Mariusz Agnosiewicz – 45 postulatów Żółtych Kamizelek

Protesty Żółtych Kamizelek (gilets jaunes) to jeden z najciekawszych ruchów społecznych ostatnich lat — dlatego, że jest to protest niesformalizowanej klasy średniej. Warto poodkreślać ten fakt, jako że w naszej debacie publicznej ruch ten jest powszechnie deformowany i naginany do typowych podziałów politycznych w które się nie wpisuje. Owe protesty antyrządowe w żaden sposób nie są analogiczne wobec środkowoeuropejskich „obrońców demokracji”, dążących do tego, „aby było tak jak było”, czyli do zachowania status quo naszego kapitalizmu oligarchicznego. Ruch ten nie ma także wiele wspólnego z „dobrą zmianą”, czyli z próbą zwiększenia podmiotowości środkowoeuropejskiej wobec silnych państw zachodnich.

Telewizja rządowa sugeruje przykładowo, że Francuzi protestują przeciw Macronowi, bo ten chce imigrantów w Europie. Tymczasem wśród 45 postulatów Żółtych Kamizelek żaden się nawet nie zbliża do polityki imigracyjnej. Żółte Kamizelki nie są ani prawicowe ani lewicowe — nie są zatem ideologiczne. Są ich postulaty w większości wolnościowe, aczkolwiek domagają się także zaangażowania państwa na rzecz drobnych i średnich. Warto się z nimi zapoznać, by zrozumieć problemy z jakimi boryka się współczesna Francja, ale i współczesna Europa. Postulaty ruchu (który jak na razie nie ma wyraźnych liderów) zostały sformułowane na podstawie ankiety zamieszczonej na Google Docs, którą wypełniło ponad 30 tysięcy osób i 28 listopada przesłano je ministrowi przemian ekologicznych i solidarnościowych (posiada Francja taki twór instytucjonalny), Françoisowi de Rugy. Można je przeczytać: pierwotna lista z 28 listopada oraz lista rozszerzona później o kolejne postulaty.

Transformacja ekologiczna

1. Na czele wszystkich postulatów ruch umieszcza wezwanie do obniżki wszystkich podatków oraz zwołania zgromadzenia obywatelskiego

• Zmniejszenie wszystkich podatków.
• Redukcja TICPE oraz podatku węglowego. TICPE to akcyzowy podatek konsumpcyjny od produktow energetycznych, pochodzących zwłaszcza z ropy naftowej. Od 2014 TICPE zawiera komponent węglowy, jego początkowa opłata w wysokości 7 euro za tonę CO2, została w roku 2018 podniesiona do 65,4 euro w 2020 i 86,2 euro w 2022.
• Odrzucenie projektu ustawy wprowadzającej zakaz używania oleju opałowego jako napędowego przez rolników.
• Odrzucenie projektu ustawy o biopaliwach na olej palmowy. Kwestia ta najlepiej świadczy o tym, że tzw. polityka ekologiczna mocarstw służy nie czysto deklaratywnej „walce z globalnym ociepleniem”, co raczej wielkim tego świata do tłumienia klasy średniej. Otóż w maju 2018 minister transformacji ekologicznej ogłosił zielone światło dla biorafinerii francuskiego koncernu Total w zakresie produkcji oleju palmowego. Jego produkcja prowadzi do niszczenia lasów deszczowych Indonezji i Malezji, skąd pochodzi 85% produkowanego na świecie oleju palmowego. Smaczku sprawie nadaje fakt, że macronowska „transformacja ekologiczna” zakłada produkcję oleju palmowego, pomimo że Parlament Europejski przegłosował zakaz jego importu, który ma wejść w życie do roku 2021. Według Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska, jeśli utrzyma się obecne tempo produkcji oleju palmowego to do 2022 roku zostanie zniszczonych 98% lasów Sumatry i Borneo. Produkcja biopaliw z oleju palmowego jest najtańsza, lecz wiąże się z największą emisyjnością CO2: trzykrotnie większą niż paliwa kopalne (sic!), co ujawniło studium Ecofys. Abstrahując od ekologii sprawa ma także istotne znaczenie dla gospodarki krajowej. Arnaud Rousseau wskazuje, że jest to policzek wymierzony we francuskie rolnictwo: Total faworyzuje importowany olej palmowy ponad krajowym olejem rzepakowym, którego Francja jest głównym producentem.
• Rezygnacja z projektu odnowienia francuskiej floty samochodowej w branży elektrycznej i sprzedaży biopaliw.
• Współfinansowanie projektów w zakresie biopaliw.
• Regulacja cen samochodów elektrycznych

więcej u źródła: http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,10236