaków, górnołuż. Mužakow) została włączona do Saksonii, polska, wiejska część dała początek miejscowości Łęknica (niem. Lugknitz, górnołuż. Wjeska). Po niemieckiej stronie pozostały zarówno oba zamki (stary i nowy), jak i rynek, a także ocalałe z wojny kościoły i cmentarze. Ponieważ na wschodnim brzegu rozciągały się łąki, pola uprawne i lasy, był to od dawna teren zaopatrujący miasto w produkty rolne. Wraz z podziałem samego miasta, przedzielono także Park Mużakowski, wpisany od 2004 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO, kompleks w stylu angielskim, którego założycielem był książę Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau.