Projekt KONSTYTUCJI dla RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ i KONFEDERACJI NARODÓW MIĘDZYMORZA

ROZDZIAŁ VI

SUWEREN, NARODY, OBYWATELE

 

Art.1

Suweren

 §1. SUWEREN, jest tytułem prawnym obarczonym prawami jak i obowiązkami, przynależnym wyłącznie członkom lub grupom narodów autochtonicznych / ludów tubylczych / ludności rdzennej, krajów skonfederowanych, za takie uznanych przez ich konstytucje krajowe i zaakceptowanych jako Suwereni przez Konfederację w konstytucyjnym wykazie narodów suwerennych Konfederacji.

§1.2. Tytuł i prawa Suwerena nawiązują do:

1. prawa naturalnego do samostanowienia narodów i ochrony ich tożsamości oraz zasobów narodowych, sprawowania wyłącznej władzy zasadniczej na swoim terytorium narodowym – ojcowiźnie / Ojczyźnie,
2. deklaracji ONZ z 2007r. „O ochronie praw ludności rdzennej”,
3. uchwały Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej nr 447, podpisanej przez Prezydenta USA, nadającej wstecznie i wbrew obowiązującym powszechnie aktualnym normom prawa międzynarodowego, prawa odszkodowawcze dla narodowości żydowskiej z tytułu mienia nie posiadającego spadkobiercy/bezspadkowego, jako prawa nawiązującego do prawa naturalnego w którym majątek zmarłych członków narodu służyć powinien przede wszystkim kolejnym członkom tego narodu, nie zaś innym nacjom, jako akt wywyższający prawa nacjonalne/narodowe, nad równymi prawami obywatelskimi,

§1.3. Powyższe wytyczne norm prawnych, szczegółowo reguluje ustawa przykonstytucyjna Konfederacji „O prawach i obowiązkach narodów rdzennych Konfederacji”,

§2. Aby uzyskać tytuł prawny Suwerena, należy z urodzenia lub pochodzenia lub trzypokoleniowego procesu asymilacji nacjonalnej być członkiem rdzennego narodu dowolnego kraju Konfederacji oraz posiadać obywatelstwo takiego kraju i dobrowolnie deklarować przynależność do tego narodu.

§3. SUWEREN KRAJOWY. Suwerenem krajowym są rdzenne zbiorowości narodowe w krajach Konfederacji, w tym w trakcie procedury akcesyjnej do Konfederacji, uznane w konstytucji takiego kraju i reprezentowane przez mieszkańców posiadających jego narodowość nieokupacyjną oraz obywatelstwo.

§4. SUWEREN PAŃSTWOWY. Suwerenem państwowym w Konfederacji, są tak nazywani dla celów prawnych, wszyscy obywatele Konfederacji, upoważnieni z racji ich suwerenności krajowej – narodów rdzennych, do udziału w wyborach powszechnych i referendach Konfederacji.

§5. Suweren krajowy lub państwowy jest zawsze narodową zbiorowością, całością rdzennego narodu danego kraju lub wszystkich suwerenów krajowych w Konfederacji.

§6. SUWEREN GRUPOWY. Suwerenem grupowym, jest tak nazywana dla celów związanych z wykonywaniem przepisów prawa, dowolna część rdzennej społeczności narodowej.

§7. SUWEREN OSOBOWY. Suwerenem osobowym, jest tak nazywany dla celów prawnych, pojedynczy obywatel należący do rdzennego narodu upoważnionego do roli suwerena w dowolnym kraju Konfederacji.

§8. W celu uzyskania statusu prawnego Suwerena z racji przynależności do narodowości rdzennej kraju skonfederowanego, decyduje przed urzędem oświadczenie obywatela, o:

1. posiadaniu wskazanej narodowości rdzennej po bezpośrednich przodkach, co najmniej jednego z rodziców lub co najmniej jednego z dziadków, poparte wskazaniem ich obywatelstwa w kraju skonfederowanym posiadającym taką rdzenną narodowość od trzech pokoleń, lub ich oryginalne nazwiska w języku wskazanej narodowości od trzech pokoleń, lub dokumenty o ich narodowości rdzennej,
2. dobrowolna wola przynależenia do określonej rdzennej narodowości bądź kilku narodowości (w tym nie rdzennej) i ich wskazanie, w zgodzie z konstytucją kraju skonfederowanego, określającą jego narodowość rdzenną lub różne rdzenne narodowości,
3. wskazanie wywodzenia swoich korzeni rodzinnych z określonego narodu rdzennego i jego kraju autochtonicznego na obszarze Konfederacji, z jego kultury narodowej lub etnosu narodowego, podając nazwę narodu rdzennego uznanego za taki w konstytucji krajowej.

§8.2. Urząd ma obowiązek zawiadomić obywatela o nadaniu mu statusu prawnego Suwerena, oraz przekazać elektroniczną kartę do kodowanych głosowań w referendach i wyborach powszechnych, lub odmówić nadania statusu Suwerena wraz z uzasadnieniem.

§8.3. Obywatel ma prawo odwołać się od decyzji odmawiającej nadanie mu statusu Suwerena, do odpowiedniego sądu krajowego administracyjnego specjalizującego się w sprawach statusu suwerenów i praw obywatelskich.

§9. Naród rdzenny, jest narodem zamieszkującym dany kraj od czasów starożytnych i opartym na narodowym etnosie kulturowym i historycznym, utożsamiający się z wartościami państwowotwórczymi tego narodu i jego kulturową wspólnotą założycielską, wyrażanych w jego dawnej mowie, symbolach narodowych, ziemi rodowej – ojczyźnie stanowiącej suwerenny kraj Konfederacji.

§10. Osoby które uzyskały obywatelstwo Konfederacji a przybyły do krajów Konfederacji spoza jej obszaru, mogą uzyskać status suwerena narodowego w oparciu o ogólne przepisy Konfederacji, o ile posiadały narodowość suwerena któregoś z krajów Konfederacji na warunkach ustawy przykonstytucyjnej i mogą ją udowodnić.

§11. Władza zwierzchnia – najwyższa, jest władzą rządową która w krajach Konfederacji należy wyłącznie do ich Suwerenów narodowych w ich krajach, zaś do wszystkich suwerenów krajowych jako władza zwierzchnia nad całym państwem – Konfederacją.

§12. Suweren sprawuje swoją władzę bezpośrednio za pomocą referendów powszechnych służących dla podejmowania wszelkich ustaw krajowych lub państwowych – Konfederacyjnych, dla wybierania przedstawicieli do władzy parlamentarnej i niezależnych ministerstw oraz władz wykonawczych, lub za pomocą wyznaczania indywidualnych pełnomocników do ich wybierania lub głosowania w referendach w zastępstwie za uprawnionego Suwerena osobowego.

§13. Władza przedstawicielska w krajach skonfederowanych i państwowa, jest władzą służebną wobec rządów Suwerenów narodowych autochtonicznych, władzą niższej rangi niż referenda i zarządzającą sprawami bieżącymi pomiędzy referendami, kierując się uchwalonymi przez Suwerena ustawami; konstytucją, przykonstytucyjnymi, zwyczajnymi i kierunkowymi, oraz innymi przepisami prawa lecz wyłącznie zgodnymi z powyższymi.

§13.2. Władza przedstawicielska zobowiązana jest za każdym razem obowiązkowo zorganizować i wykonać potwierdzoną wymaganą w konstytucji liczbą podpisów Suwerena rdzennego kraju skonfederowanego lub Konfederacji, wnioskodawczą wolę zwołania referendum a zgodną z konstytucją, oraz w pełni uszanować i zrealizować jego wyniki uchwalone zwyczajną większością głosujących bez względu na liczbę biorących udział w referendum, w każdej uchwalonej sprawie bez wyjątku.

§13.3. Władzę przedstawicielską, wykonawczą i sądowniczą, w krajach jak i Konfederacji, mogą stanowić jedynie obywatele posiadający status Suwerenów.

§13.4. Władzę opiniotwórczą, w krajach jak i Konfederacji, muszą posiadać w jej strukturach własnościowych przedsiębiorstw medialnych (prasy, radia, telewizji), obywatele posiadający status Suwerenów, w wielkości co najmniej 80% udziałów dla każdego tego rodzaju przedsiębiorstwa.

 

Art.2

Prawa i obowiązki Suwerena

§1. Status, w tym prawa i obowiązki; suwerenów, obywateli, rezydentów, gości, szczegółowo określa ustawa przykonstytucyjna zatwierdzona w referendum powszechnym.

§2. Społeczeństwa Konfederacji i każdego kraju skonfederowanego, w tym członków ich narodowości rdzennej przebywających na emigracji, przepisy konstytucyjne dzielą według praw i obowiązków, na;

1. a) rdzennych suwerenów narodu kraju skonfederowanego,
2. b) naród kraju skonfederowanego nie posiadający tytułu narodu rdzennego,
3. c) obywateli kraju skonfederowanego,
4. d) rezydentów kraju skonfederowanego,
5. e) gości kraju skonfederowanego.

§3. Konfederacja jako państwo, należy wyłącznie do rdzennych narodów skonfederowanych, za wyjątkami ujętymi w niniejszej konstytucji, również posiadających prawa Suwerena.

§4. Suwerenami narodowymi rdzennymi, są obywatele krajów skonfederowanych, spełniający w nich następujące warunki:

1) zamieszkiwanie główne na obszarze kraju skonfederowanego, którego obywatelstwo posiadają,

2) posiadanie obywatelstwa kraju skonfederowanego,

3) deklarowaną przynależność do rdzennego narodu kraju skonfederowanego, którego obywatelstwo posiadają,

4) dopuszczenie jawności dla informacji publicznej na stronach administracyjnych kraju którego obywatelstwo posiadają i Konfederacji, o swoich przodkach do II-pokolenia i ich pochodzeniu nacjonalnym oraz czynach przodków związanych z krajem, szczególnie przez obywateli kandydujących w wyborach powszechnych i samorządowych,

5) świadczenie obowiązków obrony wobec kraju skonfederowanego i Konfederacji lub służby zastępczej,  chyba, że są od nich ustawowo zwolnieni z uwagi na wiek i stan zdrowia,

6) posługiwanie się płynnie językiem narodu rdzennego kraju, którego obywatelstwo posiadają, w mowie i piśmie,

7) urodzenie w rodzinie posiadającej co najmniej jednego rodzica wyłącznie narodowości rdzennej kraju skonfederowanego oraz co najmniej jednego z dziadków, w tym poza granicami tego kraju,

8) w przypadku obywatela o innym pochodzeniu narodowym starającego się o status Suwerena, status ten mogą uzyskać wyłącznie jego dzieci, jeśli posiada on obywatelstwo i urodził się w kraju skonfederowanym z rodziców dowolnej narodowości, którzy oboje składali wniosek o  przyjęcie narodowości rdzennej kraju skonfederowanego, zgodnie z  ustawą przykonstytucyjną o trzypokoleniowej naturalizacji narodowej dla narodowości nie rdzennych,

9) nie należenie osobiście lub kogokolwiek z rodziców i dziadków, do instytucji terroru politycznego lub przymusu, siłowo zwalczających opozycję narodową, partii hitlerowskiej, nazistowskiej, faszystowskiej, komunistycznej, naczelnych władz politycznych ustroju totalitarnego, czy wykonujących funkcje sędziów skazujących za działania opozycyjne,

9) nie karalność za przestępstwo kryminalne stopnia I-go,

10) płacenie podatków powszechnych na rzecz obronności kraju skonfederowanego i Konfederacji, w tym przebywając poza ich granicami,

11)  deklarowanie publiczne w sytuacji kandydowania w wyborach powszechnych, lub w wypowiedziach publicznych, poparcia do pełnej wolności politycznej i suwerenności rdzennych narodów skonfederowanych lub dążących do zawiązania Konfederacji, w postaci ustroju demokracji bezpośredniej,  (Uzasadnienie: Nie można być w pełni członkiem narodu rdzennego, suwerennego, nikt kto odmawia sobie lub innym tej suwerenności i prawa do pełnego czyli bezpośredniego samostanowienia, w drodze udziału w uchwalaniu praw jego rdzennej Ojczyzny! To uprawnienie, nie przekreśla jednak prawa do jego samostanowienia przez pośredników – czyli posłów, dla tych, którzy nie pragną korzystać z prawa referendalnego. Lecz wspierają prawo do demokracji bezpośredniej dla innych. To jest pełny wybór, czyli wolność i etyczność ustawodawcza suwerena narodowego! )

12) nie zamieszkiwanie na obszarze państw uznanych przez Kongres Konfederacji za jej wrogie lub zbrodnicze, oraz nie prowadzenie na ich rzecz lub na ich obszarze działalności gospodarczej, bez zgody Kongresu Konfederacji,

13) nie przechowywania oszczędności/kapitału w wielkości ponad 1 000 000 zł poza granicami Konfederacji, w nieruchomościach lub bankach zagranicznych w tym bankach zagranicznych na obszarze Konfederacji,

14) przy prowadzeniu działalności gospodarczej poza Konfederacją, nie przekraczanie wielkości 50% jej majątku w stosunku do majątku firmy posiadanego na obszarze Konfederacji,

§5. Wyklucza przyznanie statusu prawnego suwerena narodowego, sytuacja gdy:

1) jeśli rodzice obywatela wnioskującego o status suwerena lub jeden z nich oraz chociaż jeden z dziadków nie posiadali obywatelstwa kraju skonfederowanego,

2) jeśli rodzice lub dziadkowie lub jeden z nich, nawet posiadając obywatelstwo kraju skonfederowanego, uczestniczyli na stanowiskach wyższych w służbach totalitaryzmu hitlerowskiego, stalinowskiego lub komunistycznego, w tym; wojsku, służbach bezpieczeństwa, sądownictwa i byli winni śmierci lub więzienia lub kar majątkowych, członków opozycji niepodległościowej lub prześladowania członków opozycji, w tym jako sędziowie skazujący opozycjonistów niepodległościowych.

3) jeśli wnioskodawca kiedykolwiek zrezygnował z obywatelstwa kraju skonfederowanego, nawet gdy do niego powrócił,

4) który niezgodnie z prawdą szkalował naród o jakiego status suwerena się stara, co stwierdzono w oparciu o prawomocne orzeczenie sądowe z postępowania urzędowego,

5) który zamieszkuje lub posiada nieruchomości lub przedsiębiorstwa na obszarze kraju uznanego za państwo łamiące prawa człowieka lub wrogiego wobec Konfederacji,

6) który nie urodził się w kraju skonfederowanym,

7) który w przypadku urodzin za granicą nie miał co najmniej jednego z rodziców – obywatela kraju skonfederowanego o jego narodowości rdzennej,

8) który za dorosłego życia do lat 22-uch przynależał do deklarowanej narodowości innej niż kraju skonfederowanego za swoją wolą.

§6. Wyłącznie Suwereni rdzenni narodu skonfederowanego, za wyjątkami konstytucyjnymi, posiadają w Konfederacji prawa ustrojowo – rządowe:

1) powszechne prawa wyborcze; bierne i czynne,

2) powszechne prawa ustawodawcze – referendalne,

3) prawo do wyznaczania osobistych pełnomocników referendalnych wyłącznie spośród kongresmenów i senatorów okręgu wyborczego.

§7. Suwereni narodu rdzennego Konfederacji, posiadają wyłączne prawa majątkowo –

narodowe w  Konfederacji i  krajach skonfederowanych:

1) powszechne narodowe prawa własności do wszelkich zasobów naturalnych kraju skonfederowanego, którego narodowość suwerenną posiadają, przyznawane od urodzenia lub otrzymania praw Suwerena narodu kraju, w formie pisemnych udziałów powszechnych, oraz praw udziałowych do wszelkich spółek skarbu kraju i Konfederacji, w Konfederacji i poza jej granicami,

2) dywidendy wypłacane na prywatne konto indywidualne, od urodzenia, wynikające z powyższych praw, nienaruszalne przez władze krajowe lub państwowe, stanowiące ich własność prywatną,

3)  prawo do czynnej obrony swojego kraju i Konfederacji w jej strukturach i wojskach obronnych, oraz obronie cywilnej, w tym uzyskiwanie w nich stopni oficerskich,

4) prawo pracy w strukturach kraju i państwa uznanych za strategiczne,

5) prawo zasiadania na stanowiskach naczelnych w spółkach skarbu kraju i państwa i na wszelkich stanowiskach administracji publicznej krajowej lub samorządowej, państwowej,

6) prawo zasiadania w Kongresie i Senacie lub na urzędzie Prezydenckim, lub na urzędach administracji publicznej krajowej lub państwowej, w tym samorządowej, uzyskane w wyniku wyborów powszechnych lub mianowania,

7) prawo nauczania w szkołach powszechnych, o historii kraju i Konfederacji, kultury narodowej, języka narodowego, nauczania młodzieży i dzieci w strukturach harcerskich,

8) prawo do posiadania 80% udziałów w koncesjonowanych emitentach programów radiowych lub telewizyjnych nadawanych z obszaru Konfederacji, i wyłączne prawo zasiadania w ich zarządach,

9)   prawo do posiadania ziemi rolnej lub innych nieruchomości o powierzchni ponad 2 hektary, na obszarze Konfederacji,

• 8. Suwereni narodu rdzennego posiadają w Konfederacji obowiązek;

1) czynnej, w tym zbrojnej obrony Konfederacji na jej obszarze lub udział w OC lub służbie pomocniczej i zastępczej w przypadku kobiet lub wieku powyżej 65 lat, lub w przypadku inwalidztwa II stopnia,

2) odbywania raz w roku w oparciu o ustawowy urlop bezpłatny, do wieku 80 lat, osobiście, 4-dniowych, bezpłatnych państwowych kursów informacyjnych, z zakresu:

1. a) przepisów prawa konstytucyjnego i ustaw przy-konstytucyjnych,
2. b) stosowaniu ustroju demokracji bezpośredniej – referendów, w praktyce,
3. c) zasad wolności słowa i obywatelskiego nadzoru jego przestrzegania,
4. d) metod unikania i wykrywania socjotechniki medialnej, w tym wyborczej,
5. e) metod oceny pracy posłów i senatorów oraz i ich oddolnej kontroli.

