Korona Światła Świata→ Korona Souaraga → Korona Borejska → Korona Harii
Korona Światła Świata →
A wejdziesz w Światło Świata
Kliknij, powiększ, uruchom gędźbę- hudbę (poniżej, a naprawdę znajdziesz się w Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata
zawsze
w każdej chwili, każdej kaszcie czasu
Z GŁĘBI SERCA
SAMEGO DOBREGO
Zdrowia, Dobrobytu i Szczęścia
NIEKOŃCZĄCEJ SIĘ POMYŚLNOŚCI
By Życie było Przyjemnością
https://www.youtube.com/watch?v=njei-JvnkLk
→ Korona Souaraga i Swarożyca – Słońca
→ Korona Borejska (Korona Borealis)
Korona Północna jest jedną z tych konstelacji nieba, które naprawdę przypominają to, co mają przedstawiać, w tym przypadku koronę z klejnotami. Jest to jeden z pierwotnych gwiazdozbiorów znany już Kulturze Vincza i Lendzielskiej 6000 lat p.n.e.
Co mówią o Koronie Borejskiej, Hiperborejskiej, Borańskiej, Boruskiej, Borzańskiej, Borowiłowej, Bożej (Borzej – Bogskiej) Romaje w swojej „mitologii na opak” pisząc o tym jak to wyzwolili się spod panowania Władców Skryty (Krety).
Ariadna była córką króla Krety Minosa, który zbudował labirynt pod swoim pałacem w Knossos. W labiryncie mieszkał Minotaur, żywiący się ludzkim mięsem potwór z ciałem człowieka oraz głową i ogonem byka. W ramach trybutu dla potężnej Krety Ateny zobowiązane były dostarczać regularnie siedmiu młodzieńców i siedem dziewic, którzy stawali się ofiarami Minotaura. Tezeusz, syn króla Aten, bohatersko ofiarował się popłynąć na Kretę, by zabić potwora. Ariadna zakochała się w Tezeuszu i ofiarowała mu miecz i kłębek nici, które – gdyby przeżył – miały mu pomóc odnaleźć drogę w labiryncie. Tezeusz zabił Minotaura, uratował Ateńczyków, którzy przybyli wraz z nim, i opuścił Kretę z Ariadną na przygotowanym przez nią okręcie. Tezeusz jednak zostawił Ariadnę na wyspie Naksos . Dziewczyna była załamana, ale wkrótce spotkała i poślubiła boga Dionizosa (Bachusa). Podczas zaślubin dostała w darze ślubnym złoty diadem wykonany przez Hefajstosa. Po jej śmierci bóg przeniósł ten prezent na niebo w postaci gwiazd i tak powstał gwiazdozbiór Korony Północnej.
Oto prawidłowe imiona bogów: Dionizos – DZIWIEŃ (Dziews, Dzeus, Diews, Daw-Bog, Dażbog); Bachus = Bagus – Bogocz = Bóg SPOR. Hefajstos – SWAROG (SOUARAG) Słowiańska wersja tego opacznie podanego przez Romajów baju-mitu znajduje się w Księdze Ruty.
Gwiazdy Korony Północnej
Co mówi o Koronie Północy współczesna nauka?
Alphecca, Alfa (α) Korony Północnej, jest członkiem Gromady Ruchomej w Wielkiej Niedźwiedzicy (Collinder 285), która to grupa zawiera też pięć centralnych gwiazd asteryzmu Wielkiego Wozu i rozmaite gwiazdy Wielkiej Niedźwiedzicy, Małego Lwa i Smoka. Jest to gromada najbliższa Układowi Słonecznemu, chociaż są kontrowersje, czy ta rzadka, szeroko rozrzucona grupa może być uważana za prawdziwą gromadę otwartą, skoro jej własna grawitacja nie jest w stanie utrzymać grupy w całości.
- Najjaśniejszą gwiazdą konstelacji jest Alphecca (Gemma, α CrB). W istocie jest to para gwiazd ciągu głównego w ciasnym układzie podwójnym. Z Ziemi widoczna jest jako układ zaćmieniowy o okresie około 17 dni. Jest on podobny do układu Algola (β Per), ale zmiana jasności jest niewielka, więc niedostrzegalna dla nieuzbrojonego oko[3].
