Elżbieta Wierzbicka [Wela] (1964 -)

„Korzenie Nieba” w Instytucie Francuskim w Krakowie (marzec 2016)

W kolejnych pokoleniach naszej Zadrugi, która z polskiego drzewa rozlała się szeroko po całym świecie nie brak nigdy artystycznych talentów, a przy tym wybitnie zaangażowanych w sprawy Przyrody i Matki Ziemi. Taką osobą bez wątpienia jest pochodząca z rodu Tillów – Elżbieta Wierzbicka, występująca publicznie pod artystycznym mianem Wela. Ponieważ mnie osobiście, jako członkowi rodziny i zadrugi nie wypada jej tutaj wychwalać, przedstawię ją obiektywnie oczami innych, w związku z wystawą jej prac jaka właśnie zakończyła się w Instytucie Francuskim w Krakowie (2-30 marca 2016)

ZAANGAŻOWANIE EKOLOGICZNE W MALARSTWIE POSTHUMANISTYCZNYM WELI

Magdalena Worłowska

Data dodania: 2016-03-31 15:05

Wela to artystka wszechstronna, z wykształcenia graficzka działająca w wielu mediach takich jak instalacja, rzeźba czy malarstwo i rysunek. Prezentowane w Instytucie Francuskim w Krakowie dzieła są są uniwersalnym odczuciem przyrody. Wela to artystka wszechstronna, z wykształcenia graficzka działająca w wielu mediach takich jak instalacja, rzeźba czy malarstwo i rysunek. Studiowała na ASP w Krakowie, od wielu lat mieszka we Francji, a tworzy w różnych miejscach na świecie. Jej prace odwołują do relacji człowieka z człowiekiem i innymi żywymi organizmami i w tym sensie są ekologicznie zaangażowane. Prezentowane w ramach wystawy w Instytucie Francuskim w Krakowie (od 02.03-30.03.2016) dzieła są uniwersalnym odczuciem przyrody wpisującym się w określony kontekst. Można to ująć w ten sposób, że nie egzystują w abstrakcyjnej sferze idei, ale proponują dialog pomiędzy obszarem sztuki, a życiem.

Czytaj wiecej: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/zaangazowanie_ekologiczne_w_malarstwie_posthumanistycznym_weli_345885.html

Artystka zajmuje się także architekturą i we wszystkich jej dziełach jest obecne szczególne wyczucie przestrzeni. Może dlatego, gdy wejdzie się do pomieszczeń Instytutu Francuskiego zyskują one na przestrzenności, mimo że artystka prezentuje w nich tylko dwuwymiarowe obrazy. Wystawa Korzenie Nieba to przegląd rysunków i malarstwa o różnym kształcie, fakturze i kolorystyce, ocierających się o organiczną abstrakcję. Wszystkie prezentują świat uniwersalny o niewidocznej na pierwszy rzut oka spójności ludzi z innymi organizmami. O ile o więzi i powinowactwie ze zwierzętami mówi się często, a niektórzy nawet są skłonni przyznać że jesteśmy zwierzętami, to istnienie prymarnej i udowodnionej naukowo więzi z roślinami już nie przychodzi nam tak łatwo. Cytując Maurice’a Maeterlincka można powiedzieć, że nigdzie nie ma tyle buntu i upornej walki z losem co w świecie roślin. Rośliny rosną, odczuwają, umierają tak jak ludzie. Dopiero pokazanie artystycznej fantazji na temat naszej wewnętrznej budowy pozwala odkryć podobieństwa. Hybrydyczne malarstwo Weli odkrywa podobieństwa ludzi i innych organizmów, co jest także jednym z celów bio-artu, ale bez szkody dla organizmów, z którymi więź bio artyści próbują pokazać powołując się na moralność, a w rezultacie obnażają tylko swoją hipokryzję (czy artyści bio-artu pytają o zgodę organizmy wykorzystywane w ich sztuce?). W pierwszej sali można zobaczyć wczesne rysunki z charakterystyczną dla artystki wijącą się organiczną kreską. Jest tu też obraz akryliczny w kolorach ziemi, na którym została umieszczona także prawdziwa ziemia tworząc jakby asamblaż przypominający malarstwo informel. Bez wątpienia dzieła te przedstawiają świat żywych istot – pytanie tylko jakich: korzeni i pędów roślin, glonów, części wnętrza organizmów ludzi lub zwierząt, neuronów? Odpowiedź nie jest jednoznaczna.

