Drzewa umierają stojąc - z 3 maja i kilku następnych dni 2011 roku.

Park Potockich w Krzeszowicach – 3 maja 2011

3 Maja 2011 roku mimo nieciekawej pogody odbyliśmy miły i ciekawy rekonesans po świętych wzgórzach na zachód od Krakowa, oraz w Parku Potockich w Krzeszowicach gdzie sfotografowaliśmy kilkanaście wspaniałych drzew pomników przyrody. W najbliższym czasie 27 drzew z Parku Potockich w Krzeszowicach otrzyma imiona od Towarzystwa Ochrony Najstarszych Drzew w Polsce. Będzie to miało miejsce w Święto Światła – czyli w Noc Kupały – 2o czerwca 2011 roku 9 pełnia wypada 15 czerwca, a 19-20 to pierwszy weekend po pełni).

Park Potockich w Krzeszowicach – 3 maja 2011 – jemioła na jednym ze starych jesionów

Imiona tych drzew zostaną dobrane w ten sposób, żeby uczcić pamięć tych którzy je tutaj niegdyś sadzili i tych którzy dbali o cały ten pałacowy kompleks przez pokolenia. Niestety nie będzie tu ani jednego imienia z ostatnich 70 lat – przez ten cały czas systematycznie niszczono park i rujnowano pałac.

Nasza trasa zakończyła się w Dolinie Mnikowskiej, gdzie oddaliśmy hołd Bogini Borów – Boranie-Leszy przed którą złożyliśmy zielone gałęzie oplecione węsiorami i bajorami we wszystkich barwach Tęczy-Dengi, a więc w kolorach całego Koła Bogów.

Wiąz Władysław Białczyński z Łobzowa – pomnik przyrody – przy ulicy Przeskok na Łobzowie krakowskim. Obydwa wiązy i Władysław Białczyński i Stanisław Pagaczewski rosły od wieków na naszej rodowej ziemi, na działce Sułkowskich i Białczyńskich – wyznaczając jej granicę przy Królewskiej Młynówce (koryto rzeki płynęło tak jak wiedzie dzisiaj chodnik).

A więc sadzę, iż nikt inny niż my nie miał większego prawa żeby im nadać imiona i do tego właśnie takie imiona a nie inne – Wiąz Stanisław Pagaczewski z Łobzowa- pomnik przyrody.

Zanim jednak wyjechaliśmy z Krakowa w kierunku świętych wzgórz postanowiliśmy wykonać jeszcze kilka zdjęć drzewom łobzowskim z Przeskoku. A także nadać imię jeszcze jednemu, bardzo ważnemu i charakterystycznemu oraz staremu drzewu – bukowi purpurowemu przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego, czyli przy przecznicy, która przed II Wojną Światową wychodziła od Placu Króla Kazimierza Wielkiego.

Buk Purpurowy Stanisław Wyspiański przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego.

Plac ten dzisiaj nazywa się placem Axentowicza, a może już jakoś inaczej, nie wiem czy warto poznawać jego kolejną nazwę – zdaje się, że teraz nazywają to Skwerem Ofiar Obozów Zagłady (cóż za fantastyczna nazwa!!! – a może plac dalej istnieje a na nim ten skwer nazywają tak pięknie). Nie ważne. Ważne, że w tak wielkie święto, w 220 rocznicę Konstytucji 3 Majowej, jeden ze starych pięknych buków żyjących od jakichś 132 lat przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego (wcześniej nazywała się oczywiście inaczej) otrzymał imię jednego z wieszczów polskich i jednego z najważniejszych Strażników Wiary Słowian – Stanisława Wyspiańskiego, w 132 rocznicę jego urodzin – Ku pamięci przyszłych pokoleń.

(kliknij aby powiększyć)

Wybaczcie, że ten plan tak nieudolny plastycznie, ale nie mam uzdolnień w tym kierunku. Pewnie Grzegorz-Sambor (lat 7,5) wykonałby go 100 razy lepiej, ale chciałem koniecznie własnoręcznie, bo przecież nawet w moim wieku można się czegoś jeszcze nauczyć.

