Katastrofa klimatyczna? Szwindel wszechczasów
Może to troszkę niesprawiedliwe porównanie, ale przecież coś jest na rzeczy z tym Nowym Faszyzmem w Polsce. Równie dobrze z twarzą Duce można by zestawić twarze innych polskich polityków współczesnych.
1 MAJA to dobry termin do rozliczeń z PRLem i PRL Bis jakim stała się III RP.
Materiał nr 2 mówi dzisiaj o faktycznym zamachu jaki miał miejsce ze strony KGB i popleczników Kremla w Polsce przeciw jej transformacji w kraj NATO i część Unii Europejskiej w roku 1992.
Książka „Polski Łącznik” dotyczyła dokładnie zamachu na Polską Suwerenność poprzez zamordowanie określonej osoby. Została ona w roku 1991 opublikowana w odcinkach w całości przez Gazetę Krakowską, a następnie wycofana z Wydawnictwa Literackiego po zmianie jego zarządu i udziałowców na kapitał zagraniczny, a także po obaleniu rządu Jana Olszewskiego. Miała być wydana w roku 1992 zgodnie z podpisaną przeze mnie z WL umową. Książka była już złożona i gotowa do druku, ale musiała zostać objęta nową cenzurą PRL BIS. Wydana została w końcu przez Wydawnictwo Slovianskie Slovo w formie książkowej dopiero w roku 2014, kiedy jej treść przestała już być „gorąca”.
Zamach faktycznie miał inny przebieg i inna osoba była jego celem w rzeczywistości, niż według literackiej fikcji. Był to Jan Parys, faktyczny POLSKI ŁĄCZNIK z NATO i UE, a Lech Wałęsa stał dokładnie po drugiej stronie tej rozgrywki, wraz z oficerami KGB. Nie mniej do tego zamachu doszło, zgodnie z przewidzianym rozwojem sytuacji politycznej będącej podstawą fikcyjnej akcji tej powieści. Fakty te, mające miejsce przed 30 laty, objęte tajemnicą, są ujawniane powoli dopiero teraz w roku 2024 i wyjaśniają, dlaczego z taką nerwowością wycofano tę powieść już z drukarni, po tym jak wysłannikom cenzury tamtych czasów, mimo toczonych w tej sprawie rozmów (przez osoby z Fundacji Sorosa oraz londyńskiego wydawnictwa Aneks), nie udało się wpłynąć na Autora i wymóc zmiany jej treści.
Materiały nr 1 i 3 dotyczą dokładnie tego samego problemu – PRL Bis, jaką jest III RP – jej serwilizmu wobec UE oraz akceptowania przez tzw „polskie” elity polityczne drugorzędnej pozycji Polski w UE i NATO.
