Old European Culture: Yin and Yang oraz CB: Yin Yang i Swastyka

Old European culture: Yin and Yang (In & Yang)

Tłumaczę ten artykuł w całości ponieważ inaczej się nie da, a jest to prawdziwa bomba! Gdzie i w jaki sposób powstał znak Tai-Tu, wyraz Taj-Czynu (Taiji/Taijin/Tajczin/Tajczi/Tajchi/Taiki)?! Na sam koniec do spostrzeżeń Autora dodam swoje, które mają zasadnicze znaczenie dla przeprowadzenia pewnego fundamentalnego w Wierze Przyrodzonej dowodu filozoficzno/metamatematycznego.

Old European culture: Yin and Yang

In Chinese philosophy, yin and yang, literally dark and bright, describe how seemingly opposite or contrary forces may actually be complementary, interconnected, and interdependent in the natural world, and how they may give rise to each other as they interrelate to one another.

W chińskiej filozofii yin i yang, dosłownie ciemne i jasne, stanowi opis, w jaki sposób pozornie przeciwne lub przeciwne siły mogą faktycznie być komplementarne, wzajemnie powiązane i współzależne w świecie przyrody i jak mogą nawzajem na siebie oddziaływać, gdy się ze sobą dopełniają.

Yin is characterized as slow, soft, yielding, diffuse, cold, wet, dark, and passive; and is associated with water, winter, north, earth, the moon, femininity, and nighttime.

Yang, by contrast, is fast, hard, solid, focused, hot, dry, bright, and active; and is associated with fire, sky, summer, the sun, masculinity and daytime.

Duality is found in many belief systems, but yin and yang are parts of a Oneness that is also equated with the Tao. The term „dualistic-monism” or dialectical monism has been coined in an attempt to express this fruitful paradox of simultaneous unity/duality. Yin and yang can be thought of as complementary (rather than opposing) forces that interact to form a dynamic system in which the whole is greater than the assembled parts. Everything has both yin and yang aspects. Either of the two major aspects may manifest more strongly in a particular object, depending on the criterion of the observation. This constant balanced interplay of yin and yang is known as „Taiji„. The concept of Taiji is first found in written sources in works of Zou Yan (305 – 240 BC) who was an ancient Chinese philosopher best known as the representative thinker of the Yin and Yang School (or School of Naturalists) during the Hundred Schools of Thought era in Chinese philosophy..

Taiji is graphically represented by the symbol known as „Taijitu” or „Taiji tu” meaning Taiji symbol, which is more commonly known simply as Yin – Yang symbol:

Yin charakteryzuje się powolnością, miękkością, plonowaniem, rozproszeniem, chłodem, wilgocią, ciemnością i pasywnością; i kojarzy się z wodą, zimą, północą, ziemią, księżycem, kobiecością i nocą.

Yang natomiast jest szybki, twardy, solidny, skupiony, gorący, suchy, jasny i aktywny; i kojarzy się z ogniem, niebem, latem, słońcem, męskością i dniem.

Dualizm występuje w wielu systemach wierzeń, ale yin i yang są częścią Jedności, która jest również utożsamiana z Tao. Termin „dualistyczny monizm” lub dialektyczny monizm został ukuty w próbie wyrażenia tego owocnego paradoksu jednoczesnej jedności / dualizmu. Yin i yang można uważać za wzajemnie uzupełniające się (zamiast przeciwstawne) siły, które oddziałują, tworząc dynamiczny system, w którym całość jest większa niż połączone części. Wszystko ma aspekty yin i yang. Każdy z dwóch głównych aspektów może manifestować się silniej w danym obiekcie, w zależności od kryterium obserwacji. Ta stała, zrównoważona gra yin i yang znana jest jako „Taiji”. Pojęcie Taiji po raz pierwszy znalazło się w źródłach pisanych w pracach Zou Yana (305-240 pne), który był starożytnym chińskim filozofem, najbardziej znanym jako reprezentatywny myśliciel Yin i Yang School (lub School of Naturalists) jednej z setek szkół w Erze Myśli w chińskiej filozofii ..

Taiji jest graficznie reprezentowany przez symbol znany jako „Taijitu” lub „Taiji tu” oznaczający symbol Taiji, który jest powszechnie znany po prostu jako symbol Yin – Yang:

Yin is the black side with the white dot in it, and yang is the white side with the black dot in it.

The oldest preserved drawing of this symbol in China appears in the works of the Song era philosopher Zhou Dunyi (1017–1073 AD), author of the „Taijitu shuo” (Explanation of the Diagram of the Taiji), which became the cornerstone of Neo-Confucianist cosmology. His brief text synthesized aspects of Chinese Buddhism and Taoism with metaphysical discussions in the Yijing.