(kliknij aby powiększyć)

Widać tutaj Trzy Drzewa Pomniki Przyrody z Przeskoku (dąb Władysław z Łobzowa, wiąz Władysław Białczyński z Łobzowa, wiąz Stanisław Pagaczewski z Łobzowa) i buk Stanisław Wyspiański z ulicy Wyspiańskiego w Krakowie, któremu nadaliśmy imię w Święto Konstytucji 3 maja 2011 roku.

Zaznaczyłem też tutaj dawną działkę Białczyńskich i Sułkowskich z domem Białczyńskich, obecną działkę Uznańskich i Sułkowskich z domem Sułkowskich, rzekę Młynówkę Królewską (przedwojenną), teren Zamku Królewskiego i Ogrodów oraz Kopca Esterki.

(kliknij aby powiększyć)

A także domy Kapustów przy ulicy Kazimierza Wielkiego (17 i 19) oraz Olszowskich i Pagaczewskich przy Biernackiego 9.

Wzgórze Nielepickie – zatknięte w pola pogańskim zwyczajem palmy powielkanocne – dawniej widywałem też pogańskie równoramienne, trójwymiarowe krzyże z czterema ramionami w poziomie na cztery strony świata i z węsiorkami w kolorach zielonym, złotym, czerwonym i niebieskim

Trasa wyprawy poprowadziła nas przez Wzgórze Kleszczowskie,Wzgórze i Skałę Nielepicką, Garb Brzoskwiniowy, Zamkową Skałę Rudno, Święte Sanktuarium Trzech Bogiń Wód na Górze w Czernej i na koniec do parku Potockich w Krzeszowicach, który jest prawdziwą świątynią Starych Drzew, jedną z najwspanialszych w okolicach Krakowa.

Dworski Park Potockich wokół pałacu

Tak się złożyło, że w Wielką Majówkę Święta Boru i Święta Drzew oraz święta Konstytucji utworzyliśmy Trójkę Drzewną.

Ja jako Drzewid, poza tym Ewa jako Drzewna Matka (wieduna kąciny i Światliszcza Mnikowskiej Doliny Bogini Borany, a także Grzegorz-Sambor, jako Opiekun Starych Drzew i przyszły Strażnik Wiary kolejnego pokolenia Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata. Bolo – jako osoba towarzysząca – dobry duch (rzeczywiście bardzo dobrze się bawił).

Dąb Władysław z Łobzowa

Łobzów ulica Przeskok – zabijanie Dębu Władysław z Łobzowa w majestacie prawa

Nie możemy przejść obojętnie obok sprawy Dębu Władysław z Łobzowa, który jest zatruwany przez „nieznanych sprawców” – na zlecenie jak mniemam jedynej osoby, której może to przynieść materialną korzyść – czyli Pana Doktora W. z Woli Justowskiej i jego żony – Pani W., znanej krakowskiej deweloperki, która tutaj chce stawiać 5-ciopietrową kamienicę.

Działanie tych szkodników odbywa się pod nosem Urzędu Miasta Krakowa, który wpisał to drzewo na listę pomników przyrody i ma je chronić.

Urzędnicy załamali ręce i oddali pole bez walki, bowiem drugą ręką – tą która zwykle liczy gotówkę – społeczne pieniądze i zapewne inne też – gdzieś za plecami i pod stołem (tak żeby nie widzieli tego podatnicy, którzy ichże – Urzędasów utrzymują) – wydali i podpisali zezwolenie na budowę na działce, która jest w połowie zajęta przez zabytkowy dąb Władysław z Łobzowa.

Częściowo martwa korona

Nie wie lewica co czyni prawica. A nie wie przeważnie wtedy, gdy się jej jakaś gotówka do lewicy przylepi. Wtedy prawica , ręka prawa i zawsze w majestacie prawa działająca – podpisuje jak leci wszelaką dokumentację, choćby sprzeczną z tej Rady Szanownej uchwałami (czyli dokumentację lewą).

