Lejkowiec dęty (Craterellus cornucopioides (L.) Pers.) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych (Cantharellaceae)

Oczywiście Paweł i grzyby:

https://youtu.be/Veg33CT469U

https://www.youtube.com/watch?v=Pap7DP07EUg

Występuje niemal wyłącznie na półkuli północnej: w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie i Azji. Jego północny zasięg sięga po środkową część Półwyspu Skandynawskiego i Zatokę Hudsona w Kanadzie. Na półkuli południowej występuje tylko na wyspie Nowa Gwinea^[6].

W Polsce wytwarza owocniki od sierpnia do listopada w lasach liściastych i mieszanych, zwykle kępami, najczęściej na obszarach podgórskich. Zazwyczaj rośnie pod bukami i dębami^[5].

Nazwę polską podał Stanisław Chełchowski w 1898 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako stroczek ciemnobrunatny i lejkowiec gładki^[3]. Nazwy regionalne: skórzak, cholewka, wronie uszy, wroniaki, kominki^[4].

Grzyb jadalny, jednak ze względu na mało apetyczny wygląd oraz czernienie podczas gotowania najczęściej bywa suszony, mielony na proszek i używany jako przyprawa do zup i sosów.

Trudno go pomylić z innym grzybem ze względu na charakterystyczny wygląd i brak podobnych jemu gatunków. Najbardziej podobny jest lejkowniczek pełnotrzonowy (Pseudocraterellus undulatus)^[7].

Jak nazwa tego podobnego niby grzyba wskazuje ma pełny trzon podczas gdy lejkowiec nie ma trzonu tylko pustą rurkę zamiast nogi.

Mój artykuł o kiszeniu buraków i lejkowcach oraz o pieńkach tutaj:

Kiszenie barszczu czerwonego, sałatki i inne potrawy z kiszonych buraków oraz o kiszeniu grzybów, o opieńkach i o lejkowcach dętych

Moje lejkowce dęte październik 2017