What is the origin of this symbol?

In a work entitled „A Geomedical Approach to Chinese Medicine: The Origin of the Yin-Yang Symbol” which was published in 2012 by Stefan Jaeger, we can read that:

The Yin-Yang symbol is tightly connected with the annual cycle of the earth around the sun,and the four seasons resulting from it. Using the gnomon , a pole stuck in the ground the ancient Chinese were able to record precisely the position and the length of the sun’s shadow throughout the solar year.

Yin jest czarną stroną z białą kropką, a yang jest białą stroną z czarną kropką w środku.

Najstarszy zachowany rysunek tego symbolu w Chinach pojawia się w pracach filozofa ery Song, Zhou Dunyi (1017-1073 AD), autora „Taijitu shuo” (Objaśnienie diagramu Taiji), który stał się kamieniem węgielnym Neo – Konfucjanistycznej kosmologii. Jego krótki tekst zsyntetyzował aspekty chińskiego buddyzmu i taoizmu z metafizycznymi dyskusjami w Yijing.

Jakie jest pochodzenie tego symbolu?

W pracy zatytułowanej „A Geomedical Approach to Chinese Medicine: The Origin of Yin-Yang Symbol”, opublikowanej w 2012 roku przez Stefana Jaegera, możemy przeczytać, że:

Symbol Yin-Yang jest ściśle związany z rocznym cyklem obrotów Ziemi wokół Słońca i wynikającymi z niego czterema porami roku. Używając gnomonu, słupa zatkniętego w ziemi, starożytni Chińczycy byli w stanie dokładnie zarejestrować pozycję i długość cienia Słońca przez cały rok słoneczny.

This enabled them to precisely determine the length of the year, which they found to be about 365.25 days. Furthermore, they divided the circle of the year into segments, including the vernal equinox,autumnal equinox, summer solstice, and winter solstice. In addition, they used concentric circles around the pole, helping them to record the length of the sun’s shadow every day. As a result, they measured the shortest shadow during the summer solstice, and measured the longest shadow during the winter solstice. After connecting the measured points and dimming the part that reaches from summer solstice to winter solstice (Yin), they arrived at a chart like this one:

Umożliwiło im to precyzyjne określenie długości roku, który ustalono na około 365,25 dni. Ponadto podzielili okrąg roku na segmenty, w tym równonocy wiosennej, równonocy jesiennej, przesilenia letniego i przesilenia zimowego. Ponadto używali koncentrycznych okręgów wokół słupa, pomagających im rejestrować długość cienia słońca każdego dnia. W rezultacie mierzyli najkrótszy cień podczas letniego przesilenia i mierzyli najdłuższy cień podczas przesilenia zimowego. Po połączeniu zmierzonych punktów i przyciemnieniu części, która sięga od letniego przesilenia do przesilenia zimowego (Yin), otrzymali wykres podobnego do tego:

The resemblance between this chart and the modern Taichi-tu or Yin-Yang symbol is striking. This diagram provides visual evidence that the original Yin-Yang symbol describes the change of a pole’s shadow length during a year. This corresponds well with the meaning of „Taiji” in Chinese which is „Great pole”…

Now this is an amazing explanation for the origin of Taiji. Except that there is one problem with it. The above Taiji like shadow diagram shows the shadow change at the 70° latitude north. Latitude represents the angle from the equator. Now this is the globe with some of the latitudes marked on it.

Podobieństwo pomiędzy tym wykresem a nowoczesnym symbolem Taichi-tu lub Yin-Yang jest uderzające. Schemat ten dostarcza wizualnego dowodu, że oryginalny symbol Yin-Yang opisuje zmianę długości cienia słupa w ciągu roku. To dobrze koresponduje ze znaczeniem „Taiji” w języku chińskim, które brzmi „Wielki słup” (Górna Belka, Więźba Szczytowa, Zwieńczenie Biegunowe itp) …

To niesamowite wyjaśnienie pochodzenia Taiji. Tylko, że jest z tym jeden problem. Powyższy wykres cieni Taiji pokazuje zmianę cienia na 70 ° szerokości geograficznej północnej. Szerokość geograficzna oznacza kąt od równika. Poniżej globus z zaznaczonymi niektórymi szerokościami geograficznymi.

The Arctic Circle lies at the latitude 66° 33´.

Koło podbiegunowe leży na szerokości 66 ° 33 ‚.