Jeden z licznych odwiertów i pokiereszowana kora u podstawy pnia

Drzewo nie tylko jest zatruwane od 2009 roku przez odwierty, ale podlewane jest żrącymi płynami – herbicydami niszczącymi zwykle trawę – wypalającymi ją na żółtą słomę.

Zniszczona kora u podstawy pnia i nawierty

Do tego „ktoś” (zapewne niezrównoważony umysłowo niezidentyfikowany kosmita) szpadlem pokiereszował korę u podstawy, i na tak „przygotowany” pień zimą zwala się pryzmy śniegu – tego posypanego solą na chodnikach dookoła. Drzewo stoi więc w pryzmie chlorku sodu i lodu aż do wiosny – tj. przez 4-5 miesięcy w roku.

Zniszczona podstawa pnia

Brawo Obrońcy Przyrody z Urzędu Miasta Krakowa – myślę że w Unii Europejskiej nikt nie słyszał o takich sposobach „ochrony” wyjątkowo starych i cennych drzew wpisanych na listę pominików Przyrody.

Proponujemy żeby Urząd Miasta Krakowa wniósł swój twórczy wkład w rozwój Wspólnoty Europejskiej i wydał ogólnie obowiązującą instrukcję „ochrony” najstarszych drzew w Europie „na sposób krakowski”.

Kolejne odwierty

Czekamy też żeby Urząd i wraz z nim może inni Jego (Urzędu i Urzędasów) Znajomi Państwo W., G. lub C., albo M. zajęli się kolejnymi pomnikami przyrody w mieście Krakowie – jest ich tutaj przecież stanowczo za dużo.

Także w ogóle na planecie Ziemi jest za dużo tlenu, no i o czym nie każdy wie, a co najwyraźniej jest nowym odkryciem Urzędu Miasta Krakowa, drzewa szkodzą środowisku.

Skoro Wydział Ochrony Środowiska robi dosłownie wszystko, żeby tak stare i piękne drzewo jak Dąb Władysław z Łobzowa, po prostu jak najszybciej usechł i zdechł to znaczy, że musi szkodzić.

Pytanie jak? – Już wiem – drzewa produkują nie tylko tlen, wydzielają też dwutlenek węgla w procesie asymilacji, i powodują tym samym efekt cieplarniany. Czekamy na twórcze rozwinięcie przez Wydział Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Krakowa tej nowej błyskotliwej teorii – drzewa produkują dwutlenek węgla – więc są szkodliwe dla środowiska. Trzeba je wszystkie wyciąć, albo zatruć herbicydami przez wstrzyknięcia i podlewanie. Inne metody „ochrony” człowieka i środowiska przed drzewną zarazą – w toku opracowywania.

Obdarty z kory, pokiereszowany, nawiercony – przez te otwory jest zatruwany systematycznie. Policja wzięła sobie jak zwykle chorobowe i zabrakło jej kamer, których im nie brakuje tam gdzie koszą kasę z mandatów drogowych.

Dąb który rósł tutaj 400 lat – zanim nastał tenże cholerny Urząd i jego cholerni Urzędnicy – rósł i żył jakoś zdrowo. Żył dokąd oni się nim nie zajęli.

Czy zostanie zabity w majestacie prawa pod czujnym okiem Policji III RP i Urzędasów Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Krakowa???

Dopiero teraz, objęty ich diabelską (żeby nie powiedzieć cholerną ) ochroną, umiera z godziny na godzinę – dzisiaj ma już tylko połowę korony i produkuje tylko połowę tego tlenu, który produkował zwykle – przez owe 400 lat każdej godziny, każdego dnia, każdego tygodnia, każdego miesiąca -każdego roku – przez całe cholerne 400 lat.

