ROZDZIAŁ XIV –  KULTURA i HISTORIA NARODÓW KONFEDERACJI

 

 

ROZDZIAŁ XIV

KULTURA i HISTORIA NARODÓW KONFEDERACJI

 

 

 Art. 1

Kultura ogólna i narodowa

 

§1. Konfederacja stwarza warunki upowszechniania i równego dostępu do dóbr kultury każdego narodu skonfederowanego jego obywatelom oraz obywatelom innych krajów skonfederowanych, będącej źródłem tożsamości narodu krajowego, jego trwania i rozwoju.

§2. Kultura narodów Konfederacji stanowi wspólną wartość kulturową państwa.

§3. Konfederacja udziela pomocy obywatelom Konfederacji zamieszkałym za granicą w zachowaniu ich związków z narodowym dziedzictwem kulturowym ich krajów skonfederowanych, oraz zapewnia im dostęp do wspólnoty kulturowej Konfederacji.

§4. Konfederacja wspiera działające poza granicami państwa, związki społeczno – kulturalne jednoczące emigrację rdzennych narodów Konfederacji.

 Art. 2

Historia narodów Konfederacji

 i ich dokonania naukowe, kulturowe i cywilizacyjne

§1. Konfederacja wspiera budowę centrów kulturowych narodów i grup kulturowych narodów Konfederacji.

§2. Konfederacja inicjuje powstanie muzeów dla historii i kultur;

1. słowiańskiej,
2. bałtyjskiej,
3. nordyckiej,
4. ugrofińskiej,
5. madziarskiej,
6. helleńskiej,
7. kaukaskich.

§3. Centrum muzealne, poświęcone; historii, kultury i sztuki, oraz dokonań naukowych narodów słowiańskich, powołuje się w Warszawie, w przeznaczonym wyłącznie na ten cel, budynku Pałacu Kultury i Nauki.

§3.2. Muzeum stanie się wzorcową placówką dla organizacji muzeów innych grup społecznych.

§3.3. Muzeum będzie:

1. prowadzić otwarte wykłady naukowe,
2. przedstawiać wyniki badań naukowych dla pochodzenia i przodków Słowian z zakresu:
3. a) archeologii,
4. b) antropologii,
5. c) językoznawstwa,
6. d) genetyki,
7. e) dokumentoznawstwa,
8. f) kulturoznawstwa,
9. g) żywienia,
10. h) budownictwa,
11. i) przemysłu,
12. j) działań militarnych,
13. k) organizacji społecznej prepaństwowej,
14. l) pisma,
15. m) rzemiosła,
16. n) rolnictwa,
17. o) sztuki,
18. p) duchowości,
19. r) nauk matematycznych i cyfrowych analizujących i zazębiających powyższe badania.
20. wpływać poprzez konsylia naukowe w danej dziedzinie, na aktualizację podręczników i programów edukacyjnych,
21. zabezpieczać gromadzoną wiedzę, poprzez jej cyfrową i fotograficzną dygitalizację najcenniejszych zasobów i sprawować pieczę nad ich przekazaniem do wszystkich słowiańskich krajów skonfederowanych,
22. prowadzić stałe wystawy z przybycia do Europy i osadnictwa przodków presłowian oraz ich kolebek i wykształcenia narodów słowiańskich,
23. badać proces wykształcenia języków słowiańskich i znaczenie ich terminów, rdzeni, morfemów,
24. wpływać pomocniczo na prace zespołu lingwistyki słowiańskiej, w kierunku opracowania języka międzysłowiańskiego, zawierającego dawne terminy jak i współczesne, zdolnego do wykorzystania w Konfederacji jako pomocniczy międzysłowiański język wspólny dla Słowian,
25. prowadzić dział wystawienniczy prezentujący najważniejsze wynalazki członków narodów słowiańskich, z podaniem narodowości ich autorów,
26. prezentować kopie najdonioślejszych dzieł sztuki narodów słowiańskich i ich kulturę artystyczną,
27. przedstawiać w odrębnym dziale wystawienniczym, martyrologię Słowian z podziałem na ich narody, jej przyczyny i sprawców, w tym plany ich zagłady, niszczenie ich suwerenności państwowych (zabory, okupacje), statystyczne efekty ich zagłady i spadku populacji oraz rozwoju cywilizacyjnego, wskazując wyraźnie ich sprawców i podając, czy zaspokoili oni uczynione krzywdy,
28. przedstawiać martyrologię narodów słowiańskich poddanych totalitaryzmowi; niemiecko-nazistowskiemu i sowiecko-komunistycznemu.

§4. Konfederacja utworzy międzynarodowy zespół złożony z przedstawicieli naukowych krajów skonfederowanych, który wystąpi do Watykanu z żądaniem w uzasadnionym wiekami wymuszonych i płaconych opłat podatkowych kościelnych (świetopietrza) na to państwo i jego władze, o udostępnienie do badań naukowych wszelkich zasobów dotąd ukrytych przed wiedzą publiczną.

Art. 3

Kompetencje krajów skonfederowanych w zakresie kultury i sztuki

§1. W sprawach kultury i sztuki narodowej, swobodne kompetencje posiadają kraje skonfederowane i Konfederacja w nie ingeruje, poza sytuacjami gdy narusza się za ich pomocą pamięć i czczenie;

– męczeństwa obywateli,

– walkę o suwerenność narodową,

– akty ludobójstwa,

– prześladowanych politycznie osób lub grup bądź całych narodów Konfederacji.

