Image of the Virgin Mary, nursing the Infant Jesus from the Catacomb of Priscilla in Rome. It was dated to the late 2nd century AD. This is earliest known image of Mary and the Infant Jesus. The figure at the left appears to be the prophet Balaam pointing to a star.

There is a very interesting Serbian (And Bulgarian) Koledar song which starts like this:

Jest taka bardzo interesująca serbska (i bułgarska) piosenka „Koledar”, która zaczyna się w ten sposób: 

Serbian:

Serbski:

„Замучи се божја мајка,
Од Игњата до бадњака,
Да роди Божића”

„Męczyła się Boża Matka

Od Ignaca do Badnjaka

Aż zrodziła Bożicza”

 

Bulgarian:

„Замъчи се Божа̀ майка,
от Игнажден до Коледа,
да си роди Млада Бо̀га.”

„Zamęczała się Boża Matka

Od dnia Ignaca do Koledy

aż zrodziła Młodego Boga”

„God’s mother laboured
From St Ignatius to Christmas (Koleda)
To give birth to Young God”

„Matka Boża trudziła się

Od św. Ignacego do Bożego Narodzenia (Koleda)

By zrodzić Młodego Boga”

Koledari are traditional Slavic carol singers who went from house to house during Koleda (Originally Winter Solstice, bot now Christmas) singing ritual songs celebrating the immanent brith of the new god (once new Sun God, now Son of God)…

Koledari to tradycyjni słowiańscy kolędnicy, którzy chodzili od domu do domu podczas Koledy (pierwotnie przesilenia zimowego, obecnie bożego narodzenia), śpiewając pieśni rytualne celebrujące immanentne narodziny nowego boga (niegdyś nowego Boga Słońca, obecnie Syna Bożego)…

I talked about one of these traditional Serbian Winter Solstice songs in my post „Young God„.

O jednej z tych tradycyjnych serbskich kolędek o przesileniu zimowym mówiłem w moim poście „Młody Bóg”.

Here I would like to talk about the reason why in Serbia, Koledari went out and sang their songs 5 days before Christmas…

Tutaj chciałbym porozmawiać o powodzie, dla którego w Serbii Koledari wychodzili i śpiewali swoje piosenki 5 dni przed Bożym Narodzeniem…

The reason why Koleda, the day that marks the end of „kolo” (wheel), the end of solar wheel, the end of solar year is marked 5 days before Christmas (25th of December) is simple: it is the 20th of December, the Winter Solstice eve. Right? I don’t think so. That’s too simple 🙂…

Powód, dla którego Koleda, dzień oznaczający koniec „kolo” (koła), koniec koła słonecznego, koniec roku słonecznego, wyznaczany jest 5 dni przed Bożym Narodzeniem (25 grudnia), jest prosty: jest to 20 grudnia,  wigilia przesilenia zimowego. Czy to powód do końca prawidłowy? Nie sądzę. To zbyt proste 🙂…

In the mind of Serbian peasants, Christmas was Winter Solstice day and Christmas Eve was The Eve of Winter Solstice. So why did they then sing Koleda songs five days before Christmas?

W świadomości serbskich chłopów to Boże Narodzenie było dniem przesilenia zimowego, a Wigilia była wigilią przesilenia zimowego. Dlaczego więc śpiewali piosenki Koledy na pięć dni przed faktycznym Bożym Narodzeniem?

To understand this, we need to understand how our ancestors measured time. They used days, moons and suns. The Moon takes 27.3 days to orbit Earth, but the period from full moon to full moon is 29.5 days. Or approximately 30 whole days.

Aby to zrozumieć, musimy zrozumieć, w jaki sposób nasi przodkowie mierzyli czas. Używali dni, księżyców i słońc. Księżyc okrąża Ziemię w 27,3 dnia, ale okres od pełni do pełni księżyca wynosi 29,5 dnia. Lub około 30 całych dni.

Year has full 12 moons. The last full moon of the solar year ends on the 30X12=360th day. What is left are 5 „extra” days. Five days which lay outside of the „calendar” (koledar?). Five „dead days” as they are called in Serbia.

Rok ma 12 pełnych księżyców. Ostatnia pełnia księżyca w roku słonecznym kończy się dnia 30X12=360. Pozostało 5 „dodatkowych” dni. Pięć dni, które leżały poza „kalendarzem” (koledar?). Pięć „martwych dni”, jak się je nazywa w Serbii.

Which is why the mother of god goes into labour on that day, labours for 5 days, and only gives birth to the new Sun God (Son of God), new solar year, on Christmas (Winter solstice) day.

Dlatego właśnie tego dnia Matka Boża zaczyna rodzić, pracuje przez 5 dni i powija (rodzi) dopiero nowego Boga Słońca (Syna Bożego), nowy rok słoneczny, w Boże Narodzenie (przesilenie zimowe).

I talked about this in my post „Calendar„.

Mówiłem o tym w moim poście „Kalendarz”.

What is interesting is that in Bulgaria, this day, the end of the last full moon, 20th of December,  is called „Nov Dan” (New Day) and all the rituals performed on this day are the rituals related to the beginning of the new year, the birth of new sun…This is the day when the first footer ceremony is performed, the ceremony which is in Serbia performed on Christmas Day. I talk about this ceremony in my post „First footer„.

