Tajemnik Skołocki: Obwiestyjska (awestyjska) legenda o dobrym pasterzu Jimie i Jamie Waru (Jamale)

„Pierwszym z krajów stworzonych przez Ahura Mazdę była Ariana, kraj Ariów na zachodzie. Ludzie żyli tam szczęśliwi, nad dobrą rzeką Anuhi Daitią, zasobną w słodkie wody, u stóp świętej góry Hara Berezaiti. Jedyną przykrą rzeczą w tym kraju była obfitość wężów. Władcą krainy był Jima Chszaeta, pasterz i opiekun sprawiedliwy ludzi i zwierząt. Pod jego opieką rozmnażały się zwierzęta i ludzi narodziło się tak wiele, że nie mogła ich pomieścić nadrzeczna dolina, ziemia była dla nich za ciasna. Ahura Mazda widząc to, wezwał do siebie Jimę, dobrego pasterza, i rzekł mu tak:

— Jimo, dobry pasterzu! Czy chcesz głosić słowo boże w kraju, który stworzyłem jako pierwszy, w Arianie błogosławionej?

Czytaj dalej

Rosyjska wizja Słowiańskiej Baji – część 4 – Bogowie, Bogunki, Wyraj

Pashet’ – Święto ku Czci Niebiańskiej Drogi Bogów obchodzone jak Święto Czarodany raz na wiele lat (co Trzy razy Dziewięć roków, czyli co 27 lat – 1/4 wielkiego kołwieku, bo małe koło wieków 54 lata , a wielkie 108 – tyle ile ogniw w różańcu buddyjskim) . Powyżej ilustracja z jednej z rosyjskich stron rodzimowierczych, związana z tym świętem – niepodpisana nawet inicjałami ani jakimś nickiem. Szkoda bo chętnie zobaczyłbym inne prace tego autora. Ta ma absolutnie magiczną mitologiczną moc, oddaje dobrze ideę splotu świata boskiego z ziemskim oraz ze światem zmarłych przodków – Zaświatem – Nawią (Wela-Ziemia-Zaświaty, Prawia-Jawia-Nawia)

Czytaj dalej

Bibliografia i wykaz skrótów użytych w Przypisach do Księgi Tura

Bibliografia i wykaz skrótów użytych w Przypisach do Księgi Tura

BIBLIOGRAFIA – wybrane, najważniejsze pozycje

1.  Adamczewski Jan, „Kraków od a do z”, KAW, Kraków 1992

2.  Afanasjew Aleksander, „Poeticzeskija wozzrienija Sławian na prirodu” 3 t., Moskwa 1865 -1888

3.  Afanasjew Aleksander, „Narodnyje russkije skazki” t. 1–8 , Moskwa 1957

4.  Afanasjew Aleksander, „Narodnyje russkije legiendy” wyd. pełne, Moskwa 1957

5.  Asow Aleksander, „Tajny Knigi Welesa”, AIF Print, Moskwa 2001

6.  Baranowski Bohdan, „W kręgu upiorów i wilkołaków”, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1981

7.   Białczyński Czesław, „Stworze i Zdusze”, Wydawnictwo Kraina Księżyca, Kraków 1993

8.   Białostocki Jan, „Symbole i obrazy w świecie sztuki”, PWN, Warszawa 1982

9.   Bloch Raymond, „Etruskowie”, PWN, Warszawa 1967

10. Bogatyriew Piotr, „Semiotyka kultury ludowej”, PIW, Warszawa 1979

Czytaj dalej

Księga Wiedy – Ważne pytania o Materię Świata

Księga Wiedy – Ważne pytania o Materię Świata

Copyright © by Czesław Białczyński


 Ważne pytania o Materię Świata

Pytanie o Kir

 

Taja Pierwsza mówi, że Strąprza-Wspóra rozleciała się na cztery strony, na cztery pory, na cztery kiry oraz że Swąt jest Kirem Kirów. Kir to jeden z kierunków rozciągłości bytów.