IL. 1 / Fot. WELA

W drugiej, większej sali łatwiej jest stwierdzić, że jednym z ulubionych motywów Weli jest drzewo. Prezentowane są tam głównie obrazy w kształcie koła. W czasach renesansu kolisty kształt obrazu, czyli tondo, był uważany za idealny, a więc perfekcyjnie wyrażający harmonię humanizmu obecną w proporcjach i idealnych figurach geometrycznych. Co ciekawe jednak, kształt ten zdaje się powracać w sztuce współczesnej, szczególnie w twórczości artystów zaangażowanych ekologicznie. W roślinnym malarstwie Piotra C. Kowalskiego koło występuję często, także z okrągłym otworem w środku – artysta ustawia takie płótno naokoło na zewnątrz pnia drzew i może ono „malować” swoimi naturalnymi barwnikami. W ten sposób powstają Autoportrety natury. Z kolei krakowska artystka i aktywistka Cecylia Malik również użyła kolistego kształtu malując z uczestnikami ogólnopolskiego protestu „Cała Puszcza pod Ochroną”, obrazy-mandale przedstawiające organizmy żyjące w Puszczy Białowieskiej. Podczas Happeningu Oratorium na Piły i Puszczańskie Mandale stały się one koronami drzew, które trzymali nad głowami uczestnicy akcji. Na dźwięk Oratorium na Piły zostały one symbolicznie ścięte. Koło – ulubiony kształt epoki renesansowego humanizmu, dziś może wyrażać idee posthumanizmu. Jednak w malarstwie Weli, jego ramy często „są rozsadzane” przez rysunek, który nie mieści się już w tym idealnym polu. Jeden z jej okrągłych obrazów rysunkiem słoi sugeruje, że chodzi o ścięty pień drzewa. Rysunek na innym z okrągłych obrazów przedstawia linie papilarne, które przypominają słoje drzewa. Gdy zostają w nie wbite (prawdziwe) strzałki i tworzy się tarcza to w zasadzie te krwistoczerwone prace nie potrzebują już więcej komentarza.

Czytaj wiecej: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/zaangazowanie_ekologiczne_w_malarstwie_posthumanistycznym_weli_345885.html

Z Wikipedii:

Elżbieta Wierzbicka tworząca jako WELA(fr. Élisabeth Wierzbicka) (ur. 28 września 1964 w Krakowie) – polska malarka i artysta plastyk.

W 1984 rozpoczęła studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Stanisława Wejmana, po jej ukończeniu w 1989 kontynuowała naukę w École nationale supérieure des beaux-arts w Paryżu. Zamieszkała we Francji, gdzie posiada pracownię, w której maluje i tworzy instalacje artystyczne. Jest artystką, której twórczość jest znana w wielu krajach. Jej instalacje odwołują się do relacji człowieka z naturą i mają za zadanie uzmysłowić odbiorcy jak bardzo człowiek oddala się od przyrody. Jej instalacje znajdują się m.in. w Centrum Nauki Kopernik (Szeptacze i Echo).

Należy do Związku Artystów w Paryżu i Związku Artystów Polskich we Francji, uczestniczy w Międzynarodowej Grupie Artystycznej „Völkerwanderung”, która działa w Niemczech. Ponadto jest zaangażowana w działalność A.I.A.P UNESCO tj. Międzynarodowego Stowarzyszenia dla Sztuk Plastycznych przy UNESCO i w innych organizacjach.

