Dalsze mapy poświęcone Lachii
650 r n.e. – Brytyjska mapa pokazująca daleki, zachodni zasięg Słowiańszczyzny, łącznie z Allemanią
Mapa pokazująca maksimum zasięgu Lachii
[Uwaga CB: nie pokazuje zachodniego zasięgu do ziem Walonii i Mormoryki/Bretanii oraz ziem Kodanu/Danii/Dawanii i Skandynawii]
843 n.e. – Angielska mapa pokazująca plemiona słowiańskie, z Lechs centralnie
(Od siebie dodam, że widać tutaj dokładnie także Chrobatię (Harwatię/Harię/Arię) nad Wisłą i Sanem w Małopolsce, oraz po drugiej stronie Tatr na Słowacji – sięgającą przez ziemie nad Balatonem po Alpy i nad Adriatyk. Tworzy ją także Car-Inthia (Karantania/Karyntia) i Czarno-Góra (Pagania) oraz Panonia (Balaton/Biała Toń/Biała Duń) należące w starożytności do Czar(n)o-Panów.
Paganię tworzyli Narentanie – dawni starożytni Narwianie-Nadnarwianie/Naha-Narwale, Nerowie/Nurowie = Neurowie Herodota, znad rzek: Nara pod Moskwą, Nera w Kazachstanie, jezioro Nur/Dżaryn w Chianch-Kutaju/Tybecie (Tibetan: མཚོ་སྐྱ་རིང་, Wylie: mtsho skya, czyli Długie Ponure/Szare), rzeka Ner – pod Łodzią, Neris – Litwa i Białoruś (dopływ Wilji), Nur/Nerta (Bóg/Bug – Bogini Wód Nerta-Wodnica), Nurzec/Nurec i Nurczyk, Nera w rumuńskim Banacie, Nera w Etrurii itp; oraz Dukljanie (Dukla leży we wschodniej Małopolsce i jest ziemią wspólną Charwatów/Harwatów/Hariów, Wiślan i Łemków-Wołynian znad Buga/Nuru/Nerty) . CB]
Angielska mapa z Lechią. Pokazuje również zagrabione przez Franków ziemie zachodnie Słowian.
Niemiecka mapa pokazująca wyraźnie, że Veneden lub Viniden to wówczas byli Słowianie. Przy czym sięgają oni do oceanu, za Hamburg, obejmując Valonię (Belgica/Velgica)/Flandrię (dawne obszary Wenedów), a Sasi/Saxi/Sakowie byli Słowianami zachodnimi.
Mapa francuska z terminem Lechici / Leckhen (zapewne od Leszkowie/Laszhowie) w miejscu przyszłych Polan,
Włoska mapa z terminem Polacchi od Polaszi / po-laszi/po-Lachi/po-Lachy jak w rosyjskim zmiękczeniu Polsza, wyjaśniająca od łacińskie zmienienie nazwy Polachia/polahia (po Lachach) na Polska, gdyż w łacinie jak francuskim ‚ch’ czytamy jako ‚sz’. Na tej mapie, daleki Wołyń, grody czerwieńskie, należy do tych samych Polacchi, zaś ziemie Rusi Nowogrodzkiej jeszcze nie istnieją lecz są w ścisłym związku z słowiańskim.
Niemiecka mapa, pokazująca ścisły związek (wchodziła w skład Słowiańszczyzny) Słowian północno-zachodnich z Panonią, przed jej zajęciem przez Rzym – Franków (Keltów).
526 n. e. Niemiecka mapa pokazująca Longobardów w składzie Słowiańszczyzny, jako plemiona słowiańskie
712 n.e. Inna niemiecka mapa z Wenedami – Sklawinami daleko na zachodzie
543 n. e – Mapa niemiecka ze słowiańskim plemieniem Lechen
752 n.e. – Niemiecka mapa z plemieniem Ljechen (moim zdaniem najpoprawniej oddająca dawną wymowę słowiańską nazwa, od „Ljach”, gdzie głoska ‚j’ zmiękczała ‚a’ jak w języku ruskim ‚ja’ podobnie jak ‚c” przed „h” oznacza zmiękczenie tej głoski. Jest mało prawdopodobne, abyśmy dawniej nie posiadali tej przeciągłości mowy i zmiękczenia, jaka z powodu mniejszej ekspansji twardych głosek zachowała się długo na wschodzie Słowiańszczyzny/Rusi czy polskich kresach)