3) bezpośredni udział w referendach powszechnych państwowych jak i samorządowych, do lat 80-ciu lub obłożnej choroby,

4) ponoszą podatki na obronność Konfederacji, w wysokości 100% stawki w okresie nie pełnienia czynnej służby na rzecz obrony państwa lub są z nich zwolnieni w przypadku czynnej służby wojskowej.

• 9. Wyłącznie Suwereni rdzennego narodu kraju skonfederowanego posiadają tytuł „obywateli rządzących Konfederacją”, co czynią bezpośrednio za pomocą systemu referendalnego jako władza najwyższa oraz pośrednio poprzez Kongres, Senat i Prezydenta, jako władzę zarządzającą a wobec nich służebną – niższej rangi.

 

Art.2

Klasyfikacja suwerenności państwowej

 §1. Dla celów etyczno-prawnych i dyplomatyczno-politycznych oraz gospodarczych, Konfederacja prowadzi klasyfikację państw Suwerennych;

1. SUWEREN PAŃSTWOWY AUTOCHTONICZNY. Suweren autochtoniczny jest narodem rdzennym kraju lub jego części, lub grupą narodów autochtonicznych, znanych w ich starożytnej historii lub wynikającym z badania starożytności genetycznej na danej ziemi i nie jest osadnikiem zamieszkałym w procesie eksterminacji lub innego wyparcia wcześniejszych narodów/ludów lub gdy nie ma dowodów naukowych czy historycznych na takie wyparcie. (Przykład: Narody; polski, rusińsko – ukraiński, białoruski, czeski, słowacki, indyjski, irański, chiński z wyłączeniem Tybetu, są suwerenem narodowym autochtonicznym, gdyż żadnego narodu z większości swoich ziem nie eksterminowały, nie wygnały – poza mniejszymi lokalnymi agresjami czy przesiedleniami w przeszłości a badania genetyczne dowodzą ich starożytnej bytności w ich krajach.)
2. SUWEREN PAŃSTWOWY OBYWATELSKI. Za zgodą suwerena autochtonicznego, umową narodową zawartą z nim przez władze osadnicze lub okupacyjne/nachodźcze, lub ustawą konstytucyjną zawartą referendalnie i uwzględnionym w niej decydującym głosem narodu autochtonicznego, inne narody będące dotąd tylko obywatelami narodów przybyłych, w tym okupacyjnych, mogą wraz z narodem autochtonicznym stworzyć nowy naród i stać się suwerenem obywatelskim kraju na obszarze podbitym przez nie w przeszłości. (Przykład; Takim suwerenem obywatelskim tworzącym czasami nowy naród, w obszarach gdzie Indianie zaakceptowali ich osadnictwo odpowiednimi umowami, jest naród amerykański, kanadyjski, brazylijski, australijski, nowozelandzki jeśli zawarły podobne umowy lokalne z autochtonami).
3. SUWEREN PAŃSTWOWY OSADNICZY. Jeśli narody autochtoniczne wyginęły lub zostały eksterminowane, to narody nachodźcze, mogą zyskać prawo mocujące je prawem międzynarodowym opartym na etyce łacińsko – europejskiej, do tytułu suwerena osadniczego, tylko wówczas, gdy działania eksterminacyjne miały miejsce najpóźniej do końca X wieku, przed rozwinięciem międzynarodowych praw etycznych (vide Mieszkowic) i idei prawa każdego narodu do samostanowienia a także, jeśli podkreślą w swoich aktach prawnych, podręcznikach historii i prawach kulturowych oraz nacjonalnych, swoje winy etyczne, akcentując eksterminację narodu autochtonicznego/pierwotnego, a osadnikom – obywatelom oferują wyłącznie ustrój demokracji pełnej – bezpośrednich rządów referendalnych obywateli, jako oczywiste etycznie spełnienie prawa realizacji równości narodów i ludzi na ziemi zajętej kosztem innego narodu.

3.2. Obywatele Konfederacji którzy osiedli w krajach Konfederacji opanowując je siłowo, przybywając spoza jej obszaru,  mogą uzyskać status suwerena narodowego w oparciu o ogólne przepisy Konfederacji poprzez związek konfederacyjny i akceptację konstytucji Konfederacji. (Dotyczy to np. Austrii, Kaliningradu, Naddniestrza, Krymu).

4. NIESUWEREN – NARÓD OKUPACYJNY. Narodem okupacyjnym, nie będącym suwerenem na zajmowanej ziemi, kraju, w tym tworzącym państwo, jest naród dominujący w nim, w jego władzach i polityce lub grupa narodów okupacyjnych, który nie spełnił warunków poz 1-3. (Przykład; Państwem takim, na znacznej części swego terytorium jest współczesna Rosja, poza pierwszym historycznym obszarem zwanym dawniej Księstwem Moskiewskim. Podobnym państwem jest Izrael na obszarze autonomicznej Palestyny poza granicami przyznanymi przez ONZ jako należne Izraelowi. Podobnym Niemcy, na obszarze posłowiańskim od ujścia i źródeł Łaby po Odrę.)

§2. Naród okupacyjny nie może zyskać statusu suwerena w Konfederacji czy kraju przynależnego do Konfederacji.

§3. Konfederacja może zrzeszać wyłącznie kraje posiadające narody suwerenne; rdzenne, obywatelskie, osadnicze lub wchodzące do Konfederacji na zasadach przywracania zajętej ziemi kulturze i narodom rdzennym lub pamięci po nich.

§4. Konfederacja, zrzesza jedynie kraje z narodami posiadającymi w myśl niniejszej konstytucji, status suwerena rdzennego z wyjątkiem dla narodów;

1. Naród romski, jako suwerena osadniczego,
2. Naród tatarski, jako suwerena osadniczego,
3. Naród łemkowski, jako suwerena rdzennego,

jako narody bez ojczyzn terytorialnych, lub pozbawione swoich państw, lub wpisane bez ich zgody w inne narody, liczące się w kulturze Konfederacji.

§4.2. Narody te, posiadają status suwerena osadniczego, upoważnionego do posiadania swoich suwerennych praw narodowych w konstytucjach krajów skonfederowanych w oparciu o które uznawane są za naród równoprawny każdemu innemu suwerenowi autochtonicznemu tych krajów które nadały im taki status oraz w Konfederacji.

Art. 3

Narody

§1. Naród, jest terminem wywodzącym się od „rodzenia/rodziny”, tożsamym z łacińskim terminem „nacja”, oznaczając wspólnotę opartą na;

1. dawniej ; jednym rodzie,
2. współcześnie; społeczeństwo narodowe o określonym etnosie kulturowym, w tym mitologii,
3. na społeczeństwie pochodzącym od wspólnych pra-rodziców,
4. na prawach narodowych, obyczajach i mowie,
5. na narodowym etosie historycznym,
6. na przekonaniach, o wspólnym pochodzeniu i wspólnej tożsamości kulturowej.

§2. Narody powstały z jednego rodu lub połączenia podobnych lub różnych etnicznie i rodowo; plemion, rodów, rodzin, różnych genów ludzkich i odmiennych ras, ich kultur, tworząc własny etnos narodowy i społeczeństwo o jednolitej lub zbliżonej kulturze i mowie.

§3. Narody, posiadające status suwerenów w Konfederacji, stanowią najstarsze społeczności autochtoniczne krajów Konfederacji, wymienione w niniejszej konstytucji i posiadają swój etnos narodowy określony w ich konstytucjach krajowych, dysponują własnym językiem narodowym lub kilkoma językami gdy stanowią własną konfederację narodów.

§4. Narody Konfederacji nie posiadające statusu suwerena i praw autochtonów, mają jedynie status narodu goszczonego.

§5. NARODOWOŚĆ obywateli wynika z ich deklaracji, podjętej dobrowolnie, z nieprzymuszonej woli.

§5.2. Obywatel może posiadać jedną lub wiele narodowości lub deklarować brak narodowości.

§5.3. Wybór narodowości należy wyłącznie do obywatela Konfederacji i nie może być mu narzucony.

§5.4. Narodowość nie jest tożsama z tytułem Suwerena czy tytułem Obywatela.

§5.5. Jedną narodowość lub dwie narodowości można posiadać po jednym lub obu rodzicach, lub dwie po rodzicach odmiennej narodowości i jedną po dominującej narodowości wskazanego kraju bliskiego uczuciowo, lub jedną lub dwie wyłącznie po wskazanych dwóch krajach urodzenia lub zamieszkania.

§6. Wybór wskazania posiadanej narodowości należy wyłącznie do obywatela Konfederacji i nie może być mu narzucony.

§7. Obywatel, wskazując na jedno, dwu lub trójnarodowość, musi takie wskazanie uzasadnić w oparciu o pochodzenie od narodowości rodziców lub dziadków, lub uczuciami do konkretnego kraju i jego dominującej narodowości.

§8. Posiadane narodowości można należy zadeklarować przed urzędem, wpisując do dokumentów osobowych, w tym dla celów referendalnych i wyborczych, odszkodowawczych za majątkowe straty narodowe lub eksterminację narodu, po przystąpieniu kraju do Konfederacji.

§9. Nie zadeklarowanie narodowości przed urzędem powoduje przyjęcie przez urząd decyzji o beznarodowości obywatela.

§9.2. W takiej sytuacji, nie przysługują mu udziały odszkodowawcze z tytułu przynależności do narodowości na zasadach ustawy 447 USA, akceptowalnej przez Konfederację w zgodzie z warunkami konstytucji Konfederacji.

§9.3. Jakikolwiek udział obywatela w odszkodowaniach z tytułu ustawy 447 USA, kwalifikuje go dożywotnio do narodowości z jakiej tytułu je uzyskał.

§9.4. Obywatel może zmienić stanowisko urzędu w dowolnym czasie, składając deklarację o przyjętej narodowości, jeśli wcześniej nie określał swoje narodowości odmiennie.

§10. O narodowości tak w przeszłości jak i obecnie, nie decyduje wobec Obywatela;

1).  wyznawana przez dziadków, rodziców lub obywatela religia,

2). przynależność do wyznania danej religii (jej odłamu),

3). język czy pismo jakim się posługiwali przodkowie – w tym inskrypcje nagrobne czy użyte w dokumentach,

4). język jakim posługuje się obywatel,

5). miejsce zamieszkania,

6). miejsce urodzenia,

7). posiadane obywatelstwo,

8). przynależność do określonej zbiorowości kulturowej,

9). posiadane geny,

10). rasa ludzka,

11). brzmienie i zapis nazwiska lub imion.    

§11. O narodowości decyduje wyłącznie, jasna deklaracja obywatela wyrażająca dobrowolne przynależenie do określonej narodowości.

§12. Aby uzyskać status osobowy członka narodu Suwerena, należy;

1. urodzić się w danym narodzie o statusie suwerena, poza granicami Konfederacji przynajmniej z jednego rodzica tej narodowości,
2. lub urodzić się w kraju skonfederowanym uznającym taki naród za swojego suwerena przed przystąpieniem do Konfederacji,
3. zadeklarować do celów cywilno – prawnych, przyjętą i zgodną z tymi faktami narodowość.

§13. Konfederacja wydaje dokumenty poprzez urzędy krajowe, w tym dowody osobiste i paszporty, zawierające; imiona i nazwiska, płeć fizyczną, płeć psychiczną deklarowaną, przyznaną narodowość zgodną z przepisami Konfederacji, inną posiadaną narodowość, lub zadeklarowanie braku narodowości, wszystkie posiadane obywatelstwa, datę urodzenia, numer ewidencji osobowej, imiona i nazwiska rodziców – w tym przed zmianą nazwisk, miejsce urodzenia obywatela.

§14. Nazwiska i imiona podaje się w dowodach osobistych i paszportach dużymi i małymi czcionkami, zawsze rozpoczynane od dużych liter, w pisowni oddającej brzmienie w przyjętym języku narodowym obywatela, bez zmian i naleciałości narodu kraju lub regionu zamieszkiwania.

§15. Członkowie narodów zamieszkujących w Konfederacji, nie uznawanych za autochtoniczne w myśl konstytucji nie posiadają prawa do statusu suwerena, lecz na mocy konstytucji krajowych mogą posiadać obywatelstwo krajów Konfederacji.

§15.2. Ich członkowie nie mogą wówczas brać udziału w referendach ogólno – konfederacyjnych lecz mogą w referendach krajowych jeśli pozwala na to konstytucja krajowa.

§16. Każda społeczność Konfederacji, w tym jej kraje i narody, społeczności regionalne i kulturowe, ponoszą odpowiedzialność za podjęte decyzje referendalno – ustawowe, oraz wyborcze, w postaci zysków lub strat społeczno – polityczno – gospodarczych i decyzji konstytucyjnych, włącznie z wydaleniem kraju z Konfederacji w przypadku przyjęcia praw niezgodnych z Konstytucją Konfederacji.

§17. Kraje przystępujące do Konfederacji, deklarują, jakie narody z ich krajów posiadają status suwerena krajowego.

§17.2. Konfederacja może odmówić w referendum powszechnym uznania narodów kraju przystępującego do Konfederacji, za posiadające w nim status suwerena i na mocy tego przepisu odmówić przyjęcia kraju do Konfederacji.

§18. Kraje i Konfederacja, jedynie na mocy decyzji referendalnych, głosowanych przez narody o statusie suwerenów, mogą nadać prawa narodu suwerennego na obszarze Konfederacji, narodom przybywającym do nich/niej w procesie imigracyjnym za zgodą Konfederacji i kraju migracyjnego, lub go odmówić.

( Przykład dla konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: Naród polski stanowią wszyscy ludzie, zamieszkali gdziekolwiek na Świecie, dobrowolnie uznający się za naród polski, szanujący polską tożsamość kulturową i polski etos dziejowy, dbający w miarę swoich możliwości o powodzenie i bezpieczeństwo Polski jako swojej ojczyzny lub kraju pochodzenia bądź osiedlenia, uznający Polaków jako spadkobierców słowiańskiej kultury i mowy, etnosu lechickiego  i spełniający warunki konstytucyjne RP o mianie narodu polskiego, dbający o dobre imię Polski i Polaków oraz prawdę historyczną o Polsce. Narodowość polską mogą posiadać ludzie, deklarujący również inną narodowość z jednego z rodziców lub wyboru bądź miejsca zamieszkania.)

Art.4

Obywatele

§1. Obywatel i Suweren nie są tytułami tożsamymi.

§1.2. Obywatelstwo Konfederacji lub kraju skonfederowanego, nie daje prawa do używania miana Suwerena krajowego lub państwowego, bez członkostwa w narodzie rdzennym kraju skonfederowanego.

OBYWATELE KONFEDERACJI

§2. Obywatelami Konfederacji, są wszyscy obywatele krajów skonfederowanych, ich rdzennej lub innej narodowości lub bez narodowości, zamieszkali na obszarze Konfederacji lub poza jej granicami, w tym posiadający obywatelstwa innych państw, którzy przed urzędem uroczyście złożyli przysięgę na przestrzeganie konstytucji Konfederacji i uzyskali osobisty dowód tożsamości Konfederacji.

§3. Można być obywatelem Konfederacji, nie posiadając statusu Suwerena narodu kraju skonfederowanego.

§4. Obywatele Konfederacji, ponoszą podatki na obronność państwa, w tym przebywając za granicą, jeśli chcą zachować obywatelstwo Konfederacji.

§5. Obywatelami Konfederacji mogą być wyłącznie osoby;

1. urodzone na obszarze Konfederacji,
2. lub urodzone z co najmniej jednego obywatela Konfederacji, w tym poza jej granicami.

§6. Obywatelami Konfederacji, nie mogą być obywatele krajowi, o obywatelstwie narzuconych krajom skonfederowanym podstępem, przymusem, przez totalitaryzmy lub obce władze zaborcze wprowadzające swoje namiestnictwo lub władzę okupacyjną/zaborczą czy w wyniku przesiedleń i osadnictwa ludności z narodu okupacyjnego.

§7. Obywatele Konfederacji, ponoszą pełne podatki na obronność państwa, w tym przebywając za granicą, jeśli chcą zachować obywatelstwo Konfederacji.

