– skąd zainteresowanie historią
– książka o zamkach krzyżackich
– książka „Słowiańscy królowie Lechii”
– książka „Cywilizacje kosmiczne na Ziemi”
– skąd źródła historyczne tak starożytnej historii
– źródła w postaci starych map
– Kronika Norymberska
– kronika Prokosza
– kim był Prokosz
– dezinformacje Joachima Lelewela
– król Sarmata
– król Kodan założył Gdańsk
– kim byli Lechici
– „Jasnogórski poczet królów i książąt polskich”
– skąd pochodzą Słowianie
– wywiad z prof. Grzybowskim
– cywilizacja Gobi i Ujgurowie
– wojna z Atlantydą
– mumie z doliny Tarim (Tarim Basin, Takla Makan Desert)
– zatopiony kontynent Kumari Kandam
– inne kroniki mówiące o historii Polski
– wielka bitwa Persów przeciwko Messagetom
– Galaktyczna Rodzina
Na podstawie kroniki Prokosza i innych Kronik Polskich nie da się odtworzyć pełnego Pocztu Królów Północy, czyli Królestwa SIS.
Królestwo Skołotów (Scytów), Istów (Bałtów) i Słowian (Sarmatów) [SIS] połączone z władztwem Staroeuropejczyków – czyli Królestwo Północy, składało się z Lęgii nazywanej w późnym okresie, od II wieku p.n.e. do okresu tuż przed chrystianizacją Lechią, ale także z Wędii – Wenedii, Dawanii-Dracji-Drzewianii (Dacji, Tracji, Drawenii/Dardawji), Harii-Harusji-Gargarii (Rusi), Serbo-Mazonii (Sarmatii), Skołotii-Hyperborei (Scytii/Hylaji), Tartarii (Borzanii-Burowiji) i Budynowii-Helisji-Kujawii-Polanii.
W różnych okresach dziejów różne z tych części Królestwa SIS obejmowały przywództwo nad całością ziem. Były też okresy bez jednolitego przywództwa, czy czasy przywództwa zewnętrznego (Celtów, Hetytów, Babilonu, Kuszanu-Hunów/Heftalitów, Awarów, Skończyków/Skandynawów). W pewnym momencie dziejów Budynowia ze stolicą w Gleniu-Gołuniu (Gelonos) połączyła się z Harią w jeden organizm HARUSJĘ-Ruś.
W różnych okresach różne było przywództwo w Królestwie SIS. Był czas przywództwa Lechii- i to widać w przytaczanych kronikach. W cytowanym w rozmowie sprzed kilku dni dla Porozmawiajmy TV wywiadzie o poczcie królów odtworzonym dla Lechii przez Janusza Bieszka, jak każdy zauważy zieją olbrzymie dziury – jak choćby w okresie od 1800 p.n.e. niemalże do Nowej Ery. A przecież dzieje Zerywanów (Północy) zaczynają się znacznie wcześniej – 40.000 lat temu na nie istniejącym już dzisiaj Sundalandzie, w Dawnej Cywilizacji – przed czasem Świątyni Światła Świata, a potem toczą się w Starej Kolibie na Syberii i nad Ałtajem, by przenieść się na Biały Ląd (do Europy).
Nie da się wypełnić tych luk opierając się na Biblii i Kronikach Polskich-Lechickich (Paweł Szydłowski, Janusz Bieszk). Żeby pokazać pełny przegląd dziejów i pełny zakres władzy Królestwa SIS (Północy) trzeba sięgnąć do kronik Persów, Babilończyków, Sumeru, Judejczyków, Indii, Asyryjczyków, Persów, Greków i Rzymian, oraz przede wszystkim Egipcjan i Hetytów. Wielokrotnie przedstawiałem mapę europejskiej – Białolądowej części SIStanu oto ona po raz kolejny:
Nie uwzględniając holistycznie całości faktów, ślizgając się po wierzchu, bo krótki materiał filmowy nie jest w stanie przekazać ogromu wiedzy – jak solidniejsze, ale będące znów tylko odczytem kronik filmy Pawła Szydłowskiego, czy rozmowy z Januszem Bieszkiem przekazują uproszczony – bardzo cenny, ale „lekko” fałszywy obraz przeszłości Królestwa SIS. Stąd mogą te materiały stać się łatwym obiektem ataku propagandowego ludzi Złej Woli, lub krytyków idei Starożytności Słowiańskiej (Allochtonistów).
Nawiązując do wywiadu:
Massageci to Scyci – Skołoci, Mazogąci (Mazono-Gotowie), a atak Cyrusa Wielkiego był skierowany na Saków, których królową została mazogącka księżniczka Tomirysa, ożeniona z sakijskim władcą Kusakiem. Ten atak nie był działaniem bez powodu – u jego podłoża leżała wojna religijna Północy z Południem i rozpowszechnianie na Ziemi przez Południe (Persów, Egipcjan, Sumer, Babilon) „reptiliańskich” zasad społecznych – NIEWOLNICTWA, które trwa na Ziemi do dzisiaj.
Wszystkie te sprawy na właściwej dla tematu płaszczyźnie – literatury – wyjaśnia powieść „Tomirysa i Czaropanowie”, która ukaże się latem tego roku.
Tego wszystkiego nie da się przekazać w jednej małej książce jaką jest praca Janusza Bieszka „Słowiańscy królowie Lechii”, czy w filmach z analizami Pawła Szydłowskiego – są to prace cenne, ale skrótowe i niepełne. Nie da się też zawrzeć dziejów przejmowania Wiary Przyrodzonej Słowian przez Żydów i Persów oraz Hindusów w wykładach o Głagolicy Tadeusza Mrozińskiego czy innych osób (Pawła o Torze, Biblii i Kabale).
Dopiero pełne 4 tomy Mitologii Słowian są w stanie objąć tak olbrzymi bezmiar dziejów i spraw nas płaszczyźnie literackiej i popularno-naukowej, a do tej pory wyszły dopiero dwa: Księga Tura (tu dzieje Świata i Bogów oraz Starej Koliby nad Ałtajem w Taji 17) i Księga Ruty (zarys dziejów Skołotii – Scytii i Harii/Harusji – Arii, z elementami dziejów Wenedii i Lechii). Tyle tytułem obowiązkowego komentarza
Czesław Białczyński
Słowiańscy królowie Lechii i kroniki ignorowane przez historyków – Janusz Bieszk