§2. Konfederacja wspiera krajowe przedsięwzięcia kulturalne o ogólnokonfederacyjnym znaczeniu oraz popiera sztukę, muzykę, zwłaszcza w zakresie kształcenia.

§3. Przy spełnianiu swoich zadań, Konfederacja uwzględnia kulturalną i językową różnorodność państwa i krajów skonfederowanych.

Art. 4

Wolność twórczości artystycznej

§1. Konfederacja gwarantuje wolność wszelkiej twórczości artystycznej i kulturowej.

Art.5

Kultura sportowa

§1. Konfederacja popiera powszechną kulturę fizyczną, jako nieodzowne narzędzie budowy ludzkiego zdrowia i piękna ludzkiego ciała, poprzez;

1. powszechne i niewyczynowe wychowanie sportowe w szkołach i poza nimi, młodzieży i akademickie,
2. wspieranie podatkowo dotacyjne (zwolnienia podatkowe oraz zwroty zapłaconych faktur) aktywnego uprawiania sportów amatorskich dla osób dorosłych, od 25 roku życia, do 65-go,
3. całkowite dotacje dla sportów rehabilitacyjno – rekreacyjnych dla osób starszych od 65 roku życia.

§2. Subwencje na wyczynowy sport w wydaniu reprezentacji krajowych, pochodzą wyłącznie z budżetów krajowych i nie są obowiązkowe a Konfederacja w nie nie ingeruje.

§3. Związki sportowe krajów skonfederowanych, pokrywają koszty finansowania turniejów sportowych ogólnokonfederacyjnych, dla rywalizacji krajów Konfederacji, w równej wielkości procentowej do swojego PKB.

§4. Konfederacja prowadzi konfederacyjne reprezentacje sportowe wyłącznie w oparciu o referenda krajowe, delegujące do reprezentacji najlepszych zawodników reprezentacji krajowych oraz wybierające im wspólnego trenera w sportach popularnych, występujące w specjalnych turniejach sportowych wobec reprezentacji innych bloków państwowych lub innych państw.

§4.2. Członkowie takich reprezentacji, zobowiązani są używać obok godła Konfederacji, również godła swojego kraju narodowego.

§5. Konfederacja wydaje przepisy o sporcie młodzieży i uznaje naukę sportu w szkołach podstawowych, zawodowych, średnich i wyższych, za obowiązkową.

§6. Konfederacja wydaje przepisy uzależniające uczęszczanie na określone typy zajęć sportowych po ukończeniu 20 lat, dostosowanych do poziomu zdrowia i stanu sprawności organizmu, od stawek ryzyka ubezpieczeniowego w celu utrzymania społeczeństwa w stanie trwałego stosowania kultury fizycznej jako metody zapobiegania i zwalczania chorób oraz integracji kulturowej obywateli.

§6.2. Zajęcia te nie są obowiązkowe.

§6.3. Zajęcia wpływają na obowiązek państwa i krajów do zwiększenia wypłat emerytalnych oraz wynagrodzeń pracowniczych poprzez zwracanie obywatelom posiadającym dowód ustawowy uczęszczania na nie, 10% kwoty udzielanego wynagrodzenia lub emerytury, w cyklu rocznym.

§6.4. Kraje skonfederowane są zobowiązane do organizacji i zapewnienia dostępności dla zajęć sportowych prozdrowotnych obywateli.

§6.5. Kraje skonfederowane, są zobowiązane do organizacji publicznie dostępnych obiektów sportowych na; osiedlach, wsiach, miastach, w ustawowej liczbie na liczbę mieszkańców, umożliwiających ich ciągłe wykorzystanie z całkowitym zwolnieniem podatkowym dla podmiotów prywatnych je budujących i udostępniających, jak; baseny pływackie, sale aerobikowe, boiska koszykarskie i siatkarskie, mini boiska piłkarskie, boska badmintonowe, strzelnice broni ostrej i łucznictwa, trasy rowerowe i biegowe, stanowiska dla urządzeń gimnastyczno-rehabilitacyjnych i inne w miarę rozwoju popularności danego sportu.

§6.6. Jeśli obywatel zrezygnował z uprawiania ewidencjonowanych bezpłatnych zajęć sportowych w określonym ustawowo zakresie i częstotliwości przez trzy miesiące, zwrotu części ubezpieczenia ujętego w podatku powszechnym nie stosuje się.

§7. Placówki szkolne, mają obowiązek udostępnić sale sportowe i boiska, dla zajęć powszechno – sportowych osób dorosłych co najmniej dwa razy w tygodniu, zainteresowanym grupom obywateli, wynajmując je wyłącznie po kosztach ich utrzymania, do godzin 24-ej lub dłużej w dni wolne od pracy.

§7.2. Dla młodzieży do lat 20-tu, sale i boiska są udostępniane w innych terminach i wyłącznie bezpłatnie.

Art.6

Języki narodowe i urzędowe, pismo

§1. Językami narodowymi są na terenie państw skonfederowanych, języki narodów suwerennych.

§1.2. Przepis ten nie narusza praw mniejszości narodowych, które mają prawo do posługiwania się własnymi językami w odrębnym szkolnictwie prywatnym lub poza urzędami krajowymi czy państwowymi.

§2. Językami urzędowymi Konfederacji na całym jej obszarze, w tym w mowie i piśmie, są;

1. angielski,
2. neo-międzysłowiański.

§.3. W każdym kraju, językiem urzędowym jest również język lub języki narodowe danego kraju, przyjęte w ich konstytucji.

§3.2. Językami urzędowymi nie mogą być języki narodów nie rdzennych Konfederacji.

