Mikołaj Roerich (ros. Rerih, czyli pol. Raróg)
Mikołaj Rerich – Księga Gołubia
Mikołaj Konstantinowicz Roerich, ros. Николай Константинович Рерих (ur. 9 października 1874 w Sankt Petersburgu, zm. 13 grudnia 1947 w Kulu w Indiach) – rosyjski artysta malarz, grafik, scenograf, myśliciel, podróżnik, badacz dawnych kultur, pisarz i poeta – związany z ugrupowaniem artystycznym „Mir isskustwa”.
Mikołaj Roerich – Goście zza morza
Autor nowatorskich opracowań scenograficznych do inscenizacji dzieł Rimskiego-Korsakowa, Borodina, Lope de Vegi, Wagnera, Strawińskiego i Maeterlincka. Namalował dekoracje i kostiumy, współtwórca libretta do fenomenalnego przedstawienia Święta wiosny Igora Strawińskiego, zrealizowanego przez „Balety Rosyjskie” Diagilewa, którego premiera miała miejsce 29 maja 1913 roku w Paryżu.
Mikołaj Roerich – Córka Wikinga
Pakt Roericha
Idąc za przykładem idei Czerwonego Krzyża i rozwijając hasło „Pokój przez Kulturę” promuje ochronę zabytków i dzieł sztuki w czasie działań wojennych. Po wielu staraniach i kilku konferencjach doprowadza do podpisania Paktu przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina D. Roosevelta i ratyfikowania Paktu przez liczne państwa obu Ameryk i Europy.
Mikołaj Roerich -Włoki
Mikołaj Roerich – Pomorzanie, ranek
Mikołaj Roerich – Portret Rodzinny
Mikołaj Roerich – Ojczyzna
Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje
Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje
Mikołaj Roerich – Wschód, część dyptyku
Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje – Pałac Dachu Świata
W rzeczywistości
Wiktor Korolkow i jego wizja Baji
Anatolij Korolkow – Żmij Gorynicz
W typowym mieszkaniu w Penzie utrwala słowiańskich bogów, pogańskich bohaterów i wszelkiego rodzaju pierwotne demony. Statek Powietrzny pędzi ku słońcu, Czisłobog pięknie wprowadza w tajniki czasu i zegar kwiatowy. Oto kraina podziemnych bóstw na ziemi i skarby Sumerla pod strażą jak i syreny nagie w tańcu.
Anatolij Korolkow – Żar Ptaki – Światłogońce
Teraz nikt nie powie dokładnie, jak wyglądają, na przykład Strzybóg, Mokosza – Matka-wilgotnej ziemi, Bereginja lub bagienniki. Jeśli chcecie je obejrzeć w pełnej krasie jest to moyliwe na płotnach Wiktora.
Anatolij Korolkow – We władaniu Czarnoboga
Ten wyjątkowy artysta na podstawie prac naukowych rosyjskich językoznawców takich jak Zabelin, czy Afanasiev przywraca zapomniane twarze bóstwom i bohaterom. Starannie studiował folio gór i ich zimowe okrycie. Korolkov wykonał około 200 mitologicznych portretów.
Anatolij Korolkow – Światowit
Anatolij Korolkow – Swarog
Anatolij Korolkow – Dogoda
Anatolij Korolkow – Na chmurnotęczowym straszu Tuczy
Anatolij Korolkow – Lel
Anatolij Korolkow – wołchw
Anatolij Korolkow – Wnuki Dażbogowe i Psiogłowcy
Anatolij Korolkow – Bogini Trzygłowa (Białoboga)
Anatolij Korolkow – Perun Gromownik
Anatolij Korolkow -Lekkoskrzydła Łódź Łady
Anatolij Korolkow – Jaryło
Anatolij Korolkow – Diw
Anatolij Korolkow -Dola i Niedola
Anatolij Korolkow -Dażbóg
Anatolij Korolkow – Czisłobog Podag
Anatolij Korolkow – Białobóg
Anatolij Korolkow -Magura (Mąd)
Anatolij Korolkow -Howała (Gogoła)
Anatolij Korolkow – Słowiańska opowieść
Anatolij Korolkow – Światogor
Anatolij Korolkow – Licho
Anatolij Korolkow – Kościej Bezśmiertny
Anatolij Korolkow – Płacz swojaków – Odejście Swarożyca
Wiktor Michajłowicz Wasniecow
(Виктор Михайлович Васнецов; ur. 15 maja 1848 we wsi Łopiał, zm. 23 czerwca 1926 w Moskwie) – malarz rosyjski, twórca obrazów o tematyce mitologicznej i historycznej.