§8. Obywatele krajowi nie mogą uzyskać obywatelstwa Konfederacji, jeśli;

1. posiadają własne państwo narodowe nie mające prawa należeć do Konfederacji, (np. Żydzi – Izrael)
2. posiadają obywatelstwo państwa nie należącego do Konfederacji co najmniej na prawach akcesji częściowej – o statusie przyszłego członka Konfederacji,
3. przynależą do narodowości nie stanowiącej narodu rdzennego kraju którego obywatelstwo posiadają, jeśli jest to narodowość okupacyjna lub narzucona,
4. zrezygnowali z obywatelstwa lub narodowości kraju skonfederowanego, po jego akcesji do Konfederacji,
5. posiadają narodowość rdzenną państwa nie stowarzyszonego w Konfederacji i nie mającego statusu przyszłego członka Konfederacji, i nie deklarują narodowości żadnego kraju skonfederowanego.

§9. Obywatelstwo Konfederacji nie jest możliwe bez posiadania obywatelstwa kraju Konfederacji.

§10. Suwereni narodowi – obywatele krajów Konfederacji, aby uzyskać obywatelstwo Konfederacji i związane z nim nierozdzielnie prawa i obowiązki obywateli Konfederacji, zobowiązani są:

1. ukończyć co najmniej 18-ty rok życia,
2. wpisać się do Krajowo – Konfederacyjnego rejestru wyborców i uzyskać unikalny e-numer wyborczo-referendalny, pozwalający samodzielnie nadzorować swoje decyzje wyborczo-referendalne,
3. posiadać obywatelstwo kraju skonfederowanego i mieszkać w nim co najmniej 10 lat przed jego wstąpieniu do Konfederacji, lub 20 lat po jego wstąpieniu,
4. posiadać pełną zdolność do czynności prawnych,
5. posiadać określoną narodowość rdzenną kraju skonfederowanego lub inną, lub określić jej brak.
6. płacić przez lata przynależenia kraju do Konfederacji, od 18 roku życia, podatek konfederacyjny, również w przypadku przebywania głównie poza granicami Konfederacji,
7. co najmniej jeden tydzień w roku od pełnoletności do 65 roku życia wykonywać dobrowolnie obowiązek obrony suwerenności Konfederacji w szkoleniach w szeregach Armii Konfederacji lub Obronie Cywilnej bądź służbach zmilitaryzowanych za wyjątkiem kobiet i osób o orzeczonej niezdolności do takiej służby,
8. przejść jednoroczny kurs w Państwowej Akademii Obywatelskiej zaocznie lub stacjonarny – uczący przepisów konstytucji Konfederacji, systemu referendalnego,
9. po ukończeniu kursu w PAO złożyć przysięgę wierności przepisom prawa konstytucji Konfederacji,
10. poddać się obowiązkowi półrocznej zasadniczej podstawowej służby wojskowej w wyznaczonym terminie, dla osób bez takiego przeszkolenia w wieku 18 – 35 lat, z wyłączeniem kobiet i osób niezdolnych do służby.

§11. Obywatele Konfederacji, mogą być pozbawieni obywatelstwa Konfederacyjnego bez prawa do ich wydalenia, w oparciu o przepisy przykonstytucyjne Konfederacji, jeśli;

1. przyjmą obywatelstwo państwa uznanego za jawnie wrogie demokracji bezpośredniej, zbrodnicze lub prowadzące agresję wojenną,
2. wstąpią do zagranicznego stowarzyszenia wojskowego lub prowadzącego działania wrogie wobec Konfederacji,
3. oczerniają Konfederację, naruszające dobre imię narodów Konfederacji,
4. podważają akty eksterminacji lub ludobójstwa wymienione w Konstytucji Konfederacji,
5. dopuszczą się dezercji lub zdrady w szeregach wojsk Konfederacji,
6. nie są obecni w Konfederacji dłużej niż pięć lat nie biorąc w tym czasie udziału w żadnym referendum obywatelskim, poza przypadkami udokumentowanego leczenia za granicą,

7. zostaną skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo kryminalne z użyciem przemocy lub broni, lub I-go stopnia,

8. zostaną skazani za zdradę stanu przez Trybunał Konstytucyjny,

9. powszechne referendum konfederacyjne pozbawi je obywatelstwa na mocy oceny zachowań anty-obywatelskich wobec władz przedstawicielskich, medialnych, wykonawczych i osób publicznych, przyjętych w ustawie przykonstytucyjnej.

§12. Każdy obywatel Konfederacji przyczynia się wedle własnych sił do wykonywania zadań Konfederacji i jej społeczeństwa, zwartych w Konstytucji Konfederacji i ustawach przykonstytucyjnych.

§13. Konfederacja określa nabycie i utratę praw obywatelskich Konfederacji poprzez pochodzenie, małżeństwo i adopcję. Ponadto określa ona utratę obywatelstwa z innych przyczyn oraz ponowne nabycie obywatelstwa.

 

OBYWATELSTWO KONFEDERACYJNE DLA IMIGRANTÓW

§14. Dla cudzoziemców – przybyszów spoza Konfederacji, w celu nabycia statusu osoby ubiegającej się o obywatelstwo Konfederacji dla swoich dzieci, obowiązują wymogi:

1. po przybyciu do Konfederacji zamieszkiwać w niej stale/nieprzerwanie (poza 1-no miesięcznymi wyjazdami poza jej granice ) na prawach rezydenta przez co najmniej 10 lat,
2. zdać egzamin z języka ogólno-słowiańskiego (międzysłowiański – słowiański zmodernizowany), lub dowolnego języka narodowego wybranego kraju Konfederacji,
3. płacić przez ostatnie 10 lat podatek konfederacyjny,
4. co najmniej przez 10 lat wykonywać dobrowolnie obowiązek obrony suwerenności Konfederacji w Obronie Cywilnej z zakazem udziału w armii,
5. przedłożyć przed urzędem oświadczenie minimum trzech świadków potwierdzających „prawość życia i obyczajów” zgodnie z normami konstytucyjnymi Konfederacji,
6. przejść jednoroczny kurs w Państwowej Akademii Obywatelskiej zaocznie lub stacjonarny – uczący prawa konstytucyjnego i systemu referendalnego,
7. po ukończeniu kursu w PAO złożyć przysięgę wierności przepisom prawa konstytucji Konfederacji, w tym zagwarantować natychmiastowe zrzeczenie się (w imieniu własnym i swoich potomków niepełnoletnich) obywatelstwa kraju, który przystąpi do konfliktu militarnego lub działań określonych agresją wobec Konfederacji, lub który należy do kraju narodu okupującego inne kraje.

 

OBYWATELE KRAJU SKONFEDEROWANEGO

§15. Obywatelami kraju skonfederowanego bez obywatelstwa Konfederacji, używającymi wyłącznie dowodu osobistego swojego kraju, są obywatele kraju, którzy nie złożyli przysięgi na przestrzeganie konstytucji Konfederacji.

§16. Obywatele kraju skonfederowanego bez obywatelstwa w Konfederacji, posiadają zwyczajne krajowe prawa obywatelskie w tym do udziału w krajowych referendach i wyborach.

§17. Obywatele kraju skonfederowanego bez obywatelstwa w Konfederacji, posiadają prawo do udziału w zarządzonych przez Konfederację referendach lokalnych – samorządowych w obszarach przygranicznych, na obszarze krajów ich obywatelstwa.

§18. Obywatele kraju skonfederowanego bez obywatelstwa Konfederacji, nie posiadają czynnych i biernych praw wyborczych oraz referendach ustawodawczych w Konfederacji.

§19. Obywatele krajów skonfederowanych bez obywatelstwa w Konfederacji, nie posiadają prawa udziału w strukturach obrony Konfederacji.

§20. Brak obywatelstwa Konfederacji, nie zwalnia obywateli krajów skonfederowanych, z obowiązku przestrzegania praw Konfederacji.

 

Art.5

Status specjalny obywatelstwa i członkostwa państw w Konfederacji

§1. Obywatelami Konfederacji mogą być również;

1. obywatele Suwereni – narodowi bezpaństwowcy związani silnie kulturowo z obszarem Konfederacji, uznani za naród Konfederacji w niniejszej konstytucji /jak Romowie/,
2. obywatele Suwereni – narodowi państwa, które formalnie nie przystąpiło jeszcze do Konfederacji z powodu wojny lub klęski naturalnej bądź innego stanu nadzwyczajnego,

– jeśli ich przedstawiciele narodowi wybrani w ich powszechnym referendum wśród członków społeczności narodowej przeprowadzonym pod nadzorem państwa na obszarach ich kraju zamieszkania lub Konfederacji, gdzie było to możliwe, w oparciu o zgodę referendalnej większości, podpisali ustawowe warunki przykonstytucyjne wstąpienia do Konfederacji i zaakceptowali konstytucję Konfederacji.

§2. Do czasu zakończenia referendum wśród przystępującej do Konfederacji społeczności narodowej lub jej państwa, uzyskuje ona lub jej państwo, status członka oczekującego Konfederacji bez formalnego członkostwa ich państwa w Konfederacji.

§3. Do czasu zakończenia prowadzonej wojny obronnej, państwo które w referendum zdecydowało o przystąpieniu do Konfederacji i podpisało umowę akcesyjną, uzyskuje status pełnoprawnego przyszłego członka Konfederacji bez formalnego członkostwa w Konfederacji, z powodu dysponowania państwem zaangażowanym w stan nadzwyczajny lub wojnę, uniemożliwiający jego przyjecie, do czasu wygaśnięcia takiego stanu.

§3.2. Status pełnoprawnego przyszłego członka Konfederacji, nadaje obywatelom kraju o takim statusie, prawa obywatelskie w Konfederacji bez prawa udziału w referendach i wyborach powszechnych Konfederacji.

§4. Obywatele Konfederacji bez własnego kraju skonfederowanego lub bez formalnego członkostwa w Konfederacji ich państwa narodowego, o statusie pełnoprawnego przyszłego członka Konfederacji, mają prawo do:

1. głosowania poprzez własne referenda narodowe nad sprawami swojej kultury i przetrwania ich języka narodowego oraz odrębności narodowej,
2. składania do władz zarządzających i Kongresu Konfederacji projektów wniosków ustawodawczych i referendalnych na warunkach ogólnych,
3. wyłaniania w drodze referendum narodowego – w tym w podziemiu w warunkach wojennych lub okupacyjnych, swojego przedstawicielstwa reprezentującego ich naród w Konfederacji i podejmowania ustaw referendalnych krajowych, ważnych dla Konfederacji,

3.2. jeśli warunki wojenne lub okupacyjne nie pozwalają na to, wyłaniania przedstawicieli narodu i państwa spośród społeczności narodowej na obszarze Konfederacji, w drodze jej referendum wyborczego, oraz podejmowania w ten sposób referendalnie ustaw krajowych  ważnych dla Konfederacji,

4. uchwalania w drodze referendum narodowego, żądań i wskazówek dla swoich władz narodowych i ich państwa nieskonfederowanego formalnie,
5. brania udziału w wyborach powszechnych ogłaszanych przez ich państwa nieskonfederowane oraz w uchwalaniu konstytucji ich państw, na zasadach konfederacyjnych skutkujących ich ważnością tożsamą z wyborami i referendami krajów skonfederowanych,
6. podejmowania uchwały referendalnej o przystąpieniu do wspólnej obrony Konfederacji lub wspierania jej działań obronnych i dyplomatycznych,
7. zrzeczenia się obywatelstwa w Konfederacji lub obywatelstwa w swoim państwie nieskonfederowanym o statusie pełnoprawnego przyszłego członka Konfederacji,
8. zrzeczenia się swojej przynależności narodowej i wybrania innego narodu lub obywatelstwa, w tym krajów skonfederowanych formalnie.

§5. Obywatele Konfederacji bez własnego kraju zjednoczonego formalnie z Konfederacją, lecz stanowiący naród autochtoniczny Konfederacji i za taki uznani w konstytucji Konfederacji, (jak Romowie) mają wszelkie prawa obywatelskie równe narodom suwerennym Konfederacji, w tym prawa wyborcze do władz i referendach ustawodawczych Konfederacji.

Art.6

Przepisy wspólne dla  suwerenów, obywateli krajowych i Konfederacji

§1. Statusem prawnym; Obywatel Krajowy – Suweren, może posługiwać się wyłącznie obywatel Konfederacji posiadający obywatelstwo oraz narodowość autochtoniczną wskazaną w konstytucji kraju skonfederowanego.

§2. Statusem prawnym; Obywatel Konfederacji – Suweren, może posługiwać się wyłącznie obywatel Konfederacji posiadający narodowość autochtoniczną wskazaną w konstytucji Konfederacji.

§3. Status prawny: Obywatel – Zwyczajny, przynależy do obywateli krajowych nie posiadających statusu Suwerena narodowego i obywatelstwa Konfederacji, którzy nie przysięgali na konstytucję Konfederacji, władający prawami obywatelskimi krajowymi w zgodzie z konstytucjami ich krajów.

§4. Jedynie obywatele krajowi posiadający status suwerenów krajowych, posiadają czynne i bierne prawa wyborcze oraz referendalne ustawodawcze krajowe.

§5. Jedynie obywatele Konfederacji posiadający status suwerenów krajowych, posiadają czynne i bierne prawa wyborcze oraz referendalne ustawodawcze konfederacyjne.

§6. Każdy obywatel i mieszkaniec Konfederacji bez jej obywatelstwa, ponosi odpowiedzialność tylko za siebie i swoje dzieci niepełnoletnie oraz członków rodziny niepełnosprawnych umysłowo z pełnym lub częściowym ubezwłasnowolnieniem.

 

Art.7

Prawo osadnictwa i obywatelstwa ograniczonego

dla imigrantów, rezydentów i gości

§1. Osoby które;

1. Wwiozą do Konfederacji majątek w gotówce wartości co najmniej 10 milionów euro i zainwestują go w nieruchomości lub przedsiębiorstwa na obszarze Konfederacji, lub wwiozą posiadane prawa patentowe których wdrożenie umożliwią  na obszarze Konfederacji generowanie wynagrodzeń dla pracowników co najmniej 1 milion euro na rok, uzyskują obywatelstwo ograniczone Konfederacji po 2 latach.
2. Wyemigrowały do Konfederacji z powodu ewidentnego prześladowania za działalność opozycyjną dla wolności ludzi i samostanowienia narodów, uzyskują obywatelstwo ograniczone Konfederacji po 4 latach.

§2. Obywatelstwo ograniczone Konfederacji, pozbawione jest praw do udziału w wyborach powszechnych oraz referendach ustawodawczych Konfederacji i nie upoważnia do uzyskania przyśpieszonego obywatelstwa pełnego Konfederacji.

§3. Obywatela Konfederacji oraz obywatela na prawach obywatelstwa ograniczonego, nie można wydalić z Konfederacji i wydać innemu państwu do sądzenia.

§4. Ustawodawstwo o wjeździe, wyjeździe, pobycie i osiedlaniu się cudzoziemców oraz zapewnianiu azylu i utracie obywatelstwa należy do ustawy przykonstytucyjnej, zatwierdzanej referendalnie.

§5. Cudzoziemcy i obywatele z obywatelstwem innego kraju mogą być wydaleni z Konfederacji, jeżeli zagrażają bezpieczeństwu państwa na zasadach ustawy przykonstytucyjnej.

§6. Konfederacja wydaje niezbędne ujednolicone przepisy o nadawaniu przez kraje obywatelstwa krajowego a zarazem konfederacyjnego cudzoziemcom i wyraża zgodę na nadanie im obywatelstwa państwowego.

§7. Konfederacja w porozumieniu z krajami, ułatwia nadawanie obywatelstwa ograniczonego niepełnoletnim dzieciom i małżonkom – rodzicom biologicznym tych dzieci, przybywającym spoza granic Konfederacji, łącznie bliskich rodzin obywateli, którzy zamieszkują w Konfederacji.

§8. Zakazuje się zmieniania, w tym unaradawiania zgodnie z lokalną pisownia i wymową, w dokumentach Konfederacji (dowodach osobistych, prawach jazdy, paszportach i innych), nazwisk i imion oraz deklarowanej narodowości, obywateli Konfederacji i przybyszów.

§8.2. Dopuszcza się dodatkową pisownię wymowy nazwisk i imion w językach lokalnych. Oryginalna pisownia i brzmienie oryginalne nazwisk i imion jest pierwszorzędne i zachowanie ich gwarantuje poszanowanie praw ludzkich i suwerenności kultur narodowych.

§8.3. Wszelkie dokumenty wystawiane w Konfederacji, sporządzane są w pisowni łacińskiej i cyfrach arabskich zeuropeizowanych, zaś w krajach Konfederacji posługujących się zwyczajowo odmianami cyrylicy lub innym pismem, dodatkowo (równolegle) w ich znakach.

§8.4. Rezydentami Konfederacji, są wszyscy jej mieszkańcy przebywający na jej obszarze dłużej niż 360 dni.

§8.5. Gośćmi Konfederacji, są wszyscy jej mieszkańcy przebywający na jej obszarze krócej niż 360 dni.

 

ROZDZIAŁ VII

 PORZĄDEK ADMINISTRACYJNY KONFEDERACJI

 

Art.1

Państwo konfederacyjne 

§1. Konfederacja wykonuje swoje cele i działa zgodnie z przepisami prawa, jakie przekazuje jej Konstytucja Konfederacji oraz ustawy przykonstytucyjne.

