Mikołaj Roerich – Goście zza morza

Autor nowatorskich opracowań scenograficznych do inscenizacji dzieł Rimskiego-Korsakowa, Borodina, Lope de Vegi, Wagnera, Strawińskiego i Maeterlincka. Namalował dekoracje i kostiumy, współtwórca libretta do fenomenalnego przedstawienia Święta wiosny Igora Strawińskiego, zrealizowanego przez “Balety Rosyjskie” Diagilewa, którego premiera miała miejsce 29 maja 1913 roku w Paryżu.

Mikołaj Roerich – Córka Wikinga

Pakt Roericha

Idąc za przykładem idei Czerwonego Krzyża i rozwijając hasło “Pokój przez Kulturę” promuje ochronę zabytków i dzieł sztuki w czasie działań wojennych. Po wielu staraniach i kilku konferencjach doprowadza do podpisania Paktu przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina D. Roosevelta i ratyfikowania Paktu przez liczne państwa obu Ameryk i Europy.

Mikołaj Roerich -Włoki

Mikołaj Roerich – Pomorzanie, ranek

Mikołaj Roerich – Pani Nieba i Pokoju, Pani Świata i Chwały (Miru)

Mikołaj Roerich – Portret Rodzinny

 

Mikołaj Roerich – Ojczyzna

Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje

 

Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje

 

Mikołaj Roerich – Wschód, część dyptyku

Mikołaj Roerich – cykl Święte Góry Świata, Himalaje – Pałac Dachu Świata

W rzeczywistości

Indyjski książę Guga Czohan pochodzący ze Scytii – rzeźba w Dolinie Kuluta

Nicholas Roerich. Guga Chohan. Kuluta.
1931. Cardboard, tempera. 73,5 x 117.
The Tretyakov Gallery, Moscow, Russia.

ГУГА-ЧОХАН

Гуга Чохан – имя древнего индийского князя кавказского происхождения. В Раджастане, одной из самых воинственных областей Индии, было широко распространено его скульптурное изображение. Одно из них стояло перед домом  художника,  в  долине Кулу и не раз служило моделью для его картин. Сама скульптура невелика, её высота не превышает 70 см. На картине на фоне великолепного гималайского пейзажа и цветущих деревьев вырисовывается этот памятник легендарному народному герою.

Долина Кулу, изображенная на полотне, очень древнее место, овеянное множеством легенд и преданий. Н.К.Рерих писал: „Берега Беаса связаны с Риши Вьясой, собирателем Махабхараты. И с Александром Великим, войско которого не пошло дальше этой горной реки. Здесь проходили и Будда, и Падма Самбхава, здесь жил Арджуна и другие Пендавы… Сохраняется предание, что зжесь захоронены священные книги во времена тибетского иконоборца Лангдармы. Покровитель долины иногда показывается в виде старца в белом. Гуаг Чохан, старый раджпутский раджа, тоже почитается хранителем долины.”

 

Wymarsz kniazia Igora na wojnę.

Osada portowa na Północnym-Zachodzie Królestwa Sis – handel, Wzgórze kultowe, Waregowie (War-Jagowie, Warjątowie – dawni wojownicy słowiańscy, którzy razem ze słowiańskimi i istyjskimi plemionami zajęli i zamieszkali część Skandynawii.

Wieduna (1916)

Swarożyc (kliknij żeby powiększyć)

Dzień Osta

Przemądrość (Sofja)

Pan Światła

Wajdeloci

Światogor

Geser Khan (han, Khagan, hagan, kagan, kuning, kniaź)