Linki zewnętrzne

Wystawa „Korzenie Nieba” Elżbiety Wierzbickiej Wela

Instytut Francuski w Krakowie zaprasza na wystawę Elżbiety Wierzbickiej Weli, międzynarodowej artystki głęboko zaangażowanej w ochronę środowiska naturalnego.

Wystawa „Korzenie Nieba” to przegląd rysunku i malarstwa Weli – według krytyka sztuki Claude Guibert jest to “Oda do natury, z odcieniem duchowości, zwiastująca nadchodzące obawy o zagrożenia jakie będzie doświadczać świat. Seria obrazów ” Hybrydowe Myśli ” Weli bierze udział w procesie twórczym artysty, stymulowanym dążeniem do odpowiedzialnego podejścia do świata, który pozwala nam jednocześnie żyć i jak przezywać je “.

„W pracach Weli (Elżbiety Wierzbickiej) uderzającym jest przede wszystkim rysunek, gdzie siła gestu nie umniejsza jakości szczegółów, dokładności kreski. Głęboka czerń jej przedstawień, zawsze organicznych, składa się z drobiazgowych mikrokosmosów falistych linii, jak się wydaje, wyrastających z nieskazitelnej powierzchni płótna. Daleka od ograniczenia się do dwóch wymiarów arkusza papieru ta praktyka rysunku pojawia się również w dużych instalacjach : świat gry kontrastu pomiędzy kontinuum i fragmentacją, następnie dźwięku, światła, zapraszający widza do doświadczania pięknej synestezji.” (Marion Delage de Luget,profesor historii i socjologii sztuki, krytyk, doktorantka filozofii estetycznej)

WELA (Elżbieta Wierzbicka) – mieszkająca we Francji polska artystka wizualna, rzeźbiarz, malarz, rysownik, autorka licznych instalacji przestrzennych.

Urodzona 1964 r. w Krakowie. W roku 1984 do 1989 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych, na wydziale Grafiki w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem ukończyła w pracowni metalu prof. Stanisława Wejmana w roku 1989. W tym samym roku studiowała w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu i zaczęła karierę zawodową jako artysta międzynarodowy w różnych krajach świata. W podparyskiej pracowni tworzy obrazy, rysunki, oraz monumentalne instalacje, zapożyczające powierzchnie, formy i materie zarówno z malarstwa, jak i z rzeźby współczesnej. Pracuje nad pamięcią, tożsamością, zapomnieniem, czasem podzielonym, naturą i koegzystencją.

Jej prace prezentowane były w ponad 200 wystawach zbiorowych i prezentacjach indywidualnych w wielu krajach, jak : Francja, Wielka Brytania, Niemcy, Polska, Chiny, Litwa, Norwegia, Japonia, USA, Hiszpania, etc.

Zrealizowała kilkanaście monumentalnych instalacji publicznych m. in. dla: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Kraków (2013), Muzeum Sztuki Shangyuan, Pekin (2012), Centrum Nauki Kopernik, Warszawa (2011), Futuroscope, Poitiers (2009 i 2011), Zamek w Auvers-sur-Oise (2008), Ogrody Luksemburskie, Paryz (2007), Festival Sztuk Ulicznych « Viva Cité », Sottevile-lès-Rouen (2006), Europejskie Spotkania Rzeźby, Montauban (2005), Spotkania Teatralne « Aux Actes Citoyens», Tomblaine (2005), Muzeum Rzeźby Współczesnej w Plenerze « Europos Parkas », Wilno (2000).

Instalacja świetlna, Sotteville-lès-Rouen, Francja 2006, fot.copyright „Wela” / Fot. Elzbieta Wierzbicka

Elżbieta Wierzbicka -„Wela” i Shigeko Hirakawa w Muzeum Manggha

MagdalenaBykowska-Pignard

Data dodania: 2013-07-25 19:50 W krakowskim Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, 30 lipca otwarta zostanie wystawa „Wspólna Ziemia”. W wernisażu uczestniczyć będą Elżbieta Wierzbicka i Shigeko Hirakawa.