§3.3. W obszarach regionalnych krajów skonfederowanych, wprowadza się w nauczaniu jak i urzędach, dodatkowo języki regionalne narodowe (gwary), na nich występujące, zwracając uwagę na tradycyjną językowo strukturę regionu oraz uwzględniając autochtoniczne mniejszości językowe.

§4. Konfederacja i kraje skonfederowane popierają badania i wymianę doświadczeń lingwistycznych, w zakresie mowy i pisma, pomiędzy wspólnotami językowymi, dbając o gromadzenie ich w zasobach naukowych państwa.

§5. Konfederacja wspomaga działania krajów i stowarzyszeń, profesjonalno – naukowe oraz amatorskie, w badaniu i odtwarzaniu pisma i języków oraz poszukiwania ich zabytków i ich zabezpieczania dla pokoleń, z obszaru całej Konfederacji oraz spoza niej dla narodów rdzennych Konfederacji.

§5.2. Szczególne poszukiwania tych śladów i ogólnokonfederacyjna praca naukowa nad nimi, dotyczy obszaru kultury Vincza i pisma azjanickiego, oraz każdego datowanego na epoki starożytne a dotyczącego narodów rdzennych Konfederacji.

§5.3. Efekty dokonywanych badań, będą systematycznie publikowane, a opracowania dotyczące badań mowy i pisma słowiańskiego, jego pochodzenia i cech, wdrażane w opracowania języka międzysłowiańskiego (neo-słowiańskiego).

§6. Język wspólno-słowiański zostanie opracowany przez Komisję ds. Języka Słowiańskiego KNM, na zasadzie przywracania dawnych terminów powszechnie słowiańskich oraz wprowadzenia słownika terminów aktualnie podobnych u narodów słowiańskich i podobnej składni oraz gramatyki i liternictwa opartego na najstarszych linearnych znakach piśmienniczych plemion presłowiańskich, w nawiązaniu do pisma raseńskiego i wywodzącego się z niego łacińskiego.

§6.2. W przypadku pisma opartego na cyrylicy lub liternictwie helleńskim, pisma te pozostaną w używaniu na obszarze szkół i urzędów krajów je stosujących, równolegle do pisma raseńskiego zwanego łacińskim.

§6.3. Konfederacyjny zespół naukowy, poczyni starania, w celu opracowania pisma łączącego cechy pisma łacińskiego z cyrylicą i liternictwem helleńskim, w celu proponowania jego stosowania i wzbogacenia pisma linearnego o znaki i brzmienia odmienne lub zapomniane.

Art.7

Wolność stosowania języka

§1. Gwarantuje się wolność stosowania języka i pisma, poprzez prawo do swobodnego stosowania każdego języka i pisma na obszarze Konfederacji, z obowiązkiem posługiwania się w relacjach z urzędami i organami władzy oraz w pracy, przyjętymi w konstytucji językami urzędowymi obowiązującymi na danym obszarze.

§2. Każdy obywatel ma prawo do posługiwania się w kontaktach prywatnych, dowolnym językiem i pismem.

§3. Rodzice, mają prawo do posługiwania się wobec swoich dzieci, w domu i poza nim, dowolnym językiem i pismem oraz ich prywatnego nauczania.

§4. Obywatele, mają prawo do wynajmowania sal szkolnych blisko ich miejsca zamieszkania, w celu prowadzenia na ich koszt, nauczania języka ich społeczności narodowej, nawet, gdy nie jest to narodowość rdzenna.

§4.2. Placówki szkolne, mają obowiązek udostępnić sale szkolne dla takiego nauczania, wyłącznie po kosztach ich utrzymania.

Art.8

Film

§1. Konfederacja wspiera konfederacyjną produkcję filmową i kulturę filmową, jako szczególnie ważną dla przyswajania na Świecie wartości kulturowych i państwowych oraz narodowych Konfederacji.

§2. Może ona wydawać przepisy o popieraniu różnorodności, kierunków i jakości dzieł filmowych oraz dotować szczególnie ważne projekty produkcyjne dla interesu państwowego Konfederacji.

§3. Konstytucja Konfederacji ogranicza prawo wolności w zakresie dostępu do treści filmowych kształtujących świadomość lub podświadomość człowieka, w pragnienia lub sprzyjanie bądź silne zainteresowanie przemocą, pornografią lub wysokimi stanami agresji fizycznej międzyludzkiej, jak; sadyzm, gwałt, inne okrucieństwa fizyczne, jako szczególnie silnego bodźca wzrokowo-emocjonalnego prowadzącego do wypaczania natury ludzi w młodym wieku, wyłącznie dla osób dojrzałych.

§3.2. Dostępność do filmowych lub graficznych aktów przemocy wysokiego poziomu agresji, w tym animacji, ustala się od wieku 30 lat i wyłącznie do dystrybucji jako filmów i grafik koncesjonowanych oraz kodowanych i płatnych.

§3.3. Dostępność do filmowych lub graficznych aktów pornografii, w tym animacji, ustala się od wieku 25 lat i wyłącznie do dystrybucji jako filmów i grafik koncesjonowanych oraz kodowanych i płatnych.

§3.3.2. Ograniczenie niniejsze nie dotyczy erotyki przedstawiającej cały zakres naturalnej seksualności ludzkiej, jeśli jest ona oparta na szacunku do kobiet i mężczyzn i nie traktowaniu ich wyłącznie przedmiotowo oraz nie ma na celu doprowadzenia do pobudzenia i zaspokojenia seksualnego.

