Droga do zdrowia duszy i ciała – wykład informacyjny o Bruno Gröningu 
Jest to niesamowita i piękna opowieść o kolejnym wielkim i ważnym dla dziejów Świata człowieku, w którego żyłach płynęła krew SŁOWIAŃSKA – mimo że czuł się on Niemcem, albo wolał przyznawać się do swojej niemieckości niż do słowiańskości, która w czasach hitlerowskich (jego dzieciństwa i młodości) była rzeczą wstydliwą w niemieckim Gdańsku.
Wikipedia „polska” pełna jest stwierdzeń „rzekomy”uzdrowiciel i „pseudomedyczny”!!! – Za to załączone filmy mówią więcej prawdy niż pseudonaukowa polska Wikipedia, zwłaszcza na temat konsorcjum Medyków Akademickich (posthitlerowskich, uzależnionych od firm IG Farben i Bayer) w Niemczech po II wojnie i ich akcji wymierzonej przeciw Groningowi! Polska Wikipedia pozostaje najwyraźniej wciąż w kręgu pseudonauki, pseudo-informacji i Big Pharmy oraz jej pseudomedycznych osądów!!! Widać to dzisiaj doskonale na takim samym traktowaniu w pseudobiografiach tam zamieszczanych i artykułach na temat Jerzego Zięby.
Od Joanny Troszkiewicz
Droga do zdrowia duszy i ciała – wykład informacyjny o Bruno Gröningu
https://www.youtube.com/watch?v=AU-0sd-F5fc
Bruno Gröning (ur. 30 maja 1906 w Oliwie jako Bruno Grönkowski, zm. 26 stycznia 1959 w Paryżu) – niemiecki uzdrowiciel duchowy. Popularny w Niemczech po zakończeniu II wojny światowej na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych.
Urodził się w Oliwie jako czwarte z siedmiu dzieci Margarethe Grönkowski i robotnika budowlanego Augusta Grönkowskiego. W młodości wiele razy zmieniał szkoły i imał się różnych zajęć (kupiectwo, stolarstwo, cukiernictwo, pracownik poczty). W czasie wojny pracował w fabryce Siemensa jako elektromonter, a przed jej rozpoczęciem w roku 1936 wstąpił do NSDAP[1]. Grönkowski ożenił się z Gertrudą Cohn, z którą miał dwóch synów. Harald (ur. 1930) zmarł w 1939 z powodu choroby serca, a Günther (ur. 1940) na zapalenie płuc.
Bruno Gröning w 1943 roku został powołany do Wehrmachtu, w 1944 został ranny, a rok później dostał się do sowieckiej niewoli. Został zwolniony po miesiącu i po spotkaniu z żoną udał się do Dillenburga. Zyskał sławę jako uzdrowiciel, dzięki rzekomemu wyleczeniu chłopca, który nazywał się Dieter Hulsmanna. Między marcem a czerwcem 1949 roku przebywał w rezydencji Hulsmannów w Herford, gdzie jednego dnia przybyło 5 tysięcy osób. Po tym wydarzeniu władze landu Północnej Nadrenii Westfalii wydały mu zakaz udzielania porad i nauczania. Po tym fakcie Bruno Gröning przeniósł się do Traberhof k. Rosenheim, gdzie we wrześniu 1949 roku w ciągu jednego dnia przybyło 30000 osób[2].
W 1955 roku rozwiódł się z żoną i ożenił się z Francuzką Josette Dufossé.
W kolejnych latach działał jako wędrowny kaznodzieja. Nie posiadał uprawnień do wykonywania zawodu lekarza, jednak wielokrotnie udzielał porad pseudomedycznych, co skutkowało tym, że był kilkukrotnie zatrzymywany i sądzony. W 1956 został aresztowany i oskarżony o przyczynienie się do śmierci Ruth Kuhfuß, która zmarła po jego zabiegach i odstawieniu przepisanych jej przez lekarzy leków. W 1957 został skazany na karę grzywny, a rok później na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sam zainteresowany wniósł apelację, jednak zmarł na raka przed wydaniem prawomocnego wyroku[potrzebny przypis].
Grób Bruno Gröninga jest miejscem spotkań sympatyków jego rzekomo uzdrowicielskich idei. W 1958 roku założono stowarzyszenie na jego cześć „Verein zur Förderung seelisch-geistiger und natürlicher Lebensgrundlagen in Deutschland e.V.”[3]
Przypisy
- Monica Black, A Demon-haunted land, Holt and Co., 2020, s. 53, ISBN 978-1-250-22566-5.
- Matthias. Kamp, Healing the spiritual way, through the teachings of Bruno Gronings, Monchengladbach: Grete Hausler, 1998, ISBN 3-927685-36-4, OCLC 681317992.
Bibliografia
- Andreas Plagge, Gröning Bruno, w: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon, tom XXIV, 2005, szp. 736-739 (wersja elektroniczna, dostęp: 6 stycznia 2012)