- W łuku Korony znajduje się niezwykła gwiazda zmienna R Coronae Borealis. Znajduje się w odległości około 6037 lat świetlnych[4]. Jest to żółty nadolbrzym szóstej wielkości gwiazdowej, charakteryzujący się nagłymi spadkami jasności, które powodowane są przez węgiel gromadzący się w atmosferze gwiazdy. Zdarza się to co kilka lat i potrafi trwać miesiącami. Istnieją dwie teorie tych zmian. Według jednej z nich R CrB jest zasłaniana przez krążący wokół niej obłok pyłowy, według drugiej gwiazda wyrzuca materię, która z kolei blokuje światło emitowane przez R CrB, zanim się od niej oddali[4]. Gwiazda ta została po raz pierwszy opisana przez angielskiego astronoma Edwarda Pigotta w 1795. Gdy jest jasna, można ją dostrzec za pomocą lornetki. Warto ją obserwować co najmniej raz na tydzień[3].
- Miłośnicy gwiazd zmiennych powinni pamiętać o nowej powrotnej T CrB, która potrafi ze słabej gwiazdki o jasności 10m nagle pojaśnieć i stać się dość jasną gwiazdą o jasności 2 lub 3m. Ostatnie wielkie pojaśnienie zanotowano w 1946, a poprzednie 80 lat wcześniej. Można więc sądzić, że w początku XXI w. nastąpi kolejny jej wybuch[5]Warto więc od czasu do czasu spoglądać w te rejony nieba, nowe powrotne bywają bowiem nieprzewidywalne.
- Warte uwagi są trzy, choć niezbyt jasne gwiazdy podwójne.
- Zeta (ζ) Coronae Borealis jest biało-niebieską parą gwiazd piątej i szóstej wielkości, która oglądana przez niewielki teleskop stwarza wspaniały widok.
- Trzeci układ to Sigma (σ) Coronae Borealis, składający się z żółtych gwiazd szóstej i siódmej wielkości[4].
- Inne ciekawe gwiazdy to para wizualna Ni (ν) Coronae Borealis, para rozróżnialnych przez lornetkę czerwonych olbrzymów piątej wielkości. Są odległe o 6′[5].
→ Korona Harii (Lechicka i Polska)
AR1a
AR1a
AR1A
Grecka mapa Sarmacji, jako części Korony Północy – Wielkiej Scytii Azjatyckiej i Europejskiej czyli Tartarii
Korona w XVIII- XV wieku p.n.e.
Rozwój 2500 – 1500 p.n.e.
Korona Słowian Istów Skołotów (Królestwo SIS 3500 p.n.e.)
Rozwój Korony Północy (3500 -2500 p.n.e.)
2000-1500 p.n.e. w Mazji
Korona Północy na styku Białego Lądu i Mazji około 1500- 1000 p.n.e.
Korona Lechicka Białego Lądu i Orła Białego (w Europie) 1500 – 1000 p.n.e.
Korona w VIII wieku p.n.e.
Korona IV wiek p.n.e. – I wiek n.e.
Korona Lechicka II-IV wiek n.e.
Korona – Apoogeum Europejskie – V-VII wiek n.e.
Korona od VII do IX wieku n.e.
Korona IX wiek n.e.
1000 n.e. Korona Polechijska – Polska
Korona – Serce Świata – Boreja (Litwa + Ruś) 1400-1500
Korona w kolorze żółtym (Ruś Czerwona – jasnożółta) i Boreja (z Rusią Białą) w kolorach różowo-łososiowych [Porównaj z Koroną Borejską – Borealis na Niebie]
Korona Polska – Jagiellonów 1400-1569
Rzeczpospolita Obojga Narodów 1569- 1771
KORONA – Rzeczpospolita i Ziemie Zależne (kolor pomarańczowy i ciemnożółty w Europie Centralnej) oraz Mołdawia – 1569
Korona Północy 1620
Rzeczpospolita – Korona Północy u szczytu kolejnej potęgi 1610 – 1650
Korona Północy 1771
Powierzchnia Rzeczypospolitej Obojga Narodów: 815 tys. km kw. w 1569 r., 865 tys. km kw. w 1580 r., 990 km kw. w 1634 r., 733 tys. km kw. w 1771 r. (wg ‚Historia Polski w liczbach. Ludność, terytorium’, GUS, Warszawa 1994 r.)
1920-2000
Kluczowe Ziemie Serca Świata 2000
Korona Północy – Serce Świata – Trójmorze 2020 – 2050
2044 – Czy to tylko wizja?
A może tak?