Wiąz Władysław Białczyński z Łobzowa – tak jak biegnie chodnik płynęła Młynówka – nurt biegł w stronę tego człowieka – pamiętam raki w tej rzeczce – miałem wtedy 6 lat. Tak było tu czysto. Widoczny jest żywopłot Ogrodu Łobzów (działki Uznańskich.

Łobzów ulica Przeskok – Dwa stare wiązy

Na szczęście na razie Panu W i Pani W nie przyszło do głowy stawiać bloku tam gdzie rosną dwa inne pomniki przyrody stare wiązy.

Widok od Władysława w stronę Stanisława – koryto Młynówki. Stanisław rośnie zaraz za zakrętem

Jestem wściekły bo to wszystko jest najbliższe otoczenie mojego dawnego domu rodzinnego – ogrodu Łobzów – Uznańskich i Sułkowskich oraz sąsiedniej działki którą dostała w posagu od pradziadka Magdalena Sułkowska pierwsza żona mojego dziadka Władysława Białczyńskiego.

Wiąz Władysław Białczyński z Łobzowa

Tam stanął – na owej rozległej działce – mój rodzinny dom, a granice posiadłości od strony Młynówki Królewskiej wyznaczały dwa odwieczne wiązy – przynależące do tej ziemi od niepamiętnych czasów. Te wiązy są dzisiaj pomnikami przyrody – po drugiej stronie naszej posesji rósł ówże wspomniany wyżej Dąb Władysław z Łobzowa.

Wiąz Władysław – widoczna plakietka pomnika przyrody chronionego przez III RP

Możecie to zobaczyć na załączonym do tego artykułu planie. dokąd w latach 60-tych XX wieku Komuchy nie odebrały działek – ogrodnikom królewskim którzy od czasów Kazimierza Wielkiego je posiadali . Wszystko było w porządku – żyły stare drzewa i panowała odwieczna równowaga.

Wiąz Władysław z Łobzowa – drzewo nie jest w żaden sposób chronione, ogrodzone , opisane, imieniem, informacją o swoim wieku, obwodzie, o tym jak jest cenne dla nas wszystkich. Tak wygląda ochrona Państwa w dobie kiedy tworzy się tzw szlaki kulturowe za pieniądze UE i ustawia plakietki prszy każdym chrześcijańskim kościółku i kaplicy. To prawdziwie katolickie podejście do drzew – wyssane z nauką Kościoła, podobnie jak podejście do zwierząt.

Kiedy postawili tutaj bloczyska na wydartej właścicielom ziemi i sprowadzili do nich ludzi nie mających pojęcia o tradycji tej ziemi zaczęło się dziać źle. Dzisiaj już nikt nie pamięta że w miejscu w którym dzisiaj jest parking i pawilon handlowy był po prostu park złożony ze starych drzew. Dąb jest jedyną pozostałością po nim.

Wiąz Władysław z Łobzowa – 2011 rok, żeby wszyscy widzieli jak wyglądał. Miejmy nadzieję że tak pozostanie, bo za tą siatką jest pełno „świetnego” terenu pod deweloperkę.

Miejmy nadzieję, że Urząd który potrafi tylko tworzyć rejestry zabytków i pomników, ale w żaden sposób nie potrafi ani zabytków ani pomników chronić nie zaszkodzi tym dwóm wiązom.

Czy może? Oczywiście – Któregoś dnia może dojść do wniosku że Ogród Łobzów to jakiś relikt i zabytkowy mur który go otacza od czasów Kazimierza Wielkiego to też niepotrzebna strata miejsca pod kolejny blok pana W i pani W.

Wiąz Stanisław Pagaczewski nad Młynówką Królewską, którego nie zabiło zasypanie rzeki. Widoczny zabytkowy mur obecny od czasów Kazimierza Wielkiego – ten mur rozgraniczał posesję Uznańskich (dawniej Sułkowskich) od posesji Białczyńskich (dawniej także Sułkowskich). Sułkowscy byli królewskimi ogrodnikami Kazimierza Wielkiego. Ich córki powychodziły za mąż za Uznańskich i Białczyńskich. Działka naszej rodziny ciągnęła się od tego wiązu do widocznego tutaj muru – nad płynącą (tak jak chodnik – w kierunku od muru do drzewa) rzeką.