§2. Konfederacja podejmuje zadania, które wymagają jednolitej i nadrzędnej regulacji konstytucyjnej, nie ingerując w lokalne prawa krajowe zgodne z konstytucją, chyba że Konfederacja posiada kompetencje do takiej ingerencji.

§3. Od chwili przystąpienia dowolnego państwa do Konfederacji, przekazuje ono dobrowolnie część swoich praw suwerennych na rzecz wspólnoty konfederacyjnej, w zakresie określonym Konstytucją Konfederacji, w tym prawo do używania terminu „państwo”, który staje się odtąd terminem prawnym określającym wyłącznie Konfederację lub państwa zewnętrzne, poza dawnym znaczeniem historycznym.

§4. Państwa, które przystąpiły do Konfederacji, posługują się od tej chwili terminem „kraje”, lub „kraje suwerenne”, lub „kraje narodowe”, lub „kraje skonfederowane”.

§5. Konfederację Narodów Międzymorza, tworzą narody i ich kraje zjednoczone z Konfederacją na mocy zgody wydanej przez zwykłą większość obywateli narodowości stanowiącej suwerena krajowego, udzieloną w referendach ogólnokrajowych, przeprowadzonych w oparciu o własne konstytucje krajowe wzorowane na konstytucji Konfederacji i przy udziale obserwatorów Konfederacji.

§6. Na dzień (data uchwalenia konstytucji KNM), Konfederację Narodów Międzymorza tworzą ………. (liczba) narody i kraje; (wymienić)………………………

§7. Zgodę na przyjęcie państw do Konfederacji, wydają kraje już skonfederowane poprzez referendalne zatwierdzenie niniejszej Konstytucji, w tym zmian jej składu bieżącego oraz na warunkach przykonstytucyjnej ustawy akcesyjnej.

§8. Zgodę potwierdzającą spełnienie warunków umożliwiających prawo kraju na przyjęcie do Konfederacji, wydaje Trybunał Konstytucyjny Konfederacji oraz Rada Etyczno – Historyczna potwierdzająca spełnienie norm etycznych, poprzedzających referendum akcesyjne.

§9. Kraje skonfederowane, w ramach referendum powszechnego na obszarze Konfederacji, na warunkach ustawy przykonstytucyjnej mogą zawiesić przyjęcie do Konfederacji kraju uwzględnionego w niniejszej konstytucji, na dwa lata lub zarządzić po tym okresie kolejne referendum akcesyjne.

Art.2

Symbole Konfederacji i stolica

§1. Nazwa KONFEDERACJA oznacza, że jest to stowarzyszenie państwowe suwerennych krajów i ich narodów, mających prawo w każdej chwili wystąpić za porozumieniem lub bez porozumienia, z Konfederacji, zwracając nakłady finansowe udzielone przez inne zrzeszone państwa na rzecz ich rozwoju, w formie pożyczek lub dotacji i wpisane do rejestru zwrotnego Konfederacji, wraz z odsetkami przyjętymi w umowie rejestrowej.

§2. Godłem Konfederacji Narodów Międzymorza jest wizerunek trójkąta równobocznego z wierzchołkiem skierowanym do dołu, o białym polu. Wypełnienie tła wokół trójkąta jest barwy ciemno-niebieskiej. Brzegi pola są obramowane w kolorze czerwonym. Na granicy górnego boku trójkąta widnieje złota gwiazda, poniżej w pionie, widnieją trzy srebrne korony otwarte.

§3. Objaśnienie symboliki godła, barw i sztandaru Konfederacji:

1. duży biały trójkąt symbolizuje czystość prawno – etyczno – ustrojową Konfederacji i nadrzędną władzę Suwerena – narodów Konfederacji, nad całym państwem,
2. niebieskie tło symbolizuje wolność i morza graniczne Konfederacji,
3. pole godła i flagi Konfederacji są kształtu kwadratowego, symbolizując dawne chorągwie suwerennych narodów,
4. czerwone boki pola symbolizują; honor, odwagę, walkę narodów o wolność,
5. gwiazda i korony symbolizują czwór podział władz, od góry;

1) złota gwiazda; symbolizuje najwyższą władzę rządzącą Suwerenów Narodowych Konfederacji,

2) trzy srebrne korony, symbolizują od góry niższe władze wykonawcze wobec Suwerena;

1. a) opiniotwórczą,
2. b) przedstawicielską,
3. c) zarządzającą – w tym wydzieloną władzę sądowniczą,

– otwarte korony symbolizują zależność wszystkich władz wykonawczych od decyzji ustawodawczych Suwerena.

6. nad trójkątem, widnieje złoty napis w łuku; symbolizujący pełną jedność i suwerenność Konfederacji; „Konfederacja Narodów Międzymorza”,

6.2. napis jest połączeniem znaków literowych starożytnej Europy środkowej, pochodzącym pism; wenedyjsko – etrusko – vinczańskiego, w brzmieniu języka łacińskiego najbardziej zbliżonym do raseńskiego/etruskiego z którego się wywodzi; Confoederatio Nationum Intermarium, zmodyfikowanym do formy; Confederatia National Intermari.

§4. W głównych godłach władz i krajów Konfederacji, w czerwonym obramowaniu umieszcza się godła wszystkich krajów należących aktualnie do Konfederacji, według kolejności ich przystąpienia do Konfederacji.

§5. Barwami Konfederacji stosowanymi w uproszczonych sztandarach i na ubiorach sportowych, są kolory; czerwony u góry i niebieski na dole, z godłem na przodzie koszulki na polu serca z białym trójkątem w błękitnym prostokącie, mającym wierzchołek skierowany do dołu z trzema koronami i gwiazdą na górze oraz literami CNI nad nimi.

§5.2. W barwach sportowych Konfederacji, zakazuje się stosowania na ubiorach sportowych jakichkolwiek reklam i znaków firmowych.

§5.3. Nakazuje się stosowanie barw narodowych zawodnika Konfederacji, w postaci godła jego kraju, na prawym ramieniu ze skróconą nazwą jego kraju w języku narodowym.

§6. Hymnem Konfederacji jest (rozstrzygnie konkurs i referendum) / Proponuję Warszawiankę z częściowo zmienionymi słowami, na:

1.

Oto dziś dzień wielkiej chwały,
Oby dniem wskrzeszenia był,
Nasze ludy i Świat cały,
Wspólną wolność w niebo wzbił.
Tą wolnością podnieceni,
Schodzimy się z wszelkich stron,
Już nie będziem podzieleni,
Dziś nasz tryumf, nigdy zgon!

 

Ref.

Hej, kto Wolnym do wspólnoty!
Żyj, Swobodo, Prawdo żyj!
Takim hasłem naszej cnoty,
Międzymorzem zgodnym żyj!
Międzymorzem sławnym żyj!

§7. Godło, barwy, sztandar i hymn Konfederacji podlegają ochronie prawnej.

§8. Szczegóły dotyczące godła, barw i hymnu określa ustawa przykonstytucyjna.

§9. Stałą stolicą i miejscem pracy Zarządu i Parlamentu Walnego Konfederacji, zostaje miasto Lwów położone w obszarze centralnym Konfederacji.

§9.2. Stolica zostaje ustanowiona wolnym miastem Konfederacji, wydzielona administracyjnie z obszaru administracyjnego Ukrainy, stanowiąc obszar międzypaństwowy (jak ambasady), pod zarządem władzy Konfederacyjnej w wykonaniu Rady Miejskiej Konfederacji, złożonej w 50% z przedstawicieli lokalnych (radnych) miasta, oraz przedstawicieli każdego państwa Konfederacji w wielkości ogólnej 50% w radzie miejskiej. / Taki podział głosów, pozwala zachować realny związek miasta z krajem do jakiego przynależy, a zarazem umożliwić krajom Konfederacji, wspólnie i szybko rozwijać swoją stolicę konfederacyjną, znacząco wpływając na przyspieszenie jej funkcji reprezentacyjnej i powiązanej z nią zamożności lokalnego społeczeństwa. /

§9.3. Poza referendum konstytucyjnym w państwie Ukraińskim, za przystąpieniem do Konfederacji na warunkach niniejszej konstytucji, wymagane jest referendum odrębne dla mieszkańców miasta Lwów, za ustanowieniem go stolicą Konfederacji.

§9.4. W tej sprawie, w referendum Lwowa, przyznaje się prawo udziału:

1. wszystkim ukraińskim obywatelom dając im 50% ogólnej liczby liczby głosów w referendum,
2. wszystkim polskim obywatelom dając im 50% ogólnej liczby liczby głosów w referendum.

§9.5. Jeśli w referendum nie uzna ustanowienia Lwowa stolicą Konfederacji na warunkach niniejszej konstytucji,;

1. co najmniej połowa głosujących obywateli Ukrainy,
2. lub co najmniej połowa głosujących obywateli Polski,

– to stolicą Konfederacji zostanie polskie miasto Kraków lub inne z kolejnego kraju przyjęte w drodze referendum konfederacyjnego, jeśli Kraków nie wyrazi na to zgody w referendum miejskim na poziomie samorządowym.

§10. Miasto Lwów, należy do suwerennego państwa Ukrainy, w wyniku odebrania go decyzją narzuconą Rzeczypospolitej Polskiej przez trzy mocarstwa w Jałcie; USA, ZSRR, WB bez udziału Polski i Ukrainy w ich postanowieniu, i przekazania miasta Rosji sowieckiej (ZSRR), państwu które dokonało w 1939 r aktu agresji na Polskę wspólnie z hitlerowskimi Niemcami. / Z uwagi na samozwańcze przekazanie przedwojennego polskiego miasta Lwów przez zbrodniarza Stalina, po wymordowaniu jego polskich władz i wysiedleniu większości Polaków, po wymazaniu jego polskich śladów historycznych, na rzecz sowieckiej Ukrainy, Konfederacja zarządza kompromisowe i konsensualne ustanowienie miasta Lwów, doczesną, stałą stolicą Konfederacji łączącą kultury, języki i narody słowiańskie; lechicko – polski, rusińsko – ukraiński, i inne, w ramach Konfederacji. /

§10.2. Polska, z powodu nadrzędnych przyczyn humanistycznych i potrzeby pokojowego rozwoju między bratnimi narodami, nie zamierza działać w kierunku odzyskania miasta Lwów, pomimo, że uznaje jego pochodzenie jak i zasiedlenie bliskiego mu obszaru, za etnos czysto lechicki – lendzielski, potwierdzony przez najstarsze kroniki Ruskie oraz archeologię i genetykę.

/Patrz:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lw%C3%B3w#Prehistoria,_czasy_przedlokacyjne , https://pl.wikipedia.org/wiki/L%C4%99dzianie ,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lugiowie ,

https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Polska_960_-_992.png , https://pl.wikipedia.org/wiki/Grody_Czerwie%C5%84skie , https://pl.wikipedia.org/wiki/Czerwie%C5%84_(gr%C3%B3d)  /

§11. W przypadku ustanowienia miasta Lwowa stolicą Konfederacji, miasto to, podlega wyłączeniu z Konfederacji w przypadku wystąpienia z Konfederacji Ukrainy w drodze referendum w państwie ukraińskim, wracając całkowicie pod pełen zarząd administracyjny Ukrainy, zaś Ukraina zwróci Konfederacji wszelkie kwoty wymienione w rejestrze rozwoju miasta z nakładów Konfederacji, plus przyjęte w nim odsetki na warunkach ustawy akcesyjnej.

§12. W przypadku ustanowienia miasta Lwów stolicą Konfederacji, granice miasta Lwów obejmą wyłącznie obszar obwodu miejskiego, zurbanizowany.

§13. Każdy kraj Konfederacji, posiadać musi swoje przedstawicielstwo w stolicy Konfederacji (mieście Lwów) i zobowiązany jest dbać o jej suwerenność administracyjną, niezależność samorządową, łączenie tradycji i kultur narodów Konfederacji, swobodę narodową i kulturowa na jego obszarze i szanowanie woli referendalnej Suwerena na którego obszarze się znajduje.

§14. Wszystkie kraje Konfederacji zobowiązują się dopełnić niezwłocznych starań w celu połączenia stolicy Konfederacji /miasta Lwów/ szybkimi drogami samochodowymi oraz szybkimi połączeniami kolejowymi i lotniczymi, ze stolicami swoich krajów i ważniejszymi miastami i portami morskimi.

§15. Stolica każdego państwa konfederacyjnego jest miejscem pracy Krajowego Parlamentu Narodowego państw stowarzyszonych w Konfederacji.

§16. Stolica Konfederacji, jest głównym miejscem pracy Kongresu i Senatu Konfederacji oraz Zarządu Konfederacji.

§16.2. Władze przedstawicielskie Konfederacji, wykonują posiedzenia objazdowe wspólnie z parlamentami krajowymi, goszcząc raz w roku w parlamencie każdego kraju skonfederowanego, poświęcone najważniejszym problemom tych krajów.

§17. Waluta Konfederacji jest nazywana Konfeddarem/Konfedarów od słów „dar na Konfederację”.

§17.2. Waluta w jednostkach;

1) od 0,1 – 0,99 (odpowiednik grosza), nazywana jest Rodem (w skr. Rod/Rodów),

2) od 1 – 99,9 (odpowiednik złotego) nazywana jest Narodem  (w skr. Nar/Narów),

3) od 100 jednostek powyżej, nazywana jest Darem (w skrócie Dar/Darów).

§18. Symbolem waluty konfederacyjnej, Konfeddaru, jest trójkąt równoramienny skierowany wierzchołkiem do dołu, z mniejszym złotym trójkątem wewnątrz odwróconym wierzchołkiem do góry, co symbolizuje; wspólną walutę Konfederacji, centralne zarządzanie walutą Konfederacji, drukowanie i bicie waluty Konfederacji wyłącznie na jej terytorium, oparcie waluty Konfederacji na pokryciu w kruszcach szlachetnych, nie prowadzenie polityki utrudniającej posługiwanie się walutą nominalną (gotówką).

§19. Barwa waluty papierowej nawiązuje do barw Konfederacji, i jest koloru błękitnego w czerwonym obramowaniu ze godłem Konfederacji.

 

Art.3

Kraje skonfederowane

§1. Kraje konfederacyjne są suwerenne poza przyjętymi przez nie ograniczeniami ich suwerenności dokonanymi przez niniejszą Konstytucję, na rzecz Konfederacji Narodów Międzymorza jako państwowego związku zjednoczeniowego.

§2. Kraje konfederacyjne wykonują wszystkie prawa, które nie zostały przekazane na rzecz Konfederacji.

§3. Konfederacja strzeże samodzielności i suwerenności krajów skonfederowanych, w ramach ograniczeń kompetencyjnych przepisami konstytucji Konfederacji.

§4. Prawo konfederacyjne ma pierwszeństwo przed sprzecznym z nim prawem krajowym i każdym innym, w tym ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi.

§5. Konfederacja czuwa nad przestrzeganiem prawa konfederacyjnego przez kraje skonfederowane.

§6. Kraje skonfederowane ustalają wspólnie, jakie zadania mają do spełnienia w ramach ich kompetencji konstytucyjnych w Konfederacji.

§7. Konfederacja chroni istnienie i terytoria oraz stabilność granic krajów skonfederowanych.

§8. Zmiany terytoriów pomiędzy krajami skonfederowanymi, wymagają zgody zainteresowanej ludności sąsiadujących krajów, jak i zatwierdzenia ich przez Parlament Konfederacji w formie ustawy konfederacyjnej.

§9. Kraje skonfederowane mogą na podstawie wzajemnej umowy dokonywać regulacji granic wyłącznie po przeprowadzeniu referendów krajowych.

§10. Granice wszystkich krajów skonfederowanych oraz całej Konfederacji, w tym granice państw o statusie przyszłego członka Konfederacji, są opisane graficznie i stanowią załącznik do niniejszej Konstytucji, włączany do niej po ich przystąpieniu a dołączeniu go do zaprojektowanego aktu akcesyjnego przed ich przystąpieniem i przed referendami akcesyjnymi.

Art.4

Współdziałanie krajów skonfederowanych

§1. Konfederacja i kraje skonfederowane w wykonywaniu swoich zadań wzajemnie się wspierają i współpracują ze sobą.

§2. Kraje są obowiązane do wzajemnego poszanowania i pomocy.

§2.2. Świadczą sobie wzajemnie pomoc administracyjną i pomoc prawną.

§3. Spory między Krajami lub Konfederacją będą w miarę możności rozwiązywane w drodze rokowań lub mediacji, pomiędzy krajami lub jeśli jest to konieczne – na poziomie władz zarządzających Konfederacji lub jej władz przedstawicielskich.

§4. Kraje skonfederowane, współdziałają, zgodnie z konstytucją Konfederacji, w kształtowaniu zadań i celów Konfederacji, w szczególności w stanowieniu jej praw i rozwoju narodowego krajów oraz wolności i równości prawnej dla działalności gospodarczej, obronności.

§5. Konfederacja obszernie informuje kraje skonfederowane w odpowiednim czasie o swoich zamiarach; zasięga ich opinii, jeżeli dotyczy to ich interesów.

§6. Kraje skonfederowane wdrażają prawo konfederacyjne stosownie do Konstytucji Konfederacji i ustaw przykonstytucyjnych oraz uchwał Parlamentu Konfederacji.