§3.4. W przypadku produkcji filmowych z aktami wysokiej agresji i przemocy, pornografii w oparciu o ustawę przykonstytucyjną, o ograniczeniu ich dystrybucji w zgodzie z niniejszym przepisem, o dopuszczeniu produktu filmowego decyduje Ministerstwo Zdrowia – wydział psychiki ludzkiej, bez prawa do zmiany treści przekazu filmowego.

§3.5. Ograniczeń powyższych nie uznaje się za cenzurę.

 Art.9

Prawa autorskie

 §1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

§1.2. Dla użytku osobistego wolno korzystać bez zgody twórcy utworu i nieodpłatnie z pojedynczego egzemplarza utworu rozpowszechnionego, tzn. takiego, który za zezwoleniem twórcy został udostępniony publicznie do wykorzystania nieodpłatnego (wyjątki: utwór architektoniczny i architektoniczno-urbanistyczny)

§2. Prawo autorskie działa samoistnie i automatycznie, co oznacza, że ochrona praw autorskich rozpoczyna się z chwilą prezentacji lub ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności.

§3. Dla ochrony prawa autorskiego, utwór nie musi być skończony.

§4. Dla ustalenia właściciela utworu, należy spełnić co najmniej jeden z warunków:

1. posiadać materialne dowody pierwszeństwa i autorstwa utworu,
2. dokonać pierwszego udostępnienia publicznego z przedstawieniem wizerunku lub nazwiska jego twórcy (właściciela) lub jego symbolu (loga, nicka, pseudonimu artystycznego),
3. zarejestrować utwór w płatnej bazie utworów artystycznych,
4. opatentować utwór jako wzór użytkowy jeśli nadaje się do tego celu.

§5. Konfederacja stosuje ratyfikowane normy międzynarodowe w zakresie prawa autorskiego:

1. Konwencję berneńską o ochronie dzieł literackich i artystycznych z 1886 r.
2. Konwencję genewską o prawach autorskich z 1952 r.
3. Traktat Światowej Organizacji Własności Intelektualnej o prawie autorskim z 1996 r.
4. Traktat WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, wprowadzający ochronę osobistych praw wykonawcy.

§6. Konfederacyjna ustawa o prawie autorskim i autorskich prawach pokrewnych reguluje między innymi przedmiot i podmiot i ogólne pojęcie prawa autorskiego, wyjątki i ograniczenia praw autorskich, okres obowiązywania praw autorskich oraz ochronę przedmiotu prawa autorskiego.

§6.2. Ustawa rozróżnia autorskie prawa osobiste oraz autorskie prawa majątkowe i reguluje autorskie prawa pokrewne związane z wykonaniami, produkcją i dystrybucją utworów, oraz zasady działania organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i autorskimi prawami pokrewnymi.

§6.3. Ustawa określa autorskie treści i inne utwory, które nie są przedmiotem prawa autorskiego i nie korzystają z ochrony, jak:

1. akty normatywne lub ich urzędowe projekty;
2. urzędowe; dokumenty, materiały, znaki i symbole;
3. opublikowane opisy patentowe lub ochronne;
4. proste informacje prasowe lub prasowe lub złożone informacje prasowe i wiadomości filmowe po dwunastu dniach od ich publikacji,
5. materiały o cechach autorskich, wytworzone gdy nie istniała ochrona prawa autorskiego lub spadkowego do nich lub do których wygasły prawa autorskie majątkowe,

5.2.  prawa te, należą do domeny publicznej.

§7. Autorskie prawa osobiste są prawami „ojcostwa utworu” i obejmują przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska.

§8. Prawo to nigdy nie wygasa i jest niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę.

§8.2. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawiania utworu pod pseudonimem lub anonimowo.

§8.3. Do osobistych praw autorskich należy także prawo do zachowania niezmienionej treści i formy utworu, zakazujące wprowadzanie zmian, zniekształceń, przeinaczeń czy prawo do nadzoru nad korzystaniem z dzieła.

§8.4. Prawo do anonimowej publikacji dzieła jest prawną możliwością opartą na umowach kupna/sprzedaży utworu do zobowiązania nabywcy do anonimowego rozpowszechniania dzieła co oznacza de facto zrzeczenie się przez twórcę autorskiego prawa osobistego do oznaczenia utworu nazwiskiem lub pseudonimem.

§8.5. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania.

§8.6. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności, aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie oraz właściwym autorstwie utworu.

§8.7. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wyrównującą jego straty ze strony dopuszczającej się naruszenia, albo na żądanie twórcy zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

§9.  Autorskie prawa majątkowe (ang. copyright) to monopol praw majątkowych na rzecz autora utworu lub posiadacza praw – jeśli posiadacz uzyskał te prawa na mocy umowy z autorem lub w inny uprawniony sposób.

§9.2.  Zasadą w prawie autorskim jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko autor utworu lub osoba przez niego uprawniona (posiadacz) do korzystania z utworu  lub rozporządzania nim na warunkach umowy przedstawiającej zakres rozporządzania; ograniczony lub wyłączny.

§9.3. Osobą uprawnioną jest w pierwszej kolejności posiadacz praw do utworu.

§9.4.  Autor utworu lub osoba uprawniona, może udzielić innym osobom uprawnień do korzystania z utworu, na mocy umowy licencyjnej lub lub umowy przekazującej prawa do utworu.

§9.5. Autorskie prawa majątkowe są ograniczone przez zasadę dozwolonego użytku określoną w ustawie, określającą ograniczenia i wyłączenia z ochrony prawnoautorskiej.