Wtedy stary dom Sułkowskich zostanie zrównany z ziemią a wiązy zaczną przeszkadzać w kolejnej budowie – zwłaszcza że zaraz za Młynówką jest przecież X hektarów byłych koszar Wojska Polskiego.

Wiąz Stanisław Pagaczewski na ulicy Przeskok – Łobzów w Krakowie. Z tyłu blok który postawiono na naszej działce. Na szczęście z balkonów tego bloku można przy pomocy kamery śledzić teraz kto niszczy zabytkowy dąb.

No tutaj to naprawdę można rozwinąć developerskie skrzydełka i ptasie móżdżki puścić w ruch.

Wiąz Stanisław Pagaczewski z Łobzowa – rok 2011, maj.

W ptasiej deweloperskiej wyobraźni widzą oni tutaj być może kolejne „wspaniałe” osiedle pod tytułem – no właśnie jakim? – Może powiedzmy: „Krajobraz Księżycowy po Ogrodach Królewskich nad Młynówką”???

Wiąz Stanisław z Łobzowa – piękne drzewo, które żyje już kilkaset lat. Nie zniszczmy go.

Buk Stanisław Wyspiański z ulicy Wyspiańskiego w Krakowie

Na szczęście przynajmniej temu drzewu na razie nic nie zagraża. riosnie ono przede wszystkim na posesji prywatnej a więc posiada właścicicela który o nie dba.

Jest to młode bo 130 letnie drzewo, ale wyjątkowo okazałe i piekne, symetryczne – po prostu cudowne.

Myślę, że warto zadbać o nie i polecam to drzewo kolejnym pokoleniom. Póki co zajmie się nim Grzegorz Sambor i jego obecni właściciele, ale wiadomo, że drzewo to przeżyje kilkanaście pokoleń ludzkich.

Wiec miejmy je w przyszłości w czułej opiece.

Krzeszowice Park Potockich – 3 maja 2011

Park Potockich w Krzeszowicach to inny przykład dbałości o przyrodę w wykonaniu Urzędasów III RP. Dwadzieścia lat stawali na głowie żeby nie oddać Potockim pałacu i parku.

Od 1945 roku nie zrobili tutaj nic z sensem, nic z głową – tylko potęgowali zniszczenie swoimi głupimi decyzjami.

Pałace też umierają w ciszy – stojąc.

Nie dziwiło że Komuchy niszczyły pałac i park – nie dziwiło bo realny socjalizm był niszczycielskim ustrojem w swoich założeniach – zbrodniczym, wyrodniejącym sam z siebie. Dziwi jednak że w III RP nic się nie zmieniło. Właścicieli dalej traktuje się jak kułaków.

Urzędasy walczą na wszelkich płaszczyznach o to żeby jak najwięcej pozostało przy tzw „państwie”.

Dlaczego?! Bo to co państwowe będzie można kiedyś po prostu ukraść, a prywatnego , tego co ma właściciela ukraść się tak łatwo nie da!!! Chociaż słyszeliśmy już o niejednej kradzieży w III RP także tego drugiego, zbójowskiego typu.

Oni są mistrzami w tworzeniu spisów i list. Oto jedna z nich:

