Andis Kaulins: Starożytna Ceramika i wczesne kultury

© tłumaczenie Czesław Białczyński

Andis Kaulins

STAROŻYTNA Ceramika i WCZESNE KULTURY

Czarnomorskie kultury powodziowe
Sztuka ceramiczna i liniowa (LBK, BK)
Bałtowie, kultury Morza Czarnego, Sumerowie i faraonowie

Baltic Culture ca. 5000 BC– Dnieper Donets 5000 BC

Obrazy mówią więcej niż słowa. Wzornictwo i kultury ceramiczne są w udowodniony sposób ze sobą powiązane. Kulturą łączącą Północ z Południem z okresu domniemanego „przelania się” Morza Czarnego (Potopu) ok. 5600 roku p.n.e. – jak zauważyła zmarła Marija Gimbutas z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) w swej monumentalnej pracy poświęconej prehistorii europejskiej „Cywilizacja Bogiń – Świat Starodawnej Europy”  – jest Kultura Dniepr-Doniec.

Mapa wydarzeń jakie zaszły na skutek domniemanego Potopu Morza Czarnego około 5600 roku p.n.e.

źródło: http://www.lexiline.com/lexiline/lexi142.htm

Gimbutas pisze, że ludzie z kultury Dniepr-Doniec, którzy byli duzi, mocni, o szerokich twarzach (brachycefaliczni) to potomkowie paleolitycznego człowieka z Cro-Magnon. Gimbutas pisze, że ceramika kultury Dniepr-Doniec jest związana na pewno z bałtycką „kulturą Memel”.

Praktyki pogrzebowe kultury Dnieprowsko-Donieckiej były również podobne do tych odkrytych nad Bałtykiem w Zvejniekach, na największym i najstarszym cmentarzysku w całej północnej Europie.

Zvejnieki datowane są na mezolityczny okres prehistoryczny (ok. 7000 pne – 5000 pne) – starsze niż kultura Dnieprowsko-Doniecka – i zostały odkopane przez Zagorskisa w latach 1960 i 1970 w Burtnieku Ezers (Ezers – Jezioro w języku łotewskim) na północy Łotwy.

Ciała owinięte były w skóry, zachowane z malowaniem czerwoną ochrą, podobnie jak w kulturze Dniepr-Doniec. To było prawdopodobnie źródło tradycji mumifikacji.

Ofiary z ptaków znaleziono wraz z rzeźbionymi wisiorkami i naszyjnikami wykonanymi z zębów zwierzęcych (pierwotnie łosia, jelenia i dzika, a później psa, wilka, lisa i kuny). Wisiorki z pereł i bursztynu oraz drewniane zwierzątko, rzeźba łosia, jak i ptaki również, zostały uznane za ofiary.

Powyżej, przykład łotewskiej SARG- co oznacza „chronić” i VAK- oznaczające „pokrywkę” lub „pudełko”, co dało nasze późniejsze słowo SARCO-PHAG. Ciało, łotewski „KER-MEN-IS” owinięte w skóry, konserwowano ochrą i wkładano do wydrążonego pnia drzewa.

Tutaj widzimy późniejsze metody pochówku faraonów: Obie praktyki są identycznie wykonane zgodnie z tą samą zasadą, tożsame co do istoty, co pokazuje, że faraońska metoda budowy sarkofagów miała swoje dawne korzenie w umieszczaniu ciała w wydrążonych drzewach, jak to pokazują odkryte łotewskie sarkofagi.

Istnieje związek między Indoeuropejczykami   z Północnej i Środkowej Europy oraz kulturami Sumeru i Egiptu, od kultur Bałtyckich przez Bug Dniestr, Doniec Dniepr oraz kultury Vinca, Karanovo i Boian.
Około 5500 B.C. – mówi Gimbutas – jak pokazuje to archeologia, kultura Dniepr-Doniec przeniosła się na POŁUDNIE (podniesienie poziomu wody?), w kierunku Morza Czarnego, gdzie osiedli na północ od Krymu (w łotewskim Grim- (Krim-) oznacza „zanurzyć się w wodzie, zanurzyć się”) do około 4000 p.n.e.. Potem zniknęli …. gdzie i dlaczego?

W tym samym czasie, około 4000 p.n.e. Ubajdianie czyli pre-Sumerowie migrują do Mezopotamii.

[Wikipedia: Okres Ubajd – nazwa ostatniego okresu prehistorii w Mezopotamii, trwającego od ok. 6200 p.n.e. do ok. 3800 p.n.e.^[1], powstała od nazwy stanowiska archeologicznego Tall al-Ubajd w południowym Iraku. Terminu tego użył po raz pierwszy Leonard Woolley na określenie długiego okresu w prehistorii Mezopotamii charakteryzującego się występowaniem malowanej, monochromatycznej ceramiki, której przykłady odkrył w trakcie swych wykopalisk w Tall al-Ubajd i Ur^[2]. CB]

To na pewno ludzie kultury Dniepro-Donieckiej i pośrednicząca Kultura Boian, wędrująca pierwotnie w wyniku powodzi, jest źródłem powstających następnie kultur Sumeryjskiej i faraońskich kultur Egiptu, a tym samym dały one początek temu, co uważa się za współczesną cywilizację ludzką.