§7. Konfederacja pozostawia krajom skonfederowanym możliwie największą swobodę kształtowania stosunków prawnych i uwzględnia odrębność tych krajów.

§8. Konfederacja uwzględnia obciążenia finansowe związane z wdrażaniem prawa konfederacyjnego, pozostawiając krajom skonfederowanym wystarczające źródła finansowania i starając się o odpowiednie finansowe wyrównanie.

§9. Kraje skonfederowane mogą między sobą zawierać umowy, jak też tworzyć wspólne organizacje i instytucje.

§9.2. Mogą one zwłaszcza wspólnie realizować zadania w interesie regionalnym. Konfederacja może w ramach swoich kompetencji brać w nich udział.

§10. Umowy między krajami skonfederowanymi nie mogą pozostawać w sprzeczności z konstytucją Konfederacji, ustawami przykonstytucyjnymi, ratyfikowanymi przez Konfederację umowami międzynarodowymi, interesami Konfederacji a szczególnie ustaleniami obronnymi i rozwojem przemysłu obronnego, jak i prawami innych krajów skonfederowanych.

§10.2. Należy je zawsze przedstawiać Parlamentowi i Zarządowi Konfederacji do wiadomości i akceptacji.

§10.3. Przy przygotowywaniu ważniejszych aktów normatywnych i innych projektów o dużej doniosłości oraz ważniejszych umów międzynarodowych zaprasza się do zajęcia stanowiska; kraje, regiony, samorządy oraz zainteresowane środowiska z obszaru Konfederacji.

Art.5

Regiony i ich samorządy

§1. Gwarantuje się autonomię regionów samorządowych, stosownie do prawa krajowego.

§2. Konfederacja w swej działalności zwraca uwagę na możliwe jej następstwa dla regionów, gmin i samorządów.

§3. Konfederacja bierze pod uwagę szczególną sytuację miast i aglomeracji oraz regionów górskich i obszarów doświadczanych klęskami naturalnymi i zaniedbanych przyrodniczo oraz gospodarczo.

§4. Ogół mieszkańców jednostek zasadniczego podziału terytorialnego stanowi z mocy prawa wspólnotę samorządową, ujętą w okręgi samorządowe odpowiadające jednomandatowym okręgom wyborczym do Parlamentu krajowego.

§5. Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej i posiada osobowość prawną.

§5.2. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

§§6. W drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.

§6.2. W drodze ustawy można tworzyć również inne rodzaje samorządu, w tym najmniejsze – pomocnicze terytorialne jednostki samorządowe.

§6.3. Samorządy te nie mogą naruszać prawa realizowania uchwalonych planów miejscowych, uchwalonych przez uprawnione urzędy warunków zagospodarowania nieruchomości, wolności wykonywania zawodu ani ograniczać wolności podejmowania na ich obszarach działalności gospodarczej, zgodnej z przepisami konstytucji Konfederacji i ustaw krajowych z nią zgodnych, w szczególności ochrony środowiska naturalnego.

Art.6

Obszar docelowy Konfederacji

§1. Konfederację mają prawo tworzyć państwa i ich narody, zaakceptowane w konstytucji Konfederacji oraz aktach akcesyjnych, stanowiąc jej obszar docelowy na podstawie granic politycznych zaakceptowanych przez ONZ do 2020r.

§1.2. Granice te, stanowią graficzny załącznik do niniejszej konstytucji Konfederacji.

§2. Uprawnionych, potencjalnych członków Konfederacji Narodów Międzymorza, przedstawia wykaz konstytucyjny i są to:

1. Republika Szwajcarii,
2. Rzeczpospolita Polska,
3. Autonomia Boruska (dawna; Borusja słowiańska, Prusja, Prusy Zakonne, Królewskie Prusy Polskie, obecnie rosyjski Okręg Kaliningradzki), jako Borusja Polska. / Dopiero po przystąpieniu do Polski tego obszaru, jako przywrócenie prawowitego władania nad tymi ziemiami./
4. Ukraina, (w tym autonomiczny Krym, autonomia Wołyńsko – Lwowska, autonomia Rusi karpackiej – Łemkowszyzna, autonomia Siczańska, autonomia Doniecka),
5. Albania,
6. Austria,
7. Białoruś, (w tym autonomia Smoleńska, autonomia Brzesko – poleska, stanowiąca obszar dorzecza Bugu).
8. Bośnia i Hercegowina,
9. Bułgaria,
10. Estonia,
11. Czechy,
12. Chorwacja,
13. Czarnogóra,
14. Dania (z autonomią Gotlandzką i Grenlandzką),
15. Finlandia, (z rosyjską autonomią Karelską wydzieloną z obszaru Rosji zajętego przez Stalina w wojnie z Finlandią, autonomia Rusińsko Nowogródzka),
16. Grecja,
17. Gruzja,
18. Kosowo i Mitohjia, (w całości jako autonomia Serbska),
19. Litwa, (w tym autonomia Żmudzka, autonomia Wileńska),
20. Łotwa,
21. Macedonia Północna,
22. Mołdawia,
23. Norwegia,
24. Rumunia, (z autonomią Siedmiogrodzką),
25. Naród Romów,
26. Słowacja, (z autonomią Cieszyńską),
27. Słowenia,
28. Serbia,
29. Szwecja,
30. Węgry,
31. Autonomia Łużyc Południowych w ramach państwa niemieckiego,
32. Autonomia Połabia Środkowego w ramach państwa niemieckiego,
33. Autonomia Pomorza Wieleckiego w ramach państwa niemieckiego,
34. Armenia, (z autonomią Kurdyjską),
35. Azerbejdżan, (z autonomią Kurdyjską),
36. Inne narody kaukaskie, które sięgają do granic Armenii i Azerbejdżanu, Iranu, jakie dobrowolnie zechcą wejść do Konfederacji Międzymorskiej i przyjąć jej prawa po ich wcześniejszym zjednoczeniu w Konfederację Kaukaską wzorowaną na KNM i pokojowym egzystowaniu przez 10 lat przed skonfederowaniem.

§3. Opis uprawnionych, potencjalnych członków Konfederacji, uzasadniający zasadność ich akcesji do Konfederacji, przedstawia ustawa przykonstytucyjna.

 / Fragmenty opisu:

 – Szwajcaria, to kraj wzorowany ustrojowo na demokracji szlacheckiej I-wszej Rzeczypospolitej z lat 1300 – 1600 i jej konstytucji oraz na konstytucji Rzeczypospolitej 3 Maja, francuskiej i amerykańskiej.

Szwajcaria, jest dzisiaj naszym nowożytnym, w pełni sprawnym wzorem ustrojowym z autonomią 26-ciu kantonów, dającą nam przykład jak autonomia konfederacyjna – suwerenność krajów skonfederowanych, jest w stanie łagodzić wszelkie spory terytorialne, historyczne, sprawiedliwie rozliczać rachunki krzywd. Rozpoczęła się ona już 700 lat temu, od zawiązania aktu Konfederacji Szwajcarskiej – sojuszu obronnego, podpisanego zaledwie przez dziesięciu ludzi różnego stanu społecznego; rycerzy, urzędników, chłopów, co miało miejsce w 1291 roku. Po nim, nastąpiły jego konstytucyjne nowelizacje, w tym okupacyjny projekt zaakceptowany przez Napoleona w 1798r, proklamujący Republikę Helwecką a następnie znowelizowany w kolejnych konstytucjach. Konstytucja ta wzmacniała władzę centralną, wzorem francuskiego dyrektoriatu i ograniczała uprawnienia kantonów. W wyniku sprzeciwu niektórych kantonów cały kraj został opanowany przez Napoleona, wobec którego jego niedawni szwajcarscy sojusznicy, podjęli walkę zbrojną. W 1801 roku okupant przedstawił projekt nowej konstytucji będący kompromisem pomiędzy federalizmem a centralizmem. Z uwagi na silne zwyczaje demokracji bezpośredniej i suwerenności kantonalne, projekt ten wymagał akceptacji w kantonach, gdzie został jednak odrzucony przez 12 kantonów. Następnie kilkakrotnie przedstawiano kolejne projekty konstytucji, w tym ogłoszoną 30 kwietnia 1802 roku, która weszła w życie 2 lipca. Nowa konstytucja nie uspokoiła jednak sytuacji wewnętrznej kraju i doprowadziła do ponownej interwencji Napoleona. W 1803 roku wydał on Akt Mediacyjny likwidujący republikę i powołujący na jej miejsce luźną konfederację kantonów. Akt ten pełnił rolę konstytucji aż do upadku Napoleona w 1815 roku. Zastąpiła ją Umowa Federalna powołująca Związek Federalny zrzeszający 24 kantony. W wyniku wojny domowej z 1847 roku zaistniała ponownie potrzeba reorganizacji państwa. Utworzono Konfederację Szwajcarską istniejącą do dziś. Pierwszą ustawą zasadniczą Konfederacji była Konstytucja Federalna z 1848 roku. W 1874 roku ustanowiono nową konstytucję, wprowadzając między innymi prawo do inicjatywy ustawodawczej dla obywateli oraz prawo częściowej zmiany konstytucji. Obecna konstytucja została uchwalona w 1998 roku i poddana pod referendum w 1999 roku. Na mocy rozporządzenia Zgromadzenia Federalnego weszła w życie 1 stycznia 2000 roku. Szwajcarska autonomia obszarów różniących się historycznie, kulturowo lub narodowo, w ramach wprowadzonej w Szwajcarii demokracji bezpośredniej z reprezentacją przedstawicielsko – parlamentarną jako władzą ustawodawczą niższego szczebla niż referendum,  ma więc miejsce od zakończeniu ostatniej wojny domowej w 1848r. To ta wojna, przyczyniła się do uchwalenia takiego ustroju kraju. Pomimo podziału kraju na cztery języki narodowe, ustrój ten od lat skutecznie sprzyja dynamicznemu rozwojowi wszystkich regionów Szwajcarii, ich koegzystencji oraz pokojowej trwałości Konfederacji a także odstraszania zewnętrznych przeciwników. Szwajcaria, w obliczu globalizacji Świata, nie jest jednak w pełni pozbawiona zagrożenia utraty swojej suwerenności politycznej czy gospodarczej. Dlatego, dzisiejsza Szwajcaria jest naszym przewodnim kandydatem do Konfederacji Międzymorskiej, jaka poza integracją w NATO czy UE, może znacząco wpłynąć na zachowanie jej autonomii państwowej i dotychczasowych osiągnięć cywilizacyjnych a również przekazywać swoje osiągnięcia i doświadczenia pozostałym członkom tworzonej Konfederacji Międzymorskiej. Kantonalna suwerenność w konfederacji szwajcarskiej, stanowi ważny przykład ustrojowy dla Konfederacji Międzymorskiej, jaki wykorzystamy w celu likwidacji współczesnych napięć jak i zaszłych krzywd, w przypadku ludobójstw i eksterminacji, nie mogących ujść zapomnieniu i przemilczeniu.

– Polska, dawna Polahia/Lachia, w tym autonomiczna Borussia/Borusja (dawne Prusy Królewskie).

Polska, jest bezpośrednią spadkobierczynią I-wszej Rzeczpospolitej z 1300 – 1600 roku, będącej wówczas pokojową unią zawartą w duchu miłości międzyludzkiej oraz rodzinnymi koligacjami monarszymi pomiędzy licznymi narodami, w szczycie jej rozwoju; polskiego, litewskiego, żmudzkiego, pruskiego, rusińskiego, rusko kijowskiego, rusko nowogródzkiego, biało-ruskiego, łotewskiego, estońskiego, mołdawskiego, chorwackiego, węgierskiego, słowackiego, czeskiego, kozackiego. Była jako taka, spadkobierczynią macierzy aryjskiej, europejskiej Sarmacji/Sauromatii, części Wielkiego Związku Scytyjskiego łączącego trzy kontynenty; Azję, Europę, Afrykę. Dzisiaj, stanowi wraz z Ukrainą prekursorkę tworzonej obecnie Konfederacji Międzymorza. I-sza Rzeczpospolita została zniszczona w 1795r przez zawistne jej bogactw i szybkości rozwoju, czujące się zagrożonymi od jej wolności obywatelskich, pragnącymi zatrzymać płynący z niej przykład poszanowania wolności ustrojowych i osobistych człowieka, trzy wielkie imperia – tyranie; Rosję rządzoną przez władczynię z niemieckiej krwi, podbite przez niemieckich najeźdźców Prusy, niemiecką Austrię udzielnie władającą również nad Węgrami, przy wsparciu ich planów rozbiorowych przez Watykan. Zniszczenie to nie dokonało się całkowicie. Przetrwała podobna kultura, mowa, pragnienie wolności. 

– Borussia/Borusja (dawniej Polskie Prusy Królewskie – obecnie okręg Kaliningradzki podlegający Rosji). Obszar ten, jeśli zechce wejść w skład Konfederacji Międzymorskiej, będzie musiał przyjąć jej prawa i stać się regionem niezależnym politycznie od Rosji, przynależnym do państwowości polskiej. Obecny okręg kaliningradzki, z nazwy nadany od zbrodniarza stalinowskiego podpisanego pod rozkazem wymordowania ok. 20 000 polskich oficerów w Katyniu, jest ziemią okupowaną przez Rosję, do jakiej Rosja nie posiada żadnych praw etycznych ani rodowych, narodowych. Ziemia ta, została w czasie jej niemieckiego zaboru oddana przez wolne stany pruskie; szlachecki i mieszczański, we władanie Rzeczypospolitej. Ziemia Borusów, została podbita przez Niemców, którzy od nazwy autochtonów przyjęli fałszywie miano Prusów. Wieki krzywd wyrządzone wytępionemu przez nich narodowi Borusów, ludu słowiano – bałtyckiego, mogą i powinny zostać zadośćuczynione, poprzez pozwolenie osiedleńcom rosyjskim i wszystkim obywatelom tego obszaru, na samostanowienie w ramach autonomii, lecz należącej do państwa polskiego. Z przywróceniem nazwy miasta obecnemu Kaliningradowi, na dawny Królewiec.  Granice przynależnego do Polski obszaru autonomicznego Borusji, będą tożsame z granicami obecnego obwodu Kaliningradzkiego, bez jego pomniejszania czy powiększenia. Rosyjscy mieszkańcy stali obwodu Kaliningradzkiego, otrzymają prawa obywatelskie Konfederacji i Polski na zasadach szczególnych, dla narodu okupacyjnego – nie rdzennego. Język boruski/pruśiński, zostanie naukowo odtworzony w sposób przynajmniej zbliżony do dawniej istniejącego i nauczany w szkołach powszechnych tego regionu wraz z kulturą narodu boruskiego i ustanowiony językiem urzędowym w tym okręgu autonomicznym, wraz z językiem polskim i rosyjskim. Wszelkie ważne miejsca historyczne Borusów, boruskie nazwy miejscowości, krain i tworów natury, miejsca ich kaźni dokonanej przez Niemców, miejsca ważnych zdarzeń i związków z Polską, zostaną odtworzone lub upamiętnione. Prawa wyborcze i referendalne obywateli autonomii Borusji, dotyczyć będą w pełni obszaru Borusji. W 50% wobec sąsiedniego obszaru Polski do drugiego pokolenia. Analogicznie obowiązywać będą prawa sąsiedniego obszaru Polski do udziału w referendum w Borusji w sile głosu 50%. Obszar Borusji zostanie opuszczony przez wojska rosyjskie i administrację rosyjską. 

– Autonomia Suwalsko – Jaćwieska, przynależna do państwowości polskiej, stanowić ma obszar dorzecza Niemna, będący w granicach państwa polskiego. Autonomia ta, ma przywracać tradycję plemion jaćwieskich, w tym regionie autonomicznym.

– Ukraina, w tym autonomiczny Krym, autonomia Wołyńsko – Lwowska, autonomia Rusi karpackiej, autonomia Siczańska. Ukraina jest podobnie jak Polska, bezpośrednią spadkobierczynią Wielkiej Sarmato – Scytii, oraz I – wszej Rzeczypospolitej wielu narodów, ponadto Kijowskiego związku Rusińskiego.

– Naród Romów (dawniej Cyganów), nację jaka wniosła w wartości cywilizacyjne ludzkości, szczególnie Europy, istotny wkład kulturowy, uznajemy za autonomię narodowo rdzenną społeczną bez prawa do autonomii ziemskiej, jako narodu pozbawionego na Świecie swojego państwa nacjonalnego,  który w odróżnieniu od narodu żydowskiego jaki taką ziemię/państwo obecnie posiada, przyznajemy prawa odrębne, traktując całą naszą Konfederację jako ziemię wspólnależącą do Romów, ich dom ojczysty. Kraje skonfederowane, mają prawo w swoich konstytucjach narodowych, uznać Romów za naród lokalnie autochtoniczny, z prawem suwerena narodowego.

– Odtworzonej Rusi Nowogródzkiej – poddanej ludobójczej eksterminacji rosyjskiej za cara Iwana Groźnego, sojusznika I-szej Rzezczypospolitej. Status tej autonomii, będzie podobny do autonomii Boruskiej.