Drzewa Pomniki Przyrody w gminie Krzeszowice

Lp.	Rodzaj obiektu (gatunek)	Park krajobrazowy	Lokalizacja	Data powołania
1.	Buk zwyczajny	Dolinki Krakowskie	Czerna, przy drodze do klasztoru	30.06.1953
2.	Buk zwyczajny	Dolinki Krakowskie	Czerna, przy drodze do klasztoru	30.06.1953
3.	Buk zwyczajny	Dolinki Krakowskie	Czerna, przy drodze do klasztoru	30.06.1953
4.	Buk zwyczajny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
5.	Klon polny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
6.	Platan klonolistny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
7.	Jesion wyniosły	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
8.	Jesion wyniosły	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
9.	Buk zwyczajny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
10.	Dąb szypułkowy	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
11.	Buk zwyczajny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
12.	Jarząb Mougeota	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
13.	Leszczyna pośrednia	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
14.	Platan klonolistny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
15.	Lipa wielkolistna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
16.	Lipa wielkolistna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
17.	Topola czarna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
18.	Topola czarna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
19.	Miłorząb japoński	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
20.	Lipa wielkolistna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
21.	Buk zwyczajny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
22.	Tulipanowiec amerykański	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
23.	Dąb błotny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
24.	Platan klonolistny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
25.	Platan klonolistny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
26.	Platan klonolistny	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
27.	Lipa wielkolistna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
28.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, park Potockich	09.11.1967
29.	Klon zwyczajny	otulina	Krzeszowice, planty przy Pomniku Nieznanego Żołnierza	01.08.1969
30.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, planty przy Pomniku Nieznanego Żołnierza	01.08.1969
31.	Klon jawor	otulina	Krzeszowice, przy drodze nr 79	01.08.1969
32.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, przy drodze nr 79	01.08.1969
33.	Miłorząb dwukwiatowy	otulina	Krzeszowice, ul.Kościuszki 46	16.11.1998
34.	Lipa wielkolistna	otulina	Krzeszowice, ul.Kościuszki 46	16.11.1998
35.	Dąb szypułkowy	otulina	Krzeszowice, ul.Krakowska	16.11.1998
36.	Dąb szypułkowy	otulina	Krzeszowice, ul.Kościuszki	16.11.1998
37.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, os.Żbik przed posesją nr 12	16.11.1998
38.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, os.Żbik przed posesją nr 12	16.11.1998
39.	Lipa drobnolistna	otulina	Krzeszowice, os.Żbik na polu obok posesji P.Żurowskiego	16.11.1998
40.	Skałki zboczowe	otulina	Krzeszowice, os.Żbik – 500 m na północ od drogi Krzeszowice – Siedlec, działka nr 173/3	07.10.1963
41.	Klon jawor	otulina	Sanka, za ogrodzeniem spółdzielni „Agrokompleks”	14.11.1974
42.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, po prawej stronie drogi do kościoła	09.06.1987
43.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, po lewej stronie drogi do kościoła	09.06.1987
44.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, po prawej stronie drogi do kościoła	09.06.1987
45.	Klon jawor	otulina	Sanka, przed bramą wjazdową do spółdzielni „Agrokompleks”	09.06.1987
46.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, w grupie przy boisku szkolnym	09.06.1987
47.	Lipa wielkolistna	otulina	Sanka, w grupie przy boisku szkolnym	09.06.1987
48.	Wiąz górski	otulina	Sanka, w grupie przy boisku szkolnym	09.06.1987
49.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, obok kościoła	b.d.
50.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, obok kościoła	b.d.
51.	Lipa drobnolistna	otulina	Sanka, obok kościoła	b.d
52.	Dąb szypułkowy	otulina	Sanka, na terenie spółdzielni „Agrokompleks”	b.d.
53.	Topola czarna	otulina	Tenczynek, po prawej stronie drogi Tenczynek-Frywałd	01.08.1969
54.	Topola czarna	otulina	Tenczynek, po prawej stronie drogi Tenczynek-Frywałd	01.08.1969
55.	Skałka zboczowa – „Skałka pod sosną”	otulina	Tenczynek, przy drodze do Zalasu, działka nr 848/1	14.04.1970
56.	Skałki stokowe – „Pipkowa Skała”	Dolinki Krakowskie	Miękinia, wschodnia strona Doliny Kamienic	b.d.
57.	Lipa drobnolistna	Dolinki Krakowskie	Siedlec – obok folwarku	b.d.
58.	Lipa drobnolistna	otulina	Zalas, przy kościele	29.05.1967
59.	Lipa drobnolistna	otulina	Zalas, przy kościele	29.05.1967
60.	Lipa wielkolistna	otulina	Zalas, przy gospodarstwie nr 118	29.05.1967
61.	Klon jawor	Tenczyński	Rudno, na dziedzińcu zamku „Tęczyn”	15.04.1936