Natomiast na Łotwie nie ma dowodów na jakąkolwiek zagraniczną migrację do około 2500 p.n.e, kiedy to pochówki szkieletów w pozycji embrionalnej częściowo zastąpiono pochówkiem ciał wyciągniętych w pełnej długości, leżących na plecach. Gimbutas sugeruje, że ci najeźdźcy byli konnymi jeźdźcami na Kurgańczykach (to jest ugrofińskimi Hordami Mongolskimi, czyli Północnymi Hyksosami (CB – Ludami Bharatu tj. Morza lub Gór).
Uwaga: w tym czasie 6000-5000 B.C., ekspansja może również iść w części bezpośrednio ze wschodu na zachód od podmokłych równin Regionu Bałtyckiego (podniesiony poziom oceanu) ponieważ główny europejski dopływ do Morza Czarnego, Dunaj, nie wykazuje śladów osadnictwa, które oczekuje wtedy dopiero na rozprzestrzenienie się Ceramiki Linearnej Bocznej u jego ujścia nad Morzem Czarnym.

Pochodzenie rolnictwa z kultury Bug Dniestr

Lokalizacja kultury Dniestr Bug niemal identycznie pokrywa się z obszarem powiększenia się Morza Czarnego w czasie Potopu/Powodzi. Ze względu na doskonałą czarną glebę był to naturalny możliwy obszar pochodzenia dla rozwoju i rozprzestrzenienia się rolnictwa (nie tylko zbioru traw, czyli zbóż).

Rzeczywiście, istnieją dowody na to, że około 6500 roku p.n.e. kultura Dniestr Bug rozpoczyna
eksperymentowanie z udomowieniem dużych zwierząt (bydła i owiec) i z systematycznym sadzeniem dzikiej pszenicy, być może Aegilops cylindrica (oryginalna forma pszenicy). To jedyne znane nam obecnie miejsce takich eksperymentów.

Pierwsze wioski tej kultury początkowo były osadzane (osada) na polodowcowych tarasach rzecznych. Wioski przeniosły się na wyższy poziom, gdy nadszedł Czarny Potop. Początkowo były to domy z drewna i błota zatopione w ziemi (półziemianki CB), ale później były budowane nad ziemią za pomocą kamienia
– co jest kulturowym znakiem, że ich kraj został przejęty przez inny lud i że oni sami się przeprowadzili.

Pierwsza ceramika

Pierwsza ceramika pojawia się w Kulturze Bug Dniestr tylko na jej trzecim poziomie, datowanym na 5800 rok p.n.e.. Najstarsza ceramika jest modelowana według kamiennych poprzedników. Została ona wykonana bez koła garncarskiego. Naczynia nie były płaskie na dole, ale wypukłe lub ze szpicem odwzorowanym z kamiennego oryginału, służącego także do gotowania. Najczęściej bierze się to na garnkach z „ugniatanych” lub „zakrzywionych” powierzchni „ręcznie robionych”, ponieważ ręce robią to w sposób naturalny.

Pierwsza ceramika na świecie przypada ok. 6500 p.n.e. nad Morzu Śródziemnym. Dekoracja przyszła trochę później, ok. 6300 p.n.e.. Ośrodkiem początkowego rozwoju ceramiki w Europie Środkowej jest obszar Dniestru  i Morza Czarnego, skąd rozprzestrzenia się ona we wszystkich kierunkach.

Ceramika i linearne geometryczne wzornictwo

Wielka powódź około  5500 roku p.n.e. zmusza ludy znad Morza Czarnego do wyprowadzenia się z zalanej, żyznej równiny w regionie Morza Czarnego na inne obszary. Ich ziemia została zalana – zwłaszcza nizinna „półka” po północnej stronie Morza Czarnego – i ich dawna słodkowodna nizina stała się słona i nie nadawała się do nawadniania pól.
W związku z tym rolnictwo polowe i nawadnianie migrowały w górę dolin rzecznych ku bardziej zachodnim rejonom Europy oraz Zakaukaziu i do Mezopotamii w tym okresie czasu.

Ci migrujący „Ludzie potopu” – jak się pokaże – mieli wcześniej opracowane charakterystyczne liniowe i geometryczne wzornictwo dla ceramiki i innych artefaktów. Garnek z Boian, kultury znad Morza Czarnego reprezentuje ten design w już zaawansowanym etapie.

Wzory na ceramice kultury Boian 5000 p.n.e.