Mówi się, że Kirowie sprawują swe rządy nad stroną, porą i wszelkimi bytami rozciągniętymi w kirze. Drugi Dział to powstanie pory, strony i kiru, a Kirowie-Godowie-Stronporowie stanęli na Krańcach Świata (Kirach) na swych Tronach (Stronach) w gniazdach gwiazdach. Kir to wymiar, rozciągnięcie bytów w przestrzeni – głębi. Mamy więc pory – kierunki czasu, strony – kierunki przestrzeni i kiry kierunki rozwoju, przekształceń, poczynając od kiru narodzin-wiosny na wschodzie Nieba Dalekiego, poprzez kir kwitnienia-lata na południu Nieba Dalekiego, i kir źrzałości-jesieni na zachodzie Nieba Dalekiego, aż do czwartego kiru – śmierci-końca-zimy na północnym skraju Nieba Dalekiego. Kiry te są też opisywane przez natężenie światła od pierwszego niebieskiego promienia – wschód, najmocniejszego światła białego – południe, czerwonego światła ostatnich promieni – zachód, po brak światła lub światło ksne – czarne, w północ.

Czytaj dalej

Księga Tura: Taja Siódma – SŁOWO O DRZEWIE DRZEW (ilustrowana pracami Bogumiła Znicza)

I o czterech obliczach Swąta oraz o jego piątej postaci. Słowo o trzech obliczach Kauków, podwójnym obliczu Kirów oraz o czasie Ziemi, Weli i Nieba.

ilustrowana obrazami i rysunkami Bogumiła Znicza

Copyright © by Czesław Białczyński, ® all rights reserved by Bogumił Znicz

Według mików plemienia Wądletów z Czerwiszcza i Mogilska1 oraz podań wieszczek z Gardźca na świętej Rui2, z grodu Kruków i kapiszty zakrzowskiej w uroczysku Świętoborze3, jak również wołchwów z Turowa nad Prypecią4 w Ziemicy Budynów


Bogumił Znicz – Święte Drzewo

Czytaj dalej

Dobrosław Wierzbowski – Dekoracja starosłowiańskich pisanek, ich symbolika i znaczenie

Dekoracja starosłowiańskich pisanek, ich symbolika i znaczenie

Copyright © by Dobrosław Wierzbowski

Ponieważ artykuł Dobrosława Wierzbowskiego o symbolicznych wzorach na słowiańskich pisankach cieszy się olbrzymią popularnością a nigdy nie ukazał się jako wpis – przypominamy go tutaj z racji rocznicy publikacji na naszym blogu (jest też w dalszym ciągu dostępny w kolumnie po prawej – jako strona). W tym czasie przeglądało go bądź czytało ponad 2800 osób, czyli  około 8 osób każdego dnia. C.B.

Dobrosław Wierzbowski

Dekoracja starosłowiańskich pisanek,
ich symbolika i znaczenie


Irańskie motywy słoneczne  na Złotej Tarczy Słońca- Sassanid silver plate of a Simorgh (Sēnmurw), 7-8th c. CE  (Słoneczny Ptak)

xvar, xvarnah – to po irańsku „słońce” – słowiański bóg słońca Swar, Swarog, jego syn Swarożyc – słoneczny skwar

Wielkanocne pisanki i malowanki na jajach i wydmuszkach mają swoją genezę w starosłowiańskich (przedchrześcijańskich) kultach.

Czytaj dalej

Świątynie Światła Świata – Góra Bogit: Kult Świętowita na Ukrainie dawniej i dziś

Góra Bogit: Kult Świętowita na Ukrainie dawniej i dziś

БОГИТ

СВЯЩЕННАЯ ГОРА СЛАВЯН

Góra Bogit obecnie

 

Czytaj dalej

Księga Tura Taja 5 – O narodzeniu Potworów i ich Bitwie o Niebo, Welę i Ziemię

O narodzeniu Potworów i ich Bitwie o Niebo, Welę…

O narodzeniu potworów, ich bitwie o Niebo, Welę i Ziemię, o zabiciu potworów i powołaniu do bytu Przedstworzów oraz nadaniu bogom taj


 

według wołchwów kapiszty w Rosi pod Biełogorodem nad Dnieprzem w ziemicy Rosomonów1, słów kołoduna Jura z uroczyska Biełyje Bogi w ziemicy plemiennej Wiatyczów ludu Burów2 oraz zinisów plemienia Kurów z ludu Istów chromu w Apuolu3.

