365×2 IMION sławiańskich i 98 POWIEDZEŃ ludowych
Wpisy otagowane: imiona słowiańskie
BezChaosowania: 365×2 IMION sławiańskich i 98 POWIEDZEŃ ludowych
365×2 IMION sławiańskich i 98 POWIEDZEŃ ludowych
zrealizował i czyta Czesław Michałowski
Orszula, Orsola albo Orsua (czyli skąd się bierze imię Urszula).
Orszula albo Orsua
ORsua
Istnieje też inne imię, URSZULA/ORSZULA, na które warto zwrócić uwagę, a które powszechnie uchodzi za przejęte przez Słowian (tych znad Prypeci Allo Allo) od łaciny romajskiej (rzymskiej) i to w XIV wieku n.e., podobnie jak inne męskie imię ANDRZEJ/Jędrzej (Ondrej, Indra) uchodzi za przejęte od greckiego Andros.
Imperium Lechitów: Dragomira Płońska – Imieniny – prastary obyczaj
Dragomira Płońska – Imieniny – prastary obyczaj
W siódmą wiosnę życia słowiańskiemu dziecku wyprawiano kosopleciny jeśli było dziewczynką lub postrzyżyny, jeśli było chłopcem. Była to bardzo ważna uroczystość. Nadawano mu wtedy imię, wcześniej używano przezwiska. Przydzielano też wtedy piastunkę i piastuna. Od tej pory dziewczynkę, matka i piastunka zaczynały uczyć zajęć kobiecych, a chłopca, ojciec i piastun, zajęć męskich. Uroczystości kosoplecin i postrzyżyn odbywały się w Jare Gody w dniach 22 – 25 marca. Później, co roku człowiek ten obchodził rocznicę nadaniu mu imienia, czyli imieniny. Cztery główne święta coroczne były kilkudniowymi pasmami uroczystości. Ba, nawet na jednym przyjęciu świętowano z wielu powodów. Np. postrzyżyn jednej z osób i imienin pozostałych. Dziecięcych lub później w dorosłości nabytych przezwisk Słowianie nierzadko używali do końca życia. Postępowali tak szczególnie wojownicy, prawdziwe imię zachowując tylko dla wiadomości bliskich. Wynikało to z przekonania, iż znając prawdziwe imię człowieka można uzyskać nad nim władzę i mu zaszkodzić.
Magia i moc Słowiańskich Imion (Mian)
Magia i moc Słowiańskich Imion (Mian)
Magia i moc słowiańskich imion
(fragment z portalu: Gwiazdy)
Większość słowiańskich imion poszła w zapomnienie. Obecnie znamy zaledwie małą ich cząstkę, a przecież były ich tysiące! Strata jest tym dotkliwsza, że zawierały informacje o tym, co dla Słowian było na tyle ważne, aby zawrzeć to w magicznych formułach – imionach właśnie.
Słowianie należeli do wielkiej rodziny ludów indoeuropejskich zamieszkujących ogromne przestrzenie od Irlandii po Himalaje i wyspę Cejlon. Wszystkie języki indoeuropejskie pochodzą od jednego prajęzyka. Gdzie i kiedy żył lud, który mówił tym językiem? Wśród językoznawców i archeologów nie ma co do tego zgodności – jedni twierdzą, że 5000 lat temu gdzieś na Ukrainie, a inni, że 8000 lat temu w Anatolii (obecna Turcja).
Wszystkie (z pewnymi wyjątkami) ludy indoeuropejskie używały podobnych imion. Świadczy to o tym, że na początku, zanim rozeszły się po świecie, miały nie tylko jeden język, ale i jedną kulturę. Bo przecież sposób nadawania imion zależy od wierzeń, mitologii, religii i od tego, jak żyje dana społeczność, jakie panują w niej prawa i obyczaje.