Paweł Szydłowski – Lechia część 1

Michał Wrubel – Tomirysa (Tamara) królowa Mazogątów w grobie. Tomirys była królową Massagetów i Saków, żoną sakijskiego króla Kusyka. Po jego śmierci Kirus zapragnął ją mieć za żonę i podbić Północne królestwo Ariów (SIStan – Lechistan-Rechina).

Część 1

https://www.youtube.com/watch?v=4Hq05Kvij3w&list=UUpdXoN2J3Irki8-9AWqtEsA&index=21

https://www.youtube.com/watch?v=4Hq05Kvij3wByć może wimany są echem poprzedniej cywilizacji, ale tylko jeśli uznamy, że rzeczywiście istniała cywilizacja poprzedzająca Naszą Cywilizację, tę którą opisuje nasza nauka.  Dowody materialne na to, moim zdaniem, są wciąż niewystarczające. Natomiast wystarczające są już zebrane dotychczas materialne dowody  na inny przebieg historii niż przedstawia to współczesna nauka historii starożytnej. Wykłady Pawła Szydłowskiego znacznie nas z tą nową wersją dziejów oswajają, chociaż nie ze wszystkimi głoszonymi przez niego tezami do końca należy się zgadzać. Jak zwykle kiedy odkrywamy i prowadzimy badania, w trakcie tych badań dochodzą nowe odkrycia które weryfikują dotychczasowy obraz Rzeczy Istności. Ponadto kazdy z nas dysponuje tylko własnym ograniczonym punktem widzenia. Nie mylą się jednak tylko ci którzy nic nie robią. Ci też słyną z tego że krytykują błędy innych, nie popełniając własnych.

Tomirysa spełnia przyrzeczenie względem Kirusa (Kiryła-Cyrusa) Wielkiego.

Bardzo cenne są tutaj uwagi na temat Cyrusa Wielkiego i Dariusza Wielkiego, który rzeczywiście uszedł przez Dunaj tylko dlatego, iż Jonowie zdradzili Scytów i zbudowali przeprawę przez rzekę dla uciekających oddziałów króla Makodewijskiego. W czasach panowania Tomirysy (Tomirydy) władał Arią (Krolestwem SIS) Widan opisywany też jako Widan-tyrs. Tomirysa wzywała boga Pierona, na pomoc, a nie króla królów Północy.

Głowa Kirusa (Kiryła) w saku wojowników Mężogackich i Saków-Sasów (Sokodawów).

Mężogątowie-Mezagatowie (Massagetowie) pokonali Persów samodzielnie. Prawidłowo opis wydarzeń dziejowych, z uwzględnieniem legend i podań Persów przedstawiono w Księdze Ruty – Taja 23 i inne.

Tomirysa – według Rubensa