Rosja – sponsor terroryzmu. Symbol upadku wielkiej strategii Kremla
Jako człowiek świadomy swoich korzeni, dziejów Wielkiej Harii, Wielkiej Lechii, Wielkiej Polski Jagiellońskiej i Rzeczpospolitej Sz-Lacheckiej od dawna nie mam kłopotu komu kibicować. W wojnie to oczywiste jak na powyższym obrazku! A w piłce nożnej znacznie bardziej niż reprezentację Polski cenię Chorwację. I nie ma w tym niczego niezwykłego, bo po pierwsze to prawdziwie słowiańska, waleczna drużyna, a po drugie Chorwaci to część Haratu – Wielkiej Harii, Harpackiej/Kharpackiej Harwatii, ludzie którzy wyszli z Ziemi Krakowskiej, która z Czechami, Słowakami, Morawianami, Uhorzanami/Ugrami (dzisiaj Węgry, dawniej Słowianie Panońscy – Panowie, Czaropanowie) i południowymi Mało-Chorwatami tworzyła w VIII-IX wieku nadal jedno państwo (Wielkomorawskie). Wcześniej wchodziły też w skład wspólnot / państwa Huńskiego i Awarskiego. A potem po Wielkomorawie Biali Chorwaci tworzyli państwo Wiślańskie samodzielne i znów z Morawianami, Słowakami i Czechami wspólne, które dopiero Piastowie za Bolesława Chrobrego w X wieku przechrzcili na Małą Polskę/ Polachię . Poza tym przez 123 lata zaborów my Krakowianie i Ukraińcy (Galicjanie/Goljadzie/Golędzice) żyliśmy z Chorwatami znów w jednym państwie, a więc blisko.
Czy nie dlatego krakowska i lwowska szkoła piłki nożnej w II Rzeczpospolitej zdominowały Mistrzostwa Polski i polską ligę? W takim stylu jak teraz Chorwaci grała Wisła, Cracovia, Garbarnia, Wawel, Podgórze, Pogoń i Czarni Lwów – krótko, kombinacyjnie, technicznie, szybko, zadziornie, nieustępliwie. Ma tę grę wciąż współczesna Cracovia, a zatraciła ją Wisła i gdzie się znalazła widać gołym okiem, na kompletnym spalonym. Tak samo zupełnie nie ma tej gry reprezentacja Polski – brak techniki, poruszają się jak bojaźliwe sztywne kołki, bez żadnej ambicji, z myślą wyłącznie o kasie, którą tłuką w zagranicznych klubach. Tak jak cała krakowska szkoła piłki gra teraz Wieczysta, której kibicuję przez miedzę z Prądnika Czerwonego. Tak gra i wygrywa z Rosją UKRAINA (dawna wschodnia Biała Chorwacja, potem Ruś Kijowska i Wschodnia Małopolska).