Co ciekawe, w Bułgarii ten dzień, koniec ostatniej pełni księżyca, 20 grudnia, nazywany jest „Nov Dan” (Nowy Dzień) i wszystkie rytuały odprawiane w tym dniu są rytuałami związanymi z początkiem nowego roku, narodzinami nowego słońca… To dzień, w którym odbywa się ceremonia pierwszej stopki, ceremonia, która w Serbii odbywa się w Boże Narodzenie. O tej ceremonii opowiadam w moim poście „Pierwsza stopka”.

Bulgarians count the „dead days” from that day and call them „dirty days”…I think that this is later change. Normal counting of time would start on winter solstice, would go through 12 moons X 30 days each, and would end 5 days before new winter solstice…

Bułgarzy liczą od tego dnia „martwe dni” i nazywają je „brudnymi dniami”… Myślę, że to późniejsza zmiana. To normalne, że odliczanie czasu zaczynające się od przesilenia zimowego, trwałoby przez 12 księżyców po 30 dni każdy i kończyło się 5 dni przed nowym przesileniem zimowym…

On this day, the „end of calendar” day for Serbs and the „beginning of calendar” day for Bulgarians, Serbs and Bulgarians celebrate St Ignatius who is also known as „Ignatius Nurono” (The fire bearer).  I find it very interesting that the saint that marks the time when rekindling of the Sun’s fire begins is called Ignatius, from Serbian „Oganj”, Latin „Ignis”, Sanskrit „Agni” all meaning Fire…

W tym dniu, dniu „końca kalendarza” dla Serbów i dniu „początku kalendarza” dla Bułgarów, Serbowie  i Bułgarzy obchodzą św. Ignacego, znanego również jako „Ignacy Nurono” (Nosiciel Ognia). Uważam za bardzo interesujące, że święty, który wyznacza czas rozpoczęcia ponownego rozpalania ognia słonecznego, nazywa się Ignacy, od serbskiego „Oganj”, łacińskiego „Ignis”, sanskryckiego „Agni”, co wszystko oznacza Ogień…

I talked about the yule fire ceremonies in Serbia in my post „Badnjak„.

O ceremoniach ogniowych Yule w Serbii mówiłem w moim poście „Badnjak”.

Another funny thing about St Ignatius is that he is also known as „Ignátios ho Theophóros” (God bearer, God carrier). In Serbia they say „because he carried god across frozen river”. Which is very good description of what happens during sun’s winter journeying through 5 dead days outside of calendar. St Ignatius (20th of December) comes before Winter Solstice (25th of December). It and symbolically „holds the new baby god” in his hands. Interestingly Christianity inverted this into „When Ignatius was a kid, Christ held him in his hands and blessed him”. Which makes no sense.

Kolejną zabawną rzeczą związaną ze św. Ignacym jest to, że jest on również znany jako „Ignátios ho Theophóros” (nosiciel Ognia / nosiciel Boga). W Serbii mówią: „ponieważ przeniósł boga przez zamarzniętą rzekę”. To bardzo dobry opis tego, co dzieje się podczas zimowej podróży słońca przez 5 martwych dni poza kalendarzem. Św. Ignacy (20 grudnia) następuje przed przesileniem zimowym (25 grudnia). Więc skoro tak to on symbolicznie „trzyma nowego małego boga” w swoich rękach. Co ciekawe, chrześcijaństwo zmieniło to w następujący sposób: „Kiedy Ignacy był dzieckiem, Chrystus trzymał go w rękach i błogosławił”. Co nie ma sensu. 

But what is most interesting is what you get when you put the two St Ignatius’s nicknames together:

Ale najciekawsze jest to, co otrzymamy, gdy połączymy oba pseudonimy św. Ignacego: 

God bearer = Fire bearer…

Nosiciel Boga = Nosiciel Ognia…

As I said in my post „Young God„, the young god whose birth Serbs celebrate in their Koledar songs is Svarožić. Svarožić, whose name means „young fire”. This „young fire” is the fire of the sun, which is rekindled on the day of the winter solstice, the day when the new sun is born and the new solar year, new „kolo” starts…

Jak wspomniałem w moim poście „Młody Bóg”, młodym bogiem, którego narodziny Serbowie świętują w swoich piosenkach Koledar, jest Svarožić. Svarožić, którego imię oznacza „młody ogień”. Ten „młody ogień” to ogień słońca, który rozpala się na nowo w dniu przesilenia zimowego, w dniu narodzin nowego słońca i nowego roku słonecznego, kiedy rozpoczyna się nowe „kolo”…

St Ignatius who is both „God bearer” and „Fire bearer” is just another pointer to the true identity of the Young god who is born on „Christmas” (Winter Solstice) day: New sun…

Św. Ignacy, który jest zarówno „nosicielem Boga”, jak i „nosicielem Ognia”, to tylko kolejny wskaźnik prawdziwej tożsamości Młodego Boga, który rodzi się w dzień „Bożego Narodzenia” (przesilenia zimowego): Nowe słońce…

This is all of course just a coincidence…