Wiktor Wasniecow
Życiorys
Dzieciństwo(1848–1858)
Wiktor Wasniecow urodził się w odosobnionej wsi Łopiał (Gubernia Wiatska, obecnie Obwód Kirowski) w 1848 roku. Jego ojciec Michaił Wasiliewicz Wasniecow był gruntownie wykształconym duchownym zainteresowanym astronomią, naukami przyrodniczymi oraz malarstwem. Pradziadek artysty był wytwórcą ikon. Malarz miał dwóch braci, z których Apolinary został również malarzem.
Wiktor Wasniecow – Bój Dobryni Nikitycza z trójgłowym żmijem
Wiatka (1858–1867)
W wieku dziesięciu lat, Wiktor zaczął naukę w seminarium duchownym znajdującym się w Wiatce (obecnie Kirow). Co roku w okresie letnim przenosił się z rodziną do bogatego kupieckiego miasteczka Riabowo. Przez lata spędzone w seminarium Wiktor pracował dla miejscowego właściciela sklepu z ikonami. Wasniecow pomagał również polskiemu zesłańcowi, artyście Michałowi Elwiro Andriolliemu w wykonywaniu fresków do Katedry Aleksandra Newskiego w Wiatce.
Wiktor Wasniecow – Bogatyrsi, czyli Bohaterzy
Po zdobyciu dyplomu z seminarium Wiktor zdecydował się na wyjazd do Sankt Petersburga aby tam studiować sztukę. Artysta wystawiał swoje obrazy na aukcjach aby uzbierać pieniądze wystarczające na wyjazd do stolicy.
Wiktor Wasniecow – Sirin i Alkonost, ptaki Radosci i cierpienia
Sankt Petersburg (1867–1876)
W sierpniu 1867 roku Wiktor został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Trzy lata później Pieriedwiżnicy zbuntowali się przeciwko akademizmowi. Malarz zaprzyjaźnił się z współzałożycielem i liderem grupy artystycznej, Iwanem Nikołajewiczem Kramskojem. Wasniecow odnosił się do niego jak do nauczyciela. Artysta nawiązał również bliską znajomość z Ilją Jefimowiczem Repinem, również studentem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.
Wiktor Wasniecow – Brańskie bory
Wiktor Wasniecow, którego nazwisko kojarzone jest z obrazami o tematyce historycznej i mitologicznej, początkowo omijał te dziedziny za wszelką cenę.Za swoją kompozycję graficzną ukazującą Chrystusa i Piłata przed ludźmi Akademia nagrodziła go małym, srebrnym medalem.
Wiktor Wasniecow – Swiatłopełk pokarany
We wczesnych latach siedemdziesiątych XIX wieku artysta wykonał dużo miedziorytów przedstawiających współczesne życie. Dwa z nich (Sprzedawca książek z prowincji 1870 oraz Chłopiec z butelką wódki z 1872) zostały nagrodzone brązowym medalem na Wystawie światowej w Londynie (1874).
W tym czasie malarz zaczął tworzyć obrazy rodzajowe techniką olejną. Dzieła takie jak Wiejscy śpiewacy (1873) zostały ciepło przyjęte przez środowisko demokratyczne rosyjskiego społeczeństwa.
Wiktor Wasniecow – Ilia Muromiec
Paryż (1876–1877)
W 1876 roku Repin zaproponował Wasniecowowi, aby dołączył do kolonii Pieriedwiżników w Paryżu. W czasie pobytu we Francji Wiktor studiował dzieła klasyczne oraz współczesne, także impresjonistyczne jak i akademickie. W tym okresie namalował obraz Akrobaci (1877), produkował plakaty oraz wystawiał część swoich prac w Salon de Paris. To we Francji artysta zainteresował się tematyką baśniową. Wiktor Wasniecow zaczął pracować pad obrazem [[Iwan Carewicz jadący na wilku]] oraz Żar ptak (ros. жар-птица, żar-ptica). Malarz pozował jako Sadko do słynnego obrazu Repina Sadko w Podwodnym Królestwie.