• 4. Niedopuszczalne jest naruszanie i zmiany wskazanych w załączniku graficznym do Konstytucji, granic zewnętrznych i wewnętrznych stanowionych przez granice krajów skonfederowanych w docelowej Konfederacji, bez zgody większościowej referendów zainteresowanych stron, czyli krajów i pod nadzorem Konfederacji.

 

Art. 7

Przepisy wspólne dla państw i autonomii

pretendujących do Konfederacji

i stowarzyszonych

§1. Suwerenne państwa członkowskie Konfederacji, oraz autonomie należące do Konfederacji, w tym autonomie graniczne należące do Konfederacji, zobowiązane są bezwarunkowo powstrzymywać się przed używaniem wobec siebie siły; militarnej, ekonomicznej, czy kłamliwej propagandy oraz zobowiązane są realizować fundamentalne zasady etyczne konstytucji Konfederacji pod groźbą wykluczenia z Konfederacji.

§2. Złamanie zasady nie stosowania wobec siebie siły zbrojnej, natychmiastowo i automatycznie wyklucza kraje lub autonomie przynależne do Konfederacji, które ją złamały, z Konfederacji zaś wszystkie państwa zrzeszone w Konfederacji zobowiązuje do natychmiastowej, czynnej obrony militarnej państwa zaatakowanego aż do unieszkodliwienia agresora.

§3. Wszelkie prowokacje militarne wewnątrz Konfederacji lub z zewnątrz, należy powstrzymywać w oparciu o wspólne działania wojsk Konfederacji i nadzór sytuacyjny wywiadu KNM.

§4. Łamanie norm etycznych opisanych konstytucji Konfederacji i ustawie przykonstytucyjnej, przez państwa Konfederacji lub autonomie przynależne, powodować będą niezwłoczne wykluczenie ze związku Konfederacji, w drodze przyśpieszonego postępowania sądowego, przeprowadzonego przez Sąd Konstytucyjny KNM THEK w oparciu o wniosek co najmniej trzech sądów konstytucyjnych z trzech państw Konfederacji, poparty zgromadzonymi dowodami i opinia WRHE.

§4.2. Wykluczenie na tej podstawie, pozbawia państwo wykluczone prawa do jakichkolwiek odszkodowań za nakłady poczynione na rzecz Konfederacji.

§5. Państwa należące do Konfederacji oraz autonomie przynależne – graniczne, mają prawo do natychmiastowego wystąpienia z KNM w oparciu o wolę zwykłej większości obywateli tych państw lub ich autonomii, wyrażoną w referendum powszechnym pod nadzorem organów Konfederacji w celu potwierdzenia uczciwości referendum.

§5.2. Brak takiego stanowiska, wobec wymaganego referendum w celu wystąpienia z Konfederacji, uważa się za wolę pozostania w Konfederacji.

§6. Każde referendum wykluczające bez nadzoru uprawnionych organów Konfederacji, uważa się za nieważne i sfałszowane, w tym referenda krajów spoza obszaru Konfederacji, aspirujących do państw partnerskich lub prowadzących procedury akcesyjne do Konfederacji.

§7. Konstytucje państw przyjmowanych do Konfederacji, przed procesem skonfederowania, muszą zostać poddane w drodze prac ustawodawczych i powszechnych referendów zatwierdzających na ich obszarach, dostosowaniu do niniejszej Konstytucji ustanowionej przez pierwsze, założycielskie państwa Konfederacji.

§8. Trybunał Konstytucyjny Konfederacji oraz THEK, orzekają o zgodności lub niezgodności przyjętych konstytucji krajowych z Konstytucją Konfederacji i spełnieniu wymogów ustawy akcesyjnej.

§9. W przypadku zgodności oraz po akceptacji przez większość państw członkowskich i autonomii już należących do Konfederacji, państwo kandydujące do Konfederacji, zostanie do niej przyjęte nie później niż w ciągu 360 dni od ogłoszenia wyników referendum przeprowadzonego w Konfederacji.

§10. Odrzucenie akcesji w wyniku referendum Konfederacji, lub orzeczenie przez upoważnione Sądy Konfederacji o niezgodności z konstytucją Konfederacji złożonej dokumentacji konstytucyjnej, wyklucza możliwość akcesji do czasu naprawienia wad akcesyjnych i uzyskania zgody referendalnej.

§11. Wyklucza się akcesję do Konfederacji, państw nie przestrzegających fundamentalnych zasad etycznych opisanych w niniejszej Konstytucji.

§12. Kraje i autonomie skonfederowane, podlegają nadzorowi stosowania norm etycznych i przestrzegania ich w praktyce poprzez wykonywanie przepisów niniejszej Konstytucji, przez uprawnione Sądy Konfederacji oraz ich filie umocowane w państwach członkowskich.

§12.2. Złamanie tych norm i uparte odwlekanie naprawienia ich stosowania w praktyce, dłuższe niż 90 dni od pierwszego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego Konfederacji lub THEK, uruchamia proces wykluczenia państwa/autonomii oskarżonej o ich łamanie, z Konfederacji.

§12.3. Proces przebiega przed Trybunałem Konstytucyjnym Konfederacji po opinii THEK a orzeczenie musi zapaść do 1 roku od jego wszczęcia.

§13. Kraje które wystąpią z Konfederacji, nie będą mogły ponownie do niej przystąpić przed upływem 30 lat.

§14. Państwa i narody które podejmą działania militarne wymierzone w jakiekolwiek państwo pozakonfederacyjne, kraj lub autonomię Konfederacji, nie będą mogły przystąpić do Konfederacji ani z nią współpracować, do czasu ukształtowania swojego ustroju ponownie w demokrację bezpośrednią oraz karnego rozliczenia winnych agresji, wydanych sądowi Konfederacji i dopełnienia zadośćuczynienia materialno – prawnego.

§14.2. Referenda za ponownym przyjęciem do Konfederacji, gdy wystąpienie nastąpiło w wyniku aktu agresji, nie mogą odbyć się wcześniej jak; pierwsze po 50 latach, kolejne nie częściej niż co 20 lat.

§15. Państwa objęte stanem wojny mającym miejsce przed lub w trakcie procesu przystąpienia do Konfederacji / AD 2022; jak dzisiaj Ukraina objęta wojną obronną wobec agresji  Rosji /, mogą w oparciu o referendum przeprowadzone w państwach zawiązujących lub stanowiących Konfederację, oraz referendum na obszarze państwa przystępującego lecz będącego w stanie wojny, zawrzeć konfederacyjny związek państwowy oparty na wszelkich zasadach Konstytucji KNM o statusie zapewnienia dla przyszłego członkostwa w Konfederacji, z wyłączeniem udzielenia państwu akcesyjnemu w stanie wojny, osobowej/ludzkiej pomocy militarnej ze strony Konfederacji, do czasu;

1. zawieszenia broni lub wykonania innej formy aktu umowy między stronami wojny, mającej na celu zaprzestanie działań zbrojnych,
2. lub do czasu pokonania agresora i wyparcia go ze swoich granic.

§15.2. Państwu jakie uzyska status przyszłego członka Konfederacji, przysługuje pełny udział w życiu publicznym i politycznym Konfederacji, oraz pełna opieka zdrowotna i emerytalna ze strony Konfederacji a także wspieranie go przemysłem i dostawami broni ze strony Konfederacji w jego walce obronnej.

§16. Państwo w którym referendum zdecydowało o przystąpieniu do Konfederacji, jeśli referenda w krajach Konfederacji zdecydowały o jego przyjęciu, staje się państwem formalnie w pełni skonfederowanym lecz będącym w stanie obronnej wojny zewnętrznej i posługuje się terminem „przyszły członek Konfederacji” (PCK), do czasu jej zakończenia. §16.2. Tytuł PCK przysługuje wyłącznie krajom w stanie wojny zewnętrznej, które zadeklarowały wstąpienie do Konfederacji w trakcie jej trwania.

§16.3. Państwo o statusie PCK, uzyskuje bezpłatnie i bezkredytowo wszelką pomoc od Konfederacji; finansową, polityczną, gospodarczą, militarną (uzbrojenie) poza osobową, jak państwo już należące do KNM i szczególną, tj. wzmożoną pomoc militarną w postaci dozbrojenia w najnowocześniejszą broń jaką dysponuje Konfederacja oraz wsparcie dyplomatyczne i informacyjne na Świecie, w okresie prowadzonej wobec niego agresji. §17.4   Państwo o statusie PCK, jest traktowane jako nieformalny członek Konfederacji w trakcie realizacji zatwierdzonego referendalnie procesu akcesyjnego, jeśli przeprowadzone w nim referendum akcesyjne zatwierdziło zgodę na przyjęcie Konstytucji Konfederacji i udzieliło zgody na zawarcie umowy akcesyjnej.

§17. Siły Zbrojne państwa o statusie PCK, są niezależne od pozostałych sił zbrojnych Konfederacji.

§18. Za zgodą kraju konfederacyjnego potwierdzoną decyzją referendalną jego narodu za wstąpieniem do Konfederacji, w tym poprzez przyjęcie konstytucji Konfederacji, całość obszaru kraju konfederacyjnego sprzed wojny obronnej, uznawana przez ONZ przed taką wojną, przynależy terytorialnie i prawnie do Konfederacji a jego zmiana możliwa jest jedynie w drodze referendum tego kraju.

§19. Konfederacja w całości przejmuje na obszarze państwa o statusie PCK, wszelkie prawa państwowe za zgodą tego państwa i je reprezentuje przed Światem, w tym na podbitym lub wyodrębnionym siłą przez agresora obszarze, a także w sytuacji zajęcia całości jego obszaru przez agresora.

§19.2. Na mocy powyższego przepisu, Konfederacja staje się wobec Świata i wszelkich gremiów międzynarodowych, jedynym w pełni uprawnionym następcą prawnym do;

1. wszystkich ziem państwa o statusie PCK,
2. do reprezentacji państwa o statusie PCK.

§20. Konfederacja, dba aby państwo o statusie PCK, zajęte przez agresora;

1. dalej posiadało swój naród, w krajach Konfederacji na prawach obywateli kraju Konfederacyjnego, wspierając jego kulturę narodową, język i nauczanie historyczne w prawdzie i obiektywnej sprawiedliwości, edukując w zakresie praw Konfederacji,
2. posiadało reprezentację jego narodowych władz krajowych, wewnątrz konfederacyjnej emigracji uchodźczej i działających z obszaru Konfederacji u boku władz Konfederacji, w tym posiadając własny Parlament i Zarząd,
3. przeprowadzało jawne lub tajne referenda powszechne, zgodnie z wnioskami zarządu narodowego państwa PSK, lub jego narodu na emigracji wewnętrznej w Konfederacji.

§21. Granice państw istniejące do 1 stycznia 2020r, są niezmienne, chyba, że sąsiadujące kraje będące w ich posiadaniu, pod nadzorem Trybunału Historyczno – Etycznego KNM i Trybunału Konstytucyjnego KNM, dokonają ich nieznacznych zmian – tj. nie większych niż 5% ubytku terytorium któregoś z państw, zatwierdzonych referendami powszechnymi na całym ich obszarze.

§21.2. Granice zmieniane w ten sposób, powinny uwzględniać warunki przyrodnicze, np. pozostawianie całych dorzeczy rzek w obszarze krajów które obejmują większą część ich głównych koryt czy też przechodzić szczytami dzielących je wzniesień i pasm górskich, bardziej niż ich uwarunkowania narodowościowe i historyczne – jeśli te uwarunkowania są sporne.

 

Art.8

Uprzywilejowane obszary bliskiego partnerstwa

§1. Następujące państwa, stanowią uprzywilejowane obszary bliskiego partnerstwa dla Konfederacji, na warunkach Konstytucji:

1. Niemcy – zachodni obszar uprzywilejowanego partnerstwa,
2. Rosja – wschodni obszar uprzywilejowanego partnerstwa,
3. Turcja – południowy obszar uprzywilejowanego partnerstwa.

§2. Kraje o jakich jest mowa wyżej, z racji ich granicznego położenia łączącego narody Konfederacji z obszarami i narodami dalszego partnerstwa, bliskich związków historycznych i kulturowych aczkolwiek obciążonych z ich winy wielkimi krzywdami dla narodów Konfederacji, jeśli wprowadzą u siebie ustrój demokracji bezpośredniej i poddadzą obserwacji Trybunału Konstytucyjnego Konfederacji swoje procedury wyborcze oraz referendalne, zrzekną się wszelkiej agresji militarno – zaczepnej oraz szantażu nuklearnego i innych presji gospodarczo – politycznych na kraje Konfederacji, mają prawo do stowarzyszenia z Konfederacją, na wzajemnych prawach partnerskich.

§3. Uprzywilejowane trzy obszary bliskiego partnerstwa, mają prawo korzystać z preferencyjnych warunków współpracy; wojskowej, gospodarczej i kulturalnej, oferowanymi przez Konfederację na warunkach przyjmowanych referndalnie w jej ustawach przykonstytucyjnych.

§4. Uprzywilejowane obszary bliskiego partnerstwa, muszą posiadać odrębne od Konfederacji struktury państwowe, nie mogą wchodzić terytorialnie w obszar Konfederacji, lecz muszą przestrzegać i wymieniać w swoich konstytucjach wszelkie zasadnicze prawa wzorowane na Konstytucji Konfederacji.

§5. Konfederacja oraz uprzywilejowane obszary bliskiego partnerstwa, po spełnieniu wymogów Konstytucji Konfederacji, mają prawo tworzyć za zgodą referendów przeprowadzonych na swoim obszarze i Konfederacji, Wielką Radę Ziem Sprzymierzonych z udziałem przedstawicieli Konfederacji, jako organ intencyjny i wyznaczający kierunki prawa międzynarodowego, gospodarczego – w tym handlowego i wzajemną obronę militarną.

§6. Z innymi obszarami Świata, nie wymienionymi w niniejszej Konstytucji, zawiązana Konfederacja może zawierać współpracę na warunkach szczególnych.

§7. Wyklucza się współpracę partnerską z państwami nie przestrzegającymi fundamentalnych zasad etycznych opisanych w konstytucji Konfederacji, szczególnie prowadzącymi wojnę napastniczą, okupację cudzych ziem, cenzurę słowa i eliminujących opozycję polityczną. / jak współczesna Rosja /

§8. Szczególnie bliska, docelowa współpraca Konfederacji z uprzywilejowanymi i zwykłymi obszarami bliskiego partnerstwa, oparta na etycznych warunkach wskazywanych przez prawa konstytucji Konfederacji, ma na celu jednoczenie wielkich regionów Świata w duchu podstawowych zasad etycznych, podzielanych przez te regiony, przyśpieszania ich partnerstwa, pokoju i współpracy, zapobiegania trwałym podziałom Świata, szczególnie tworzeniu bloków niedemokratycznych, korporacyjnych i dyktatorskich.

§9. Uprzywilejowane obszary bliskiego partnerstwa, nie mają prawa przystąpienia do Konfederacji.

§9.2. Ich rola, z pożytkiem dla nich, sprowadza się do współpracy kulturowo – gospodarczej i pośredniczenia w szerzeniu idei Konfederacji, w szczególności ustroju demokracji bezpośredniej, na zwykłe obszary bliskiego partnerstwa.

§10. Po zaakceptowaniu przez Parlament Konfederacji i referendum powszechne, nadania państwu praw uprzywilejowanego obszaru bliskiego partnerstwa, państwo to, posiada prawo do zasiadania jego trzech przedstawicieli w Parlamencie Konfederacji, na zasadach wzajemności w celu obserwacji procesów ustawodawczych i współinicjowania ustaw Konfederacji oraz państwa bliskiego partnerstwa, bez prawa ich głosowania i bez prawa udziału w posiedzeniach tajnych Parlamentu.

Art. 9

Zwyczajne obszary bliskiego partnerstwa

§1. Zwyczajne obszary bliskiego partnerstwa, stanowią kraje i ich autonomie, wymienione w konstytucji Konfederacji, szczególnie związane historycznie lub kulturowo z częścią obszaru Konfederacji.

§1.2. Związki te, wynikają ze wspólnej kultury i cywilizacji europejskiej, tak pogańskiej jak chrześcijańskiej, z udziału w Unii Europejskiej, z zasięgu imperium scytyjskiego i jego wpływu językiem awestyjskim i wedyjskim (sanskryt) na kulturę i historię Persji/Iranu, z przeniknięcia kultury arjowej na kontynent Indyjski po ŚriLankę i innych związków.

§2. Zwyczajne obszary bliskiego partnerstwa, dzielą się na: zachodni, wschodni, południowy.

§3. Zwyczajny – zachodni obszar bliskiego partnerstwa, to część państw Konfederacji stowarzyszonych politycznie i gospodarczo w ramach Unii Europejskiej i inne państwa, stanowiony przez kraje:

1. Malta
2. Andora
3. Monako
4. Belgia
5. Niemcy
6. Portugalia
7. San Marino
8. Francja
9. Hiszpania, (z autonomią Baskijską, z autonomią Katalonii),
10. Holandia
11. Irlandia
12. Watykan
13. Islandia
14. Wielka Brytania, (z autonomią Irlandii Północnej, z autonomią Szkocji, z autonomią Walii),
15. Włochy, (z autonomią Wenedi),
16. Liechtenstein.