Гэсэр (Гесер, Гэсэр-хан) — персонаж тибетской мифологии (Гесар, Кесар) и мифологии монгольских народов, включая бурят (Абай Гэсэр хүбүүн), а также ряда тюркских (салары, жёлтые уйгуры, тувинцы, алтайцы) и тибето-бирманских народностей; прообразом Гэсэра могли послужить тибетский князь Госыло, Чингисхан, Александр Македонский, а этимология его тибетского имени Кесар, возможно восходит к кесарь/цезарь. Является сыном верховного бога Хормусты (Хурмасты) родившимся на земле для того, чтобы одолеть чудовищ, появившихся из кусков тела Атай Улана. Гэсэр — герой эпических сказаний и поэм, объект развитого религиозно-мифологического культа (фигурирует в шаманских призываниях, молитвах, заговорах и др.). Чаще всего его имя производят от ирано-согдийской формы титула «кесарь» или от имени Госыло (в кит. транскрипции — имя правителя Туфаньского княжества в северо-восточном Тибете, XI в.). Первоначальное ядро сказания, по-видимому, сложилось в северо-восточном Тибете. Согласно сказаниям о Гэсэре, в государство Лин, которое не имело правителя (короля), был послан один из трёх сыновей небесного владыки. Он возрождается в Лине в семье одного из князей безобразным, сопливым ребёнком по имени Джору (в ряде вариантов он зачат матерью от горного духа). Его преследует дядя по отцу Тхотун (монг. и калм. Цотон, Чотон, бурят. Сотон, Хара Зутан). В детстве мальчик проявляет чудесные способности, уничтожает различных демонов, одерживает победу в конном состязании за обладание красавицей Другмо (Рогмо-гоа, Урмай-гоохон), троном и сокровищами Лина. Затем он получает с неба чудесного скакуна, обретает свой истинный величественный облик и имя Гесер (в монг. версиях — Гэсэр-хаан, обычно именуемый «владыкой 10 стран света, искоренителем 10 зол в 10 странах света»). Гэсэр побеждает демона севера, людоеда Лубсана (ср. монг. Лобсага, калм. Лувсарга, бурят. Лобсоголдой Хара мангадхай) с помощью супруги демона Мезы Бумджид (монг. Түмэн Джаргалан, западнобурят. Түмэн Яргалан; по некоторым версиям, в том числе монг., она — бывшая жена Гэсэра, похищенная демоном). Меза Бумджид подносит герою «напиток забвения», испив который, он остаётся на севере.

Miecz kniazia Gesera

Ogień

Oczekiwanie

Kowale – kucie miecza

Dobra trawa – Wasilisa

Wiktor Korolkow i jego wizja Baji

Anatolij Korolkow – Żmij Gorynicz

W typowym mieszkaniu w Penzie utrwala słowiańskich bogów, pogańskich bohaterów i wszelkiego rodzaju pierwotne demony. Statek Powietrzny pędzi ku słońcu, Czisłobog pięknie wprowadza w tajniki czasu i zegar kwiatowy. Oto kraina podziemnych bóstw na ziemi i skarby Sumerla pod strażą jak i syreny nagie w tańcu.

Anatolij Korolkow – Żar Ptaki – Światłogońce

Teraz nikt nie powie dokładnie, jak wyglądają, na przykład Strzybóg, Mokosza –  Matka-wilgotnej ziemi, Bereginja lub bagienniki. Jeśli chcecie je obejrzeć w pełnej krasie jest to moyliwe na płotnach Wiktora.

Anatolij Korolkow – We władaniu Czarnoboga

Ten wyjątkowy artysta na podstawie prac naukowych rosyjskich językoznawców takich jak Zabelin, czy Afanasiev przywraca zapomniane twarze bóstwom i bohaterom. Starannie studiował folio gór i ich zimowe okrycie. Korolkov wykonał około 200 mitologicznych portretów.

Anatolij Korolkow – Światowit

Anatolij Korolkow – Swarog

Anatolij Korolkow – Dogoda

Anatolij Korolkow – Na chmurnotęczowym straszu Tuczy

Anatolij Korolkow – Lel

Anatolij Korolkow – wołchw

Anatolij Korolkow – Wnuki Dażbogowe i Psiogłowcy

Anatolij Korolkow – Bogini Trzygłowa (Białoboga)

Anatolij Korolkow – Perun Gromownik

Anatolij Korolkow -Lekkoskrzydła Łódź Łady

Anatolij Korolkow – Jaryło

Anatolij Korolkow – Diw

Anatolij Korolkow -Dola i Niedola

Anatolij Korolkow -Dażbóg

Anatolij Korolkow – Czisłobog Podag

Anatolij Korolkow – Białobóg

Anatolij Korolkow -Magura (Mąd)

Anatolij Korolkow -Howała (Gogoła)

Anatolij Korolkow – Słowiańska opowieść

Anatolij Korolkow – Światogor

Anatolij Korolkow – Licho

Anatolij Korolkow –  Kościej Bezśmiertny

Anatolij Korolkow – Płacz swojaków – Odejście Swarożyca

Wiktor Michajłowicz Wasniecow

(Виктор Михайлович Васнецов; ur. 15 maja 1848 we wsi Łopiał, zm. 23 czerwca 1926 w Moskwie) – malarz rosyjski, twórca obrazów o tematyce mitologicznej i historycznej.