So the only way Ancient Chinese astronomers could have gotten the Taiji like shadow diagram would have been if they had their gnomon stuck into the ground somewhere in northern Siberia. Which is highly unlikely to have happened. If they had their gnomon stuck into the ground anywhere in China, the resulting shadow diagram would have looked something like this:

A zatem jedynym sposobem, w jaki starożytni chińscy astronomowie mogliby uzyskać schemat cienia w stylu Taiji, byłoby gdyby ich gnomon zatknąć w ziemi gdzieś na północy Syberii. Co jest bardzo mało prawdopodobne, aby się wydarzyło. Gdyby ich gnomon zatknąć w ziemi w dowolnym miejscu w Chinach, powstały wykres cienia, który wyglądałby tak:

I mean you can see the resemblance to the Taiji symbol but it is definitely far away from this, shadow diagram at the 70° latitude:

Mam na myśli to, że widzi się podobieństwo do symbolu Taiji, ale zdecydowanie jest to dalekie od tego, diagramu cienia na 70 ° szerokości geograficznej:

Anyway the thing is, the article is right in one thing:

The Yin-Yang symbol is tightly connected with the annual cycle of the earth around the sun, and constantly changing daily amount of light and darkness and the effect this change has on Earth’s temperature.

In astronomy, axial tilt, also known as obliquity, is the angle between an object’s rotational axis and its orbital axis, or, equivalently, the angle between its equatorial plane and orbital plane. Earth currently has an axial tilt of about 23.4°.

Rzecz w tym, że obiekt ten jest poprawny tylko w jeden sposób:

Symbol Yin-Yang jest ściśle związany z rocznym cyklem obiegu Ziemi wokół Słońca i ciągle zmieniającą się dzienną ilością światła i ciemności oraz wpływem tej zmiany na temperaturę Ziemi.

W astronomii osiowe nachylenie, zwane również nachyleniem, jest kątem między osią obrotu przedmiotu a jego osią orbitalną lub, równoważnie, kątem między jego płaszczyzną równikową a płaszczyzną orbitalną. Ziemia ma obecnie osiowe nachylenie około 23,4 °.

Earth’s axis remains tilted in the same direction with reference to the background stars throughout a year (regardless of where it is in its orbit). This means that one pole (and the associated hemisphere of Earth) will be directed away from the Sun at one side of the orbit, and half an orbit later (half a year later) this pole will be directed towards the Sun. This is the cause of the lengthening of the day from winter solstice to summer solstice and the shortening of the day from summer solstice to winter solstice.

Oś Ziemi pozostaje nachylona w tym samym kierunku w stosunku do gwiazd tła przez cały rok (niezależnie od tego, gdzie znajduje się na swojej orbicie). Oznacza to, że jeden biegun (i związana z nim półkula Ziemi) zostanie skierowany z dala od Słońca po jednej stronie orbity, a pół orbity później (pół roku później) ten biegun zostanie skierowany w stronę Słońca. Jest to przyczyną wydłużenia dnia od przesilenia zimowego do przesilenia letniego i skrócenia dnia od przesilenia letniego do przesilenia zimowego.

Now you would think that the earth’s temperature would also increase from winter solstice to summer solstice and decrease from summer solstice to winter solstice. But this is not the case.

This is Sun’s sunlight cross. It marks the transitional points on the sunlight cycle in the northern hemisphere:

1. Winter solstice – the shortest day and the longest night

2. Spring equinox – the equal day and night

3. Summer solstice – the longest day and shortest night

4. Autumn equinox – the equal day and night

Teraz można by pomyśleć, że temperatura ziemi wzrośnie również z przesilenia zimowego do letniego przesilenia i zmniejszy się z letniego przesilenia do zimowego przesilenia. Ale tak nie jest.

To jest krzyż światła słonecznego Słońca. Oznacza punkty przejściowe cyklu słonecznego na półkuli północnej:

1. Przesilenie zimowe – najkrótszy dzień i najdłuższa noc
2. Równonoc wiosenna – równy dzień i noc
3. Przesilenie letnie – najdłuższy dzień i najkrótsza noc
4. Równonoc jesienna – dzień i noc

This is Earth’s, climate, vegetation cross as recorded in Celtic and Serbian calendar. It marks the transitional points of the climatic, vegetative cycle in the northern hemisphere:

Celtic calendar:

1. Imbolc- the beginning of the spring
2. Bealtaine – the beginning of the summer
3. Lughnasa – the beginning of the autumn
4. Samhain – the beginning of the winter

Oto krzyż Ziemi, klimatu i roślinności, zapisany w kalendarzu celtyckim i serbskim. Oznacza punkty przejściowe klimatycznego cyklu wegetatywnego na półkuli północnej:

Kalendarz celtycki:

1. Imbolc – początek wiosny
2. Bealtaine – początek lata
3. Lughnasa – początek jesieni
4. Samhain – początek zimy

Serbian calendar:

1. St Sava – the beginning of the spring
2. St George – the beginning of the summer
3. St Ilija – the beginning of the autumn
4. St Mitar – the beginning of the winter

Kalendarz serbski:

1. St Sava – początek wiosny
2. St George – początek lata
3. St Ilija – początek jesieni
4. St Mitar – początek zimy

As you can see the sun cross and earth cross are out of sync. The earth cross is rotated forward by 45 degrees and the earth circle cardinal points fall right in between the sun circle cardinal points. This is because the earth climatic, vegetative cycle lags behind the solar cycle.