§4. Państwa wymienione jako zachodni obszar bliskiego partnerstwa, są dla Konfederacji suwerenne, o stałych granicach a ich autonomie powinny kierować się zasadami demokracji bezpośredniej aby można było z całą pewnością orzekać o woli takiej autonomii, w zakresie decydowania referendalnie o ustanowieniu obszaru autonomicznego.

§5. Zwyczajny – południowy obszar bliskiego partnerstwa, stanowią kraje;

1.Turcja, (z autonomią Turcji europejskiej, z autonomią południowej Hellady, z autonomią Kurdystanu),

2.Syria, (z autonomią Kurdystanu),

3.Irak, (z autonomią Kurdystanu),

4.Iran,  (z autonomią Kurdystanu),

5.Izrael,

6.Palestyna,

7.Liban,

8.Uzbekistan,

9.Kazachstan,

10.Jordania,

11.Turkmenistan,

12.Afganistan,

13.Pakistan,

14.Tadżykistan,

15.Nepal,

16.Bhutan,

17.Indie,

18.Sri Lanka,

19.Malediwy.

§6. Docelowy obszar autonomicznego Kurdystanu, pod opieką granicznych wojsk ONZ, powinien powstać ze zjednoczenia wszystkich autonomii kurdyjskich w jedną wielopaństwową autonomię prowadzoną na zasadach demokracji bezpośredniej w jakiej Kurdowie, mają wspaniałe tradycje.

§6.2. Kurdowie, jako starożytny naród rozbity pomiędzy młodsze od niego jak i dawne państwa, muszą cieszyć się własną ziemią narodową przynajmniej na prawach pełnej autonomii.

§6.3. Autonomia Kurdystanu, powinna łączyć wszystkie sąsiednie narody i państwa, swoim przykładem tolerancji różnic narodowych i wzorcową demokracją bezpośrednią. / Kurdowie wnieśli wielki wkład w walkę aliantów zachodnich przeciwko niemieckiemu nazizmowi i jego sojusznikom w II wojnie światowej, co nigdy nie może zostać im zapomniane, a podobnie jak Polska, ulegli zdradzie aliantów. Podobnie, wnieśli decydujący wkład w pokonanie terrorystycznego państwa AISIS. Stworzyli zniszczoną przez Turcję i inne kraje, autonomie w Rożawie, rządzącą się demokracją bezpośrednią. Są narodem, powiązanym kulturowo, historycznie i genetycznie z narodami słowiańskimi, szanują odmienności religijne, w tym; chrześcijańskie, pogańskie, jazydzkie i islamskie, co zasługuje na wsparcie KNM. Jednak wszelkie przejawy terroryzmu ze strony bojowników kurdyjskich czy innych, będą traktowane jako prowokacje, celem pozbawienia Kurdystanu wsparcia ze strony KNM. Akty terroryzmu, będą z cała stanowczością zwalczane dostępnymi fizycznie i prawnie środkami, tak na obszarze KNM jak i sąsiednich./

§7. Zwyczajny – wschodni obszar bliskiego partnerstwa, stanowią kraje;

1. Rosja w części europejskiej – w granicach pierwszego państwa Moskiewskiego,
2. Autonomie wszelkich regionów dotąd rosyjskich, staro narodowych innych niż ziemie rdzennie rosyjskie/moskiewskie, po obszar Kamczatki,
3. Autonomia wszystkich dotychczasowych rosyjskich republik narodowych, w tym na obszarze Syberii.

§7.2. Z uwagi na wielkie zbrodnie i zabory terytorialne dokonane na przestrzeni wieków wpierw przez państwo moskiewskie, następnie jego następców prawnych; Rosję carską winną rozbiorów i zaborów I-szej Rzeczypospolitej, komunistyczny związek republik radzieckich winny wywołania w porozumieniu z hitlerowskimi Niemcami II wojny światowej napaścią na Polskę 17 IX 1939, w efekcie utraty życia kilkudziesięciu milionów ludzi, następnie Rosję winną zbrodniczych wojen w Osetii, Gruzji, Ukrainie, przyjęcie Rosji i jej autonomii do współpracy partnerskiej z Konfederacją, zastrzega się od spełnienia dodatkowych warunków:

1. Wypłacenia odszkodowania powiększonego ryczałtowo o 20%, od majątku i życia ludzkiego na obszarach podbitych, na podstawie wycen i dowodów zbrodni zatwierdzonych przez Międzynarodowy Trybunał Historyczno Etyczny Konfederacji.
2. Przepadku wszelkich własności obywateli Rosji zaangażowanych we współpracę z jej aparatem represji i władzy centralnej w okresie jego dyktatury nad obywatelami i narodem rosyjskim, na rzecz pow. odszkodowań.
3. Zwrotem wszelkich zabytków ruchomych na rzecz krajów i narodów z obszaru Konfederacji, jakim Rosja je odebrała.
4. Oficjalnego przyznania przez Rosję na forum ONZ, swej winy w rozpoczęciu II wojny światowej.
5. Umożliwienie odtworzenia Autonomii Rzeczypospolitej Nowogródzkiej – Rusi Północnej i Republiki Pskowskiej, w ich dawnych granicach, na warunkach demokracji bezpośredniej wzorowanej na niniejszej konstytucji, z zachowaniem w niej prawa obywatelstwa dla zamieszkujących te ziemie Rosjan.
6. Zwróceniem Republice Białorusi jako państwu – następcy prawnemu i historycznemu ziem Litewsko – Ruskich w granicach I-wszej Rzeczypospolitej, wszystkich dawnych ziem Rusi Białej, tj. całego wschodniego obszaru dorzecza Dniepru i Dźwiny, podobnie Ukrainie wschodniego dorzecza Donu i Dniepru – sprzed pierwszego rozbioru I-szej Rzeczypospolitej i wcześniejszych.
7. Wycofania państwowości rosyjskiej z terytoriów okupowanych, współczesnych koloni, na rzecz ustanowienia na nich autonomii wzorowanej na niniejszej konstytucji i demokracji bezpośredniej, takich, jak:

1) okręg kaliningradzki na rzecz ustanowienia na nim autonomii Boruskiej należącej do Rzeczypospolitej Polski z prawem obywatelstwa dla zamieszkałych w nim Rosjan,

2) okręg naddniestrzański na rzecz autonomii Wolahskiej przynależnej do Mołdawii,

3) okręg krymski na rzecz autonomii Scyto-Krymsko-Tatarskiej przynależnej do Ukrainy,

4) okręg wysp japońskich na rzecz autonomii Kurylskiej przynależnych do Japonii,

5) okręg autonomii Nowogródzkiej, przynależnej do Rosji przez lat 20-cia z prawem do samostanowienia państwowego,

6) okręg autonomii Karelskiej, przynależnej do Finlandii.

7.2.  Wszystkie wymienione autonomie, muszą być powołane na zasadzie wspólnych Parlamentów, polegających na:

1. a) prawie obywateli autonomii do bezpośredniego głosowania wszelkich ustaw krajów do jakich przynależą i udziału w ich wyborach powszechnych,
2. b) prawie państw do jakich są przypisane autonomie, wzajemnego głosowania ich obywateli o ustawach i wyborach obowiązujących na obszarze autonomii,
3. c) prawie Rosji, państwa z którego ziem podbitych i okupowanych pochodzić będą ustanowione autonomie, do reprezentacji trzech przedstawicieli Parlamentu Rosji w Parlamentach autonomii i udziałem w procedurze ustawodawczej i wyborczej ich władz, jako obserwatorzy z prawem inicjatywy ustawodawczej, na zasadach wzajemności dla trzech przedstawicieli autonomii w Parlamencie Rosji.

7.3.  Obywatele autonomii, zachowają prawa obywatelskie w kraju pochodzenia oraz uzyskają prawa obywatelskie w państwie do jakiego autonomia będzie przynależeć, dysponując trzema prawami obywatelskimi: miejscowym autonomicznym, pochodzenia narodowego, docelowym państwowym.

7.4.  Celem budowy autonomii na powyższych zasadach, jest zamiar wykorzystania ziem  okupowanych przez Rosję a zamienionych w autonomie, dla rozwoju kultury politycznej w duchu demokracji bezpośredniej i wpływania poprzez te ziemie, dzięki zamieszkującym je obywatelom rosyjskim, na zmianę kultury politycznej Rosji w kierunku demokracji bezpośredniej i likwidowanie napięć pomiędzy krajami sąsiednimi a Rosją.

§8. Inne obszary partnerstwa, stanowią tzw. obszary dalszego partnerstwa, jeśli spełniają analogiczne warunki dla zwykłych obszarów bliskiego partnerstwa.

 

Art.10

Przepisy dla obszarów autonomicznych

            Art. Uz.

Wszystko, co było dobre i piękne wśród ludów dawnych i wykształconych z nich narodów, a co dotąd zostało brutalną przemocą lub podstępem zniszczone, musi zostać odtworzone myślą i wiedzą ludzi prawych oraz przywrócone do życia pośród nas, na przestrogę złoczyńcom, że żadna krzywda nigdy nie ulegnie zapomnieniu, każde zniszczenie prawdy historycznej i kultury zostanie odtworzone. Bo nie może zło tryumfować wiecznie i zakłamywać prawdy! A ludzie, muszą nauczyć się czerpać uroki życia spośród różnic pomiędzy sobą, nie zaś je likwidować dla górowania jedni nad drugimi.

 §1. Każdy obszar autonomiczny, należy tak jak każdy obszar państwowy zjednoczony jako kraj w ramach Konfederacji, do przypisanego im państwa i podlega konstytucji narodowej tego państwa, wzorowanej na konstytucji Konfederacji.

§2. Obszary autonomiczne nie mogą zmieniać swoich granic ani też wystąpić z państwa do jakiego przynależą, bez referendalnej zgody obywateli tego państwa oraz bez akceptacji takiej zmiany jego obywateli w drodze referendum.

§3. Granice obszarów autonomicznych spoza Konfederacji, zostaną ściśle opisane i możliwie odpowiednie dla warunków historyczno – geograficznych.

§3.2. Ich ustalenie nastąpi za zgodą stron wyrażoną w referendum, jaką stanowić będzie państwo władające regionem oraz samorządy i ludność na obszarze autonomii.

§4. W przypadku autonomii wewnątrz Konfederacji, o granicach autonomii zdecyduje referendum kraju w którym autonomie się znajdują.

§5. Wszelkie przestępstwa wobec ludzkości, jakich dokonano na obszarach autonomicznych, o jakich jest mowa w niniejszej Konstytucji, zostaną poddane zadośćuczynieniu w regionach autonomicznych poprzez;

1. sprzyjanie odbudowie biologicznej nacji wymordowanej ludobójczo,
2. odbudowie więzi kulturowych pomiędzy nacjami zamieszkującymi region i pogranicze,
3. odbudowywanie kultury i obyczajów ludności wymordowanej,
4. upamiętnienia wszystkich miejsc eksterminacji, w tym zlikwidowanych wsi/osad i ich częściowa odbudowa inicjująca ich odrodzenie,
5. ekshumacji wszystkich pomordowanych i uczczenia pomnikami ich miejsc pochówku w miejscu mordu, tablicami z opisami mordu o treści wyznaczonej przez WRHEK,
6. podjęcie działań na rzecz odtworzenia dialektu języka ludności eksterminowanej w obszarze eksterminacji, poprzez jego nauczanie w lokalnych szkołach,
7. wprowadzenie nauczania prawdy historycznej do podręczników państwa władającego obszarem autonomicznym w oparciu o wskazania/orzeczenia Wielkiej Rady Etyczno – Historycznej Konfederacji (WRHEK).

§6. Obszary autonomiczne należące do państw nie wchodzących w skład Konfederacji a graniczące z Konfederacją, mogą za zgodą państw – właścicieli ich terytorium oraz Konfederacji, wejść w skład Konfederacji jako samodzielne kraje na zasadach autonomicznych, za zgodą przedreferendalną stron.

§6.2. Dotyczy to w szczególności docelowych autonomii; Turcji europejskiej, Łużyc niemieckich, Borusji rosyjskiej, rosyjskiej Rusi Nowogrodzkiej, Rosyjskiej Republiki Naddniestrzańskiej.

§7. Współpracę i rozwiązywanie problemów za pomocą wzajemnej państwowości (podwójnej) autonomicznych regionów granicznych, wypracowywać mają w przyszłości pokojowe i referendalne metody rozwiązywania napięć granicznych, w tym zaszłych konfliktów historycznych, łączeniu praw i współpracy kultur, pogłębianiu współpracy Konfederacji z obszarami bliskiego partnerstwa.

§7.2. Obszary te, staną się pośrednikami, forpocztą współpracy wszystkich trzech bliskich sobie regionów Świata, z centralnie położonym obszarem wzorcowej demokracji bezpośredniej – Konfederacją.

§8. Autonomie wymienione we wschodnim i południowym obszarze partnerskim, zostały uwzględnione dla regionów o silnych napięciach społecznych, dużych różnicach prawnych, odmiennościach kulturowych, które to różnice powinny być w nich niwelowane poprzez procesy oddolnie ustawodawcze za pomocą demokracji bezpośredniej.

§9. Referenda za ustanowieniem lub zniesieniem autonomii partnerskiej lub należącej do Konfederacji, mogą mieć miejsce nie częściej niż co 20 lat.

§10. Wstąpienie autonomii przygranicznej do Konfederacji, nie powoduje jej wystąpienia z państwa do którego przynależy przed przystąpieniem do Konfederacji, chyba, że autonomia zrezygnuje z dotychczasowej państwowości.

§10.2. Przystąpienie bez rezygnacji z dotychczasowej państwowości, nadaje wstępującej do Konfederacji autonomii, ograniczone prawa ustawodawcze i wyborcze w Konfederacji za wzajemnymi prawami ustawodawczo – wyborczymi w państwie do jakiego autonomia przynależy, dla Konfederacji.

§10.3. Warunki prawne dla takich autonomii, określi ustawa przykonstytucyjna o autonomiach granicznych o podwójnej państwowości.

§10.4. Autonomiami o podwójnej państwowości, w pierwszym rzędzie ustanowionymi, z wypracowanymi rozwiązaniami prawnymi w duchu demokracji bezpośredniej, powinny być:

1. Autonomia Kosowa, z państwowością serbską oraz albańską.
2. Autonomia Wołyńska Lasko – Rusińska, z państwowością ukraińską i polską,
3. Autonomia Górno Łużycka, z państwowością niemiecką i polską,
4. Autonomia Boruska, (Prusińska), z państwowością rosyjską i polską,
5. Autonomia Naddniestrzańska, z państwowością mołdawską i rosyjską,
6. Autonomia Brzeska z państwowością białoruską i polską.

§11. Granice zaprojektowanych autonomii stanowią;

1. Autonomia Wołyńska – stanowiona przez całe dorzecze Obwisły w tym część miasta Lwowa należąca do tego dorzecza, przyłączona do państwa Ukraińskiego w wyniku decyzji Stalina i Rosji Bolszewickiej, w pradawnych czasach poddana przesiedleniu ludności lendzielskiej czyli lechickiej – polskiej przez książąt ruskich w głąb Rusi, w czasach stalinowskich przedwojennych poddana masowej eksterminacji ludności polskiej przez mordy ziemiaństwa i przesiedlenia ludności polskiej na Syberię po zajęciu Polski wschodniej przez armię bolszewicką współpracującą z niemieckimi wojskami hitlerowskimi w napaści na Rzeczpospolitą, następnie poddana kolejnej eksterminacji i ludobójstwu z rąk ukraińskiej organizacji partyzanckiej OUN-UPA w liczbie zamordowania ok. 200 000 – 500 000 cywilnej ludności polskiej, w tym; kobiet, dzieci, następnie po wojnie poddana przesiedleniu do Polski resztek ocalałej ludności polskiej, w wyniku czego ziemie te pozbawione zostały zbrodniczo niemal doszczętnie autochtonicznej ludności polskiej lub mieszanej rusko-polskiej, oraz osadniczej żydowskiej i ich kultury, większości zabytków,
2. Autonomia Staro Horwato – Rusińska; „Łemkowska”, stanowiona jest przez całe zlewisko Dunaju od granic Słowacji, Węgier i Rumunii, do szczytów Karpat wschodnich, leżąca w granicach państwa Ukraińskiego w wyniku decyzji Stalina i Rosji Bolszewickiej. 2.2. Obszar ten w swojej większości nigdy nie należał do państwa rusińskiego, a badania historyczne i językowe potwierdzają odrębność narodową narodu potocznie zwanego łemkowskim.
3. Autonomia Scyto – Tatarska; Krymska, od przesmyku krymskiego do Morza Czarnego w całości półwyspu, należąca obecnie do Rosji w wyniku zaborów części państwa Ukraińskiego, to ziemia wcześniej podbita przez Rosję Carską na narodzie tatarskim, eksterminowanym przez Stalina i podarowana bolszewickiej Republice Ukrainy do której nigdy wcześniej nie należała wcześniej. Jednakże, Krym należał wcześniej do plemion scytyjsko – sarmackich, wraz z Wenedami, protoplastów narodów słowiańskich; rusińskiego i lackiego/polskiego a podbity został przez plemiona mongolskie i przez nie agresywnie eksterminowane, co nie upoważnia Tatarów do posiadania w tym obszarze własnego państwa poza autonomią w ramach Ukrainy, jako narodu po rusińskiego najbliższego obszarowo dawnym Sarmatom.
4. Autonomia Lasko – Ruska (Polesko – Podlaska); brzeska, stanowiona przez całe dorzecze Bugo-Wisły w tym miasto Brześć, leżąca obecnie w granicach państwa Białoruskiego, przydzielona do niego w wyniku autorytarnej decyzji Stalina i Rosji Bolszewickiej.
5. Autonomia Boruska – stanowiona w całości przez obecny Okręg Kaliningradzki, w tym miasto Kaliningrad przemianowane z wcześniejszego Królewca/Konigsbergu, stanowiąca decyzją jej dawniejszej ludności przynależność do I-szej Rzeczypospolitej jako Polskie Prusy Królewskie i Prusy Książęce, następnie ponownie zawłaszczona przez Niemców i zmieniona na Prusy, mająca po II wojnie światowej przynależeć do Polski decyzją Aliancką lecz decyzją Stalina przekazana do Rosji Bolszewickiej.