Wystawa ,Wspólna Ziemia której autorkami są dwie artystki mieszkające we Francji: Shigeko Hirakawa oraz Elżbieta Wierzbicka „Wela”, ma na celu pokazanie wzajemnego oddziaływania kultur oraz zbieżności i różnic w odniesieniu do tematu „Człowiek i środowisko naturalne”. Autorki poruszają istotne ekologiczne tematy, takie jak: energia, życie, tlen, woda, masowa wycinka lasów itp. i wskazują na niebezpieczeństwo zmian w ekosystemie spowodowanych ludzką działalnością. Swoimi postawami twórczymi oraz poprzez obraną tematykę Shigeko Hirakawa i Wela dowodzą wspólnej odpowiedzialności, jeśli chodzi o ekologię naszej planety. Wystawa Wspólna Ziemia ma sprowokować widza do refleksji, a być może także do zmian w jego podejściu do środowiska naturalnego. Elżbieta Wierzbicka, pseudonim „Wela”– polsko-francuska artystka wizualna, rzeźbiarka, malarka, autorka licznych instalacji przestrzennych. W latach 1984–1989 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom uzyskała w roku 1989 w pracowni prof. Stanisława Wejmana. Mieszka i pracuje w Paryżu. Swoje prace prezentowała na ponad 150 wystawach zbiorowych i indywidualnych w wielu krajach, między innymi: we Francji, w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Polsce, Litwie, Norwegii, Japonii, USA, Hiszpanii czy w Chinach. Jej artystyczne interwencje, zaliczane do nurtu sztuki kontekstualnej i enwironmentalnej, są liczne i zróżnicowane, obejmują szeroki zakres spektakularnych instalacji – od radykalnie naruszających porządek danego miejsca do tych niełatwo dostrzegalnych, wręcz wtapiających się w otoczenie. Prace Weli odwołują się do relacji człowieka z naturą, pamięci, tożsamości. Artystyczne podejście autorki rodzi się z refleksji nad wieloznaczeniowością dzieła sztuki i metaforami, jakie ono niesie oraz nad subiektywnym odbiorem pokazywanych dzieł przez widza. Wela zrealizowała kilkanaście monumentalnych instalacji publicznych, między innymi dla: Muzeum Sztuki Shangyuan (Pekin, 2012); Centrum Nauki Kopernik (Warszawa, 2011); Futuroscope (Poitiers, 2009, 2011); Zamku w Auvers-sur-Oise (2008); Ogrodów Luksemburskich (Paryż, 2007); Festiwalu Sztuk Ulicznych „Viva Cité” (Sotteville-lès-Rouen, 2006); Europejskich Spotkań Rzeźby (Montauban, 2005); Spotkań Teatralnych „Aux Actes Citoyens” (Tomblaine, 2005); Muzeum Sztuki Współczesnej w Plenerze „Europos Parkas” (Wilno, 2000). Na wystawie Wspólna Ziemia Wela prezentuje instalacje i obiekty mówiące o relacjach między współczesnym człowiekiem a przyrodą. Artystka pragnie pobudzić widza do refleksji nad zagadnieniem, jak niezwykle ważna jest troska o środowisko naturalne.

www.wela-art.com

Czytaj wiecej: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/elzbieta_wierzbicka_wela_i_shigeko_hirakawa_w_muzeum_manggha_277247.html

Elisabeth Wierzbicka – spotkanie z artystką

http://www.wirtualnyparyz.com/artysci-za-granica/elisabeth-wierzbicka-spotkanie-z-artystka.html