§9.6. Ustawa rozróżnia dozwolony użytek prywatny oraz dozwolony użytek publiczny.

§9.7. Autorskie prawa majątkowe są ograniczone w czasie, i trwają:

1. przez cały czas życia twórcy i 70 lat po jego śmierci;
2. jeżeli twórca nie jest znany – 70 lat od daty pierwszego rozpowszechnienia utworu.

§9.8. Jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórcy:

1. 70 lat liczy się od daty rozpowszechnienia utworu;
2. gdy utwór nie został rozpowszechniony – 70 lat od daty ustalenia utworu.

§9.9. Okres obowiązywania praw pokrewnych wynosi:

1. 50 lat w odniesieniu do nadań programów RTV (licząc od roku pierwszego nadania);
2. 50 lat w odniesieniu do sporządzania i korzystania z fonogramów i wideogramów (licząc od roku sporządzenia).

§10. Autorskie prawa osobiste są prawami podmiotowymi.

§10.2. Są bezterminowe (nieograniczone w czasie), niezbywalne (trwale związane z twórcą) oraz nie podlegają dziedziczeniu.

§10.3. Pełen katalog autorskich praw osobistych zawiera ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

§10.4. Bezwzględnie, do autorskich praw osobistych zalicza się uprawnienia do:

1. autorstwa utworu,
2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem,
3. do udostępniania go anonimowo,
4. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania,
5. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności,
6. nadzoru nad sposobem korzystania z utworu,
7. przekazania prawa do odpłatnego lub nieodpłatnego dysponowania utworem.

§11. Dla programów komputerowych ich autorom przysługuje prawo do określenia ich pierwszeństwa autorskiego i ochrona odpłatnego lub nieodpłatnego z nich korzystania.

§11.2. Nie przysługują autorom programów komputerowych prawa nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania, decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności, ani prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Art.10

Prawa artystyczne

§1. Twórczością artystyczną jest działalność obejmująca działania twórcze w sztuce, której efektem jest stanowiące wkład w rozwój kultury, dzieło artystyczne materialne lub niematerialne, w tym także artystyczne wykonanie.

§2. Przepisy o ochronie dzieł artystycznych, opierają się na ratyfikowanej Konwencji Rzymskiej z 26 października 1961 o ochronie artystów wykonawców, producentów fonogramów oraz organizacji nadawczych.

§3. Ochrona dzieł artystycznych, obejmuje prawa pokrewne.

§3.2. Praw pokrewne, chronią interesy podmiotów, dzięki którym dzieła i utwory artystyczne są rozpowszechniane i publikowane odpłatnie.

§3.3. Wykonywanie chronionych praw pokrewnych w celu czerpania zysków finansowych, wymaga uzyskania zgody podmiotu artystycznego prawa autorskiego.

§3.4. Artystyczne prawa pokrewne są: zbywalne, bezwzględne, powstając obok praw autorskich i obejmują;

1. prawa do artystycznych wykonań,
2. prawa do fonogramów i wideogramów,
3. prawa do nadań programów,
4. prawa do pierwszych wydań,
5. prawa do wydań naukowych i krytycznych.

§3.5. Artystyczne prawa pokrewne są ograniczone czasowo i wygasają po upływie:

1. ustalenia artystycznego wykonania (po upływie 50 lat następujących po roku, w którym nastąpiło pierwsze ustalenie wykonania),
2. sporządzenia fonogramu lub videogramu (po upływie 50 lat następujących po roku, w którym został on sporządzony),
3. pierwszego nadania programu (po upływie 50 lat następujących po roku, w którym nastąpiło pierwsze nadanie programu);
4. 30 lat od publikacji wydania naukowego i krytycznego (od jej daty);
5. 25 lat od pierwszej publikacji lub rozpowszechnienia (od jego daty).

Art.11

Ochrona wizerunku

§1. Ustawa o prawie autorskim reguluje kwestię ochrony wizerunku obywateli i autorów dziel artystycznych oraz tajemnicę źródeł informacji, w tym ochronę układu i rodzaju genomu, linii papilarnych, twarzy, intymnych części ciała, brzmienia głosu, podpisu, danych bankowych, numeru telefonu, adresu, członków rodziny, pod wspólnym mianem „wizerunek osobowy”.

§2.2. W myśl ustawy rozpowszechnianie wizerunku osobowego wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej.

§2.3. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych oraz osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza i nie obejmuje wizerunku na zamkniętym obszarze prywatnym w terenie lub domu.

§2.4. Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.

§2.4.2. Ochrona ta, nie dotyczy korespondencji i nagrań dotyczących spraw społeczno – historycznych lub politycznych państwa lub kraju skonfederowanego, w tym współpracy w totalitarnych służbach agenturalnych.

§2.5. Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów.

§2.5.2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.

Art.12

Duchowość, wiara, religia, kościoły, cmentarze

Art. Uz.

§1. Dawne zwyczaje jak i wiara oparta na etyce, przykazują nam kochać bliźnich naszych, przeto wszystkim ludziom, jakiegokolwiek bądź religii czy wyznania, o ile nie są one nastawione wrogo do innych; narodów, religii i wyznań, pokój i opiekę państwową w prawach konstytucyjnych winniśmy i dlatego wszelkich obrządków i religij wolność w krajach Konfederacji, zapewniamy.

§2. Dla powszechnego zrozumienia różnic w znaczeniu nazewnictwa duchowo – religijnego, unikania manipulacji słownictwem, ustawa niniejsza ustala, że termy niniejsze oznaczają odpowiednio:

1. „Duchowość”.