I talked about this in detail in my post „Two crosses„. At the end of that post I drew this diagram showing transformation of Sun’s light cycle into Earth’s temperature, climatic, vegetative cycle.

The Sun cross transitions into the Earth cross. This transition is governed by the slow accumulation and release of the heat which is transferred from the Sun to the Earth through sunlight…

Jak widać krzyż słońca i krzyż ziemi nie są zsynchronizowane. Krzyż ziemski obrócony jest o 45 stopni do przodu, a punkty kardynalne wokół Ziemi spadają pomiędzy punkty kardynalne Słońca. Dzieje się tak dlatego, że klimat Ziemi, cykl wegetacyjny pozostaje w tyle za cyklem słonecznym.

Omówiłem to szczegółowo w moim poście „Dwa krzyże”. Pod koniec tego postu narysowałem ten diagram pokazujący przekształcenie cyklu światła Słońca w cykl temperaturowy, wegetacyjny Ziemi.

Słońce krzyżuje się z krzyżem Ziemi. To przejście jest regulowane przez powolne gromadzenie i uwalnianie ciepła, które jest przenoszone ze Słońca na Ziemię przez światło słoneczne …

This is the never ending wheel of life…

And then two days ago while I was having a discussion about Celtic calendar, I had people say to me:

„How can 1st of February, Imbolc, be the first day of spring? I have foot and a half of snow on the ground all around me and its freezing. This makes no sense…”

I replied that the first day of spring is the first day of spring, not because it is warm, but because it can’t get any colder. The 1st of February, actually the 4th of February, the real Imbolc, the mid point between the Winter Solstice and the Spring Equinox, is the coldest part of the year on the northern hemisphere. This is due to the way the Sun – Earth system works. So even though on the day of the Winter Solstice the days start getting longer, they continue to get colder. Until the 4th of February, the mid point between the Winter Solstice and the Spring Equinox. From that day on, the Earth starts getting warmer.

It is exactly the same on the opposite side of the year. The first day of autumn is the first day of autumn, not because it is cool, but because it can’t get any hotter. The 1st of August, actually the 2nd of August, the real Lughnasadh, the mid point between the Summer Solstice and the Autumn Equinox, is the hottest part of the year on the northern hemisphere. This is again due to the way the Sun – Earth system works. So even though on the day of the Sumer Solstice the days start getting shorter, they continue to get wormer. Until the 2nd of August, the mid point between the Summer Solstice and the Autumn Equinox. From that day on, the Earth starts getting cooler.

As I was writing this, something clicked. What I just wrote sounded very familiar. Very very familiar.

And then something clicked.

The Yin – Yang diagram.

To jest niekończące się koło życia …

A jeszcze dwa dni temu, kiedy rozmawiałem na temat kalendarza celtyckiego, udowadniałem ludziom w dyskusji:

„Jak Imbolc 1 lutego może być pierwszym dniem wiosny? Mam na ziemi około półtorej stopy śniegu i zmarzlinę, to nie ma sensu …”

Mówiłem, że pierwszy dzień wiosny to pierwszy dzień wiosny, nie dlatego, że jest ciepły, ale dlatego, że nie może być ani trochę chłodniejszy. 1 lutego, a właściwie 4 lutego, prawdziwy Imbolc, punkt środkowy między przesileniem zimowym a równonocy wiosennej, jest najzimniejszą częścią roku na półkuli północnej. Wynika to z działania systemu Słońce – Ziemia. Więc nawet jeśli w dniu przesilenia zimowego dni zaczynają się wydłużać, stają się coraz zimniejsze. Tak jest do 4 lutego, punkt pośredni między przesileniem zimowym a wiosenną równonocą. Od tego dnia Ziemia zaczyna się ocieplać.

Po drugiej stronie roku jest dokładnie tak samo. Pierwszy dzień jesieni to pierwszy dzień jesieni, nie dlatego, że jest fajny, ale dlatego, że nie może stać się gorętszy. 1 sierpnia, a właściwie 2 sierpnia, prawdziwa Lughnasadh, punkt środkowy między przesileniem letnim a jesienną równonocą, jest najcieplejszą częścią roku na półkuli północnej. Jest to znowu spowodowane działaniem systemu Słońce – Ziemia. Więc nawet gdy od dnia przesilenia słonecznego dni stają się coraz krótsze, to nadal robią się cieplejsze. Do 2 sierpnia, punkt pośredni między przesileniem letnim a równonocy jesiennej. Od tego dnia Ziemia zaczyna się ochładzać.