W jednej z paryskich kawiarni na Chatelet, spotkałam się z Pania Elżbietą Wierzbicką pseud. Wela. Przy filiżance białej kawy z wielkim zainteresowaniem słuchałam jak powstawały dzieła naszej artystki. Ile trudu i pracy pochłania wykonanie każdego najmniejszego projektu. Pomysł rodzi się w głowie, ale jego realizacja trwa czasem nawet kilka lat – usłyszałam. Żyjemy w skomplikowanych czasach, gdzie miłość do sztuki nie wystarcza, by móc ją tworzyć.
Elisabeth Wierzbicka, znana pod pseudonimem artystycznym Wela, absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, zaraz po ukończeniu studiów wyjechała do Paryża. Jej życie artystyczne, choć nie zawsze usłane różami, powoli i konsekwentnie rozwija się. W malarstwie pani Wela posługuje się formami abstrakcyjnymi jak i elementami półfiguratywnymi, a to rozwija wieloznaczeniowość dzieła, co pozwala widzom na różne interpretacje. Są artyści, których podziwia szczególnie i zalicza do nich, np. Anselm Kifer, Antoni Tapiés, Aleš Veselý, Anish Kapoor, Magdalena Abakanowicz, Dennis Oppenheim, Theo Jansen…

Szczególne miejsce w twórczości malarki zajmuje środowisko naturalne. Przykładem jest praca pt. „Artificial Life” co w przetłumaczeniu na język polski oznacza sztuczne życie. Dzieło przedstawia zastępowanie przez człowieka środowiska naturalnego na to nieekologiczne, sztuczne. Leżaki wykonane ze sztucznej trawy symbolizują sposób współczesnego życia : otaczających nas sztucznych dekoracji, które prowadzą do zachwiania systemu ekoplanetarnego. Mieszkańcy krajów rozwiniętych zastępują to co naturalne sztucznymi produktami. Robią to dla czystego komfortu, bez najmniejszego zastanowienia się nad naturą.

Park Odkrywców w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie został zagospodarowany według koncepcji naszej wybitnej artystki. Ogromne wyroznienie! Interaktywna instalacja utworzona z rur, kolumn różnej wielkości, oprócz wizualnego odbioru prezentuje bardzo charakterystyczne dźwięki. Są to np : odgłosy deszczu, wiatru, szumu fal, ognia czy wulkanu. Instalacja pt. „Les Chuchoteurs”(„Szeptacze”) przedstawia pragnienie współczesnego człowieka do zbliżenia się z naturą i paradoks obcowania z nią poprzez urządzenia skonstruowane.

Wielkość dzieł Weli dochodzi nawet do kilku a nawet kilkunastu metrów. Ma to miejsce w przypadku realizacji dzieła „Passage suspendu” („Zwieszone przejście”). Zewnętrzna część dzieła stanowią dwa rysunki wykonane ołówkiem, które zostały zainstalowane na specjalnym rusztowaniu. W środku umieszczony jest cylinder obracający się, stanowiący swego rodzaju lustro, odzwierciedlające zarówno rysunek artysty i środowisko zewnętrzne czy też samego widza. Cały projekt to 6 metrów wysokości i 5 metrów średnicy.

W życiu artystycznym malarka planuje kilka wystaw, m.in. w przyszłym roku będziemy mieli okazje zobaczyć trzy duże wystawy zbiorowe w Ile de France organizowane przez francuskich krytyków sztuki i komisarzy, takich jak : Claude Guibert, Marie Deparis-Yafil, Martine Francillon.

Twórczość Weli jest bogata i różnorodna, pełna abstrakcji i odniesień. W głowie artystki wciąż tworzą się nowe projekty, które czekają w kolejce na realizacje.

Oficjalna strona artystki : www.wela-art.com

A-J.D.

Elżbieta Wierzbicka (Wela)

Wela à la Galerie BWA Kielce

http://wela-art.blogspot.com/2014_09_01_archive.html?view=sidebar

Ten artykuł można by ciągnąć w nieskończoność wymieniając dalsze wystawy, reprodukując dzieła i dokumentując zaangażowanie Elżbiety w głęboko humanistycznie rozumiany Ruch Przyrodotwórczy. Obserwuję jej twórczość od lat i składam tym samym serdeczne gratulacje i podziękowanie za całą artystyczną drogę życiową. Przed nami wiele ważnych nowych działań, najważniejsze to nie ustawać.

Podziel się!

Białczyński

oficjalna strona Czesława Białczyńskiego