• Termin oparty na słowach; oddech / dech / dychać, stąd; duch / dusza, terminach słowiańskich, wywodzonych od pierwszych i ostatnich czynności życiowych określających przejście według wierzeń starosłowiańskich do stanu życia po narodzeniu lub do śmierci, co nawiązuje do zjawisk postrzeganych jako nadnaturalne i poza cielesne, lub na granicy życia i śmierci, sięgające po odczuwanie istnienia Boga – istoty duchowej, lub życia poza cielesnego człowieka lub zwierząt.

2. „Wiara”.

• Termin pochodzenia słowiańskiego, oparty na dawnym pojęciu „wira” znaczącym według jego rozkładu morfemowego; wi – widzenie + ra – mocne/mocą; mocne przekonanie, który to termin nie oznaczał dawniej przynależności do jakiejkolwiek religii, a subiektywne, silne odczucia ludzkie, w tym zupełnie nie duchowe, jak „wiara w zwycięstwo”. Wiara jest wolnym poglądem, często duchowym.

3. „Religia”.

• Termin pochodzący od włoskiego „re-lege”, oznaczającego utrwalane/powtarzane prawo, czyli przyjętą lub narzuconą doktrynę organizacji kościelnej, religijnej.

4. „Kościół”.

• Termin pochodzenia słowiańskiego, oparty na etymologii; „kość – ściół/ściele”, czyli budowania/słania świątyń pra-słowiańskich i innych pogańskich na szczątkach zmarłych, szczególnie niewinnych dzieci, zmarłych naturalnie a grzebanych blisko ołtarza Boga dla uświęcenia tych miejsc, zaś na nich po ich wyburzeniu stawianiu świątyń chrześcijańskich w tych miejscach. Termin „kościół” odnosił się pierwotnie do miejsca, budowli, świątyni. Później, do organizacji społeczno – religijnej, mającej własne doktryny i struktury, wiernych. Wierni danego kościoła, są wierzącymi w jego ideę duchową i zobowiązani do przestrzegania jego nakazów pod rygorem wykluczenia.

5. „Świątynia”.

• Termin słowiański, pochodzący od znaczenia; światło; ś-jasność-wiat/wiedzie – ło/to, podobnie jak Śram/Hram, a z niego „Świat”. Światło, w kulturze ludów słowiańskich, oznacza duchową, boską moc, niosącą wszelkie życie, jako emanacja ciepła Słońca i postrzegania w świetle, jasności. Ciemność, jest z tego powodu personifikacją zła i niebytu.

6. „Cmentarz”.

• Termin słowiański, pochodzący od; „smentarz” a ten od; smuta, smentek, smutek. Oznacza miejsce smutku, refleksji, pochowania zmarłych.

7. „Wyznanie”.

• To odłam jakiejkolwiek religii.

8. „Katecheza”

• To nauczanie w zgodzie z doktrynami danej religii lub jej wyznania.

§3. W Konfederacji i jej krajach, zakazane jest wprowadzanie religii naczelnej, głównej, państwowej lub jedynej czy też jakiegokolwiek jej wyznania w życie publiczne jako obowiązkowej lub uprzywilejowanej.

§3.2. Obowiązuje trwałe oddzielenie religii i Kościołów od władz publicznych i spraw państwowych.

§4. Religie i organizacje religijne, Kościoły i wszelkie związki wyznaniowe, są wobec prawa równe.

§5. W Konfederacji obowiązuje wolność wyboru religii i wyznania, w tym zmienianie wybranej religii lub wyznania, bez jakichkolwiek reperkusji prawnych czy finansowych ze strony Kościołów, krajów czy państwa.

§6. Władze publiczne w Konfederacji i krajach zrzeszonych, zachowują bezstronność w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych, zapewniając swobodę ich wyrażania w życiu publicznym.

§7. Stosunki między państwem i krajami a kościołami i innymi związkami religijnymi i wyznaniowymi są kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii oraz wzajemnej niezależności każdego w swoim zakresie, jak również współdziałania dla dobra człowieka i dobra wspólnego.

§8. Stosunki między Konfederacją a Kościołem Katolickim i Prawosławnym, określają takie same ustawy jak dotyczące innych kościołów i wyznań, bez żadnych prerogatyw dla umów ze Stolicą Apostolską czy stolicami Prawosławia.

§9. Umowy Konkordatowe między krajami a Watykanem znosi się, w tym kształcenie na koszt krajów młodzieży w duchu religii katolickiej, emerytury krajowe dla księży tej religii, prawo do prowadzenia państwowych cmentarzy, ulgi podatkowe, z zachowaniem prawa do rejestracji zawierania związków małżeńskich w kościołach i przekazywania ich do publicznej ewidencji cywilnej.

§10. Nowe stosunki między Konfederacją a innymi kościołami oraz związkami wyznaniowymi określą umowy zawarte na podstawie ustaw uchwalonych referendalnie przez kraje Konfederacji.

§11. Wyłącznie Konfederacja jest uprawniona do regulowania ustawodawstwa między Kościołami a państwem lub krajami.

§12. Szanując silne przywiązania religijne obywateli i wpływy kościelne różnych religii i wyznań, Konfederacja i kraje, mogą w ramach swoich kompetencji ustawowych podejmować działania dla zachowania pokoju publicznego między członkami różnych wspólnot religijnych, pod warunkiem przestrzegania pełnej równości religijnej i wyznaniowej, duchowej, kościelnej.