→ Korona Bożo-Ludzka
Postać ze słynnego Kotła z Gundestrup, który ma być celtycki a jest Słowiano-aryjski i ma ukazywać celtyckiego boga Cernunosa, a ukazuje Boga Łada, albo po prostu oblubieńca podczas obrzędu Swadźby, czyli Pana Młodego w Koronie z Jelenich Rogów, w Kunie-Łubku na szyi, z Obręczą Mokoszów – Losu-Kosu w prawej dłoni (Obręczą Swadziebną), Wężem w lewej dłoni (symbolem przysięgi na Welesa – Boga Zaświatów, Pana Weli, Władcy Życia i Śmierci oraz gwaranta Przysięgi Dozgonnej) – a więc w trakcie składania przysięgi mąż-żeńskiej. Znajduje się on w otoczeniu zwierzęcych sekirów-znaków / uosobień: Psa (Dziwieniowie-Kupałowie / Makosze), Jelenia (Ładowie / Prowowie), Byka /Tura (Sporowie – Jarowit – Wiosna) i Lwa /Kota (Chorsowie – Rujewit – Lato) oraz kwiatów – sekirów Roda i Przyrody (Rodżany).
Według zamysłu niemieckiego autora obrazu to jest Bóg Germanów – Hern – Łowca, ale tak naprawdę to Słowiano-Aryjski Diews – Dziwień czyli Kupała, mąż-brat Dziewanny, oboje to Bogowie z Jelenimi rogami, lub dosiadający Jelenia.
Jelenie rogi to nie jest wcale symbol zdrady małżeńskiej (chrześcijaństwo zbezcześciło go w sposób bezprecedensowy oczywiście!!!), ale związku małżeńskiego Bogo-Sławionego, czyli Sławionego przez Bogów – uznanego prawnie przez bogów, uświęconego, usławionego przez Prowów (Prowego – Pana Praw Ziemskich / Międzyludzkich i Czsnotę-Sławę – Panią Słowa-Przysięgi, Sławy-Wierności i Sławienia-Chwały) oraz Ładów – Władców Układności Świata. Na obrazie żerca-swat (kapła Swadźby) – w masce z Jelenimi Rogami – Koroną Ładów, Łubkiem-Lubkiem Mąż-Żeńskim (małżeńskim), pędzi na Świętym Wierchchowcu – uosobieniu Swąta – Świchrzu, grając na Rogu Byczym / Turzym – Rogu Obwiłtości (symbolu Sporzenia i Tynu Sporów), w towarzystwie Psa/Suki – symbolu Dziwieniów-Kupałów, znaku nieokiełznanej żądzy, płodności i mnożności oraz wierności i wspólnoty, a także w towarzystwie Sowy – znaku Sowiego i wszystkich Panów Weli (Władców Zaświatów – Prawi i Nawi), Tynu Welesów. Sowa to także znak-sekir-herb-totem ptasi Ładów, Plątów, Chorsów i Makoszów – symbol Mądrości / Układności, Splotu (związku okoliczności / przypadku), Tajemności / Zmienności i Przeznaczenia / Doli / Bytu.
Korona związku Mąż-Żeńskiego – Swadźby
Korona Ładu i Układności Świata – Korona Rządców Rzeczy – bogów Tynu Ładów
Korona Bogo-Sławienia – Uświecenia związku przez Ład Niebieski (Kosmiczny / Boski)
Korona Bożsko-Ludzka (tutaj z owocami imitującymi Jemiołę – symbolizującymi Swątlnicę) – oczywiście Złota – skrzysta, świetlista – Swątowa
Korona Jelenia (Ładów) z kryształem górskim (Matka Ziemia i Swaróg) lub kryształem soli (Sporowie, Swarogowie)
Korona- Podłaźnik Szczodrych Godów
Korona Kniagińska – szamańska – Koźloroga
Ewolucja do Korony Królewskiej – Ośmiopałkowej = Korony Ośmiu Żywiołów
Korona Macicy – Żeńska
Korona Krzyża Prostego – Męska
Korona Łubek – (kuna – niedomknięta – tylko na czoło i skronie)
Korona-Łubek (kuna) – współczesna korona weselna (Rosja)
Korona uchrześcijaniona – cesarska – sprowadzająca różność i wielość do jedności w zwieńczeniu – pod jedną władzą (jednakże z krzyżami pogańskimi i ezoterycznym, okultystycznym znakiem nieskończoności oraz rozetami-kwiatami (sekiry Sporów / Bożów-Bożebogów oraz Rodów /Przyrody), jak również Dwunastu Mocy oraz Trzech Boskich Istów (barw krwi bożej – błękitnej, ludzko-zwierzęcej – krasnej i roślinnej – białej) w otoku. Także wysadzana perłami – zastępującymi Owoce Jemioły. Posiada robi zagięte, pozostałości po Kulcie Tura/ Byka i Jelenia.