Wiktor Wasniecow

Życiorys

Dzieciństwo(1848–1858)

Wiktor Wasniecow urodził się w odosobnionej wsi Łopiał (Gubernia Wiatska, obecnie Obwód Kirowski) w 1848 roku. Jego ojciec Michaił Wasiliewicz Wasniecow był gruntownie wykształconym duchownym zainteresowanym astronomią, naukami przyrodniczymi oraz malarstwem. Pradziadek artysty był wytwórcą ikon. Malarz miał dwóch braci, z których Apolinary został również malarzem.

Wiktor Wasniecow– Bój Dobryni Nikitycza z trójgłowym żmijem

 

Wiatka (1858–1867)

W wieku dziesięciu lat, Wiktor zaczął naukę w seminarium duchownym znajdującym się w Wiatce (obecnie Kirow). Co roku w okresie letnim przenosił się z rodziną do bogatego kupieckiego miasteczka Riabowo. Przez lata spędzone w seminarium Wiktor pracował dla miejscowego właściciela sklepu z ikonami. Wasniecow pomagał również polskiemu zesłańcowi, artyście Michałowi Elwiro Andriolliemu w wykonywaniu fresków do Katedry Aleksandra Newskiego w Wiatce.

Wiktor Wasniecow – Bogatyrsi, czyli Bohaterzy

Po zdobyciu dyplomu z seminarium Wiktor zdecydował się na wyjazd do Sankt Petersburga aby tam studiować sztukę. Artysta wystawiał swoje obrazy na aukcjach aby uzbierać pieniądze wystarczające na wyjazd do stolicy.

Wiktor Wasniecow – Sirin i Alkonost, ptaki Radości i Cierpienia

Sankt Petersburg (1867–1876)

W sierpniu 1867 roku Wiktor został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Trzy lata później Pieriedwiżnicy zbuntowali się przeciwko akademizmowi. Malarz zaprzyjaźnił się z współzałożycielem i liderem grupy artystycznej, Iwanem Nikołajewiczem Kramskojem. Wasniecow odnosił się do niego jak do nauczyciela. Artysta nawiązał również bliską znajomość z Ilją Jefimowiczem Repinem, również studentem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu.

Wiktor Wasniecow – Brańskie bory

Wiktor Wasniecow, którego nazwisko kojarzone jest z obrazami o tematyce historycznej i mitologicznej, początkowo omijał te dziedziny za wszelką cenę.Za swoją kompozycję graficzną ukazującą Chrystusa i Piłata przed ludźmi Akademia nagrodziła go małym, srebrnym medalem.

Wiktor Wasniecow – Swiatłopełk pokarany

We wczesnych latach siedemdziesiątych XIX wieku artysta wykonał dużo miedziorytów przedstawiających współczesne życie. Dwa z nich (Sprzedawca książek z prowincji 1870 oraz Chłopiec z butelką wódki z 1872) zostały nagrodzone brązowym medalem na Wystawie światowej w Londynie (1874).

W tym czasie malarz zaczął tworzyć obrazy rodzajowe techniką olejną. Dzieła takie jak Wiejscy śpiewacy (1873) zostały ciepło przyjęte przez środowisko demokratyczne rosyjskiego społeczeństwa.

Wiktor Wasniecow – Ilia Muromiec

Paryż (1876–1877)

W 1876 roku Repin zaproponował Wasniecowowi, aby dołączył do kolonii Pieriedwiżników w Paryżu. W czasie pobytu we Francji Wiktor studiował dzieła klasyczne oraz współczesne, także impresjonistyczne jak i akademickie. W tym okresie namalował obraz Akrobaci (1877), produkował plakaty oraz wystawiał część swoich prac w Salon de Paris. To we Francji artysta zainteresował się tematyką baśniową. Wiktor Wasniecow zaczął pracować pad obrazem [[Iwan Carewicz jadący na wilku]] oraz Żar ptak (ros. жар-птица, żar-ptica). Malarz pozował jako Sadko do słynnego obrazu Repina Sadko w Podwodnym Królestwie.

Wiktor Wasniecow – Bitwa Słowian ze Skołotami

Moskwa (1877–1884)

W 1877 artysta wyjechał do Moskwy. W późnych latach siedemdziesiątych XIX wieku malarz koncentrował się na wykonywaniu ilustracji do rosyjskich bajek i Byliny. W tym okresie wykonał niektóre ze sławnych prac: Pole Bitwy Księcia Igora (1878), Magiczny Dywan (1880), oraz Alionuszka (1881). Dzieła te nie zostały docenione w czasie, w którym się pojawiły. Wielu krytyków określiło je jako podważenie realistycznych zasad, którymi kierowali się pieriedwiżnicy. Nawet tak wybitny znawca jakim był Paweł Trietiakow odmówił ich kupna. Popularnośc obrazów Wasniecowa rozwinęła się w 1880 roku, gdy malarz powrócił do tematyki religijnej i wykonał serię ikon dla posiadłości Sawwy Mamontowa, posiadacza miejscowości Abramcevo.