§13. Religie i wyznania uznane ustawą za częściowo lub w pełni za; rasistowskie, niehumanitarne, tworzące kastę narodową lub religijną, wzywające do przemocy wobec innych religii lub wyznań, nie są dopuszczone do działania na obszarze Konfederacji, o ile ich kościoły nie wyrzekną się doktryn wskazanych przez Wielką Komisję Historyczno – Etyczno – Prawną Konfederacji, na warunkach ustawowych.

§14. Wszelkie religie i ich wyznania, zarejestrowane na obszarze Konfederacji, mają prawo do budowania swoich świątyń i prowadzenia w nich nauczania oraz obrzędów religijnych, jeśli spełnią warunki konstytucyjne i wyłącznie za zgodą referendalną mieszkańców regionu, narodów suwerennych.

§14.2. Nowo budowane świątynie nie mogą zakłócać życia okolicznych mieszkańców, niszczyć cech historycznych otoczenia i łamać ustaleń planu miejscowego, górować nad zastanymi budynkami czy emitować dźwięków i modlitw docierających poza mury świątyń lub granice ich posesji.

§14.3. Wszelka działalność religijna, musi być prowadzona bez jej narzucania obywatelom, nie uzależniając ich od siebie psychicznie i kulturowo, mentalnie.

§14.4. Zakazuje się nauczania religii poprzez księży wszelkich religii, dzieci i młodzieży do lat 15-tu. Nie dotyczy to nauczania prowadzonego przez rodziców.

§14.5. Katechezy – nauczanie religii lub wyznania, jest zakazane w szkołach publicznych na obszarze Konfederacji. Dopuszczone jest nauczanie w szkołach prywatnych.

§14.6. Nauczanie religii lub wyznań, odbywa się wyłącznie na koszt zainteresowanych rodziców, bez dotacji ze skarbów państwa lub krajowych.

§15. Obywatele Konfederacji, zmarli poza jej granicami lub w Konfederacji, mają prawo do bezpłatnego grobu i bezpłatnego pochówku na terenie Konfederacji.

§15.2. Ziemia cmentarna nie podlega spekulacji cenowej, dostarczaniu zysków administracji cmentarzy.

§15.3. W tym celu, cmentarze ludzkie, wyłącza się na obszarze wszystkich krajów Konfederacji, spod zarządzania nimi przez jakiekolwiek duchowieństwo czy związki religijne i podlegają nacjonalizacji z odszkodowaniem dla dotychczasowych właścicieli.

§15.4. Duchowni zarządzający dotąd cmentarzami, zobowiązani są przekazać administracji państwowej dowody wniesionych przez obywateli opłat za wykup dzierżawny grobów oraz ewidencję osób pochowanych.

§15.5. Zarządzanie nimi, przejmuje krajowa administracja publiczna w imieniu Konfederacji.

§15.6. Pochówki każdego obywatela są prowadzone na koszt skarbu Konfederacji, przez pochowanie w ceremonii świeckiej z udziałem urzędnika państwowego który kontroluje prawidłowość pochówku oraz odczytuje urzędową formułę, w grobie ziemnym lub z ceremonią religijną na koszt zainteresowanych obywateli.

§15.7. Ziemia pod grób Obywateli jest przekazywana bezpłatnie na koszt krajowego skarbu Konfederacji, wyłącznie w miejscu śmierci lub za wnioskiem rodziny zmarłego, w kraju skonfederowanym jakiego był obywatelem lub w grobie rodzinnym lub własnościowym.

§15.8. Przydział ziemi do wykonania pochówku, następuje w następnym dniu stwierdzonej śmierci.

§15.9. Skarb krajowy Konfederacji, pokrywa również koszty nagrobnej tablicy metalowej nierdzewnej z wygrawerowanymi maszynowo danymi zmarłego oraz wpisem do ewidencji cyfrowej i kartoteki cmentarza.

§15.10. Dbanie o grób ziemny należy do skarbu państwa, dbanie o grób kamienny do rodziny zmarłego lub zainteresowanych.

§15.11. Po 100 latach, grób ziemny ulega likwidacji a szczątki z szacunkiem przeniesione w urnie do mogiły zbiorowej na tym samym cmentarzu, wraz z oznaczeniem w dokumentacji cyfrowej ich położenia i tabliczką na ścianie pochówkowej.

§15.12. Przedłużenie istnienia grobu należy do zainteresowanych, poprzez wniesienie jednolitej na obszarze całej Konfederacji opłaty dzierżawnej grobu, na lat sto, nie większej niż przeciętne wynagrodzenie miesięczne na obszarze Konfederacji.

§15.13. Sprowadzenie zwłok z zagranicy, ciąży na bliskich zmarłego lub zainteresowanych obywatelach, lub na skarbie kraju jakiego był obywatelem, w przypadku braku rodziny.

§15.14. Obywatele zmarli w wyniku zdarzeń wojennych lub terrorystycznych, otrzymują darmowy pochówek na koszt skarbu Konfederacji.

§15.15. Obywatele zmarli w obronie krajów Konfederacji, otrzymują darmową oprawę honorową pochówku z udziałem wojska Konfederacji.

§15.16. Budowa, restauracja i konserwacja cmentarzy zabytkowych i wojskowych oraz miejsc pamięci ofiar mordów wojennych lub eksterminacji, w tym pomników tych ofiar, obciąża skarb Konfederacji a każdy kraj umożliwia ich oznaczenie, ekshumację, upamiętnienie i zapewnia nauczanie o nich w regionalnych placówkach edukacyjnych.