§11.2. Wszystkie te autonomie stanowią ziemie, które w wyniku nieuczciwych, niesprawiedliwych wobec sąsiadów aktów siłowych i prawnych, z całkowitym pominięciem uczciwych referendów lokalnych i państwowych, nie zważając na ich najdawniejszą historię i kulturową tożsamość oraz związki państwowe z sąsiadami, w sposób niezgodny z jakimikolwiek normami prawa międzynarodowego i humanitaryzmu, znalazły się w składzie państw; Rosja, Ukraina, Białoruś, w wyniku rozpadu komunistycznego, zbrodniczego podmiotu państwowego; Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.

§11.3. Ukraina, jeśli będzie w sposób jednoznaczny państwem niezaborczym o duchu i przepisach konstytucyjnych opartych na demokracji bezpośredniej, zobowiązana jest do poszanowania narzuconych jej sąsiadom i odrębnym mniejszościom narodowym naturalnych granic etnicznych, ich obszarów zajętych często w wyniku rugowania ich kultury narodowej i ludobójstwa ich społeczności, w drodze ustanowienia wskazanych autonomii celem łączenia za ich pomocą odrębności i kulturowej oraz gospodarczej suwerennosci, z państwami sąsiednimi i wykazania tym dowodem rezygnacji z ekspansji terytorialnej Ukrainy oraz ziem nabytych nieprawnie, narzuconych im autirytarnie bez zgody lokalnych a suwerennych narodów. / vide pierwsza Konstytucja Ukrany hetmana Orlika /.

§12. Nie utworzenie przez państwa które aktualnie posiadają wskazane obszary, zaprojektowanych na nich autonomii lub przegłosowanie negatywne przez ich Parlamenty, odrzucające  ustanowienie wskazanych autonomii mieszanych obywatelsko, zaspokajających historyczne prawa i uczynione sąsiadowi lub ich mieszkańcom i pierwotnym narodom krzywdy, tj;

1) autonomii wołyńskiej, lacko – ruskiej,

2) autonomii boruskiej,

3) autonomii zakarpackiej,

4) autonomii poleskiej (brzeskiej),

5) autonomii Naddniestrzańskiej,

6) autonomii krymskiej,

– z własnymi Parlamentami i obywatelstwem wszystkich zainteresowanych mieszkańców, oraz wszelkich zainteresowanych nim obywateli sąsiednich narodów, wyklucza państwa do jakich obecnie należą wskazane obszary, z prawa do przystąpienia do Konfederacji i stanowi świadectwo utrzymywania przez nie dalszych, nieuczciwych wobec swoich sąsiadów, planów ekspansji terytorialnej ich kosztem i możliwości dopuszczenia się w tym celu kolejnej ich eksterminacji, czemu nie zaprzeczą żadne, najgorętsze słowa o ich przyjaźni nie poparte czynami i trwałymi, granicznymi aktami prawnymi w duchu zadośćuczynienia i zakończenia ich agresji terytorialnej lub wykorzystania dawnej agresji rosyjskiej bez pokrycia w prawach historycznych tych ziem.

§13. Państwa kandydujące do Konfederacji, jak; Ukraina, Białoruś, mają obowiązek zainicjowania spełnienia powyższych warunków utworzenia autonomii, poprzez powołanie wskazanych autonomii na swoich obszarach, jako samodzielnych jednostek administracyjnych z ustrojem demokracji bezpośredniej.

§13.2. W przypadku spełnienia warunków konstytucji Konfederacji dla utworzenia powyższych autonomii, włączenie ich w państwowy obszar docelowy wraz z krajami do jakich przynależą do Konfederacji, nastąpi w wyniku ostatecznego akcesyjnego referendum konstytucyjnego;

1) w Konfederacji,

2) na obszarze autonomii,

3) na obszarze państw okupacyjnych do jakich przynależą fizycznie,

4) na obszarze państw z jakich obszaru zostały oderwane,

– w którym wymagana jest zgoda zwyczajnej większości każdego z tych obszarów za wyjątkiem sprowadzonej ludności rosyjskiej jako ewidentnie okupacyjnej na Krymie.

§13.3. Mieszkańcy autonomii o jakich mowa wyżej, włączeni do państw docelowych, otrzymują poczwórne obywatelstwo;

1) kraju okupacyjnego,

2) kraju do jakiego wcześniej należał obszar autonomii,

3) kraju docelowego,

4) autonomii.

§14. Konfederacja, wykorzystuje powołanie wszelkich autonomii granicznych, dla łączenia społeczno – kulturowo – państwowego obywateli i narodów Konfederacji oraz wpływania na zgodne współistnienie narodów i wspólne wpływanie na politykę skonfederowanych krajów sąsiedzkich oraz załagodzenie zamierzchłych lecz ciągle żywych, krzywd i problemów granicznych.

§15. Obywatelstwo wielokrotne, uprawnia obywateli Konfederacji do udziału w głosowaniach zasadniczych najwyższej wagi, w tym krajowych, autonomicznych, konfederacyjnych.

§15.2. W głosowaniach konfederacyjnych, obywatelstwo wielokrotne daje jeden głos równy innym głosom obywateli Konfederacji.

§15.2. W głosowaniach krajowych – państw do jakich przynależy autonomia, powyższe obywatelstwo wielokrotne daje pół głosu, jeśli mieszkaniec autonomii zachował jego obywatelstwo.

§15.3. Jeśli mieszkaniec kraju docelowego dla przyłączonej autonomii zamieszkał na obszarze autonomii, ma on prawo zachować obywatelstwo kraju z którego autonomia się odłączyła i wówczas, dysponuje połową głosu w kraju pochodzenia jak i kraju aktualnym.

§15.4. Prawo głosu połowicznego w wyborach powszechnych jak i ustawodawczych i innych referendach krajowych, posiadają wyłącznie obywatele, którzy posiadają obywatelstwo kraju ostatniego pochodzenia autonomii i zamieszkują na obszarze autonomii co najmniej 20 lat.

§16. Obywatele kraju do jakiego autonomia została docelowo dołączona, po osiedleniu na obszarze autonomii i zamieszkiwaniu na niej co najmniej 20 lat, posiadają nienaruszalne prawo do uzyskania drugiego obywatelstwa w kraju od którego autonomia została odłączona, a poprzez nie, prawo głosu połowicznego w wyborach powszechnych jak i ustawodawczych w innych referendach krajowych, w obu krajach.

§17. Mieszkańcy autonomii, posiadają jeden pełen głos wyborczy w wyborach do Parlamentu autonomii, oraz ustawodawczy, na obszarze autonomii jaką zamieszkują, po 20 latach od zamieszkania na jej obszarze lub urodzenia na jej obszarze od 18-go roku życia.

§18. Władze Rzeczypospolitej Polskiej, ustawami Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej ze zmianami decyzją referendum powszechnego, do upływu roku 2050-go, posiadają głos w imieniu wymordowanych przez Ukraińców z OUN/UPA 200 – 500 000 Polaków – obywateli wówczas Rzeczypospolitej Polskiej z ziemi wołyńskiej, przyjęty w umowie przykonstytucyjnej zawartej pomiędzy krajami; Ukrainą i Polską, głos odzwierciedlający głos narodowy pomordowanych i wygnanych Polaków, w liczbie 500 000, biorący pod uwagę uniemożliwienie przyrostu populacji polskiej, uprawniający do;

1) pełnego głosu na obszarze autonomii,

2) połowy siły tego głosu na obszarze Ukrainy.

§18.2. Władze Republiki Ukrainy, ustawami Wierchownej (Najwyższej) Rady Ukrainy ze zmianami decyzją referendum powszechnego, do upływu roku 2050-go, z powodu przesiedlenia w wyniku akcji Wisła Ukraińców z obszaru Wołynia i Małopolski na zachód Polski w reakcji na działania OUN/UPA, wówczas obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, przyznają im prawo w oparciu o deklaracje narodowościową, do połowy głosu w referendach na obszarze Ukrainy. Osoby te, od dawna posiadają pełne prawa wyborcze i referendalne w Rzeczypospolitej Polskiej.

§18.3. Rodziny obywateli Rzeczypospolitej Polskiej wygnani z obszaru Wołynia po stronie ukraińskiej, posiadają prawo do uzyskania od władz Ukrainy w obszarze autonomii wołyńskiej, odszkodowania w postaci przyznania im ziemi państwowej szczególnie na obszarze zniszczonych wsi, bez kosztowo. Działanie takie pozostanie pod nadzorem państwa polskiego i ukraińskiego, wspólnie.

referendalne w Rzeczypospolitej Polskiej.

§18.4. Rodziny obywateli Rzeczypospolitej Polskiej pochodzenia rusińskiego/ukraińskiego, przesiedlone z obszaru Małopolski w akcji Wisła na zachód Polski, posiadają prawo do uzyskania od władz Polski na obszarze Małopolski, odszkodowanie w postaci przyznania im ziemi państwowej szczególnie na obszarze zniszczonych wsi, bez kosztowo. Działanie takie pozostanie pod nadzorem państwa polskiego i ukraińskiego, wspólnie. Nie dotyczy to rodzin którym Polska już umożliwiła powrót na ich ziemie rodowe.

§19. Nie można zabraniać obywatelom Konfederacji, osiedlenia się i zamieszkania oraz prowadzenia działalności gospodarczej na obszarze jakiejkolwiek autonomii konfederacyjnej.

§20. Ustanowienie autonomii granicznych na obszarze państw pretendujących do związku konfederacyjnego, dotyczy również państw jakie mogą być w stanie wojny z państwami spoza Konfederacji, lecz wyłącznie za zgoda Parlamentów państw do jakich przynależy ich obszar.

§20.2. W przypadku wojny obronnej takich państw, dopuszczalne jest współdziałanie państw pretendujących do Konfederacji i wstępne, organizacyjne wydzielenie autonomii dla zyskania ich doświadczenia administracyjnego i przygranicznej współpracy ustrojowej, prawnej, gospodarczej i kulturowej, bez ich formalnego ustanowienia ich odrębności autonomicznej.

Art. 11

Regiony przygraniczne i wspólnoty kulturowe

§1. Wszelkie najmniejsze okręgi przygraniczne krajów skonfederowanych, o wielkości zbliżonej, na podstawie ustawy przykonstytucyjnej i umów krajów sąsiedzkich „o realizacji współpracy granicznej państw ościennych”, uzyskują wzajemne prawa referendalno – wyborcze w sile głosów zmniejszonej do połowy głosu, w głosowaniach dotyczących strony sąsiada.

§2. Głosowania wspólne w referendach po stronie krajów granicznych, mogą zostać rozszerzone na obszary większe a odpowiadające obecnemu województwu Polski, po obu stronach granicy, po upływie 25 lat, za zgodą obu parlamentów państw sąsiadujących.

 

Art. 12

Stosunki zagraniczne

§1. Sprawy zagraniczne pomiędzy państwami należą do wyłącznych kompetencji Konfederacji.

§2. Konfederacja dba o ochronę niezawisłości państwa i dobrobyt wszystkich jego narodów; przyczyniając się do łagodzenia biedy, do poszanowania praw człowieka i rozwoju demokracji bezpośredniej, do pokojowego współżycia narodów oraz do zachowania środowiska naturalnego.

§3. Konfederacja bierze pod uwagę kompetencje krajów stowarzyszonych i strzeże ich interesów.

§4. Kraje skonfederowane współdziałają w przygotowywaniu decyzji w sprawach zagranicznych, które dotyczą ich kompetencji lub ich istotnych interesów narodowych.

§5. Konfederacja informuje kraje stowarzyszone, obszernie i w odpowiednim czasie oraz zasięga opinii ich rządów krajowych, o planowanych działaniach międzynarodowych.

§6. Opinii krajów skonfederowanych przysługuje szczególna waga, jeżeli chodzi o sprawy dotyczące ich kompetencji, szczególnie gdy dotyczy ich obszarów lub ich narodów lub ich dziedzictwa kulturowego.

§6.2. W takich przypadkach kraje w odpowiedni sposób współdziałają w negocjacjach międzynarodowych.

§7. Kraje skonfederowane mogą w zakresie ich kompetencji ustawowych zawierać samodzielne umowy z zagranicą.

§7.2. Umowy te nie mogą pozostawać w sprzeczności z konstytucja Konfederacji i interesami Konfederacji, jak również innych krajów stowarzyszonych.

§7.3. Kraje mają obowiązek powiadomienia Konfederacji na 360 dni przed zawarciem umów, przedstawiając ich aktualny i pełny projekt w tłumaczeniu na trzy języki; kraju docelowego, angielski, polski.

§8. Z organami zagranicznymi niższego szczebla, w tym samorządami, kraje mogą utrzymywać stosunki bezpośrednio, jeśli organa te pochodzą z państw reprezentujących ustroje demokracji.

§8.2. W pozostałych przypadkach stosunki krajów z zagranicą odbywają się wyłącznie za pośrednictwem Konfederacji.

§9. Wydalanie obywateli Konfederacji z jej obszaru, należy do kompetencji Konfederacji.

§10. Obywatele Konfederacji nie mogą być wydaleni z Konfederacji bez;

1. wyrażenia na wydalenie swojej zgody,
2. bez wskazania państwa do którego mają być wydaleni,
3. bez orzeczenie przez władze państwowe Konfederacji i odpowiedniego Sądu, o obowiązku przeprowadzenia wydalenia.

§11. Uchodźcy, którzy dostali się na obszar Konfederacji legalnie, nie mogą być wydaleni do innego państwa, bez orzeczenia ich winy złamania praw Konfederacji przez Sąd.

§12. Nikt nie może być wydalony, w tym nielegalni uchodźcy, do państwa, w którym grożą mu prześladowania polityczne, tortury lub innego rodzaju okrutne i nieludzkie traktowanie albo ukaranie za czyny polityczne nieprzestępcze i nie kryminalne lub nie gospodarcze.

§12.2. O zagrożeniu orzeka odpowiedni sąd konfederacyjny.

§13. Konfederacja popiera wzajemne kontakty między obywatelami Konfederacji i krajami skonfederowanymi, oraz jej obywatelami i narodami przebywającymi za granicą. Może wspomagać organizacje, które realizują te cele.

§14. Konfederacja wydaje przepisy o prawach i obowiązkach obywateli Konfederacji za granicą, zwłaszcza w odniesieniu do wykonywania praw politycznych w Konfederacji, wypełniania obowiązków, świadczenia służby wojskowej lub zastępczej, zapomóg oraz ubezpieczenia społecznego.

§15. Państwa w pełni demokratyczne, stanowią obszar współpracy z Konfederacją na warunkach równoprawnych.

§16. Zarząd Konfederacji zajmuje się sprawami zagranicznymi z zachowaniem prawa współdziałania wszelkich zainteresowanych ministerstw niezależnych oraz Kongresu Konfederacji i reprezentuje Konfederację na zewnątrz w osobie Premiera.

§16.2. Podpisuje umowy i je ratyfikuje. Przedstawia je Kongresowi Konfederacji dla wyrażenia zgody.

§16.3. Troszczy się o pielęgnowanie stosunków Konfederacji z krajami stowarzyszonymi i współpracuje z nimi.

§16.4. Zatwierdza akty normatywne krajów, których wprowadzenia wymaga prawo konfederacyjne.

§16.5. Może zgłaszać sprzeciw wobec umów między krajami i samorządami lub krajami i samorządami z zagranicą.

§16.6. Czuwa nad przestrzeganiem prawa konfederacyjnego, jak i konstytucji krajów oraz umów międzynarodowych krajów stowarzyszonych i podejmuje niezbędne środki w tym celu.

§17. Konfederacja, popiera niektóre założenia organizacji „Agenda 2030” której wytyczne realizuje Unia Europejska, lecz niektóre z nich uznaje za szkodliwe dla ludzkości i jej przyrodzonych wolności.

17.2. §Konfederacja przeprowadzi referenda powszechne stopnia państwowego, w których uściśli poparcie lub odrzucenie rozporządzeń „Agendy 2030”.

§17.3. Powyższe wytyczne, stanowić będą politykę Konfederacji w sprawach wewnętrznych jak i zagranicznych, w zakresie strategii rozwoju cywilizacji ludzkiej na Ziemi.