Wiktor Wasniecow – Witiaź na rozdrożu

Kijów (1884–1889)

W latach 1884-1889 Wiktor Michaiłowicz Wasniecow został upoważniony do wykonania fresków w Katedrze św. Włodzimierza w Kijowie. Było to wyzwanie dla artysty, ponieważ musiał on połączyć przeciwieństwa, jakimi były tradycje malarstwa religijnego Rosji i Zachodu. Wpływowy krytyk sztuki, Władimir Stasow nazwał przedsięwzięcie świętokradzką zabawą religijnymi uczuciami Rosjan. Inny sławny recenzent, Dmitrij Fiłosofow określił freski jako “pierwszy most nad dwustuletnią przepaścią odgradzającą różne klasy rosyjskiej społeczności”.

Wiktor Wasniecow – Królowa Śniegu – Śnieguroczka

Podczas pobytu w Kijowie malarz zaprzyjaźnił się z Michaiłem Wrublem, który również zajmował się dekoracjami w katedrze. Podczas wspólnej pracy Wasnecow uczył młodego artystę. To właśnie w Kijowie Wiktor ukończył pracę nad dziełem Iwan Carewicz jadący na wilku i rozpoczął malować obraz Bogatyrowie.

Wiktor Wasniecow – Kniaź Iwian – Ucieczka na czarownym wilku

W 1885 Wiktor Wasniecow udał się w podróż do Włoch. W tym samym roku zaczął pracować nad scenografią i kostiumami do opery Nikołaja Rimskiego-Korsakowa.

Wiktor Wasniecow – Trzy Władczynie Zaświatów

Późniejsze lata (1890–1926)

Wiele z późniejszych prac artysty było postrzeganych jako podrzędne. W tym okresie Vasnetsov coraz więcej uwagi poświęcał innym środkom wyrazu. W 1897 zaczął współprace ze swoim bratem Apollinarym przy projektowaniu scenografii i kostiumów, również do sztuki Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Sadko. Artyście zlecono również zaprojektowanie nowego elementu ubioru ówczesnego wojska- tzw. budionowkę. Na przełomie wieków Wiktor zajął się przekształcaniem swojego “bajkowego” stylu na potrzeby XIX wiecznej architektury. Jego pierwszą pracą która wzbudziła uznanie był projekt kościoła w miasteczku Abramcevo (1882), wykonanym wspólnie z Wasilijem Polenowem. W 1894 Wasniecow zaprojektował swoją własną rezydencję w Moskwie.

Wiktor Wasniecow – Guślarze

Wiktor Wasniecow – Tryzna po Olegu

Słowiański Jadłospis według projektu Wasniecowa

Konstantin Wasiljew

Konstantin Wasiliew – Światowit

Konstantin Wasiliew (1942-1976) – rosyjski malarz, którego twórcze dziedzictwo obejmuje ponad 400 obrazów i rysunków: portrety, pejzaże, surrealistyczne pieśni epickie, obrazy mitologiczne i bitwy.

Konstantin Wasiliew –  Autoportret

Wśród znanych dzieł – cykl “Epopeia Rusi” i “Pierścień Nibelunga”, seria obrazów z Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, portrety graficzne, jak i najnowsze prace artysty – w tym  “Człowiek z sową.”

Konstantin Wasiliew -Człowiek z sową, 1976

Od 1949 do 1976 roku mieszkał w domu, w którym zostało otwarte muzeum.

Konstantin Wasiliew – Sokół-Strasz nad Welą

W 1976 roku tragicznie zmarł, został pochowany w wiosce Wasiliewa.

Konstantin Wasiliew -Walkiria (Wal-Kyria – Walcząca Kira, Walcząca i jednocześnie Wielka, okryta Kirem – całunem śmiertelnym –  zupełnie słowiańska bohaterka zawłaszczona przez Goethego i Niemców, po jego pobycie w Krakowie?)

W 1984 roku rodzina przeniosła się do Wasiliewa  w Kolomna koło Moskwy, gdzie przenieasiono należące do niej obrazy artysty.

Ojczyzna według Konstantina Wasiliewa

Muzeum zajmuje część budynku, która obejmuje mieszkanie – 53,3 m2.