Tyle tylko że od 60 lat nie kiwnęli palcem żeby chronić naprawdę te drzewa. Jeszcze w tym roku ktoś wypalił pień jednego z drzew – Jeżeli nie wiecie co znaczy takie wypalenie to proszę wejdźcie w Wikipedii na stronę Gruba Jodła i zobaczcie co się stało w 1914 roku z rosnącą 600 lat w spokoju na babiej Górze Grubą Jodłą (670 cm – obwodu).

Gruba Jodła 1906 – Od samego początku turystyki w rejonie Babiej Góry do największych atrakcji należała wycieczka do „Grubej Jodły”. O ile wyprawy wysokogórskie zarezerwowane były wyłącznie dla „wytrawnych” turystów, Grubą Jodłę podziwiać mogli wszyscy, także dzieci jak i osoby starsze. Rosła ona obok Czarnej Cyrchli, na wysokości mniej więcej 860m n.p.m., tuż obok na utrudzonych turystów czekał kiosk, w którym można było napić się mleka, piwa a także coś zjeść. Dr Hugo Zapałowicz w roku 1876 dokonał pomiaru jodły, obwód na wysokości 1,30m wynosił wówczas 610 cm, w roku 1906 dokonał on kolejnego pomiaru i wówczas na tej samej wysokości obwód jodły wynosił 676 cm, a jej wiek ocenił Zapałowicz na przeszło pięćset lat. Niestety nie jest znana wysokość Grubej Jodły jednak z znanych faktów wnioskować można, że mogła mierzyć nawet powyżej 65m. Najwyższe obecnie drzewa w Polsce osiągają wysokość ok. 57m. Niestety bezmyślność okolicznych pasterzy doprowadziła do katastrofy… Podczas Pierwszej Wojny Światowej w wypruchniałym pniu wzniecili ogień, który tlił się przez kilka dni. W wyniku osłabienia odziomka pierwszy silniejszy wiatr w 1914 roku powalił Grubą Jodłę, która padając połamała kilka mniejszych drzew. W latach sześćdziesiątych z inicjatywy Babiogórskiego Parku dokonano rekonstrukcji pnia jodły, umieszczając obok tablicę informacyjną i schron turystyczny, doprowadzając jednocześnie znakowane dojście od szlaku czarnego. W chwili obecnej pień, który do niedawna znajdował się w opłakanym stanie został zrekonstruowany.

Katolickie- chrześcijańskie chłopstwo – nauczone miłości do przyrody przy pomocy chrześcijańskiej nauki religii, wypaliło pień w środku – tlił się przez kilka dni i potem pierwszy silny wiatr, przełamał pień i zwalił drzewo , które tutaj przez 6 wieków rosło. To samo stanie się z tym drzewem które na zdjęciu poniżej – w Parku Potockich.

Świeżo wypalone drzewo – pomnik przyrody w Parku Potockich w Krzeszowicach

Świeżo wypalone drzewo – pomnik przyrody

Świeżo wypalone drzewo – pomnik przyrody w Parku Potockich w Krzeszowicach

Stare drzewa w Parku Potockich w Krzeszowicach – Aglomeracja Kraków

No cóż ale to jest przecież drzewo Potockich, więc niech oni się martwią, a my będziemy ich włóczyć po sądach do sądnego dnia byle tylko jak najmniej im zwrócić – tego cośmy im ukradli, po prostu ukradli dekretem zbrodniczej władzy ludowej.

Stare drzewa w Parku Potockich w Krzeszowicach – Aglomeracja Kraków