Tajemnicze odkrycie w sprawie ludu Chachapoya – Jasnoskórzy o blond włosach w sercu Państwa Inków

https://www.youtube.com/watch?v=ggGvdvHglQM&feature=youtu.be

Lud Chachapoya był niezwykle wojowniczy i przebiegły. Hiszpańscy kronikarze, jak na przykład Inca Garcilaso de la Vega i Pedro Cieza de Leon, opisali ich jako: „lud pełen wojowników o silnych sercach, czarowników i pięknych kobiet”. Cieza de Leon uznał ich za najpiękniejszych ludzi, jakich spotkał w nowym świecie. Kronikarze szczególną uwagę zwrócili na urodę i cechy fizyczne tego ludu. Zaznaczyli, że „wielu mężczyzn było wyższych niż Hiszpanie, a kobiety z tego plemienia były cenione przez Inków ze względu na wzrost i co najdziwniejsze, jasną skórę.

W 1998 roku niemiecki kulturoznawca dr Hans Giffhornp w czasie wyprawy do Ameryki Południowej w spotkał w Peru potomków ludu Chachapoya i powiedział, że widział dowody na to, że część tej kultury ma korzenie w Europie. W 2013 Hans Giffhorn opublikował książkę, która została szczególnie dobrze przyjęta w świecie popularnonaukowym. W artykule „Czy Amerykę odkryto w starożytności? Kartagińczycy, Celtowie i zagadka Chachapoya ”, Giffhorn rozwinął tezę, że tajemnicza i wysoko rozwinięta starożytna kultura Andów została założona przez koalicję Kartagińczyków i Celtów, którzy wcześniej przekroczyli Atlantyk.
Giffhorn zidentyfikował kilka złożonych i typowych tradycji kulturowych, dla których ustalenie ich początku jest niemożliwe i które są niezbędne do sprawdzania teorii dotyczących pochodzenia kultury Chachapoya. Przejawiają się one w:
– metodach konstrukcji osady Kuelap,
– głowach swoich wrogów jako trofeów i rzeźbach czaszek,
– sposobie pogrzebowym
– unikalnych technikach trepanacyjnych,
– wytwarzaniu i wykorzystywaniu kamiennych kulek jako pocisków.
Po szesnastu latach badań Giffhorn znalazł mocne dowody łączące nagłe, pierwotne pojawienie się kultury Chachapoya z kulturami Starego Świata, które odpowiadały wspomnianym wcześniej kryteriom. W szczególności rozumował, że praktyki te odzwierciedlały tradycje galacyńskie, celtyberyjskie i balearskie. Giffhorn uważa, że nawet przypadkowy obserwator może stwierdzić oczywiste powiązanie między celtyckimi ruinami Castros na hiszpańskich wyspach a ruinami w północnym Peru, ponadto główną bronią obu kultur był proca i pocisk z kamiennej kuli.
Legendarny odkrywca Percy Fawcett, który zniknął w 1925 roku w poszukiwaniu zaginionych miast w Amazonii, odkrył intrygujący dokument w archiwach biblioteki w Rio de Janeiro w 1920 roku. Dokument zawierał raport z 1743 roku o portugalskiej wyprawie, która natrafiła na ogromne kamienne miasto w miejscu gdzie dżungla amazońska spotyka się z Andami, był to region Chachapoya. Kamień zawierał inskrypcje, które przypominały celtycki wymarły Ogham. Ekspedycja zgłosiła również, że była śledzona i bacznie obserwowana przez „białych Indian”, a kiedy sam Fawcett badał ten obszar, udokumentował również rzadką obecność jasnoskórych, rudych lub jasnowłosych plemion.