Kiedy to pisałem, coś mi w głowie kliknęło. To, co przed chwilą napisałem, brzmiało bardzo znajomo. Bardzo bardzo znajomo.

A potem coś kliknęło.

Schemat Yin – Yang.

The winter solstice, the beginning of the lengthening of the day, is the white dot in the middle of the black part of the diagram. It is the seed of light in the middle of the darkest part of the year. But even though the days start lengthening, the weather gets colder until the mid point between the winter solstice and spring equinox. Imbolc, the beginning of the spring and the time of maximum cold…

The summer solstice, the beginning of the shortening of the day, is the black dot in the middle of the white part of the diagram. It is the seed of darkness in the middle of the whitest (lightest, brightest) part of the year. But even though the days start shortening, the weather gets wormer until the mid point between the summer solstice and autumn equinox. Lughnasadh, the beginning of the autumn and the time of maximum heat…

This endless cyclical change of the duration of the day and night is what is seen as the endless cyclical interplay between the light (Yang) and darkness (Yin) which heats (Yang) and cools (Yin) the Earth and creates seasons and makes life possible.

This endless cyclical change is possible because of endless cyclical interplay between Father Sky (Sun) and Mother Earth which is at the core of the old European belief system.

In Serbian tradition the Father Sky and Mother Earth are known as:

Father Sky:

Dajbog – giving god
Djed – grandfather, male ancestor
Triglav – three headed male god. He consisted of Jarilo (sun as a young man), Vid (sun as an adult, husband), Perun (sun as an old man, grandfather).

His characteristics were light, heat, dryness. He dominated the white (light, bright) part of the year and was most powerful in the middle of this period, at the end of the summer and the beginning of autumn which is the hottest and driest period of the year.

Mother Earth:

Dajbaba – giving goddess
Baba – grandmother, female ancestor
Troglava – three headed female goddess. She consisted of Vesna (earth as young girl), Mokoš (earth as an adult woman, wife), Morana (earth as an old woman, witch).

Her characteristics were darkness, cold, wetness. She dominated the dark part of the year and was most powerful in the middle of this period, at the end of the winter and the beginning of spring which is the coldest and wettest part of the year.

At their maximum power, both Father Sky (Sun) and Mother Earth are destructive. The Father Sky (Sun) on his own would turn the world int a dead hot dry desert (pure Yang). The Mother Earth on her own would turn the world into a dead cold wet desert (pure Yin).

It is the eternal dynamic interplay (Taiji) between the Sky (Sun) – (light, heat, dryness) Yang and the Earth – (darkness, cold, wetness) Yin, the intercourse between the Father Sky (Sun) and Mother Earth, which makes life possible. And this interplay is perfectly depicted by the Taijitu or Yin – Yang diagram.

But is this all just a coincidence? I don’t know, but I know that the Yin – Yang (darkness – light) symbol perfectly depicts only one process that I know of: This endless cyclical change of the duration of the day and night which causes endless cyclical change of the heating (Yang) and cooling (Yin) of the Earth. I don’t really know any other system which behaves in the way described by the Yin – Yang symbol. Do you? If you do please let me know what that process is.

Very interesting right?

Well here is something even more interesting. These are two granary „shrines” from Old European Cucuteni–Trypillia culture which thrived between 5200 BC and 3500 BC in Eastern Europe covering the region from the Carpathian Mountains to the Dniester and Dnieper regions, centred on modern-day Moldova and covering substantial parts of western Ukraine and northeastern Romania.

Przesilenie zimowe, początek wydłużania się dnia, to biała kropka pośrodku czarnej części diagramu. Jest nasieniem światła w środku najciemniejszej części roku. Ale nawet jeśli dni zaczynają się wydłużać, pogoda staje się coraz zimniejsza, aż do punktu środkowego między przesileniem zimowym a równonocą wiosenną. Imbolc, początek wiosny i czas maksymalnego zimna …

Przesilenie letnie, początek skracania dnia, to czarna kropka pośrodku białej części diagramu. Jest to ziarno ciemności pośrodku najbielszej (najjaśniejszej, najświetlistszej) części roku. Ale choć dni zaczynają się skracać, pogoda staje się gorętsza aż do punktu środkowego między letnim przesileniem a jesienną równonocą. Lughnasadh, początek jesieni i czas maksymalnego ciepła …

Ta nieskończona cykliczna zmiana czasu i dnia jest tym, co postrzegane jest jako niekończąca się cykliczna gra między światłem (Yang) a ciemnością (Yin), która ogrzewa (Yang) i chłodzi (Yin) Ziemię i tworzy pory roku i czyni życie możliwym.