Czytaj dalej

Kult skołocko-słowiańskich 7 Bogów Szczęścia na Świecie, czyli Szczęśliwa Siódemka

Chorzyca-Gorzyca-Jędzibaba-Jaga lub Mokosza – Pani Wyroków

Poprzednio w artykule Łódź Skarbów i Siedmiu Bogów Szczęścia poświęconym przenikaniu się Wiary Przyrody pomiędzy kulturami zdawałoby się odległymi od siebie i narodami bardzo różniącymi się kulturowo takimi jak z jednej strony Ariowie – Tokharowie (Harowie Toka Mogty [Takla Mahana – Toka Wielkiego Maga]), Sakowie  –  a więc Skołoci i Windowie (Hindusi Aryjscy) a Chińczykami oraz Japończykami przedstawiliśmy Siedmiu Bogów, którzy zdaniem autora artykułu weszli do kultury i wiary naturalnej Japonii z Chin i Indii.

Teraz pokażemy że ci bogowie dostali się do Chin i Indii, tak naprawdę z Wielkiej Scytii (Azjatycko-Europejskiej), czyli z Wielkiej Lądyjskiej i Mazjatyckiej Skołotii – Krainy naszych przodków, nazywanej w Słowiańskim Tajemniku Królestwem SIS, albo Sistanem – Królestwem Skołotów, Istów i Słowian.

Czytaj dalej

Ukraińskie Lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 3 (Kaukaz, Mazja, Rosja)

Ukraińskie Lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 3

Mała Mazja

Zaczniemy od Turcji i Troi

W Turcji wciąż żyje wiele osób o sistańskich korzeniach – Ormianie, Kurdowie, Ozerowie i inne społeczności pozostałe po Królestwie Sis. Należy pamiętać, że cała Mała Azja (Mazja) w starożytności należała do skołockiego Sistanu, a Troja-Widłuża, o którą toczyła się wojna z Romajami (Hattykami i Machajami), była broniona przez wszystkie ludy Sistanu sprzymierzone ze Skołotami. Wenedyjskie wojska przybyły znad Dunaju i do walki pod Troją poprowadził je Pylajmen – Pałomąż I. Wojska te były słynne ze wspaniałej jazdy i doskonałego uzbrojenia w krzywe miecze – harapy.

Wenedyjskie konie były tak cenione i budziły taką chęć posiadania u romajskich wojowników, że organizowano łupieżcze wyprawy nad Dniepr, a Herakles (Perprzechwała) zagroził królowi Troi krwawą zemstą na mieście, jeśli mu nie da dwóch przyrzeczonych wędyjskich rumaków, które obiecał za uratowanie córki z paszczy morskiego smoka.

Czytaj dalej

Ukraińskie lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 1

Ukraińskie lato i inne obrazy lata z Królestwa Sis – część 1

Walery Busygin – Lato na Ukrainie

Jak o każdej porze roku tak i teraz, kiedy zaczęło się lato, pora Ruji-Rujewita, Gaika-Gaji oraz Bogów Czucia (czyli koszych Bogów Miłości) udamy się w przepiękną podróż przez wspaniałe ziemie Królestwa Sis.

Nie zaczniemy tym razem ani na wschodzie, ani na zachodzie, ani w Polsce, lecz po sąsiedzku na pięknej, żyznej ziemi Ukrainy – ziemi która niegdyś była spichrzem Wielkiego Kaganatu Skołotów, Istów i Słowian  – takim spichrzem powinna być znowu w przyszłości.

Czytaj dalej

Ukraińska Nieć Baji według Haliny Łozko i Andrieja Klimenki

Andrij Klimenko – Obwieszczenie cara Skilura (Sokołura)

copyright © by Halina Łozko , ® all rights reserved by Andrij Klimenko

Rodzima wiara ukraińska


Dedykuję mojej matusi
Marii Iwanownie, która
nauczyła mię ubóstwiania Przyrody

Halina Łozko

Czytaj dalej

Rosyjska wizja Baji Słowian – część 3 – Mikołaj Rerich (1874 – 1947)

Dolina Jaryły (Jarłu)

Zaczniemy nietypowo, od wpisu na pewnym blogu. ten wpis mówi więcej o Mikołaju Rerichu niż można to wyczytać z uczonych biografii na jego temat. Fragmenty tych biografii po polsku, angielsku i rosyjsku zamieścimy poniżej ale to tylko tak informacyjnie dla tych którzy o nim nic nie wiedzą.

Dobra (Daba-Dażboga) – Matka Mira (Światła, Świata, Pokoju i Chwały)

Czytaj dalej