Konstantin Wasiliew -Żnąca (1966), czyli Żońca ale i Żeńszczyna (kobieta po rosyjsku), zaś po polsku żona – żona, a po czesku także po prostu żena – kobieta. Znaczy jednocześnie rżnąca sierpem – Serpen czyli Serben – sierp, zakrzywione rżnące narzędzie. Ale także – za przeproszeniem –  wulgarne określenie prokreacji “rżnięcie” . Wielość znaczeń wskazuje na głębokie podłoże wierzeniowe. Ożenek – małżeństwo, żnięcie – żniwo, czyli także przychówek, rozmnożenie.

Podstawą ekspozycji stanowi zbiór przekazany przez siostrę artysty i jego przyjaciół.

Konstantin Wasiliew -Alosza Popowicz i piękna dziewica (1967)

Konstantin Wasiliew – Gadanie, czyli zaklinanie (1967) – gadaczka znaczy zaklinaczka

Konstantin Wasiliew – wołchw Welikan (czyli wielki, wołchw, a także związany z wo9łkiem-wilkiem, a równocześnie Welański Kon – ktoś kto skonał.

Konstantin Wasiliew – Ilija Muromiec oswobadza pojmanych więźniów z więzów

Konstantin Wasiliew – Narodziny Dunaja – bohatera Bylin

Konstantin Wasiliew – narodziny rzeki Dunaj czyli Dunaju z krwi Dunaja

Konstantin Wasiliew – Sadko, ojciec Lędy i Władca Mórz – Wodo-Wełm

Konstantin Wasiliew – Sadko ucieka z podwodnego władztwa na cyprysowej desce

Konstantin Wasiliew – Orzeł Siewierzy

Konstantin Wasiliew – Pojedynek Proswieta z Czeljubiejem

Konstantin Wasiliew – Ruski woj (nuruski, chorwatskij woj, czyli hor-wędski)

Konstantin Wasiliew – Skarga Jarosławny

Konstantin Wasiliew – Napaść

Konstantin Wasiliew – Walka Światopełka na Kalinowym Moście

Konstantin Wasiliew – Ilija Muromiec i golcy w gospodzie

Konstantin Wasiliew – Dar Światogora

Konstantin Wasiliew – Wolga i Mikuła Sielianin (naszym zdaniem Rgieł)

Konstantin Wasiliew – Wasilij Busłajew

Konstantin Wasiliew – Dobrynii Nikitycza walka ze żmijem

Konstantin Wasiliew – Dobrynia i żmij

Konstantin Wasiliew – Awdotija Razianowka

Konstantin Wasiliew – Ognisty miecz

Konstantin Wasiliew – Jesień

Konstantin Wasiliew – Siewierna (syberyjska, północna) legenda

Konstantin Wasiliew – Niespodziewane spotkanie pod cudzym oknem

Konstantin Wasiliew – Witiaź

Baja według Anatolija Klimenki

Anatolij Klimenko – Córka Wiatru (Czarnodyja)

Anatolij Klimenko – Wieniec na kamień (dar dla Sima)

Anatolij Klimenko -Weles

Anatolij Klimenko – Światogor i Kowal Chwały

Anatolij Klimenko – Swarog Prarodziciel

Anatolij Klimenko – Braterstwo

Anatolij Klimenko – Światliszcze (czyli wzgórze bogów)

Anatolij Klimenko –  Kirsen o powozie Dażboga Kirsen o powozie Dażboga

Anatolij Klimenko – Rozstanie

Anatolij Klimenko -Pani Zima (Kostroma, a raczej Marzanna )

Anatolij Klimenko – Pani Nocy

Anatolij Klimenko -Koszczun obrońca

Anatolij Klimenko – Narodziny Nadobnej Wasilisy

Anatolij Klimenko – Kostroma

Anatolij Klimenko – Moc Nieba

Anatolij Klimenko – Kitież Gorod

Anatolij Klimenko – Kazicielka

Baja według Wiktora Panasenko

Wołchwowanie

Ród, Rodzinne strony

Sirin, Alkonost i Piękne Kamienie

Zwierciadło Rusałki

Światogor

Otagowano z:Białobóg, Czarnobog, Czisłobog, Dażbóg, Diw, Dogda, Dola, Gogołada, Howała, Jaryło, Konstantyn Wasiliew, Kościej, Lel, Licho, Mad, Magura, Mikołaj Roerich, Niedola, Perun Gromownik, Podag, Psiogłowcy, Swarog, Swarożyc, Trzygłowa, Weles, Wiktor Korolkow, Wiktor Wasniecow, Łada, Światogor, Światowit, żar ptak