Ta nieskończona cykliczna zmiana jest możliwa dzięki nieskończonej cyklicznej grze między Ojcem Niebieskim (Słońcem) a Matką Ziemią, która jest rdzeniem starego europejskiego systemu wierzeń.

W serbskiej tradycji Ojciec Niebo i Matka Ziemia znane są jako:

Ojciec Niebo:

Dajbog – dający boga [Bóg Dawca Dóbr, Dobrobóg, Dawca Bogactwa – Dażbog/Darzbog. CB]
Djed – dziadek, męski przodek
Triglav – trójgłowy męski bóg. Składał się z Jarilo (słońce jako młody człowiek), Vid (słońce jako dorosły, mąż), Perun (słońce jako staruszek, dziadek). [U Słowian Północno-Zachodnich trochę inaczej, bo jest to Czarnogłów/Czarnobog, ale co do istoty Yang. Trzy Głowy obejmują swym baczeniem Trzy Poziomy Świata – Nawię, Jawię i Prawię – gdzie wszędzie trzeba sprawować Dział Działów (Dwudział – In-Yang). Porami i Kirami Rozwoju oraz Stronami Świata rządzą Kirowie, których jest tylu co pór roku. Jednym z Kirów jest Jaryło/Jaruna. CB]

Jego cechy to światło, ciepło, suchość. Dominował w białej (jasnej, świetlistej) części roku i był najpotężniejszy w połowie tego okresu, pod koniec lata i na początku jesieni, która jest najcieplejszą i najbardziej suchą porą roku.

Matka Ziemia:

Dajbaba – dająca bogini [Daboga – Dawana – Dana – Dobra Pani, Daba, Dajbaba, Dażbaba/Darzbaba, Darzboga/Dażboga. CB]
Baba – babka, żeński przodek
Troglava – trzyosobowa bogini. Składała się z Vesny (ziemia jako młoda dziewczyna), Mokoš (ziemia jako dorosła kobieta, żona), Morana (ziemia jako staruszka, wiedźma). [U Słowian Północno-Zachodnich inaczej – Białoboga/Białogłowa, ale co do istoty zgadza się to jest In/Yin, imię związane z żeńskością (białogłowa) akcentuje mocno dualność i komplementarność która nie jest sprzecznością/zaprzeczeniem tylko DOPEŁNIENIEM. Wesna to Kir Jaruna, Lato to Kir Ruja/Gaja-Rujewit/Gaj/Maj, Jessa/Jastrub – Jesień, Kostroma/Kolada Zima. W obydwu przedstawionych tutaj zestawieniach brak jednej pory roku. Może on wynikać z położenia Serbii na Południu, gdzie jedna z pór roku jest nieostra, zanikająca – mianowicie, Zima, która zlewa się z Jesienią i Wiosną. CB]

Jej cechami były ciemność, zimno, wilgoć. Dominowała w ciemnej części roku i była najpotężniejsza w połowie tego okresu, pod koniec zimy i początku wiosny, która jest najzimniejszą i najbardziej wilgotną częścią roku.

Przy maksymalnej mocy, zarówno Ojciec Niebieski (Słońce), jak i Matka Ziemia są destrukcyjne. Sam Ojciec Niebo (Słońce) zamieni świat w martwą, gorącą suchą pustynię (czysty Yang). Matka Ziemia sama zamieniłaby świat w martwą, zimną, mokrą pustynię (czysty Yin).

Jest to wieczna dynamiczna gra (Taiji) pomiędzy Niebem (Słońcem) – (światło, ciepło, suchość) Yang i Ziemią – (ciemność, zimno, wilgoć) Yin, stosunek między Ojcem Niebieskim (Słońcem) a Matką Ziemią, co sprawia, że życie jest możliwe. A tę grę doskonale ilustruje diagram Taijitu lub Yin-Yang.

Czy to tylko zbieg okoliczności? Nie wiem, ale wiem, że symbol Yin – Yang (ciemność – światło) doskonale przedstawia tylko jeden proces, który znam: ta nieskończona cykliczna zmiana czasu i dnia, która powoduje nieskończoną cykliczną zmianę ogrzewania (Yang) i chłodzenie (Yin) Ziemi. Tak naprawdę nie znam żadnego innego systemu, który zachowuje się w sposób opisany przez symbol Yin – Yang. A ty? Jeśli tak, daj mi znać, co to za proces.