Jeden element podstawowego designu geometrycznego i liniowego w tym wzorze jest ciągiem kwadratów lub wydłużonych prostokątów – głównie w rzędach po dwa, albo zwrócone do siebie, albo przesunięte o jeden kwadrat lub o jeden prostokąt. Często rozdzielają je proste linie bez designu, a następnie ogólnie przez wydłużone trójkątne lub rombowe kształty – wszystkie umieszczone liniowo wokół garnka lub przedmiotu lub jako geometryczny wzór ściany (starożytna tapeta z kamienia).

Powyższe zdjęcie pochodzi z kultury Boian nad Morzem Czarnym około 5000 p.n.e. Porównaj ten podstawowy geometryczny wzór liniowy z kwadratów, a mianowicie, prostokąty, linie rozdzielające i trójkątne lub rombowe kształty do sumeryjskiej ceramiki, do ściany piramidy Dżesera, pierwszego budowniczego egipskiej piramidy, do artefaktów znalezionych w grobowcu Tut-ankh-amun lub znanych ceramicznych wyrobów w szczególności należących do kultury hebrajskiej (np. Edomici Ezawa).
Łatwo zauważyć, że wszystkie te kultury są związane z tym wzornictwem.

…

więcej u źródła: http://www.lexiline.com/lexiline/lexi142.htm

zacytuję tu jeszcze jeden krótki fragmencik:

” Jak to pokazuje ceramika – co jest zweryfikowane dla Europy – pisze Marija Gimbutas pod koniec swojej monumentalnej książki, dzieła jej życia „Cywilizacja bogiń: świat starodawnej Europy” .

CB – Niniejszy artykuł został napisany w roku 2003 i nie mógł on uwzględniać wyników genetyki genealogicznej. Także profesor Marija Gimbutas nie znała tychże wyników (zmarła w 1994 roku). Dzisiaj możemy powiedzieć, że opisany tutaj proces nie dotyczył ludów o haplogrupie N, czyli, cytuję: „Ugro-Fińskich Hord Mongolskich, Północnych Hyksosów (Ludów Morza/B-Haratu)”, jak tutaj napisano, lecz jest on połączony najprawdopodobniej z powolną ekspansją ludu o haplogrupie R1a częściowo do Europy Środkowej (nad Dunaj i do dzisiejszej Polski – Kujawy), a częściowo z powrotem z Europy Środkowo-Wschodniej (Ukraina) do Środkowej Azji.

By nie być gołosłownym zacytuję tutaj księdza Stanisława Pietrzaka:

„4) Haplogrupa Z645 około 4000 lat przed Chr. uległa  na skutek mutacji Z93 i Z283 oraz migracji ważnemu rozwidleniu na grupę azjatycka i europejską. Rozejście się tych dwóch megagrup Z93 i Z283 z jednej wspólnoty praindoeuropejskiej nastąpiło gdzieś w rejonie Morza Czarnego lub Morza Kaspijskiego. ” (http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/polacy.htm).

Jednocześnie przedstawiony tutaj wywód daje mocną podstawę do stwierdzenia bardzo archaicznego i silnego wpływu kulturowego Bałto-Słowiańskiego, czyli (hiper-)Borejskiego, złożonego nie tylko z R1a ale także z ludu haplogrupy N (ugrofińskiej) nad wschodnim Bałtykiem, nawiązującego zatem do R1a znalezionego na wyspie Jeleni Ostrov.

Może z tego wynikać, że tak zwani Allo Allo mają w pewnym sensie „rację”, co do Prypeci i Dniestru, że to miejsce jest swoistą kolebką. Mamy tutaj rzeczywiście miejsce z którego około 4000 lat p.n.e. ruszyła na wschód i południe grupa która posiada haplogrupę R1a-Z93 i dominuje wśród Indo-Ariów oraz ruszyła też stąd wzdłuż Dunaju na zachód ku Alpom, Panonii i na Bałkany oraz nad Wisłę i Łabę grupa, która posiada mutację R1a Z283 „ojca” haplogrup Pra-Słowiańskich. Być może – tak się obecnie wydaje – w krytycznym momencie katastrofy kontynentalnej i podniesienia się poziomu Morza Czarnego to tutaj nad jego brzegami nastąpiły obie mutacje z ojcowskiej Z 645: R1a Z283 i Z 93.

Miejsce to jest KOLEBKĄ, ale nie tak jak sobie to wyobrażają Allo Allo. Bowiem Słowianie i Scytowie wyszli stąd (ale i zostali nigdzie nie wychodząc) nie w VI wieku n.e. lecz 6000 lat temu. Ci którzy wyszli, można rzec dali podwaliny pod całą cywilizację człowieka (Sumer, Egipt, kultury Naddunajskie, w tym Vincza i Lengyelska i Trypolska), a przede wszystkim udomowili zwierzęta hodowlane i rozpoczęli uprawę zbóż oraz wypiek chleba i innych wytworów z mleka, masła i mąki. 

Ja tę Nową Kolibę Zerywanów (Indo-Eurpejczyków) widziałem trochę dalej na południe bliżej samej delty Dunaju, w widłach ujść Dunaju i Dniestru, a nie Dniestru i Dońca.