Wiktor Wasniecow – Bitwa Słowian ze Skołotami
Moskwa (1877–1884)
W 1877 artysta wyjechał do Moskwy. W późnych latach siedemdziesiątych XIX wieku malarz koncentrował się na wykonywaniu ilustracji do rosyjskich bajek i Byliny. W tym okresie wykonał niektóre ze sławnych prac: Pole Bitwy Księcia Igora (1878), Magiczny Dywan (1880), oraz Alionuszka (1881). Dzieła te nie zostały docenione w czasie, w którym się pojawiły. Wielu krytyków określiło je jako podważenie realistycznych zasad, którymi kierowali się pieriedwiżnicy. Nawet tak wybitny znawca jakim był Paweł Trietiakow odmówił ich kupna. Popularnośc obrazów Wasniecowa rozwinęła się w 1880 roku, gdy malarz powrócił do tematyki religijnej i wykonał serię ikon dla posiadłości Sawwy Mamontowa, posiadacza miejscowości Abramcevo.
Kijów (1884–1889)
W latach 1884-1889 Wiktor Michaiłowicz Wasniecow został upoważniony do wykonania fresków w Katedrze św. Włodzimierza w Kijowie. Było to wyzwanie dla artysty, ponieważ musiał on połączyć przeciwieństwa, jakimi były tradycje malarstwa religijnego Rosji i Zachodu. Wpływowy krytyk sztuki, Władimir Stasow nazwał przedsięwzięcie świętokradzką zabawą religijnymi uczuciami Rosjan. Inny sławny recenzent, Dmitrij Fiłosofow określił freski jako „pierwszy most nad dwustuletnią przepaścią odgradzającą różne klasy rosyjskiej społeczności”.
Wiktor Wasniecow – Królowa Śniegu – Śnieguroczka
Podczas pobytu w Kijowie malarz zaprzyjaźnił się z Michaiłem Wrublem, który również zajmował się dekoracjami w katedrze. Podczas wspólnej pracy Wasnecow uczył młodego artystę. To właśnie w Kijowie Wiktor ukończył pracę nad dziełem Iwan Carewicz jadący na wilku i rozpoczął malować obraz Bogatyrowie.
Wiktor Wasniecow – Kniaź Iwian – Ucieczka na czarownym wilku
W 1885 Wiktor Wasniecow udał się w podróż do Włoch. W tym samym roku zaczął pracować nad scenografią i kostiumami do opery Nikołaja Rimskiego-Korsakowa.
Wiktor Wasniecow – Trzy Władczynie Zaświatów
Późniejsze lata (1890–1926)
Wiele z późniejszych prac artysty było postrzeganych jako podrzędne. W tym okresie Vasnetsov coraz więcej uwagi poświęcał innym środkom wyrazu. W 1897 zaczął współprace ze swoim bratem Apollinarym przy projektowaniu scenografii i kostiumów, również do sztuki Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Sadko. Artyście zlecono również zaprojektowanie nowego elementu ubioru ówczesnego wojska- tzw. budionowkę. Na przełomie wieków Wiktor zajął się przekształcaniem swojego „bajkowego” stylu na potrzeby XIX wiecznej architektury. Jego pierwszą pracą która wzbudziła uznanie był projekt kościoła w miasteczku Abramcevo (1882), wykonanym wspólnie z Wasilijem Polenowem. W 1894 Wasniecow zaprojektował swoją własną rezydencję w Moskwie.
Wiktor Wasniecow – Guślarze
Wiktor Wasniecow – Tryzna po Olegu
Słowiański Jadłospis według projektu Wasniecowa
Konstantin Wasiljew
Konstantin Wasiliew – Światowit
Konstantin Wasiliew (1942-1976) – rosyjski malarz, którego twórcze dziedzictwo obejmuje ponad 400 obrazów i rysunków: portrety, pejzaże, surrealistyczne pieśni epickie, obrazy mitologiczne i bitwy.
Konstantin Wasiliew – Autoportret
Wśród znanych dzieł – cykl „Epopeia Rusi” i „Pierścień Nibelunga”, seria obrazów z Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, portrety graficzne, jak i najnowsze prace artysty – w tym „Człowiek z sową.”
Konstantin Wasiliew -Człowiek z sową, 1976
Od 1949 do 1976 roku mieszkał w domu, w którym zostało otwarte muzeum.
Konstantin Wasiliew – Sokół-Strasz nad Welą
W 1976 roku tragicznie zmarł, został pochowany w wiosce Wasiliewa.
Konstantin Wasiliew -Walkiria (Wal-Kyria – Walcząca Kira, Walcząca i jednocześnie Wielka, okryta Kirem – całunem śmiertelnym – zupełnie słowiańska bohaterka zawłaszczona przez Goethego i Niemców, po jego pobycie w Krakowie?)