Bardzo interesujące, prawda?

Tu jest coś jeszcze bardziej interesującego. Są to dwa spichlerze „kapliczki” ze starej europejskiej kultury Cucuteni-Trypillia, która kwitła między 5200 pne a 3500 pne w Europie Wschodniej, obejmując region od Karpat po regiony Dniestru i Dniepru, skupione wokół współczesnej Mołdawii i obejmujące znaczną część Zachodniej Ukrainy i północno-wschodniej Rumuni.

And this is the decoration engraved on the wall of one of these granary „shrines”:

A to jest dekoracja wygrawerowana na ścianie jednej z tych spichlerzowych „kapliczek”:

Is this the Yin – Yang symbol? And if it is, do you think the ancient Tripillian’s tried to depict the same process that I just described? After all, granaries are only full because of the intercourse of the Mother Earth and Father Sky (Sun), Yin and Yang…And if the Tripillians already invented the Yin – Yang symbol during European Neolithic, is it possible that it was somehow transferred to the East over the following millenniums?

Or maybe this is just a similar looking symbol which has nothing really to do with Yin – Yang symbol?

Czy to jest symbol Yin – Yang? A jeśli tak, to czy sądzicie, że starożytni Tripollianie próbowali przedstawić ten sam proces, który właśnie opisałem? W końcu spichlerze są pełne tylko ze względu na stosunek Matki Ziemi i Ojca Nieba (Słońce), Yin i Yang … A jeśli Tripolińczycy już wynaleźli symbol Yin – Yang podczas europejskiego neolitu, czy jest możliwe, że został przeniesiony na Wschód przez kolejne tysiąclecia?

A może to tylko podobny symbol, który nie ma nic wspólnego z symbolem Yin – Yang?

Komentarz Anonymusa:

Cucuteni-trypilla type pottery were found in yangshao, 1st neolithic culture in
China. In banpo site of yangshao culture, the dead person buried in crouched position of west eurasian culture. You can find it in wiki. Moreover, the western burial types were also found at the end of korean peninshula, which happened 7,000y ago. There were so many interactions between east and west after pottery migration from altai, I think. Johen.

Ceramika typu Cucuteni-trypilla została znaleziona w Yangshao, pierwszej neolitycznej kulturze w
Chinach. W Banpo miejscu kultury Yangshao, martwy człowiek jest pochowany w skulonej pozycji typowej dla zachodniej kultury euroazjatyckiej. Możesz go znaleźć na wiki. Co więcej, zachodnie typy pochówków znaleziono również na końcu półwyspu koreańskiego, co miało miejsce 7 000 lat temu. Było bardzo wiele interakcji między wschodem i zachodem po migracji ceramiki z altai, jak sądzę. Johen.

źródło: http://oldeuropeanculture.blogspot.com/2018/02/yin-and-yang.html

♦

A teraz moja dokładka do tego odkrycia

Czesław Białczyński: Yin Yang i Swastyka

Jak być może ktoś wnikliwy już zauważył to przesunięcie pomiędzy początkiem astronomicznym danej pory a jej środkiem maluje nam na okręgu pewien znak, na rysunku jest w kolorze żółtym:

Jest to identyczny znak jak ten:

Mamy oto prosty dowód na odzwierciedlenie naczelnej zasady Wiary Przyrodzonej, że „jako na górze tako na dole”, „jako na Niebie tako na Ziemi”, „jako wśród Gwiazd tako w Przyrodzie”. Tak manifestuje się Prawo Przyrodzone i odzwierciedlają się w najmniejszych cząstkach, Siły działające w Największych Układach, także w ten sposób przekładają się Wielkie Siły Kosmiczne/ Siły NIEBA, na Siły kształtujące stosunki przyrodzone na Matce Ziemi. Ruch Wielkiego Wozu wokół Gwiazdy Polarnej widziany przez nas na Niebie ma także identyczne swoje odbicie w następstwie Pór Roku na Ziemi, ale i w następstwie zmian temperatury w strefie Zimno-Umiarkowanej. Przedstawiony przez Autora dowód na to, w jaki sposób i gdzie powstał znak Yin-Yang (Taiji tu), jest jeszcze jednym potwierdzeniem wspólnego pochodzenia Wiary Przyrodzonej Słowiano-Ariów, Celtów i Chińczyków/Koreańczyków/Japończyków z jednego, Północnego Źródła.

