©® by Kira Białczyńska & Łukasz Dudek
Yogjakarta – Prambanan
Prambanan – hinduistyczny zespół świątynny położony w Indonezji na wyspie Jawa, 18 km od miasta Yogyakarta. Zbudowany w IX wieku[1] dla upamiętnienia zwycięstwa Rakai Pikatana władcy Sanjai nad Balaputrą ostatnim władcą Śailendry. Zespół świątyń był poświęcony Śiwie, Wisznu i Brahmie.
W 1991 roku zespół świątynny Prambanan został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
W maju 2006 roku świątynie ucierpiały podczas trzęsienia ziemi.
Borobudur, czyli Bud-owla na (b)ORzym Wzgórzu
Borobudur (Świątynia-wzgórze) – buddyjska świątynia na Jawie, na obszarze porośniętej dżunglą równiny Kedu, powstała pomiędzy 750 a 850 r. n.e., kiedy nad Jawą panowała zhinduizowana dynastia Śailendrów. Świątynia buddyjska wyrosła z mniejszego zamierzenia architektonicznego poświęconego Śiwie. Borobudur jest jednym z największych obiektów kultu buddyzmu na świecie.
Piramidalna konstrukcja świątyni odzwierciedla buddyjską wizję świata. Ma budowę tarasową, na pięciu czworobocznych tarasach dolnych znajdują się reliefy przedstawiające sceny z życia Buddy i dżataki. Na trzech górnych tarasach kolistych mieszczą się 72 dagoby, zaś w każdej z nich (poza jedną) znajduje się figura Buddy. Całość wieńczy większa od innych dagoba. Bok najniższego tarasu ma 111 m. długości, całość zaś wysokość 35 m.
Budowla nie posiada pomieszczeń wewnętrznych, przeznaczona jest do rytualnej pielgrzymki, na trasie której rozmieszczone są płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia Buddy o łącznej długości około 6 km[1]. Jest to ponad 2000 reliefów, wykonanych z szarego trachitu[2].
Jeden z pomników Buddy w pozie medytacyjnej jest uważany za szczęśliwy. Lokalni przewodnicy mówią, że jeśli kobieta dotknie pięty buddy a mężczyzna jego palca, będzie im towarzyszyć szczęście.
Borobudur stracił na znaczeniu w XI wieku. Dla świata budowlę odkrył w 1814 jeden z oficerów, w czasie brytyjskiego panowania na Jawie (1811-1814). Wicegubernator tej wyspy i późniejszy założyciel Singapuru Thomas Stamford Raffles[2] zorganizował wówczas pierwsze prace konserwatorskie i wykopaliskowe. Kompleksową odbudowę prowadzili Holendrzy z Th. van Erp na czele w latach 1907-1911. Niestety nie naprawiono wtedy krzywych murów, co doprowadziło do osuwania się ich pod wpływem tropikalnych deszczy[2]. W 1991 Borobudur wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Adam i Ewa???