W 1984 roku rodzina przeniosła się do Wasiliewa w Kolomna koło Moskwy, gdzie przenieasiono należące do niej obrazy artysty.
Ojczyzna według Konstantina Wasiliewa
Muzeum zajmuje część budynku, która obejmuje mieszkanie – 53,3 m2.
Konstantin Wasiliew -Żnąca (1966), czyli Żońca ale i Żeńszczyna (kobieta po rosyjsku), zaś po polsku żona – żona, a po czesku także po prostu żena – kobieta. Znaczy jednocześnie rżnąca sierpem – Serpen czyli Serben – sierp, zakrzywione rżnące narzędzie. Ale także – za przeproszeniem – wulgarne określenie prokreacji „rżnięcie” . Wielość znaczeń wskazuje na głębokie podłoże wierzeniowe. Ożenek – małżeństwo, żnięcie – żniwo, czyli także przychówek, rozmnożenie.
Podstawą ekspozycji stanowi zbiór przekazany przez siostrę artysty i jego przyjaciół.
Konstantin Wasiliew -Alosza Popowicz i piękna dziewica (1967)
Konstantin Wasiliew – Gadanie, czyli zaklinanie (1967) – gadaczka znaczy zaklinaczka
Konstantin Wasiliew – wołchw Welikan (czyli wielki, wołchw, a także związany z wo9łkiem-wilkiem, a równocześnie Welański Kon – ktoś kto skonał.
Konstantin Wasiliew – Ilija Muromiec oswobadza pojmanych więźniów z więzów
Konstantin Wasiliew – Narodziny Dunaja – bohatera Bylin
Konstantin Wasiliew – narodziny rzeki Dunaj czyli Dunaju z krwi Dunaja
Konstantin Wasiliew – Sadko, ojciec Lędy i Władca Mórz – Wodo-Wełm
Konstantin Wasiliew – Sadko ucieka z podwodnego władztwa na cyprysowej desce
Konstantin Wasiliew – Orzeł Siewierzy
Konstantin Wasiliew – Pojedynek Proswieta z Czeljubiejem
Konstantin Wasiliew – Ruski woj (nuruski, chorwatskij woj, czyli hor-wędski)
Konstantin Wasiliew – Skarga Jarosławny
Konstantin Wasiliew – Napaść
Konstantin Wasiliew – Walka Światopełka na Kalinowym Moście
Konstantin Wasiliew – Ilija Muromiec i golcy w gospodzie
Konstantin Wasiliew – Dar Światogora
Konstantin Wasiliew – Wolga i Mikuła Sielianin (naszym zdaniem Rgieł)
Konstantin Wasiliew – Wasilij Busłajew
Konstantin Wasiliew – Dobrynii Nikitycza walka ze żmijem
Konstantin Wasiliew – Dobrynia i żmij
Konstantin Wasiliew – Awdotija Razianowka
Konstantin Wasiliew – Ognisty miecz
Konstantin Wasiliew – Jesień
Konstantin Wasiliew – Siewierna (syberyjska, północna) legenda
Konstantin Wasiliew – Niespodziewane spotkanie pod cudzym oknem
Konstantin Wasiliew – Witiaź
Baja według Anatolija Klimenki
Anatolij Klimenko – Córka Wiatru (Czarnodyja)
Anatolij Klimenko – Wieniec na kamień (dar dla Sima)
Anatolij Klimenko -Weles
Anatolij Klimenko – Światogor i Kowal Chwały
Anatolij Klimenko – Swarog Prarodziciel
Anatolij Klimenko – Braterstwo
Anatolij Klimenko – Światliszcze (czyli wzgórze bogów)
Anatolij Klimenko – Kirsen o powozie Dażboga Kirsen o powozie Dażboga
Anatolij Klimenko – Rozstanie
Anatolij Klimenko -Pani Zima (Kostroma, a raczej Marzanna )
Anatolij Klimenko – Pani Nocy
Anatolij Klimenko -Koszczun obrońca
Anatolij Klimenko – Narodziny Nadobnej Wasilisy
Anatolij Klimenko – Kostroma
Anatolij Klimenko – Moc Nieba
Anatolij Klimenko – Kitież Gorod
Anatolij Klimenko – Kazicielka
Baja według Wiktora Panasenko
Wołchwowanie
Ród, Rodzinne strony
Sirin, Alkonost i Piękne Kamienie
Zwierciadło Rusałki
Światogor