Ponieważ Swastyki jako świętego znaku używają też Indianie w Ameryce Północnej i tak samo nazywają oni Wielką i Małą Niedźwiedzicą gwiazdozbiory, biorące udział w tworzeniu tego znaku na Niebie, a jak na razie brak dowodów na to, aby doszli oni w Ameryce Północnej ( bo tylko tam jest to do zaobserwowania) do wiedzy astronomicznej takiej, do jakiej doszły kultury Mezyńska, Vincza i Tripole w Północnej Europie, należy stwierdzić, że znak ten i nazwa gwiazdozbiorów muszą być używane w Północnej Eurazji co najmniej od 15.000 lat. Wtedy to, między 13.000 pne a 10.500 pne, ludzie przechodzili przez Kamczatkę i MU do Ameryki, później nastąpił Potop, rozmarzające lodowce podniosły poziom wody w oceanach i przejście stało się niemożliwe.

Data Potopu jest potwierdzona obecnie przez trzy zespoły naukowe, a odkrywcą tego faktu i pierwszą osobą, która wyznaczyła ten właśnie czas, jest polski uczony dr Franc Zalewski. Brakujące mu do 100% dowodu naukowego ogniwo (nikt w Polsce nie dał pieniędzy na kontynuację badań izotopowych/spektrometrycznych!!!), odnaleźli i udokumentowali Amerykanie.
Tak się składa, że najstarsze wizerunki swastyki odkryto na Ukrainie w kulturze mezyńskiej. Najstarszą ze społeczności, która osiedliła się na terytorium obecnej Ukrainy była społeczność tejże kultury, która istniała tu prawdopodobnie od 20 tysięcy lat pne do około 10 tysięcy lat pne. Rosyjskie źródła datują ją na okres od 23 tysięcy lat pne do 12 tysięcy lat pne. Określana jest mianem społeczności późnej epoki kamienia, kulturą późnego paleolitu. Ocenia się, że te swastyki pochodzą z okresu 12.000-10.000 pne. (artykuł na moim blogu tutaj: Sprzed 8.000 lat – Najstarsza swastyka – SYMBOL STAROŻYTNYCH BOGÓW – odnaleziona w Europie (Bułgaria). Ale czy nie znamy starszych?). Tak więc mamy tutaj też zgodność co do tego, kiedy swastyka była już świętym znakiem, rytym w kamiennych płaskorzeźbach z Ukrainy, a więc wiemy, że ruch Wielkiego Wozu zaobserwowano i nazwano gwiazdozbiór Wielką Niedźwiedzicą i Małą Niedźwiedzicą, najpóźniej właśnie wtedy, ale możliwe, że o wiele wcześniej.

Podobnie jak i w opowiastce Autora powyżej, jest tylko jeden mały problem. Ludzie kultury mezyńskiej byli absolutnymi PRYMITYWAMI – łowcami polującymi na renifery i mamuty. To byli ludzie epoki kamienia! Rozpoznanie następstwa pór roku z dokładnością o jakiej tutaj się mówi i obserwacje ruchu Wielkiej Niedźwiedzicy, przełożone na święty znak, należy wiązać z rokiem rolniczym, czyli neolitem, a nie mezolitem!!! Łowcom kalendarz rolny nie był do niczego potrzebny.

Zatem, jeżeli to nie ludzie kultury mezyńskiej zaobserwowali to wszystko na niebie i nazwali to, a także uznali wagę tego odkrycia, nadając mu rangę świętości godnej uwiecznienia w sztuce sakralnej, to kto tego dokonał? …. Czy znacznie Starsza Cywilizacja Ludzka (czego również dowodzi Franc Zalewski i liczni inni uparci krzewiciele paleoarcheologii alternatywnej)?!

Znów jednak coś się tutaj nie zgadza, bo oni żyli tak prymitywnie pomiędzy latami – jak się ocenia – 23.000 do 12.000 pne., a więc grubo przed Potopem i Katastrofą z 10.500 pne, która miała zniszczyć Starą Cywilizację. Zatem musiała mieć miejsce inna jeszcze, wcześniejsza katastrofa? W okresie ich bytowania istniały też i były budowane zarówno Piramidy w Visoko, jak i Świątynia Pępka Świata (Gobekli Tepe).

Niektórzy naukowcy wskazują stanowczo, że jest wątpliwe, aby te cuda, jak piramidy w Visoko czy Światynia Gobekli Tepe, zbudowali łowcy epoki kamienia. Więc może jednak odwzorowywali owi łowcy z Ukrainy i czcile w Gobekli Tepe coś co przekazali im, lub co pozostało po Kosmitach?!

Jednak trzeba też wziąć pod uwagę, że może ci Łowcy nie byli tacy „prymitywni” i obserwacja gwiazd oraz powiązanych z ich ruchem zmian pór roku, była im potrzebna do śledzenia wędrówek dużych stad zwierząt łownych.

Jak by nie było, dowód na to, że „jako na górze, tako na dole” pozostaje w mocy.

Podziel się!