Art.13

Edukacja

§1. W szkołach publicznych jak i prywatnych, wprowadza się obowiązek nauczania przedmiotu; „Historia etyki, religii i prawa” (HERiP), w tym; źródeł pochodzenia etyki europejskiej, różnic między zasadami etycznymi, norm prawnych, przenikania się kultur, zapożyczania wierzeń i doktryn religijnych, wpływu organizacji religijnych na politykę i losy państw.

§1.2. Przedmiot jest prowadzony przez nauczycieli świeckich, a podręczniki zostaną opracowane przez Wielką Komisję Historyczno – Etyczną Konfederacji, wybraną referendalnie spośród profesorów; prawa, etyki, religioznawstwa, z minimum 25 letnią praktyka zawodową i wiekiem minimum 55 lat.

Art.14

Wolność sumienia

§1. Gwarantuje się wolność sumienia.

§2. Każdy ma prawo swobodnie wybierać swoją religię i swoje przekonania światopoglądowe i wyznawać je indywidualnie lub wspólnie z innymi.

§3. Każdy ma prawo wstępowania lub należenia do wspólnoty religijnej lub wyznaniowej i pobierania nauczania religijnego.

§4. Nikt nie może być zmuszany do wstąpienia lub należenia do wspólnoty wyznaniowej, do wykonywania praktyk religijnych i pobierania nauczania religijnego.

§5. Kapłani Kościołów z każdej religii reprezentowanej przez nie na obszarze Konfederacji, zobowiązane są we wszystkie dni świąteczne, (soboty i niedziele), raz w tygodniu, na każdej mszy w tych dniach, przed jej rozpoczęciem, wypowiedzieć konfederacyjną „złotą regułę wolności”, która brzmi:

 

„ My Wierni Kościoła pod którego znakami i murami jesteśmy tu zgromadzeni dla odprawiania obrzędu naszej wiary, dla obowiązku wypełnienia przepisów Konstytucji Konfederacji Narodów Międzymorza, lecz również z własnej nie przymuszonej woli jako jej współuchwałodawcy, potwierdzamy Deklarację Zgody Między Religiami i Narodami, za przykładem Konfederacyjnej Rady Królewskiej, która stanowi, że: 

– Uznajemy każdego człowieka, bez względu na jego rasę i narodowość oraz wyznawaną wiarę, za w pełni nam równego.

– Potwierdzamy, że nie dopuścimy do siebie żadnej wiary, która by czyniła jakichkolwiek ludzi i narody, teraz lub w przyszłości, naszymi niewolnikami lub półzwierzętami, nakazywała płacić im wyższe niż my podatki czy innej nierówności, pozbawiała je suwerennej władzy nad swymi ojcowskimi ziemiami autochtonicznymi czy własności nad ich zasobami.

– Gwarantujemy, że nigdy nie dopuścimy do siebie nauczania, które by nakazywało lub pozwalało z rzekomej woli Bożej, mordowanie, eksterminowanie, przesiedlanie, grabienie, napadanie lub jakiekolwiek inne prześladowanie ludzi innej wiary lub narodowości niż nasza i stosowanie wobec innych ludzi, nierównych nam praw, w tym ich karanie, rozliczanie, odszkodowania za ich czyny.

– Potwierdzamy, że każdy człowiek ma prawo do wyznawania dowolnej wiary, jeśli tylko nie czyni nią krzywdy fizycznej, duchowej, lub materialnej bliźniemu swemu i nie planuje jej nauczaniem zamachu na jego wolności równe naszym wolnościom konstytucyjnym.

– Zakazujemy, czynienia trwałych zmian fizycznych lub psychicznych, na ciele lub w umyśle człowieka, współwiernego lub ateisty, bez jego zgody wyrażonej w wieku pełnoletnim.

– Przyrzekamy, przepisy Konstytucji Konfederacji Narodów Międzymorza wypełniać w całości i rzetelnie, oraz nauczać ich zrozumienia i stosowania dzieci i narody nasze.

– Przysięgamy na imię Boga, źródło wszech rzeczy, prawdy i sprawiedliwości, jakiego wyznajemy, że nasza Deklaracja płynie prosto z serc naszych i jest prawdziwa.

– A gdybyśmy skłamali, niech śmierć wieczna na nas przyjdzie od Boga naszego lub jeśli nie wierzymy w niego to niech sam los dokona na nas pomsty za krzywoprzysięstwo, poprzedzone karą prawowitą według konstytucji, to jest utratą praw obywatelskich i karami przewidzianymi ustawami.„

 §6. Konfederacyjną Deklarację Zgody Między Religiami i Narodami, wypowiada raz w roku każdy członek Rady Królewskiej Konfederacji – Krajowy Minister Dziedzictwa Narodowego – Król Kraju skonfederowanego, wstępując na urząd pod znakami wyznawanej wiary i swojego narodu, w obecności wszystkich pozostałych członków Rady Królewskiej – ministrów innych krajów skonfederowanych jako Rady Królewskiej.

§7. Po 50 latach, wypowiadania Deklaracji przez wiernych, obowiązek ten może zostać przepisami konstytucyjnymi zniesiony, z zachowaniem reprezentacyjnego wypowiadania jej dalej przez osoby królewskie w imieniu swoich narodów raz w roku, bez wygaśnięcia.

§8. Deklaracja ma na zawsze obowiązywać w akcie przysięgi na konstytucję konfederacyjną, poprzedzając nadanie obywatelstwa Konfederacji, każdej osobie otrzymującej prawa obywatelskie i każdemu narodowi przystępującemu do Konfederacji, odbywając się w kościele mariackim w Krakowie, pod sztandarami wszystkich narodów skonfederowanych.