Połowcy-Kumanowie to podobnie jak Bułgarzy grupa plemienna mieszana o pochodzeniu tursko-słowiańskim. Między 11 a 13 wiekiem tworzyli wielkie państwo nad Morzami Czarnym i Koszpijskim, które obejmowało swoją władzą zarówno plemiona tureckie, Tatarów, Bułgarów, Węgrów, Chazarów jak i Słowian.
Niniejszy artykuł nawiązuje blisko do poprzedniego gdzie widzieliśmy Belbuka z Lubicka. Wielu publicystów twierdzi że „bab” kamiennych z terenu Słowian nie ma, właśnie ów Belbuk nią jest.
Przedstawiamy tutaj Kamienne Baby, które są rozsiane licznie po stepach Ukrainy. Polscy archeolodzy z Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 2008 dokonali renowacji owych figur w Muzeum Leśnym Veliko Anadol pod Donieckiem.
Kamienna figura spod Kezer
Prezentujemy tutaj kilka zdjęć owych Bab ponieważ wykazują one uderzające podobieństwo do rzeźb słowiańskich i istyjskich (bałtyjskich) w kamieniu, ale także i w drewnie, wykonanych w innych okresach dziejowych, zwłaszcza we wcześniejszych czasach pogańskich.
Na początek jednak tzw. Baba Pruska (oczywiście z wąsami) z Olsztyna
Czas zatarł szczegóły tych rzeźb, ale łatwo rozpoznamy, że są to męskie postacie – zwykle mają wąsy, a za pasem nóż, krótki miecz i bardzo często róg. Są to rzeźby wykonane przez Prusów, lud spokrewniony z Litwinami, który podbity przez Krzyżaków utracił swoją niezależność w XIII w. Tak więc rzeźby te mają co najmniej 700 lat, a pewnie nawet więcej. Nie wiemy, jak Prusowie je nazywali i do czego służyły. Możemy się jedynie domyślać, że były obiektami kultu. Co ciekawe, podobne rzeźby spotkać można na stepach Ukrainy, zwłaszcza na położonych dużo dalej na wschód stepach Kazachstanu, zamieszkiwanych przez ludy tureckie. Takie rzeźby o typowo męskich atrybutach (wąsy, broń) ustawiano przed wiekami na mogiłach wojowników, a zwano je „babami”. Co ma baba do męskich posągów? Po turecku baba to… ojciec, a także człowiek zasłużony lub czcigodny starzec. Pozostaje tajemnicą, dlaczego Prusowie wykonywali i czcili podobne posągi.
A teraz kolejna Kamienna Baba Bałtyjska która okazuje się posagiem kultowym znalezionym w miejscu kultu – odkrycie z Poganowa z roku 2005
Na powierzchni wykopu wokół kopca znaleziono ponad 300 fragmentów kości zwierzęcych. W pobliżu znajdowało się prostokątne palenisko złożone z dwóch warstw kamieni wylepionych z wierzchu gliną. „To rewelacyjne odkrycie potwierdza kultowy charakter badanego od 2005 r. stanowiska. Jest to zatem pierwszy znany i badany archeologicznie kompleks osadniczy z wydzielonym miejscem zorganizowanego kultu z terenu ziem bałtyjskich. Stanowiska kultowe znane są z badań ziem zamieszkiwanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian i ludność Skandynawii, jednak na terenach wokół południowo-wschodnich wybrzeży Bałtyku nie były dotychczas znane” – tłumaczy Izabela Mellin-Wyczółkowska.
Przypomina, że w czasie badań w latach 2005-2006 odkryto tam już zagłębione w ziemi palenisko i sąsiadujący z nim kopiec usypany z luźnych kamieni. „Wokół nich, na przestrzeni ponad 1 ara występowały zazwyczaj w skupiskach kości zwierzęce. Znaleziono tam także żelazne obręcze drewnianego klepkowego wiaderka i przęśliki. Według wstępnych analiz ponad 70 proc. z kilku tysięcy fragmentów kości stanowią szczątki koni, które we wczesnym średniowieczu traktowane były jako zwierzęta szczególnie poświęcone bóstwom. Spotyka się także kości jelenia i znacznie rzadziej krowy” – opowiada.
Antropomorficzna starożytna „baba” z Rumunii, prawdopodobnie scytyjska, czyli słowiańska
Na podstawie odkrytych fragmentów ceramiki funkcjonowanie miejsca kultu można datować na X-XI wiek do początku XII wieku. „Warstwy spalenizny i węgli drzewnych znalezione na stokach grodziska i w nasypie, na którym prawdopodobnie stała wieża mogą świadczyć o gwałtownym końcu funkcjonowania całego kompleksu osadniczego” – zaznacza dyrektor.
Oto wyjaśnienie wszystkich zagadek – Scytyjskie-Skołockie czyli Pra-Słowiańskie Baby ze starożytności (VII w. p.n.e. do V wieku n.e.)
Jak mówi, dotychczasowe odkrycia nieznanych w literaturze przejawów kultu w Poganowie na nowo otwierają dyskusję nad wpływem zwyczajów tureckich ludów stepowych na wczesnośredniowiecznych ziemiach pruskich. Są niezwykle ważnym argumentem zwolenników teorii „stepowego” pochodzenia „bab pruskich”.
Kamienny posąg przewieziony został do kętrzyńskiego muzeum.
Dniepropietrowsk (Ukraina)
Baba Połowiecka XI wiek
I jeszcze kilka stelli Scytyjskich – niektóre z XI wieku p.n.e.
A teraz już Muzeum Leśne pod Donieckiem i „baby” Połowców-Kumanów
oraz inne Baby ze Stepów Nadczarnomorskich i znad Aralu i Morza Koszpijskiego
Droga Słowiano-Turskich Bułgarów nad Dunaj
Kijów
Keme-Kecza
Ongudaj
Barłyk
Czadyr
Tałdy
Askania
Ryc. 24 „Kamienne baby” które poprzez widoczne na nich przestawienia broni i elementów stroju są łączone z Kimmerami: A. Kyzburun, Przedkaukazie, B. Belogradec, Bułgaria. (Chochorowski 1996, s. 25, rys. 5.3-4).
Bardzo dobra i ciekawa strona poświęcona Scytom i Kimerom, z której pochodzi powyższa rycina :https://archeologiawschodu.wordpress.com/category/srodkowy-wschod/